Դուք կհուզվեք

[Grigorius]

Ես կարող եմ մի բան ձեզ առաջարկել,եթե դուք այն անեք հաստատ կհուզվեք:ՈՒզում եք աշխարհի ամենասառը մարդը եղեք...պադոշ...կամ անսիրտ դուք կհուզվեք
Դուք երբևէ ձեզ ծեր պատկերացրել եք?Ես այս մտահաղացումը կոչում եմ հանդիպում ծերության հետ:Դուք բոլորտ եսրիտասարդ եք և Աստված տա ապրեք մինչև խոր ծերություն...բայց երբ դուք ծերանաք անպայման կհիշեք ձեր երիտասարդությունը:Կհիշեք լավագույն պահերը ձեր կյանքի և ամեն ինչ կտայիք այդ պահերը վերապրելու համար:Բայց ավաղ....Իսկ ինչ կլինի եթե դուք ծերանաք և խոսեք ձեր երիտասարդ եսի հետ....կհանդիպեն 2 տարբեր տարիքներ`հոգում նույնը....
Եվ այսպես վերցնում եք կամ տեսախցիկ,կամ հեռախոսի կամեռայով....կամ պարզապես համակարգչում գրում եք,կամ ինքներդ ձեզ նկարում եք և խոսում ապագա ծերուկի հետ
Այնուհետև այդ տեսաերիզը կամ վորդի ֆայլը պահում եք և 50 տարի հետո,40 տարի հետո կարդում եք կամ դիտում և հոգեբանական բոլոր օրենքներով դուք կհուզվեք....
Ես դիմում եմ ծեր Գրիգորիուսին
_Բարև բիդզա,հը ոնց ես?Ես լավ եմ....սովորում եմ...ամեն ինչ լավա....ես հիմա ուժեղ եմ,տեսնես հիմա պառավդ ովա?Չլինի էն սիրուն աղջիկնա,որին հիմա սիրահարվել եմ....շատ ես կուզիկացել??Էրնեկ քո պես կյանքի փորձ ունենայի,հիմա ես փորձում եմ շատ բաներ հասկանալ,բայց դժվար է...Չեի նախանձի քեզ ծերուկ,հը տղեդ ոնցա?կամ աղջիկդ?թոռներդ?ԷԷԷ գիտեմ շատ մարդիկ հիմա հետդ չեն,բայց հիմա իմ կողքին եմ,և ես նրանց սիրում եմ .....բայց կյանք է էլի...ժամանակավոր հյուրեր ենք....Դե ես էլ կյանքի բոլոր հաճույքներից օգտովում եմ որ հիշելու բան ունենաս,բայց դե չեմ մոռանում,իմ վրա աշխատոմ որ հետագայում հեշտ լինի..............շարունակելի
Ինչ կասեիք ԴՈՒՔ ՁԵՐ ԾԵՐՈՒԿԻՆ????????????

[Սամվել]

Սամ ջան ես եսքան ձգել ես՞ ՀԱԼԱԼԱ

Դե մի հատ կարաս ասես ինչ տոմսեր են ինձ ընկել ես առաջիկա մնացած քննություններում …… ապրես լավ հիշողություն ունես…… Մի հատ էլ կնոջս հեռախոսի համարը ասա էլ չընկնեմ ես յա են յան ……էլ ինչ ասեմ ապեր քեզ/ինձ էլի/ լիքը տարիների կյանք……Կարաս մի հատ ինետով նայես մի քանի հատ ավարտված խաղի արդյունք ասես մի քիչ փող կրեմ եվրոֆուտբոլով………մեկ էլ ասա քեզ ինչը իմ մեջ չի դզում դզվեմ

հետո լուրջ էլ կգրեմ կներեք այսօր ինչոր ջրիկացել եմ

[Vishapakah]

Իսկ ես հուզվեցի, շատ հուզվեցի...
Դժվարանում եմ հիմա հետս երկխոսել, որովհետեւ երկխոսություններ շատ են եղել, բայց ոչ՛ իմ տարեց եսի հետ.

