Ադամ ջան, իրենք փաստորեն կոլեգաներ են, թեկուզ և ոչ անմիջական: Էս պարագայում "that bearded person" արտահայտությունը իմ տեսանկյունից նվաստացնող է հնչում: Սա հարգալից մոտեցում չի և հստակ ցածրացնող ենթատեքստ ունի:
Ադամ ջան, իրենք փաստորեն կոլեգաներ են, թեկուզ և ոչ անմիջական: Էս պարագայում "that bearded person" արտահայտությունը իմ տեսանկյունից նվաստացնող է հնչում: Սա հարգալից մոտեցում չի և հստակ ցածրացնող ենթատեքստ ունի:
Adam (07.11.2018), StrangeLittleGirl (07.11.2018), Շինարար (07.11.2018), Ուլուանա (07.11.2018)
Ուպս, ես ներողություն: Կոլեգաների պահը չէի կարդացել: Միանշանակ վիրավորական ա: Իքսքյուզ
Կոնկրետ էս կոնտեքստում վիրավորական ա։ Ինքը դա գործածում ա կոնկրետ անձի հիշատակելու համար։ Ինքը կարա ջանք թափի, անունը հիշի կամ որևէ ակադեմիական հատկանիշ, բայց փոխարենը արտաքինի վրա ա ֆիքսվում։ Ընդ որում, that person արտահայտությունն ինքնին ահագին վիրավորական ա, ու կապ չունի՝ դիմացը bearded ա, Armenian ա, թե ուրիշ բան։
Նենց եմ հիասթափվում կյանքից, երբ մարդիկ ասում են՝ ընկերություն ասվածը գոյություն չունի: Պապաս էն օրը բա՝ ընկերությունը ո՞րն ա է… կա ընդամենը փոխշահավետ համագործակցություն: Նույնիսկ մանկությանս լավագույն ընկերոջ պատկերացնումներն ընկերության մասին փոխվել են (ասում ա՝ ես ընկերներ չունեմ. ունեմ մարդիկ, որոնց հետ hang out եմ անում). էդ ա ընկերությունը: Սիրտս ճմլվում ա էս խոսքերից: Ե՛ս եմ երևի չափից շատ գնահատող ու ռոմանտիկ ու երևի իրոք՝ ընկերություն գոյություն չունի ու մեջս պիտի հաղթահարեմ նվիրվելու մեծն հակումս: Տխուր եմ ու հիասթափված: Ինչի՞ չի կարող ընկերություն լինել. անշահախնդիր ու առանց էդ փոխշահավետ համագործակցության: Ինչի՞: Մենակ դրա համար արժի նորից 14 տարեկան դառնալ…
Էս գիտե՞ս ինչի նման ա․ էն որ շեկլիկ եվրոպացին Ադամի ասած փռչոտ ու համեմատաբար մուգ մաշկով փախստականից վախենում, իրան պակաս անվտանգ ա զգում։ Կամ որ եվրոպայում կամ Ամերիկայում սևամորթի նկատմամբ տենց լարվածություն կա։ Էն որ սևամորթ ա դեմդ դուրս գալիս ավելի հակված ես մտածելու, որ կարող ա կրիմինալ լինի կամ իրան վայրենի պահի։
Որտև փախստականի ու սևամորթների դեպքում օբյեկտիվ հանգամանքների բերումով՝ միջինում իրանց սոցիալական վիճակը, կրթական մակարդակը ավելի վատ ա, քան շեկլիկ եվրոպացունը, իսկ սոցիալական վատ վիճակից ու կրթության պակասից բխում ա հավանականության ավելի մեծ լինելը, որ դեռևս չճանաչածս, հետևաբար քո համար միջին ստատիստիկ փախստականի արտաքինով, կամ սևամորթ մարդը կարա քեզ վնաս տա, քան շեկլիկ եվրոպացու դեպքում։ Անկախ նրանից, որ փախստականը կամ սևամորթը որպես անհատ ու իր տեսակը որպես հանրություն մեղավոր չի, որ իր ու իր խմբի կյանքը տենց ա դասավորվել։
