Պողպատը... Իսկ պողպատ այնքան էլ հաճախ չի հանդիպում... Մնացած "ոչ պողպատն" ի՞նչ անի, եթե չկոփվեց...
Պողպատը... Իսկ պողպատ այնքան էլ հաճախ չի հանդիպում... Մնացած "ոչ պողպատն" ի՞նչ անի, եթե չկոփվեց...
Վերջին խմբագրող՝ Esmeralda: 03.07.2007, 20:11:
Ты так хотел побед -
так забирай свой приз...
Եվ Աստված անիծեց մարդուն իր անհավատության համար. " Չգնահատես քո ունեցածը՝ միայն անվերադարձ կորցնելուց հետո զգաս դրա իսկական արժեքը, գտնելով նորից չգնահատես…Չունեցածդ միշտ գրավի ու խելահան անի, ունեցածդ քեզ համար կորցնի իր արժեքը կամ խամրի…Ես քեզ թախանձների, աղոթքների ու ինձ ծառայելու համար երջանկություն, մաքուր խիղճ ու սեր պարգևեմ, դու այն փոխես ոսկով, փառքով, իշխանությունով ու չքավոր մահանաս… Երջանկության մեջ քլ շուտ ձանձրանս ու ձգտես անընդհատ նորանոր բաների, հանգիստ չունենաս, մինչև ամեն ինչ կորցնես, նաև ամենաթանկագինը՝ իմ տված կյանքը, սերը, երջանկությունը…"
Որ թեման չքնի, մեր Փիլիսոփան սենց հրաշք թեմայա բացել, իսկ մենք քնացնում ենք![]()
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
տխուր է սակայն ճշմարիտ… ագահաությունը և նյութապաշտությունը կուրացնում է մարդկանց հեռացնում իր մաքուր և անարատ աղբյուրներից... մարդկանց փչացնում են, սուտ փիլիսոփայություն ներարկում ծնված իսկ օրերից։ Ե՞րբ է վերջանալու այս անվերջ խաղը նյութի և ոգու միջև ։ Արդյոք մի օր մարդիկ կկարողանան գտնել երջանկությունը ոգեվոր արժեքներում?
մի խոսքով սերը սուտ չե սերը ճշմարտություն է.. սիրեք միմյանց![]()
...
Կարծես թե սուտ չէ, բայց չգիտես ինչի, չորս կողմ տեսնում ես սիրուց տառապող, սիրուց այրվող, հիասթափված ու միայնակ մարդկանց…մի խոսքով սերը սուտ չե սերը ճշմարտություն է.. սիրեք միմյանց
Գուցե սիրո ճշմարտությունն այդ տառապանքի մե՞ջ է: Որքան տառապանք, այնքան անմոռանալի ու քա՞ղցր…![]()
Ես ավելին եմ եղել քան դու կարծում էիր...
Ո՜նց կուզեի, որ դու էլ ավելին լինեիր, քան կայիր....
Տառապանք…Իրոք երևի աստված հենց այդպես է նախատեսել մարդուն որն պետք է տառապանքի գնով իր երջանկությունը հասնի։Մարդը սիրելու ընթացքում անցնում է կյանքի դպրոց, մի ճանապարհարդություն որի ընթացքում նա հասկանում է ինչքան դառը կարող է լինի տառապանքը և ինչան քաղծր սերը։ Սիրելը սիրո զգացմունքի բավարարելով չի արտահայտվում այլ նրանով երբ գիտակցում ես, որ այքան ես սիրում որ ցանկանումես տեսնել նրան երջանիկ անկախ քո հետ է նա թե ոչ քո հետ..և անկախ այլ պայմաններից , բայց իրոք պատրաստ են այդ բազմաչարչար հիասթափված մարդիկ մոռանալ իրենց եսը և սիրել սիրված էակի երջանկությունը ՞
...
