Երբեմն էլ մարդիկ փոխաբերական իմաստ են օգտագործում, իսկ երբ նույն իմաստով պատասխանում են, կարծում են, թե ուղիղ են հասկացել… և հակառակը
Երբեմն էլ մարդիկ փոխաբերական իմաստ են օգտագործում, իսկ երբ նույն իմաստով պատասխանում են, կարծում են, թե ուղիղ են հասկացել… և հակառակը
Երբեմն էլ մարդիկ Ապսարա նիկով ֆորումում նենց բաներ են գնում որ ակամա վականիշ ես տալիս. որ տենց մարդիկ դեռ կան ու տենց մտածում են ...
հենց մենակ մտածելու համար ՀՀ-ում արժեր արդեն վարկանիշ տալ .. նենց որ մարդ կա ուղիղ իմաստովա հասկանում մարդ էլ կա իմ նման պինգվին է, որ փիլիսոփայելուց շատ հեռույա, բայց արի ու տես առանց դրա չի կարողանում, ինչ որ կերպ գոյությունը պետք է արդարացնի չէ ? որ հանգիստ կարողանա քնի ~![]()
Գոյության արդարացումը կապ չունի հանգիստ քնել կամ չքնելու հետ: Կարող է և գոյությունը չարդարացնի, բայց հանգիստ քնի: Քի՞չ կան տենց մարդիկ:![]()
Վերջին խմբագրող՝ Մարիաննա: 19.06.2007, 01:55:
Կարճ է ոչ թե այն ճանապարհը, որը ուղիղ է, այլ այն ճանապարհը, որը հաստատ է:
<<Ամեն գիշեր, երբ գլուխներդ բարձին եք դնում, որ քնեք, մի փոքր էլ մտածեք Ձեր ազգի մասին>> Անդրանիկ Օզանյան - ...
Գուցե հետո ողջ մարդկության ու նրանցից յուրաքանչյուրի մասին մտածելու միտքն էլ Ձեր հոգիներում բույն դնի, քանզի
Ես՝ դուք եք, դուք՝ Ես՝ Աստվածային Ես-ի մասնիկները...
Թե սիրում ենք՝ մեր սրտի բոլոր լարերո՜վ սիրենք...Միայն Սիրուն է երաժշտությունը զիջում, բայց և Սերն էլ մեղեդի է...
Ես և Դու՝ Մի Ենք՝ Մի-Մի Աշխարհ Ենք, Հավերժի Ճամփորդներ...
Ազգիդ մասին մտածելուց խորապես հեռանում ես մարդկության մասին մտածելուց![]()
Եվ սակայն աստվածային Ես-ի մասնիկները, այն հազվադեպ կաթնասուներից են որոնք նույն տեսակին սպանելուց կարող են հաճույք ստանալ:
Համապատասխան պայմաների առկայության դեպքում մեզանից յուրաքանչյուրի մոտ կարող է դրսեվորվել այնպիսի կենդանական բնազդներ որ հետո ոչ միայն մենք այլ աստվածային Ես-ը զարմանա![]()
"Մի տականք ուտում է մյուս տականքին". Դոստոևսկի; Եվ այդ երկու տականքները Դմիտրի ու Ֆյոդոր Կարամազովներն էին, որոնք երբեմն արտահայտում են Դոստոևսկու ամենակարևոր գաղափարներն ու ապրումները: Աստվածային "Ես"-ի մասնիկը` մարդը, կարող է մնալ այդպիսին միայն իր մարդկային "ես"-ին հավատարիմ մնալով, իսկ դա դժվար ու բարդ ճանապարհ է...