Նույն ձևով, կանայքդ տղամարդկանցից ենթագիտակցական վախ ունեք, որովհետև միջինում տենց սիտուացիաներում տղամարդկանցից պրոբլեմները ավելի շատ են լինում, քան կանանցից։ Ոնց որ ասեցիր․ «Հենցընենց չի, որ վախենում ենք։ Սաղս էլ որևէ տեսակի վատ փորձ ունեցել ենք մթով քայլելիս»։
Բայց գիտե՞ս ինչն ա հետաքրքիրը․ հետաքրքիրն էն ա, որ փռչոտ յունիբրո փախստականի կամ ամերիկացի սևամորթի մասին երբեք սենց նախատրամադրվածություն չես արտահայտի ու ընդհակառակը, կքֆրտես, ռասիստ կորակես տենց բան ասողին։ Որտև ձեր (կամ մեր) ձախական քուչեքում քուլ չի տենց բան ասելը․ իսկ տղամարդկանց թեմայով տենց բան ասելը քուլ ա, ես կասեի ողջունելի ա Ձախ կռուգներում ով չի ալարում տղամարդկանց վրով անցնում ա սենց թեմաներով
Մի խոսքով, ասածս էն ա, որ իմ կարծիքով երկակի ստանդարտներ են․ որ ստանդարտը ուզում եք ընտրեք, էլի կհարգեմ որպես դիրքորոշում, բայց՝ կամ էս կողմ, կամ էն կողմ, սկզբունքային լինենք
Վերջին խմբագրող՝ Արշակ: 09.11.2018, 05:01:
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
ivy (09.11.2018), One_Way_Ticket (09.11.2018), Գաղթական (09.11.2018)
Ինչ վերաբերում ա Շինարարի պատմությանը, իմ կարծիքով «էն մորուքով մարդը» վիրավորական կարա լինի, եթե էդ ասողը «էդ մորուքով մարդուն» անունով գիտեր, կամ ավելի հեշտ/ակնհայտ իդենտիֆիկացնելու ձև կար, բայց նախընտրել ա «էն մորուքով մարդ» ձևով կոչի։ Էդ դեպքում կարող ա ենթադրես, որ վիրավորելու շարժառիթ ուներ։ Բայց եթե չի ճանաչում, ապա «էն մորուքով մարդը» ձևով լիքը դասախոսների մեջից մեկին իդենտիֆիկացնելու մեջ կարծում եմ հանցակազմ չկա․ ուղղակի պրակտիկ ավելի հեշտ ա եղել տենց տեղը բերել ում մասին ա խոսքը։ Հա, կարար լրացուցիչ ջանք թափեր, ինչ–որ ուրիշ ձևերով պարզեր, թե էդ մորուքով մարդու անունը ինչ ա, բայց դե ինչի՞ բարդ ճամփով գնալ, եթե կարելի ա տվյալ իդենտիֆիկացման խնդիրը տենց արագ լուծել
Մորուք ունենալու մեջ ոչ մի վատ բան չկա ու հետևաբար «էն մորուքով մարդը» վիրավորական արտահայտություն չի ինքն իրանով, նույն ձևով ոնց «էն բոյով մարդը» և այլն։
Մի խոսքով, էականը էն ա, թե կոնկրետ տենց կոչելու intention–ը (հայերեն շարժառի՞թ) որն ա․ վիրավորելն ա՞, թե՝ իդենտիֆիկացիան պրակտիկ հեշտացնելը։ Եթե պատմածից ճիշտ եմ հասկացել սիտուացիան, ապա շատ հնարավոր ա միտումը վիրավորելը չէր։