Խոստանում եմ հետս երկխոսել եւ ներկայացնել Ձեր դատին.

[John]

Բարև ձյաձ Ջոն: Ի՞նչ կա: Լոքշա՞: Դե քո մոտ ե՞րբ լոքշ չի եղել որ: 15 տարեկանից էս կողմ ընդամենը 3 օր ես ունեցել, որ լոքշ չի եղել… բայց էդ օրերից մեկը հաստատ կուզենայիր, որ լոքշ լիներ, բայց չլիներ էն՝ ինչ որ եղավ… լավ, շատ խորացանք… պատմի տեսնեմ ո՞նց ես: Ի՞նչ ես անում: Մեծ տղեդ ո՞նցա: Ջիմ էր չէ՞ անունը: Բա էն փոքրի անունը ի՞նչ էր: Ջե՞ք: Արա էդ Ջեքը շատ կռիս տիպ դուրս եկավ: Իմացել եմ էդ պատմությունը Ջոն ջան… Էն որ մտել էր Ակումբ.am, սաղ գրածներդ կարդացել էր ու վրեդ կայֆավատ էր լինում… կյանքա, պատահումա: Հա, լսի, մոռացա հարցնեմ՝ պառավիդ անունը ինչա՞: Հոռոմսի՞մ: Բա ո՞ր քուչի աղջիկա: Բանլադե՞շ: Բա դու իրան ո՞նց ես դիմում: Հոռո՞մ: Բա ի՞նչ: Օ՜: Հարգվար ձյաձ: Շուխուր չանե՞մ թե ոնց ես դիմում: Լավ, չեմ ասի: Հա, էլի հարցեր ունեմ՝ վերջը ուրդե՞ ընդունվար: Ֆիզմաթ դպրո՞ց: Արա էտի գիտեմ՝ դրանից հետո: Չէ-հա՜: Մալադեց: Լսի, ֆիզիկից քանի բալ էիր հավաքել: 18՞: Պահո՜: Պատկերացնում եմ, թե 10-րդ դասարանում ինչ օրն ես ընկել… Լսի, Ակումբի միթինգներին գնում էի՞ր 10-րդ դասարանում: Ապրիկոս: Ես էլ մտածեցի սաղ օրը ֆիզիկա ես պարապել: Դե լավ ձյաձ Ջոն: Ես կերևամ մի 50 տարուց: Ջիմի փոքր տղուն՝ էն մռութիկին, որ պապինա նման, մի հատ պաչիկ իմ կողմից:
Հ.Գ.
Էիչ էր մնում հիմա հուզվեի… Իսկ 50 տարի հետո… շնորհակալ եմ լավ թեմայի համար:

[impression]

Բարև, իմ ծերացած գիտակցություն...
Էլի ես եմ, ուղղակի դեռ ջահել, մի տխրի, երկար չի տևելու, ինքդ գիտես…
Գիտես, էնքան բան կունենամ քեզ պատմելու, եթե պատահաբար հիշողության կորուստ ձեռք բերած լինես: Մի քանի բան կա, որ հուսով եմ՝ երբեք չես մոռանա, ախր առանց դրանց կարող ենք համարել, որ ես էլ, դու էլ կյանքն իզուր ենք ապրել:
Ինչ ասեմ... Հուսով եմ՝ արդեն դեպրեսիայի մեջ չես ընկնում ամեն ծննդյան տարեդարձիդ, ինչպես հիմա՝ ես, դե գիտես էլի, մեծանալուց ահավոր վախենում եմ:
Տեսնես հիմա ինչ ես անում... Էն ջահել ժամանակվա "կայֆերից" որն է մնացել քեզ... Հաստատ էլ մենակ չես գնա սրճարան ու 2 բաժակ սուրճ կուլ տաս, որ ուղեղդ պայծառանա, ու մի քանի թշվառ տող կարողանաս խզմզել... Երևի ֆիլմերի նկատմամբ էլ արդեն անտարբեր ես, ի՜նչ արած. տարիքն է պարտադրում…
Մենակ մի հույս ունեմ հիմա, որ.... գոնե մենակ չես, կողքդ մեկը կա, որ ոչ թե պարտադրված, այլ սիրով է խնամում քեզ… Դու էլ քեզ կարգին ես պահում, ցնդած-ցնդած դուրս չես տալիս, ջահելների ամեն քայլը չես քննադատում, թեև մեջդ կա: Էհ, լավ մնա, շուտով կգամ, քեզնից փախչելու տեղ չունեմ, էլի ես ու դու ենք իրար հարազատ…

