Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Chuk]

Մեֆ, դե զահլա տարար։

Այվի ջան, մեռնեմ չեմ հասկանա, թե ինչի՞ ա մարդը տենց լուրջ նեղվում մականվան ձևափոխությունից։ Իսկ եթե իսկապես դա լուրջ վատ տոն ա համարում, ապա ո՞նց ա հանդգնում ակնարկել, որ իմ մականունը պետք ա դառնա «Չուկ Նահապետ»՝ դա անելով հեգնական-ծաղրական երանգով։

Կարճ ասած էս հարցում Ծլնգն ա ծնգլցնում՝ թողնում

[Mephistopheles]

Համ էլ "զահլա տարար" չէ, այլ "ծնգլահան արիր"... ճիշտը՝ հայերենը էտ ա...

[Ծլնգ]

Այվի ջան, մեռնեմ չեմ հասկանա, թե ինչի՞ ա մարդը տենց լուրջ նեղվում մականվան ձևափոխությունից։ Իսկ եթե իսկապես դա լուրջ վատ տոն ա համարում, ապա ո՞նց ա հանդգնում ակնարկել, որ իմ մականունը պետք ա դառնա «Չուկ Նահապետ»՝ դա անելով հեգնական-ծաղրական երանգով։

Կարճ ասած էս հարցում Ծլնգն ա ծնգլցնում՝ թողնում

Բաժակ եմ բարձրացնում, Չուկ ջան, նրա համար, որ սա ակումբում միակ չհասկացված բանը մնա։

[Progart]

Mephistopheles ջան, կարո՞ղ ես քննարկման ժամանակ «ապեր»֊ով չդիմել ինձ։

[Mephistopheles]

Mephistopheles ջան, կարո՞ղ ես քննարկման ժամանակ «ապեր»֊ով չդիմել ինձ։

ապեր, էտի դեֆոլտով ա գալիս... ստորագրության պես ա, էջը որ բացում եմ արդեն կա...

[Sambitbaba]

բա մատեան երանությանը...

Ես Մեֆին էլ եմ սիրում...
Մարդ ասում է թարգի մատեան էլ, մանանեխ էլ, - Մեֆի մասին վեպ գրի...

[Chuk]

Բաժակ եմ բարձրացնում, Չուկ ջան, նրա համար, որ սա ակումբում միակ չհասկացված բանը մնա։

Թող, Ծլնգ ջան։ Ու իմ կողմից հավելեմ, որ թող որ նման բաները մարդիկ թեթև տանեն։ Կենացդ։

[Վահե-91]

Ո՞նց կարելի ա Mephistopheles-ի «ծնգլից» կամ «ապերից» նեղանալ

[Sambitbaba]

Էրիխ Ֆրոմը, ում ահագին սիրում եմ՝ շատը, երիտասարդ տարիքումս իրենով տարված լինելու նոստալգիայովս, ասում էր, որ սիրո երկու տեսակ կա․ սեր մոր նկատմամբ, որը բնազդային է և բնածին, և սեր մնացած բոլորի նկատմամբ, որը ձեռքբերովի է։ Ու նույնիսկ երեխայի կողմից հորը սիրելը Ֆրոմը դասում է այդ երկրորդ սիրո մեջ, քանի որ երեխան հորը սիրելը սովորում է, ոչ թե դրանով ծնվում։ Բայց տարիքիս իմաստությունից, կարծում եմ, որ Ֆրոմը մի թեթև սխալ էր․ կա նաև սիրո երրորդ դասը՝ զավակիդ նկատմամբ սերը։

Նույնիսկ Ֆրոմը, իրավունք չունի վստահորեն խոսել երեխայի սերերի մասին: Եթե ես ասեի այն, ինչ նա է ասել, ինձանից անմիջապես գիտական փաստարկներ կուզեին. Ֆրոմը փաստարկ ունի՞, որ երկրորդ սերը ձեռքբերովի է: Ես շատ ավելի համաձայն եմ քո՝ երրորդ սերը դիտարկել որպես երկրորդ, քան նրա ասածը: Ըստ իս, օրինակ, երեխայի բնածին սերը մոր հանդեպ նախասահմանված է նրանով, որ երեխան դեռ չի սովորել մորն անջատել իրենից. նա համարում է, որ մայրն էլ՝ ինքն է: Եվ սակայն, նա ունի մեկ այլ բնածին սեր ևս, և դա՝ սերն է մնացած բոլորի հանդեպ: Բայց պատճառն այստեղ էլ նույնն է, ինչպես մոր դեպքում. նա չի սովորել դեռ իրեն անջատել Տիեզերքի ամբողջականությունից: Ոչինչ, շուտով մենք, սիրող ծնողներս, նրանից կխլենք այդ սերը և վախ կներշնչենք ամեն ինչի հանդեպ, և խեղճ փոքրիկն արդեն իր սեփական ուժերով, այդ համատարած վախի միջից կփորձի հնարավորինս ձեռք գցել տարբեր փորիկ "սերիկներ" ու դրանց անուններ տալ: Սա էլ իմ կարծիքն է, ու ես ավելի համոզված եմ իմ, այլ ոչ թե Ֆրոմի իրականությանը մոտ լինելու վրա:

