Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[StrangeLittleGirl]

Պատճառների մասին շատ լավ գրել ա Արսեն Թորոսյանը։
Ցավոք, էս տեսակի բռնությունները Հայաստանին հատուկ չեն, սրանք տեղի են ունենում ամենուր։ Զոհին լռեցնել, սպառնալն ու մեղադրելն էլ մենակ հայկական երևույթ չի։ Ուղղակի սեռական (ու այլ տիպի) բռնության դեմ պայքարում Հայաստանը բավական հետ ա մնացած աշխարհից էն իմաստով, որ իրավապահ մարմինները չափից դուրս անլուրջ են (իրականում ամեն տեղ էլ կա անլրջության որոշակի աստիճան, բայց Հայաստանում չափից դուրս ա), զոհին մեղադրող հասարակության շերտը ավելի մեծ ա, զոհերն էլ պակաս պաշտպանված են, իսկ մեղավորը ավելի հազվադեպ ա պատժվում։
Բայց բացեք, կարդացեք #metoo պատմությունները, տո դրանից էլ առաջ։ Էսպիսի սարսափազդու բաներ, ցավոք, ամբողջ աշխարհում են տեղի ունենում, դա մշակութային չի։ Դեռ երկու տարի առաջ հենց #metoo֊ի ժամանակ էր, որ մազերդ բիզ֊բիզ էին կանգնում, թե ինչքան համատարած ա կանանց նկատմամբ բռնությունը աշխարհով մեկ։ Ազգություն, մաշկի գույն ու սոցիոէկոնոմիկ ստատուս չի ճանաչում։

[Աթեիստ]

#Metoo-ների դեպքում գոնե մարդիկ համարձակություն ունեցան խոսել։
Իսկ ստեղ էդ մարդիկ Լյուսիին գրում են, որ անուններ չտրվեն։ Այսինքն փաստորեն էլի իրանց մեղավոր են համարում։
Հըլը պատկերացրեք, որ էդ 200 հոգուց մի 20 հոգին նորմալ հայտարարություն տա, ու մեղավորը նստի։

Այ դա կլինի նորմալ ֆլեշմոբ։
Ես չգիտեմ թե նման հանցագործությունների վաղեմության ժամկետն ինչքան ա, բայց նաև ակնհայտ ա, որ դրանք մեր օրերում էլ են տեղի ունենում։

[StrangeLittleGirl]

#Metoo-ների դեպքում գոնե մարդիկ համարձակություն ունեցան խոսել։
Իսկ ստեղ էդ մարդիկ Լյուսիին գրում են, որ անուններ չտրվեն։ Այսինքն փաստորեն էլի իրանց մեղավոր են համարում։
Հըլը պատկերացրեք, որ էդ 200 հոգուց մի 20 հոգին նորմալ հայտարարություն տա, ու մեղավորը նստի։

Այ դա կլինի նորմալ ֆլեշմոբ։
Ես չգիտեմ թե նման հանցագործությունների վաղեմության ժամկետն ինչքան ա, բայց նաև ակնհայտ ա, որ դրանք մեր օրերում էլ են տեղի ունենում։

Դե #metoo֊ն բարձր պրոֆիլի մարդկանցից սկսվեց։ Ու ամեն դեպքում որոշակի իրավական համակարգ կար, որ կարար զոհերին պաշտպաներ։ Ու չնայած ամենաաղմկահարույցներն աստղերի հետ կապվածներն էին, որտեղ թե՛ զոհի, թե՛ մեղավորի անունը բացահայտված էր, ամեն դեպքում ինտերնետում լիքն էին նաև էնպիսի պատմություններ, որտեղ բռնության ենթարկողի անունը բացահայտված չէր։ Դեպքեր կային, որ սկի չգիտեին էլ։

Հանցագործությունների մեծ մասի վաղեմության ժամկետը, ոնց հասկանում եմ, անցել ա, բայց նորերը հա էլ լինում են, ցավոք։

[ivy]

Մի երկու տարի առաջ պեդոֆիլիայի թեման էր ակտուալ. ես էլ պատմեցի իմ պատմությունը: Ծանոթներից մեկն էր ասել, որ էսպիսի շարք կա, ու թե կուզենամ «պատմել», ես էլ համաձայնեցի: Անունս ու տարիքս փոխված է. էն ժամանակ դեռ քառասունից մի քիչ հեռու էի:
Կարծում եմ, կյանքի էնպիսի փուլում եմ արդեն, երբ իմաստ էլ չկա ինչ-որ բաներից գաղտնիք սարքել. հավանաբար ծնողներիս երբեք էլ չեմ պատմի, որ իրենց մեղավոր չզգան (անիմաստ տեղը), բայց մնացած դեպքերում ամեն ինչի մասին էլ կարելի է խոսել, հատկապես երբ վաղուց անցել-գնացել ես դրա վրայով:

Երեխաներին իրականում շատ հեշտ է «լռեցնել», երբ իրենք դեռ շատ բաներ լավ չեն հասկանում և միայն զգում են, որ ինչ-որ վատ բան է կատարվում, ու վախենում են դրա մասին խոսել՝ չիմանալով, թե ինչ սպասել, եթե «իմացվի»:
Լավ է, որ Հայաստանում սկսել են խոսել էսպիսի դեպքերի մասին. սա առաջին քայլն է՝ բռնության դեմ գնացող ուժեղ հասարակություն ձևավորելու համար:

[Գաղթական]

Այվի ջան, իսկ ի՞նչ ես կարծում՝ ինչպիսի՞ մթնոլորտում պիտի գտնվեիր կամ ծնողներիդ հետ ինչպիսի՞ զրույցներ պիտի էդ դեպքերին նախորդած լինեին, որ դրանց մասին միանգամից բարձրաձայնեիր:

[StrangeLittleGirl]

Նենց հետաքրքիր ա։ Լյուսիի դրած պատմություններին զուգահեռ նման պատմություններ նաև դանիական մեդիայում են. հիմա Ռոսկիլդե երաժշտական փառատոնն ա, որը հայտնի ա իրա բռնաբարություններով։ Պատմությունները նույնքան ահավոր են։ Տարբերությունը. էս կանայք միանգամից առանց որևէ մեկից վախենալու դիմում են ոստիկանություն (չնայած որ բռնաբարները դժվար գտնվեն), հասարակությունը չի հարձակվում իրանց վրա, թե՝ ի՞նչ գործ ունեիր էդ փառատոնին, չգիտե՞ս, որ էնտեղ լիքը բռնաբարներ կան։ Հենց էս ա ամբողջ մշակութային տարբերությունը՝ բռնության նկատմամբ վերաբերմունքով։ Թե չէ բռնությունն ինքնին մշակութային չի, անասուններ ամեն տեղ էլ կան։

[ivy]

Այվի ջան, իսկ ի՞նչ ես կարծում՝ ինչպիսի՞ մթնոլորտում պիտի գտնվեիր կամ ծնողներիդ հետ ինչպիսի՞ զրույցներ պիտի էդ դեպքերին նախորդած լինեին, որ դրանց մասին միանգամից բարձրաձայնեիր:

Գաղթական ջան, ահագին բարդ հարց է, ու դժվար է հետին թվով ասել՝ ինչ եղած լիներ, որ ինչը կանխեր։ Բայց ես ինքս էլ ծնող եմ, ութ տարեկան աղջիկ ունեմ ու իհարկե մտածում եմ էս հարցերի շուրջ։
Ոչ ոք ոչ մի բանից ապահովագրված չի, բայց դե ամեն դեպքում, կարծում եմ, կարելի է որոշ բաներ անել էդ ուղղությամբ։

Նախ, չեմ կարծում, որ եղածի մեջ իմ ծնողների անձնական բացթողումը կա․ սա ավելի շատ հասարակական խնդիր է։
Փակ հասարակություն, որտեղ կան տաբուներ, որտեղ կան թեմաներ, որոնց մասին չեն խոսվում, առավել ևս՝ երեխաների հետ։ Ես էլ էդպես եմ մեծացել․ սեռականությունը փակ թեմա է եղել, եղել են մարմնի «ամոթ մասեր», որոնց մասին չեն խոսում։ Մարմնի, հատկապես՝ սեռական օրգանների հանդեպ ամոթը ներշնչվել է փոքրուց։ Սեռական թեմաները միշտ շրջանցվել են։
Սա լուրջ խնդիր է, որովհետև երեխան ընդհանրապես չգիտի՝ ոնց խոսի նման թեմաների շուրջ կամ ընդհանրապես չգիտի էլ, որ դրանց մասին կարելի է խոսել։