[Root]

Բարև ... ինչպես ես ? Սովորական մի հարց որ սովոր եմ ինքս ինձ տալ ...
Դեմքիդ քմծիծաղը էլի նույն է ... չես փոխվել ...
Հետաքրքիր է, վերևում.... մարդիկ իրենց պատկերացնում են ...որ տեսնն են քեզ ...
Իսկ ես քեզ պատկերացնելու կարիք չունեմ ... բավական է նայեմ ինքս ինձ մեջ .... դու շատ շուտ եկար ... եկար, երբ սովորաբար չեն գալիս քո նմանները ... անհաբերությունդ գերազանցեց ծերացման պրոցոսը... նույնիսկ հարկ էլ չհամարեցեիր բացատրել ինչ է կատարվում, եկար ... ախ դու անուղղելի սոփեստ ինչքան խափեցիր ինձ .. ինչքան իմաստ ու ուժ .. ինչի համար ?... բայց ինքդ քեզ երկար հո չէիր խափելու ... պառաված իմ ընկեր ... հիշում ես... ? Իհարկե հիշում ես, այլապես քմծիծաղ չէիր տա ... հիշում ես ապրածդ ... ապրածս ամեն մի պահը ... ամեն մի զգացմունքը` տառապանքը, ճիչը , լացը, խինդդ, ծիծաղդ, ... ոչինչ, առաջին ու վերջին անգամվա ապրածդ կյանքը միայն քո համար չապրեցիր, իզուր … կյանքը ինքը էգոիզմ է, որը արտահայտվում է ուժեղի իրավունքով ձեռք բերված գոյության մեջ… մի տեսակ հանգիստ փիլիսոփայի կեցվածք ունես, չես վախենում ?... վախճանդ ախր մոտ է ?... ախ հա .. մոռացել էի … ախր քո ամեն մի րոպեն էնպես ապրեցիր ասես մահդ ուսիդ է նստած …միթե չես վախենում ? հավերժ կորչել… անէանալ , չթողնել ոչինչ … ոչինչ, քեզնաից հետո… ճիշտն ասած հիշում եմ, լավ հիշում եմ այն պահը, երբ քեզ համար միևնույն դարձավ … սևն ու սպիտակը, վատն ու լավը, չարն ու բարին … ամեն ինչ .. դու փորցեցիր պահպանել գիտակցությունդ … դու հպարտ էիր որ դու ԴՈՒ ես մնում այդքանից հետո … ես էլ ուրախ եմ որ դու միշտ ինձ հետ ես .. կարծես ապագայից ուղարկած նվեր լինես … գոնե երբեմն սափրվիր  , թե չէ ջրակալած աչքերիդ մեջ նախկին ` երբեմն առկայծող փայլը արդեն չի սազում դեմքիցդ կախված կնճիռներիդ հետ …շատ շուտ եկար … գոնե մի քիչ էլ սպասեիր ..

[Vishapakah]

Իսկ ես հուզվեցի, շատ հուզվեցի...
Դժվարանում եմ հիմա հետս երկխոսել, որովհետեւ երկխոսություններ շատ են եղել, բայց ոչ՛ իմ տարեց եսի հետ.