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Միտումը վիրավորելու չէր, բայց մարդու մասին շատ բան ա ասում։ Ակնհայտ ա, որ անտակտ մարդ ա, որը ի դեպ համեմատական գրականության պրոֆեսոր ա։ Կարա մի քիչ երկար մտածի պոռթկալուց առաջ։ Մարդիկ թեորիա են արտադրում՝ պոստկոլոնիալիզմ, հանդուրժողականություն, բայց գալիս ենք նրան, որ իրանց մաշկի վրա երբևէ խտրականություն չզգացածները ի վիճակի չեն խորությամբ ընկալել, ու իրանց թեորիաներն էլ իրանց նման սնամեջ են։ Հետո էլ ասում են՝ ձախերը խի են նահանջ ապրում։ Որովհետև սպիտակ միջին խավի մարդիկ խոսում են մարդկանց անունից, ում չեն ճանաչում, ում չեն ապրումակցում, ում հետ հավասարվելու ի վիճակի չեն իրանց սնոբության բարձունքից։
Էստեղ մի խումբ իտալացիներ կան էս նույն կատեգորիայի։ Դիսերտացիա են գրում միգրացիայի մասին։ Իտալիայում մեծ խնդիր ա ալբանացիների հարցը։ Իրանց տեսություններում աջակցում են միգրանտներին։ Հետները նստում ես խմելու, մեկ էլ տենում ես՝ իրար հետ իտալերեն են խոսում։ Էս մի փոքրիկ միջավայրում ի վիճակի չեն ներառական լինել, բայց տեսություն են գրում։ Էրեսներին ասում ես, իրանց չհասկանալու են տալիս։ Հետո ծանր են տանում ձախերի նահանջը։ Եթե ձախերը իրանք են, ես հասկանում են, թե խի իմ պես պլեբսը չի ուզում իրանց հետ լինի։
Ակումբում մեկը միթոմ աշխատավորներին աջակցող բան էր գրել ու ասում ա՝ սինդրիկը ի՞նչ ա՝ նենց սնոբավարի։ Մինչև իրանք չիմանան՝ սինդրիկը ինչ ա, մինչև մասսայի մեջ բոլորին հասկանալի լեզվով չխոսան, մինչև չգիտակցեն՝ ինչի չի կարելի մերձավորարևելցու մասին ասել՝ էն միրուքավոր անձնավորությունը, մեկի, որը իր արտաքինի պատճառով շարունակաբար վերաբերմունքի ա արժանանում (աերեոպորտում օրինակ, մթով մարդիկ արագացնում են քայլերը և այլն, հանրակացարանում պահակ չեն ընդունում, ակումբում պատմել եմ մի երկու բան), մինչև էսքանը չգիտակցեն, խիյարը թարս ա աճելու։
Էդ կինը կարող ա անունս չգիտեր, ինչը խիստ կասկածում եմ, հինգերորդ տարին ա էստեղ եմ, ահագին ակտիվ եմ եղել ու հիշվող անուն ունեմ, հո գիտեր, որ արաբերենի ամբիոնի դոկտորանտ եմ, հո գիտեր, որ իմ ղեկավարի ուսանողն եմ։ Մեր ամբիոնի տղամարդ դաս տվողների մեծ մասը մորուքով ա ի դեպ։ Հեչ իդենտիֆիկացնող դետալ չէր։ Կամ հեչ չլինի կարար ասեր ժամը երեքին էս ինչ լսարանում դասավանդողը, եթե սնոբությունը էդ աստիճան թույլ չէր տալիս ցույց տալ, որ ինչ-որ հայ ուսանողի գիտի։ Հեչ չլինի կարար ասեր էն հայ տղան։ Նենց չի որ ամեն օր հայ են տեսնում, հիշվող բան ա։ Նենց որ մի արդարացրա։
Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 09.11.2018, 04:18:
Progart (09.11.2018), StrangeLittleGirl (09.11.2018)
Շինարար ջան, էդ վերևիդ ասածների հետ ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ, իսկ կոնկրետ դեպքի մասին իրավիճակի մանրամասներին չտիրապետելով, կարող ա սխալվում եմ ու առհամարհական միտում կար, չգիտեմ։