Սերը այն մեծ կենսական ուժն ու էներգիան է որի հիման վրա դեռ գոյատևում է այս աշխարհը:
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Մարդկային մարմինը ինքնին բնական էլեկտրական մարտկոցներից մեկն է, սակայն ոչ հասարակ, այլ բարդ, քանի որ պարունակում է էներգիայի բոլոր տեսակները: Մարդու մեջ կա երկու հոսանք: Առաջին հոսանքը ուղղված է դեպի արեգակի կենտրոնը, իսկ երկրորդը՝ դեպի Երկրի կենտրոնը: Վերջապես կա նաև երրորդ հոսանքը , որը միացնում է առաջին երկու հոսանքները: Երրորդ հոսանքը դա մարդու աուրան է:
Երբ մարդը պատրաստ է վեճի բռնկվել ում հետ ասես, նշանակում է նրա ուղեղի աջ կիսագնդում կուտակվել է էլեկտրականության ավելցուկ: Երբ մարդը հոգեպես ընկճված է և տրամադրված հոռետեսորեն, ուրեմն նրա ուղեղի ձախ կիսագնդում կուտակվել է ավելցուկ էլեկտրականություն:
Որպեսզի չխախտվի մարդու գործողությունների ներդաշնակությունը, նա չպետք է զայրանա: Ցանկացած զայրույթ նյարդային էներգիայի ավելորդ ծախս է, որը հյուծում է նյարդային համակարգը: Իսկ երբ այն հյուծվում է, մարդը դառնում է գերզգայուն: Այս աշխարհում դիմանալու համար հարկավոր է պահել նյարդային համակարգը:![]()
Վերջին խմբագրող՝ Մարիաննա: 03.08.2007, 00:23:
Կարճ է ոչ թե այն ճանապարհը, որը ուղիղ է, այլ այն ճանապարհը, որը հաստատ է:
Նախ Մանոն ջան, պարզենք, թե ինչ է զայրույթը, հետո մտածենք այն զսպելու մասին:![]()
Ցանկացած էներգիա, որը օրգանիզմը չի կարողանում յուրացնել, վերածվում է ավելցուկի: Այդ ավելցուկը զայրույթն է: Երբ մարդ շատ ցանկություններ ունի, և չի կարողանում դրանք իրագործել, այդ նպատակի համար նախատեսված էներգիան մնում է անօգտագործելի: Հենց այդ չօգտագործված էներգիան էլ հանդիսանում է զայրույթի պատճառը:
Իսկ զայրույթը զսպելու և հանդարտեցնելու համար ամեն մեկն ունի իր մեթոդը՝ մարդ կա ատամներն է իրար ամուր սեղմում, մարդ կա ընդհանրապես չի կարողանում իրեն զսպել և սկսում է բղավել կամ դուռը շրխկացնում դուրս է գալիս, մարդ կա ձեռքին եկածը գետնովն է տալիս, մարդ կա արտասվում է … Ամեն մեկը յուրովի:Անձամբ ես՝ ինձ նետում եմ համակարգչի դիմաց:
![]()
Վերջին խմբագրող՝ Մարիաննա: 14.09.2007, 17:25:
Կարճ է ոչ թե այն ճանապարհը, որը ուղիղ է, այլ այն ճանապարհը, որը հաստատ է:
Հետաքրքիր հիվանդություննա համակարգիչը, իր մոտ նետվելու ցանկությամբ հանդերձ, մի բանել եմ նկատել այդ հիվանդությամբ չի վարակվում է ավելի մեծ սերունդը, ես լիքը ծանոթներ ու հարազատներ ունեմ որոնք գործի բնությով կոմպի մոտ են, բայց կոմպը մի տեսակ իրանց չի «ձգում», ու լիքը մարդիկել գիտեմ՝ օրինակ ես
, որ առանց կոմպ ուղղակի չի կարող ու դա ոչ մի կերպ ավելի ավագ սերնդին չես կարա բացատրես(օրինակ ես տնեցիքին
, իսկ ջահելները վաբշե «տարած են»
, ու՞ր ենք գնում սենց հն ժողովուրդ, զգում եք որ աշխարհը մի տեսակ ոնց որ վազքի մեջ լինի, դեպի ու՞ր , կործանու՞մ:
Շատ մեծեր են զգուշացրել, որ աշխարհը դեպի կործանում է գնում, բայց նաև ասել են, որ ամեն ինչ մեր ձեռքերում է և մենք կարող ենք այն կանգնեցնել հենց անդունդի եզրին:
Ամեն ինչ իր սկիզբն ու վերջն ունի, բայց այդ վերջը թող սկիզբ դառնա: Ես հավատում եմ…
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