Խոստանում եմ հետս երկխոսել եւ ներկայացնել Ձեր դատին.

Շատ փորցեցի իմ ծեր եսի հետ երկխոսել, ոչ՛ մի կերպ չի ստացվում, միշտ տխրությունը խանգարում է եւ ինձ, ոչ՛ մի կերպ չեմ կարողանում ծեր պատկերացնել.

Հ. Գ.
Այնպես որ խոստումս չեմ կատարի.

[Mari]

Բարև Մար ջան: Տարիների խորքից ես անհանգստացնում եմ քեզ: Մաքրիր արցունքներդ /նույն լացկանն ես մնացել/: Գիտեմ՝ հուզվել ես, երբ գտել ես նամակս: Հիշո՞ւմ ես, թե որքան հուզված էիր այն գրելիս: Այո, անցել են 50 երկարուձիգ տարիներ: Հետաքրքիր է ինչպիսին ես դու: Կարծում եմ՝ հոգով երիտասարդ: Հասե՞լ ես նպատակներիդ գեթ կեսին: Եթե այո, ուրեմն հաստատ երջանիկ ես դու: Մար, հուսով եմ՝ խոր ծերության այս ժամին մենակ չես դու: Կողքիդ են արդյոք ընկերներդ, առանց որոնց ես այժմ իմ կյանքը չեմ պատկերացնում: Միգուցե կյանքի ճանապարհներն են տարբեր եղել: Հուսով եմ՝ կողքիդ են քեզ սիրող մարդիկ: Չգիտեմ արժե արդյոք այս հարցը ուղղել քեզ: Միգուցե ծիծաղես՝ հիշելով քո «հիմար տառապանքները»: Կողքիդ է արդյոք ՆԱ: Ժպտում ես երևի,նայում կողքիդ ծերուկին ու միգուցե ասում «Եթե իմանայիր...»: Ինչպե՞ս են Լիլիթն ու Դավիթը/հուսով եմ այդպես ես անվանել երեխաներիդ/ս/: Այժմ երևի թոռնիկներիդ համար ամեն երեկո հեքիաթ ես կարդում: Մար քեզ այդ դերում ընդհանրապես չեմ պատկերացնում:
Մար, հուսով եմ իրականություն է դարձել իմ այսօրվա նպատակը /հիշո՞ւմ ես երդվել ես անգամ/: Արդեն երևի երկար տարիներ աշխատանքիդ զուգահեռ դասավանդում ես ԵՊՀ-ում: Համոզված եմ՝ արդար դասախոս ես, ու ամենակարևորը՝ սիրված ու հարգված: Այսօր ես ինձնից կախված ամեն ինչ անում եմ: Մոտ 10 օրից մագիստրատուրայի քննությունն է: Երևի հիշում ես՝ որքան նյարդեր «քայքայեցիր»: Ժպտում ես կրկին: Ուրեմն ընդունվելու եմ հաստատ:
Մար, ներիր երկար ժամանակ խլելու համար: Նամակը գրելիս ես այլ աչքերով սկսեցի նայել կյանքին, ու սկսեցի էլ ավելի գնահատել ամեն մի վայրկյանը, որ անց եմ կացնում իմ սիրելի մարդկանց հետ: Հուսով եմ՝ ինձ հաջողվելու է այսօրվա քրտնաջան աշխատանքի շնորհիվ ապահովել քո անհոգ ծերությունը: Այսքանով ես ավարտում եմ նամակս, ու բարևում ապագա ընտանիքիս անդամներին: Մնաք բարով...