Բայց ընդհանրապես կարծում եմ, որ տեղից ոչ մի վիրավորական նեգատիվ բան չպարունակող, չեզոք բանը (մորուքը տվյալ դեպքում) ասոցացնել միգրանտի, հետո էլ կապել ռասիզմի հետ ու վրեն տաբու դնելը ճիշտ ճանապարհ չի, կյանքը ջանջալացնում ա ու մի կողմից սեփական կոմպլեքսների մասին ա խոսում, մյուս կողմից, հատկապես եթե տաբու դնողը մորուքի կրող չի, կարա հենց թաքնված ռասիզմի դրսևորում լինի (каждый судит по мере своей испорченности)։
Հ․ Գ․
Իմիջիայլոց, Շվեդիայում, ինչպես և հետհեղափոխական Հայաստանում մորուքը պրադվինուտի ջահելների մեջ ահագին մոդա ա․ երևի ամեն երկրորդ ջահելը (եթե ոչ մեծամասնությունը) մորուք ա պահում։ Էմիգրանտները ստեղ գալիս են, սկսում են մորուք պահել, որ տեսքով մերվեն տեղացիքի հետ
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Արշակ ջան ես վստահ եմ որ կոնտեքստը միշտ պիտի հաշվի առնվի։ Միշտ կապ ունի ում մասին ենք խոսում։ Ես իմ մոտ ընկերոջը կարող ա ասեմ յու սլաթ նենց խոսքի մեջ ու մի բան էլ ինքը հպարտ զգա որ աջ ու ձախ սրա նրա հետ քնում ա բայց ծանոթ դասախոսի մասին որ թեկուզ էլի աջ ու ձախ սրա նրա հետ քնում ա ասեմ զեթ սլաթ կարծեմ թե անթույլատրելի ա։ Ես մանրամասն ներկայացրեցի քեզ կոնտեքստը ու քանի դեռ դու ուրիշ աղբյուր չունես ճշտելու խնդրում եմ հիմնվել իմ առաջ քաշած վարկածի վրա ։))
Շինարար ջան, քո ասածի վրա հիմնվելով, որ ավելի հեշտ իդենտիֆիկացիայի տարբերակներ ուներ, կարամ ենթադրեմ, որ որ առհամարհական միտում ուներ մորուքը հիշատակելը։
Իսկ ընդհանրապես, էլի որ կոնտեքստ հաշվի առնվի, բայց սլաթը ինքն իրանով վիրավորական բառ ա, ու հա, բեսամթ կապ ունի, թե ում ես ասում ու ինչ կոնտեքստով, բայց եթե էդ կոնտեքստ հաշվի առնելը հասցնում ենք էն աստիճանի, որ ինքն իրանով չեզոք բառերի ու արտահայտությունների մեջ խոշորացույցով վատ ենթատեքստ ենք ման գալիս, էդ կարա մեզ լրիվ հակառակ տեղ տանի ու առանց էն էլ բարդ կյանքը ահագին բարդացնի։
ՈՒ էլի ասեմ, համարենք, որ կոնկրետ տվյալ դեպքում առհամարական միտումով էր օգտագործել․ բայց ինձ թվում ա նույնիսկ սենց դեպքերում երբեմն ավելի լավ ա ուղղակի իգնոր անել, ինքդ քո մեջ համարել, որ վիրավորական միտում չի եղել ու անցնել առաջ, քան ամեն սենց առիթով պատմություն սարքել, թշնամանալ ու տենց էլ ասոցացվել ու մնալ տուժած էմիգրանտի ենթագիտակցական կարգավիճակի մեջ։ էս իմ համեստ կարծիքն ա, որը չեմ բացառում, որ սխալ ա
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Արշակ, ես չգիտեմ՝ շեկլիկ եվրոպացին քանի անգամ ա մերձավոր արևելքցուց վատ փորձ ունեցել, որ վախենում ա։ Կարող ա մեդիան ա իրա գործն անում։ Բայց կոնկրետ էստեղ թվարկում եմ գիշերով տղամարդկանց հետ ունեցածս վատ փորձերի օրինակներ.