Ու սա տարբերվում է թե՛ բնածին սիրոց (սեր առանց պայմանականության՝ սեր մի էակին, ով քեզ կյանք է տվել), թե՛ ձեռքբերովի սիրոց (սեր, որը սովորում ես)։ Քանի որ զավակիդ սիրել չես սովորում, այլ այդ սերը ծնվում է մեջդ միանգամից, բայց ոչ թե քո ծնունդի հետ մեկտեղ, այլ զավակիդ։ Իսկ ես հստակ գրել էի, որ Ծլնգը սովորեց սիրել Ակումբը, ինչը նշանակում է, որ ես Ակումբին զավակի նման սիրել չեմ կարող, ու գտնում եմ, որ Ակումբին զավակի նման սիրել կարող է միայն Ակումբի հիմնադիր(ներ)ը։ Ու ինչպես երևում է Չուկի «կպայքարեմ, ոչ թե կհեռանամ» դիրքորոշումից, իր մոտ իսկապես այդպիսի սեր է։ Ու այդ սերերից ոչ մեկն էլ կապ չունի հետադարձ սիրո հետ, քանի որ ինչպես ասեցիր, դա առևտուր կլիներ։ Բայց սերը զրոյացնելը, թե ինչ է չես սիրում զավակիդ նման, մի քիչ սիրուն չի, Սամ ջան, մանավանդ մի մարդու կողմից, ով զավակի քաղցր համ է տեսել․․․ «սիրուն չէի» փոխարեն հայ-հայ ա գրելու էի «անազնիվ» ա, բայց մտածեցի, որ միգուցե քո աշխարհահայացքում ինչ-որ էջ կա, որտեղ ամեն ինչն էլ ամեն մեկի զավակն է դառնում, բայց ախր այս գրառումովդ դու ինձ ես love-shaming անում, ու պիտի որ իմանայիր, որ այդպիսի գաղափարները ինձ համար խորթ են։

Էստեղ ես կամ չեմ հասկանում ասածդ, կամ դու ինձ չես հասկացել ու ամեն ինչ խառնել ես իրար:
Ես ու դու կարող ենք սիրո հազար տարբեր տեսակներ հորինել ու կպցնել արդեն եղածների պոչից: Բայց եթե դրանցից յուրաքանչյուրին նայում ես սեփական անձի դիրքից, ուրեմն դրանց բոլորին նույն որակը տվող շատ պարզ մի բան կա ու ես դրա մասին էի գրել, ընդ որում առանց քեզ "love-shaming" անելու որևէ ցանկության: Յուրաքանչյուր սեր, եթե իսկական է, իրական է, ամբողջ սրտով է, ուրեմն հատուցում չի պահանջում: Այդ առումով նույնիսկ անպատասխան սերն էլ կարող է իսկական սեր համարվել, չնայած երիտասարդ տարիներիս ամբողջ տեսություն ունեի դրա հակառակն ապացուցելու համար: Կարող ես հանգիստ ասել սիրուն չէր կամ անազնիվ չէր, բայց իրականում սիրուն չէր ասել. ես ակումբին սիրում եմ, բայց հեռանում եմ: Ու հիմա դու ես ակումբի զավակը թե ակումբն է քո զավակը կամ թող նույնիսկ ընկերը, - դա ոչինչ էականորեն չի փոխում: Ասածս սա էր:

Քանի որ հիշեցրիր Թումանյանին, նույնիսկ մեկնաբանեցիր.

Թումանյանը մի չտեսնված ոտանավոր ունի՝ «Ուրագ ու Սղոց»։ Էն որ․ «Մի՛ լինի ուրագի պես, միշտ դեպի քեզ, միշտ դեպի քեզ, այլ եղիր սղոցի պես, մին դեպի քեզ, մին դեպի մեզ»։ Հիմա դու Ակումբի նկատմամբ սերիցս ես բռնել, ու ուզում ես, որ ես բահ լինեմ, միշտ դեպի քեզ (Ակումբը), միշտ դեպի քեզ, ու չես տեսնում, թե ինչքան էգոիստական է սա։ Բա իմ սուղ ժամանակային ռեսուրսների ո՞ր մասով պիտի ինձ սղոց զգամ։

Եկ, ես էլ հիշեմ Մեծ Իմաստունի մեկ ուրիշ քառյակ քեզ պատասխանելու համար.