Հ. Գ. Անչափ շնորհակալություն թեմայի հեղինակին:

[dvgray]

Անցել է 40-50 տարի... Գիտեմ որ արդեն չկաս... Դու չէիր կարող ապրել 50-55 -ից հետո:
-Դու թոշակառու չէիր կարող դառնալ: Դա հակասում է քո էությանը: Դա հաստատ գիտեմ :
-Ի՞նչ...- հլա դեռ կա՞ս...
-Ուրեմն արդեն դու -դու չես , դու իմ հետ կապ չունես :
-Ի՞նչ, շատ եմ խոսու՞մ: Լավ բերանս փակ կպահեմ: -Բայց մեկ է ասա - Ո՞վ էս դու այժմ :
- Պապի՞կ :... պապի՜կ ...
-Չէ: Չգիտեմ դա ինչ է, ինչ վիճակ է: Ինչ որ է , գոնե հիմա հանգիստ ե՞ս:
-Չես հասկանում թե ինչ ասել է հանգի՞ստ: Հա ուրեմն դա ես եմ :
........................
-Ապրես, որ պապիկ ես: Ապրես, որ կնոջդ միշտ սիրել ես ու երբեք չես դավաճանել, ապրես որ ամեն ինչում օգնել ես նրան, ապրես, որ սիրելիտ հասել է իր երազանքների բարձունքին, ապրես, որ դա արել ես նաև քո հաշվին, բայց ոչ երբեք քո սկզբունքներիտ հաշվին...
-Դու հասկացել ես, թե ինչ է իրական տղամարդկությունը, ու ապրես որ քեզ հաջողվել է դա կիրառել:
..................
-Տեսնենք իմ մոտ ոնց կստացվի : Իհարկե ցավ չէ, եթե չստացվի:

-Դե լավ... Խնդրում եմ, մանրամասները մի պատմիր : Էտպես ամեն ինչ իմ համար կդառնա իմաստազուրկ: Վերջ Ականջներս փակում եմ : Հիմա էլ ձեռով-ոտով ե՞ս ցույց տալիս: Շաաա՜տ համառն ես հա:
-Հաջող: Ես գնացի:
.......................
Հ.Գ. Էս որտեղից գլխիս ռաստ եկավ : Էս ինչ փորձանք էր: Բայց լավ պրծա սրանից, չէ՞ :

[Cassiopeia]

Ողջույն…
Տեսնում եմ չես փոխվել, նույն մանկական դիմագծերը` համեմված կնճիռներով: Այդպես էլ չհասցրեցիր մեծանալ (ոչ բնավորությամբ, ոչ էլ արտաքինով): Ինչպե՞ս հասար մինչև այս տարիքը: Ուզում էիր, որ 38-ը լինի վերջնագիծը, բայց սահմանը բավական անցար: Իսկ հիմա ուսերդ ճկվել են տարիների ծանր բեռի տակ: Որ ասում էի, ժամանակը բաց մի թող… Իսկ դու ինձ չլսեցիր, ուզում էիր իդեալական կյանք վարել ու ոչ մի սխալ թույլ չտալ… Բայց հիմա հետ նայի, տե’ս, թե ինչքան սխալներ ես թույլ տվել, ու դրանց հիմնական մասը մտածված են եղել: Ու դու դա համարում էիր անսխալ ապրելակերպ… Վախենում էիր վայելել կյանքը, բայց միևնույնն է, դրանով հանդերձ բոլորին համոզում էիր, որ այն լիարժեք ես ապրել: Իսկ հիմա… տես, դառել ես մի բուռ կնճիռ, որ ափսոսանքով է ետ նայում: Ու հանուն ինչի՞… հանուն անցյալի, որը երբեք հետ չես բերի: Գոնե հիմա ապրի, պարզապես ապրի կյանքդ…

[Narinfinity]