1. Երևան։ Ուշ գիշեր։ Տուն եմ քայլում։ Մի տղամարդ կանգնացնում ա, ասում ա՝ արի գնանք սուրճ խմելու։ Ասում եմ՝ չէ, շարունակում ճանփան։ Հետևիցս գալիս ա։ Քայլերս արագացնում եմ։ Զանգում եմ, Հովոյին ասում, որ իջնի, դիմավորի։ Լավ ա՝ տանը մոտ եմ, հասցնում ա
2. Երևան։ Ուշ գիշեր։ Հասնում եմ տուն։ Աստիճաններին եմ մոտեցել, մի մեքենա կանգնում ա, մի տղամարդ կանչում ա, որ մեջը նստեմ։ Ասում եմ՝ չէ, սկսում եմ արագ բարձրանալ աստիճաններով։ Դուրս ա գալիս մեքենայից, հետևիցս գալիս ա։ Վազում եմ, ինքն էլ ա վազում։ Շնչակտուր ինձ գցում եմ մեր բակ, դարպասը հետևիցս փակում։ Մազ էր մնում, որ հասներ։
3. Երևան։ Ուշ գիշեր։ Տաքսու մեջ եմ։ Տաքսին տարօրինակ ճամփեքով ա գնում։ Սկզբում մտածում եմ՝ ուղղակի ուզում ա շատ փող աշխատի։ Բայց տեսնում եմ՝ քաղաքից դուրս ա գալիս։ Զանգում եմ տուն ու ասում՝ ինչն ինչոց ա, տաքսի սերվիսի անունն էլ ասում։ Դրանից հետո նոր վարորդը շուռ ա գալիս, քաղաք մտնում։
4. Դանիա։ Գնացք։ Դիմացս նստած տղամարդը հայացքով ինձ ուտում ա։ Խնդրում եմ՝ ինձ չնայել։ Ասում ա՝ լավ։ Սկսում ա ոտքերը երկարացնել վրաս։ Տեղափոխվում եմ ուրիշ վագոն։ Հետևիցս գալիս ա։ Տեղ եմ հասնում։ Հետս իջնում ա։ Լավ ա՝ Մորթենը պլատֆորմի վրա կանգնած ինձ դիմավորում ա։
5. Երևան։ Ուշ գիշեր։ Ճամպրուկով դրսում կանգնած սպասում եմ տաքսուն, մինչև մյուսներն էլ վերևից կիջնեն։ Մեքենան կանգնում ա, մեջից տղամարդիկ են դուրս գալիս, մոտենում ինձ։ Բարեբախտաբար, էդ պահին մերոնք իջնում են, սրանք նստում են մեքենան, գնում են։
Իսկ համերգների ժամանակ կամ բարերում զանազնա ձեռ գցելն ու տհաճ կոմունիկացիաները չեմ էլ հաշվում։
Կարամ այ սենց ցանկն անվերջ շարունակեմ։ Մեր բոլոր տեսակի վախերը պայմանավորված են մեր՝ որոշակի նախկին փորձով։ Ու էսպիսի փորձ ունենալուց հետո մթության մեջ թաքնված, չերևացող տղամարդու տեսնելը, երբ տարածքում ոչ ոք չկա, մեղմ ասած, չվախենալու չի։ Ու քո էս վերամբարձ խոսքերը, թե ով հասցնում, տղամարդկանց վրայով անցնում ա, նշանակում ա, դու ուղղակի նվազագույն պատկերացում անգամ չունես, թե մենք՝ կանայքս, ամեն անգամ ինչերի ենք ենթարկվում։ Դու քո հարմար բարձունքից խոսում ես ու եզրակացություններ անում ու էս տեսակի տղամարդկանց փոխարեն վիրավորվում։ Դրա փոխարեն խորհուրդ կտայի, որ երբ փողոցով քայլում ես ու տեսնում ես՝ ինչ֊որ կին վախեցավ քեզնից, նենց անել, որ վախը մեղմվի, ոչ թե հայտարարել, թե ով հասցնում, տղամարդկանց ա կպնում։
Ես ահավոր երջանիկ մարդ եմ, որ էնպիսի տղամարդու հետ եմ, որ երբ գիշերվա հազարին զանգում, ասում եմ՝ սենց ու սենց, չի ասում՝ ով հասցնում, տղամարդկանց վրա բոչկա ա գլորում, այլ հետս խոսում ա, ոստիկանության համարն էլ կազմ ու պատրաստ, մինչև տուն հասնեմ։