Հաջորդ խնդիրը ինքնավստահությունն է, որը չի զարգացվել։ Հասարակություն, որտեղ աղջիկ երեխաները և ընդհանրապես կանայք ընկալվում են՝ որպես «թույլ սեռ» ու էդպես էլ դաստիարակվում են։ Մեր կին ուսուցիչներից մեկը հաճախ ասում էր, որ աղջիկներին նեղացնել չի կարելի, որովհետև իրենք արդեն իսկ դժբախտ են, որ կին են ծնվել։ Մինչև հիմա մեխված է հիշողությանս մեջ։ Գենդերային հավասարության մասին խոսք անգամ չկար․ էս թեմաները նոր-նոր են գլուխ բարձրացնում, իսկ առաջ ո՞վ էր մտածում հավասարության, ֆեմինիզմի ու նման բաների մասին։ Ինքնավստահության պակասը ու թուլության զգացումը լավ նախապայման է, որ հետդ ինչ ուզեն անեն, ու դու լռես։

Ես ինքս փորձում եմ ինքնավստահ երեխա մեծացնել, որը չի վախենում խոսելուց, ինչ թեմա էլ լինի։ Ու որը գիտի, որ ինչ էլ եղած լինի, ես իրեն լսելու եմ, ու միասին լուծում ենք փնտրելու։ Ես չեմ ունեցել էդ զգացումը, որ կարող եմ ծնողներիս հետ ամեն ինչի մասին խոսել, մինչև հիմա էլ չունեմ։ Իմ ծնողները շատ քիչ բան գիտեն իմ մասին, հիմա դա իհարկե էդքան էլ կարևոր չի, հասուն մարդ եմ, բայց էն ժամանակ, երբ փոքր ես, ու իրենք պիտի աշխարհում ապահովության կենտրոնը լինեն քեզ համար, իհարկե դա շատ-շատ կարևոր է։

[Ուլուանա]

Նաև էն խնդիրը կա, որ հատկապես փոքր երեխաները հաճախ ուղղակի չեն հասկանում, թե ինչ է կատարվում, միայն ինտուիտիվ զգում են, որ ինչ-որ սխալ բան կա, բայց իրենց զգացողությանը չեն վստահում, որովհետև համապատասխան գիտելիքներ, գիտակցություն չունեն դեռ, որ կարողանան եղածը մեկնաբանել, ու մտածում են` երևի իրենք չեն հասկանում, իրականում դա նորմալ է, միայն իրենց է թվում, թե նորմալ չի: Նման անհասկանալի ու տարօրինակ դեպքերը երեխաների մեջ հաճախ տպավորվում են զուտ որպես փաստ` իրենց զգացողություններով, բայց մնում են անհասկանալի մինչև էն տարիքը, երբ արդեն հասուն մարդու գիտելիքներով ու կենսափորձով կարողանում են հետադարձ հայացք գցելով` հասկանալ ու մեկնաբանել տարիներ առաջ եղածը:

[Գաղթական]

@Chilly ջան, անչափ մերսիներ՝ կիների համար ))

[Chilly]

@Chilly ջան, անչափ մերսիներ՝ կիների համար ))

ախպեր խնդրեմ իհարկե, բայց էս թափաթոքը նոր եմ դրել, անընդհատ քեզ բերում ա թե կին նվիրի, ամոթ էլա, գիտեմ որ կին էլ ունես, երեխեք էլ, մի քանի անգամ նվիրեցի, հետո ասցի քեզ հավաքի, Մուշ, էդ տղու տունը կռիվ ես գցելու։

Sent from my MI 6 using Tapatalk

[Գաղթական]

ախպեր խնդրեմ իհարկե, բայց էս թափաթոքը նոր եմ դրել, անընդհատ քեզ բերում ա թե կին նվիրի, ամոթ էլա, գիտեմ որ կին էլ ունես, երեխեք էլ, մի քանի անգամ նվիրեցի, հետո ասցի քեզ հավաքի, Մուշ, էդ տղու տունը կռիվ ես գցելու։

Sent from my MI 6 using Tapatalk

Էդ խելքը գլխին թափաթոք ես գցել, քեֆս բերեց:

Նվերից էլ, ոնց ասում ա, չեն հրաժարվում:
Անունը դնենք՝ յանի ստիպված, տանեմ պահեմ..


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Հարդ]

Путин сказал армянам давать проход, Путин сказал армянам давать проход...

[Գաղթական]

Путин сказал армянам давать проход, Путин сказал армянам давать проход...

[Հարդ]

Դրած ծափերը հլը

[Յոհաննես]

Ընկերներ,ֆբում ի՞նչ է կատարվում,մեկդ բացատրեք էլի,իմ արև ես գլուխ չեմ հանում,ես որպես հեռվից նայող դեռ ոչ մի ադեկվատ քննարկում չեմ տեսել,եթե ինչ որ մեկը հավես ունի ձեն տվեք մի քանի հարց տամ