Այդ ամենով հանդերձ մենք շարունակում ենք մնալ աստվածային Ես-ի մասնիկներ ու կրել մեր մեջ և՛ այդ կենդանական բնազդները, և՛ ուղիղ ու փոխաբերական իմաստները, և գեղեցիկի զգացողությունը, և այդ ամենից շաղախված խառնուրդը, որը կոչվում է ներդաշնակություն: Քանզի ոչ մի կառույց չի կարող կանգուն մնալ առանց սիմետրիայի` այդ թվում և մարդը:
Վերջին խմբագրող՝ Մանոն: 19.06.2007, 09:32:
Բայց մարդկային "ես" ասելով , ամեն մեկը մի բանա հասկանում, կա՞որևէ ընդհանուր գնահատման չափանիշ(կրոնից չխոսաքմարդկային "ես"-ի բնորոշման
, նույն Դոստոևսկին իր "ոճիր և պատիժ"-ում Ռոսկոլինկովի (կարողա ազգանունը սխալ եմ հիշում, պառավին սպանողի մասինա խոսքը
կերպարով ցույցա տալիս որ կան մարդիկ որ կարողա իրանց համար օրինակ մարդ սպանելը ԳԱՂԱՓԱՐԱՊԵՍ հեչ բանա, բայց սպանելուց հետո հասկանում է որ չէէէէ հեչել հեչ բան չի, իսկ մի ուրիշնել նույն վեպում տենցել չի հասկանում ու նենց լավել գոհա իրենից, բայց ես էս չէի ուզում ասեի
, մտածում եմ երբ մարդ մի հանցագործությունա կատարում ու էտ լրիվ հակասումա իր մարդկային "ես"-ին, հետո կարա՞ առաջվա պես զգա իրեն, Դոստոևսկու մոտ Ռոսկոլնիկովը վերջում կարծես թե վերածնվում է, բայց ես էտ հարցում մի քիչ համամիտ չեմ, կարծում եմ մեկա մինչև կյանքի վերջ կտանջվի, չնայած մի յանիցել մարդը նենց անասունա որ չես կարա ասես
Ավելացվել է 5 րոպե անց
Կրելը հարցի մի կողմնա, բոլորս մեջել կան կենդանական բնազդներ, բայց որոշակի իրավիճակում գտվելիս մեկի մոտ էտ կենդանական բնազդները կարող են արթնանալ,իսկ մի ուրիշի մոտ ոչ, արդյոք՞ ում մոտ որ չեն արթնացել էտ բնազդները ավելի մոտա աստվածային "ես"-ին, ու մի հարցել՝ էտ այսպես ասած ավելի գիտակցական հատվածը, պատասխանատու՞ է մնացածի համար թե չէ:
Վերջին խմբագրող՝ Երվանդ: 20.06.2007, 10:08: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Դրա անունը շուտվանից դրած էէ ու բանականություն է, իսկ պատասխանատվության պահով, հարցս սխալ ես հասկացել, էտ պարզա որ մարդ իրա համար պատասխանատու է, բայց աստվածային "ես"-ի ձգտող մարդը, պետք է արդյոք իրեն պատասխանատու զգա մեկ ՈՒՐԻՇ մարդու կատարած, կենդանական որևէ արարքի համար, չէ որ եթե աստվածայինի տեսանկյունից
նայենք էնելա մարդ, ու եթե մարդկության գիտակացական հատվածը չի կարողանում , ավելի շատանալ այլ ընդհակառակը կենդանական մասնա շատանում, էտ նշանանկումա որ եթե վերևից նայես(աստծո տեսանկյունից) մեծ հաշվով տարբերություն չկա նույն զիբիլնա
, ու Սոդոմ -Գոմորի վախտնա
![]()
Իսկ ես կասեմ որ ենքան շատ եք խորացել փիլիսոփայելով, որ ոչ սկիզբնեք տեսնում արդեն ոչ էլ վերջ ... Օ~վ սահմանափակ էակներ .. ինչու եք անսահմանության մեջ Ձեզ փնտրում .. անսահմանությունը թողեք Ձեր Ասծուն, հավատին և հոգուն ...
Կարատելությունը պարզության մեջ է , ապացուցված է արարչի կողմից
Ապառ - Բույս - Կենդանի - Մարդ - Աստված
Իր զարգացման աստիճանով մարդը գտնվում է կենդանականի և Աստվածայինի միջև և եթե նա ուզում է առաջ գնա իր այդ անընդհատ շարժվող ուղով (հակառակ դեպքում այդ անվերջ ընթացքի ալիքը կկործանի նրան) նա պետք է հաղթի իր միջի կենդանականին ու ենթարկի նրան իր միջի Աստվածայինին, որպեսզի իր մեջ հաստատվի ներդաշնակությունն ու վերանա պայքարը մարդու միջի ու ամեն բան իր տեղում լինի. Բարձրագույնն իշխի ցածրագույնին...
Թե սիրում ենք՝ մեր սրտի բոլոր լարերո՜վ սիրենք...Միայն Սիրուն է երաժշտությունը զիջում, բայց և Սերն էլ մեղեդի է...
Ես և Դու՝ Մի Ենք՝ Մի-Մի Աշխարհ Ենք, Հավերժի Ճամփորդներ...
Կյանքի և մահվան միջև գոյություն ունեցող միակ խոչընդոտը դա մեկ շունչն է
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