Արշակ, անգլերենում that person արտահայտությունը վիրավորական ա։ Եթե ասեր the PhD-student with a beard կամ the man with a beard կամ the teacher with a beard, հաստատ նեյտրալ կլիներ ու կնշանակեր, որ իրան իդենտիֆիկացնելու ուրիշ ձև չի գտել, որոշել ա ծայրահեղ միջոցի դիմել։ Նմանատիպ օրինակ հիշում եմ, երբ իմ դասախոսներից մեկը (կին) մեկ այլ կին դասախոսի վերաբերյալ մեյյլում գրել էր "that woman"։ Ինքն իհարկե անունն էլ գիտեր, ազգանունն էլ, դասավանդած առարկան էլ, ամեն ինչն էլ։ Բայց իրան պետք էր էդ կնոջը վիրավորել։ Ու "that woman" արտահայտությունն էր արել, որը կարա քեզ թվա, թե նեյտրալ ա, վիրավորական չի, ընդամենը սեռն ա նշում, բայց էս բառակապակցությունն ահագին վիրավորական ա։
Ու հա, ընդհանրապես, եթե էդ արտահայտությունը Շինը համարում ա վիրավորական, ո՛չ ես, ո՛չ դու, ո՛չ Չուկը, ո՛չ Տրիբունը կամ այլ մեկը իրավունք չունենք պնդելու, թե դա վիրավորական չի, որովհետև ոչ ոք Շինից լավ տեղյակ չի ամբողջ կոնտեքստից ու ի վերջո ոչ ոք Շինը չի, որ ունենա նույն զգացողություններն, ինչ Շինը։ Նույն կերպ էլ որ ես գիշերով ինձնից հեռավորություն չպահող տղամարդկանցից վախենում եմ, ոչ ոք, ո՛չ դու, ո՛չ գրառմանդ տակ շնորհակալություն շարածները, ո՛չ էլ մեկ ուրիշն իրավունք ունեն պնդելու, թե դա վախենալու չի, որովհետև դա իմ զգացողությունն ա, ու ձեզնից ոչ մեկն իմ մաշկի տակ չի, որ ինձ ասի՝ դա վախենալու չի։
Վերջին խմբագրող՝ StrangeLittleGirl: 09.11.2018, 13:23:
Ես էլ էդ պահով համաձայն չեմ: Էս մասը բերել եմ «Թեմայից դուրս», որ Արցախի թեմայի հետ չխառնվի:
Միֆ է, որ Ակումբում նման մտածողությամբ մարդիկ են մնացել կամ որ (էդ մտքի շարունակությունը) այլակարծության պատճառով մարդիկ Ակումբից խուսափում են: Էդպիսի թեմա դեռ չեմ տեսել, որ բոլոր ակտիվ ակումբցիները նույն կարծիքն ունենան, ու դա ինձ համար առողջ միջավայրի վկայություն է: Նենց չի էլի, որ իրար ջան ենք ասում, ջան լսում. բոլոր թեմաներում էլ հակադեմ կարծիքների բախում է լինում, ու ես դա լավ եմ համարում:
Էնպես որ, թող ոչ ոք չխուսափի իր կարծիքն արտահայտելուց, էստեղ որևէ մեկը «նման մտածողությամբ մարդկանց խմբից» չի, որ ինչ-որ մեկն էլ իրեն աութսայդեր զգա:
Կարևորը՝ վիրավորանքների չանցնենք (ինչպես երբեմն լինում է): Ինձ թվում է՝ մարդկանց վանողը կարող է քննարկումների ձևն ու տոնը լինել, ինչպես նաև իրենց արտահայտած մտքերին/գրառումներին բավականաչափ արձագանք չստանալը, այլ ոչ թե համակարծիք-տարակարծիք լինել-չլինելը:
Ու ընդհանրապես՝ պետք չի կարծել, թե՝ Եվրոպա ա ու բոլորը հաղթահարել են ռազիսմը, սեքսիզմն ու հոմոֆոբիան: Նո-նո-նո !! Ընդհակառակը. Եվրոպայում ավելի շա՛տ են էս երեք երևույթների կրողները քան Հայաստանում: Ուղղակի՝ կարողանում են շատ լավ ծածկել իրենց զգացածը իրենց քաղաքավարության, կեղծ ժպիտների ու կեղծ բարության շրջանակներում: Ես ֆրանսիացու պես հոմոֆոբ ու ռասիստ կյանքում չեմ տեսել: Սեքսիստ հլը չգիտեմ… բայց առաջին երկուսը հո՛ որ առկա ա: Անպայման չի՝ ագրեսիվ լինեն ու ցույց տան: Կարա էդ ամեն ինչն արտացոլվի իրանց սնոբության ու սնոբությունից ելնելով իրենց կեղծ ժպիտների ու քաղաքավարության մեջ: Երբեմն՝ patronize կանեն, որն ավելի վատ ու նսեմացնող ա, քան որևէ ագրեսիվ դրսևորում: Մեծամասնությունը սաղ ռասիստ են, ուլտրա հոմոֆոբ, սեքսիստ ու հակա-աղանդավոր: Էս ա իրականությունը: Մտքներում իրանք զզվում են բոլոր տեսակի փոքրամասնություններից , բայց քանի որ երկրի moto-ն ազատություն, հավասարություն ու եղբայրությունն ա՝ բոլորն ամաչում են իրենց զգացածն արտահայտել: Թքած: Դա գոնե չարյաց փոքրագույնն ա: Ավելի լավ ա կեղծ լինի, բայց ոչ ագրեսիվ, քան անկեղծ ու վայրենի: Նույնն ա ոնց որ ավտոբուսի վարորդները… երբ ներս ես մտնում՝ ժպիտով առաջին հերթին ինքն ա քեզ բարևում (սաղ էլ ջոկում են, որ դա կեղծ ու շինծու պրոտոկոլ ա. բայց հո՛ կայֆ ա ու հաճելի: Ավելի լավ ա կեղծ ու հաճելի, քան Երևանի «քուրիկ ջան, դուռը կամաց փագի, հո գոմի դուռ չի: Հետ գնացեք մի քիչ, թող մարդիկ առաջանան… (դա ձեն ա բերում…), ապեր դե հետույքովդ քցի պեռվի՝ շարժվենք… » !
Վերջին խմբագրող՝ Adam: 09.11.2018, 13:54:
Ադամ, էնքան էլ համաձայն չեմ։ Այսինքն, հա՛, Եվրոպայում էդ խնդիրները կան, բայց բնույթն ուրիշ ա։ Հետո, Եվրոպան մի երկիր չի։ Հազար ու մի երկիր ա տարբեր մշակույթներով, տարբեր ավանդույթներով ու տարբեր մակարդակի ռասիզմներով, սեքսիզմով ու հոմոֆոբիայով։ Նայի, Դանիայում հոմոֆոբիան երևի ամենաքիչն ա, չնայած էլի ահագին ա (համենայնդեպս, ԼԳԲՏ անձիք էդպես են ասում, ու պատճառ չունեմ իրանց ասածը սուտ հանելու)։ Էստեղ օրինակ բացահայտ գեյ լինելը, գեյ ամուսնական հարաբերության մեջ լինելը խնդիր չի, բայց կարող ա խուլ գյուղերում ծեծեն գեյերին, իսկ քաղաքում որոշ խավեր թարս նայեն (հենց պատճառներից մեկը, որ ակադեմիայում էդքան շատ գեյ կա էն ա, որ ակադեմիայում չկա հոմոֆոբիա)։ Կամ ռասիզմը։ Դանիացիները սարսափելի ռասիստ են (իհարկե ոչ բոլորը), բայց ոչ Հայաստանի պես, որ թռնեն մեկի դեմքին, որ սև ամուսնու հետ նկար դնի ֆեյսբուքում։ Դա ավելի շատ առօրյայում ա նկատվում։ Ու Կոպենհագենում էդքան էլ խնդիր չի, ինչքան մյուս տեղերում։ Իմ նկատմամբ վերաբերմունքի կտրուկ տարբերություն եմ տեսնում Օրհուսում ու Կոպենհագենում օրինակ։ Բայց Կոպենհագենում մենակ մի անգամ շատ ուժեղ վերբալ ռասիստական հարձակման եմ արժանացել, իսկ Օրհուսում ամեն օր թարս հայացքների տակ եմ, մանավանդ երբ Մորթենը հետս ա։
Նույնն էլ սեքսիզմն ա։ Իհարկե Հայաստանի հետ չես համեմատի, «աղջի մի հատ կոֆե դիր» տիպի բաներ չեն լինում, կին քաղաքական գործիչների դեմքին չեն թռնում մենակ կին լինելու համար, բայց տարբեր միջավայրերում կտեսնես սեքսիզմի բավական ուժեղ դրսևորումներ, որոնք հիմնականում թաքնված են, ընդ որում՝ հիմնականում ամենապրոգրեսիվ միջավայրերում ա դա, ու դա ահավոր ա։
Adam (09.11.2018)
Այս պահին թեմայում են 22 հոգի. (0 անդամ և 22 հյուր)
Էջանիշներ