Ես կարող եմ մի բան ձեզ առաջարկել,եթե դուք այն անեք հաստատ կհուզվեք:ՈՒզում եք աշխարհի ամենասառը մարդը եղեք...պադոշ...կամ անսիրտ դուք կհուզվեք
Դուք երբևէ ձեզ ծեր պատկերացրել եք?Ես այս մտահաղացումը կոչում եմ հանդիպում ծերության հետ:Դուք բոլորտ եսրիտասարդ եք և Աստված տա ապրեք մինչև խոր ծերություն...բայց երբ դուք ծերանաք անպայման կհիշեք ձեր երիտասարդությունը:Կհիշեք լավագույն պահերը ձեր կյանքի և ամեն ինչ կտայիք այդ պահերը վերապրելու համար:Բայց ավաղ....Իսկ ինչ կլինի եթե դուք ծերանաք և խոսեք ձեր երիտասարդ եսի հետ....կհանդիպեն 2 տարբեր տարիքներ`հոգում նույնը....
Եվ այսպես վերցնում եք կամ տեսախցիկ,կամ հեռախոսի կամեռայով....կամ պարզապես համակարգչում գրում եք,կամ ինքներդ ձեզ նկարում եք և խոսում ապագա ծերուկի հետ
Այնուհետև այդ տեսաերիզը կամ վորդի ֆայլը պահում եք և 50 տարի հետո,40 տարի հետո կարդում եք կամ դիտում և հոգեբանական բոլոր օրենքներով դուք կհուզվեք....
Ես դիմում եմ ծեր Գրիգորիուսին
_Բարև բիդզա,հը ոնց ես?Ես լավ եմ....սովորում եմ...ամեն ինչ լավա....ես հիմա ուժեղ եմ,տեսնես հիմա պառավդ ովա?Չլինի էն սիրուն աղջիկնա,որին հիմա սիրահարվել եմ....շատ ես կուզիկացել??Էրնեկ քո պես կյանքի փորձ ունենայի,հիմա ես փորձում եմ շատ բաներ հասկանալ,բայց դժվար է...Չեի նախանձի քեզ ծերուկ,հը տղեդ ոնցա?կամ աղջիկդ?թոռներդ?ԷԷԷ գիտեմ շատ մարդիկ հիմա հետդ չեն,բայց հիմա իմ կողքին եմ,և ես նրանց սիրում եմ .....բայց կյանք է էլի...ժամանակավոր հյուրեր ենք....Դե ես էլ կյանքի բոլոր հաճույքներից օգտովում եմ որ հիշելու բան ունենաս,բայց դե չեմ մոռանում,իմ վրա աշխատոմ որ հետագայում հեշտ լինի..............շարունակելի
Ինչ կասեիք ԴՈՒՔ ՁԵՐ ԾԵՐՈՒԿԻՆ????????????

Շատ ծանր, հուզիչ և ուժեղ թեմա է, կեցցես Դու ստեղծող...
Բայց ինձ չեմ պատկերացնում տարիքով ծերացած,
Այդ դեպքում կասեմ, որ հայելու մեջ չեմ ուզենա նայել, չնայած տարիքով մեծերին միշտ էլ հարգել եմ ու կհարգեմ, պարզապես կուզենայի չծերանալ, և դա անհնար լինելու պատճառով կուզենայի հեռանալ երիտասարդ տարիքում...
Ինչ էլ անեմ այս կյանքում, էլի կիսատ գործեր կմնան, ինչ էլ ունենամ, լավից լավը կա ու կա...
Դէ էլ ինչ ա մնում էս կայնքում, մենակ ապահովված, առաքինի ժառանգներ ունենալն ու նրանցով ուրախանալը մինչև վերջին շունչը...մեկ էլ սիրել մարդկանց և օգնել քանի դեռ կարող ես...
Իսկ ԻՄ ԾԵՐՈՒԿԻՆ կասեմ`
Մնաս Բարով, Օվ Մարդ ...
Դու Ես ես, Ես չեմ լինի Քեզ նման, գուցե Դու էլ` ինձ նման ...
Մանկություն... Ես եմ հիմա Քեզ նման ... իսկ Դու հեռու ես արդեն ...