Հոգիս` տանը հաստատվել -
Տիեզերքն է ողջ պատել.
Տիեզերքի տերն եմ ես,
Ո՞վ է արդյոք նկատել:

Երբ Թումանյանը խոսում է ուրագ-սղոց մարդու մասին, նա նկատի ունի տանը չհաստատված մարդուն, նրան, ով դեռևս չի սովորել կյանքի աքսիոման՝ որքան տալիս ես, ավելի շատ ստանում ես: Այսինքն, հա, լրիվ էգոիստ մի եղիր, ինչ կլինի, մի քիչ էլ թող ուրիշները վերցնեն... Բայց տանը հաստատված մարդը գիտի այդ, նա խելամտորեն ընտրում է սղոցի երկու գործողությունից առավել հեշտը. տալը, հրելն ավելի հեշտ է, քանզի սեփական ծանրությունդ էլ օգնում է քեզ: Իսկ քաշելն ավելի շատ ուժ է պահանջում: Առավել ևս, ասեմ քեզ, որ Թումանյանը մի կարևոր բան չի ասել, դե, երևի այն պատճառով, որ առաջին դասարանցու հետ բարձրագույն մաթեմատիկայից չեն խոսում, - այդ ասածդ սղոցը՝ գրական անունը չգիտեմ, բայց իմ ժամանակ գըռդաբ էին ասում, այսինքն, այդ մի սղոցը երկուսով եք քաշում. դու և ընկերներդ, դու և ծնողներդ, դու և երեխադ, դու և կինդ, - Դու և Տիեզերքը:
Տանը հաստատված մարդը գիտի այդ: Նա միայն տալիս է ու նույնիսկ չի էլ սպասում պատասխանի նա գիտի, որ գըռդաբը հետ է գալու: Եվ արդեն այն ժամանակ, երբ հետ վերադառնաան գըռդաբներդ, դու կկարողանաս սկսել ողջ Տիեզերքը պատելու քո աշխատանքը:

Սամ ջան, ես այն նամակիս մեջ ասում եմ Ռայը քո ոտի ճկույթի եղունգի կեսը չարժի, իսկ դու ասում ես Ռայը մնում է, մնում է, մնում է, հետն էլ մարգարիտներ է շաղ տալիս դիմացդ։ Բայց որ Ռայը քեզ համար այդքան հեղինակություն է, իր խոսքի արձագանքով էլ փորձեմ քեզ պատասխանել․ երբ ինչ-որ մեկը գովում և՛ իմ մարգարիտները, և՛ Ռայինը, ապա այդ ամբողջ գովասանքը բան էլ չարժի։

Ռայը ինջ համար նույնքան հեղինակություն է, որքան Ծլնգը, Բյուրը, Դեղին Մուկիկը, Սմոքը, բոլորին թվե՞մ... Տրիբունը, Տեսիլքը, Մեֆը... Բոլորը:

արձագանքով էլ փորձեմ քեզ պատասխանել․ երբ ինչ-որ մեկը գովում և՛ իմ մարգարիտները, և՛ Ռայինը, ապա այդ ամբողջ գովասանքը բան էլ չարժի։

Տե՞ս, նույնիսկ դու էլ չիմացար, թե ինչպես Ռայից ինչ-որ բան սովորեցիր...

[Sambitbaba]

Բոլորդ էլ գիտեք, թե ինչքան եմ պայքարել այս երևույթի դեմ։ Կոնկրետ Մեֆի հետ էլ, նույնիսկ մեկ անգամ իր նկատմամբ քֆուրի աստիճանի հասնելով։ Բա սենց գովում եք Ծլնգին, զղջում եք, որ էլ իր գիտակ-միտակ գրառումները չեք կարդալու, մեկիդ մտքով չանցա՞վ Մեֆին ասեք՝ ծնգլ չի, Ծլնգ ա․․․

Չնայած ի՞նչ եմ զարմանում, Չուկի թեմայում Շինարարին Գայլը բուլդոզերի տակ ա գցում, մենակ ես եմ դրա մասին բան ասում, հետո էլ Տրիբունն ա սկսում Շինարարի վրա պառադ անել, այդ ընթացքում ակտիվ քննարկումները թեմայում շարունակվում են իրենց հունով, բոլորն էլ կարդում-մասնակցում են, ոչ ոք բան չի ասում։ Ու Շինարարի դառնացած թողնել գնալուց հետո Չուկը կանգնում ասում ա․ «Շինարարի հետ լավ չվարվեցին», Բյուրն էլ մյուս կողմից ինձ ա մեղադրում, թե պոեզիայի թարգմանության թեմայում մեծամտությանս պատճառով էլ Շինարարը թողեց հեռացավ։ Կամ էդ նույն Բյուրի վրա ում հավեսը տալիս ա վրաերթ ա անում, չնայած Բյուրը, առնվազն իմ օրոք, միշտ էլ մնացել ա էթիկայի սահմաններում, շատ էլ որ մի երկու անգամ իմ կարծիքով անարդար ա եղել իմ նկատմամբ, ու մենակ Շինարարն ա ձեն հանում սրա մասին, ինչին բանի տեղ էլ չեն դնում․․․ «ծնգլը» սրանց դեմ սկի ամոթել ա հիշատակելը։

Ճիշտն ասած, ես էլ չէի նկատել...

Ու դա շատ բնական բան է, նման կիքսերը չնկատելը: Դրանում զարմանալի ոչինչ չկա:
Զարմանալին այն է, Ծլնգ ջան, որ դու քո գիտելիքներով հանդերձ այդ բանը չգիտես ու մեզ վրա անտարբերություն ես կրակում:

...Հիմա նայում եմ իրար վրա գրած "Ծլնգ" ու "Ծնգլ" բառերին ու գիտե՞ս ինչ եմ մտածում... Ինձ թվում է, որ եթե իրեն գիտակից համարող մարդը հոժար կամքով վերցրել է այդ երկու բառերից մեկը, ուրեմն նա արդեն իսկ պետք է պատրաստ լինի, որ հնարավոր է, որ իրեն երկրորդով էլ կդիմեն ու դրանից չի նեղանա:

[Sambitbaba]

Ծլնգ ջան, ուղղակի ի միջի այլոց ասեմ, որ դու Սամին համեմատում ես այլ մարդկանց հետ ու ասում, որ իր եղունգն էլ չարժեն, էնպես ոնց Սամն ա իրան թույլ տվել արտահայտվել կնոջ հասցեին նույն ակումբում ու երբևէ չի զղջացել, եթե հաշվի առնենք, որ նաև Սամի տարիքը ու էն փաստը, որ հրեշտակ ա խաղում ու աջուձախ մանանեխի սերմեր ա ցանում, համեմատությունդ իմ կարծիքով ամենահաջողը չի: Ես Ռայադերի պաշտպանը չեմ, ակումբում մենք կամ իրար հետ ոչ մի բան չենք քննարկում կամ բանավիճում ենք միշտ, ուղղակի հանուն արդարության ընդունենք, որ իրոք համեմատությունդ ընդհանրապես տեղին չէր:

Հալլա-հալլա...

Ֆուտբոլիստ Ղազարյանը քեֆը լավ, գիշերվա կեսին գնում, սիրած աղջկա պատուհանի տակ սերենադ է երգում: Հայրը դուրս է գալիս ու սկսում գոռգոռալ վրան: Ղազարյանն էլ, թե.
- Ի՞նչ ես վրես գոռում: Չգիտե՞ս, որ ես Ղազարյանն եմ.
Աղջկա հայրն էլ.
- Քո մերն էլ, Իշտոյանի մերն էլ:


Հ.Գ.
Մոռացա, որ քո դեպքում պետք է ավելի կոնկրետացնեմ ամեն ինչ.

Էստեղ Իշտոյանի դերում ես ինձ տեսա, հանկարծ այլ բան չկարծես:

[Sambitbaba]

փոքր ժամանակ կատվի ձագ տանջել ա, թե չէ,

Էս դու էլ իմ բոստանը քար գցի՞ր...
Դու հո Շինոյի ընկերը չե՞ս...

[Հայկօ]

Էս դու էլ իմ բոստանը քար գցի՞ր...
Դու հո Շինոյի ընկերը չե՞ս...

Սա՞մ :

[Sambitbaba]

Սա՞մ :

Կատակում եմ, Հայկօ ջան...
Ուղղակի 30 փաստիս մեջ ես էի այդ մասին գրել...
Բայց հաստատ, կատակում եմ ու զարմացա, որ լրջին տվեցիր...

[Հայկօ]

Կատակում եմ, Հայկօ ջան...
Ուղղակի 30 փաստիս մեջ ես էի այդ մասին գրել...
Բայց հաստատ, կատակում եմ ու զարմացա, որ լրջին տվեցիր...

Ըըը, ես չեմ կարդացել: Հետաքրքիր, ըմմմ, բացահայտում էր :