Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Աթեիստ]

Թափաթոքով գրելն ա անհարմար, բայց կարդալը բռաուզերից մի քանի գլուխ հարմար ա։

[Freeman]

Սաֆարիից կլինի, իմ մոտ նորմալ ա:

[Գաղթական]

Սաֆարիից կլինի, իմ մոտ նորմալ ա:

օփշընսները բզբզել էի, բայց շատ բան չէր փոխվել:
դու էլ ե՞ս ափդեյթն արել

[Freeman]

օփշընսները բզբզել էի, բայց շատ բան չէր փոխվել:
դու էլ ե՞ս ափդեյթն արել

Իմ մոտ չի էդ հեռախոսը, որ վերսիան նայեմ, բայց ոնց-որ ափդեյթած էր :/

[Ներսես_AM]

Ակումբ ես 95%-ով մտնում էի հեռախոսով աշխատավայրից՝ պերեկուռների ժամանակ:
Արդեն սովորել էի Safari-ին:
Հիմա՝ էս երկու օրը, ինչ iOS 10.3.1 ափդեյթ արեց (իր նոր անվտանգության ֆինտիֆլուշկեքով), էլ չի ստացվում նորմալ օգտագործել..
հա դուրսա գցում: երբ էլ չի գցում՝ շրիֆտա շատ մեծ ցույց տալիս..
զաթի «տափակ թոլկ»-ն էլ մի տեսակ խատ անհարմարա..
չհասկացա տենց էլ, թե սա ափդեյթի հետևանք էր, թե Ակումբի կայքում ինչ որ բան փոխվեց..

միայն ինձ մոտա՞ էս խնդիրը..


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Ակումբի համակարգի հնությունից ա։ Քանի գնա տենց տարբեր բաներ սկսելու ա չաշխատել նույնիսկ նորմալ համակարգիչներով։ Բրաուզերները փոխվում են ու չնայած աշխատում են ետադարձ համատեղելիությունը պահել։ Բայց լինում են դեպքեր, երբ տարբեր պատճառներից ելնելով կարող են որոշ բաներ այլևս չաջակցել։ Օրինակ անվտանգությունից ելնելով կամ ստանդարտիզացիա։
Դրա լուծումը ակումբի համակարգը պարբերաբար թարմացնելն ա։

Չուկը սենց բան էր գրել մի ամիս առաջ

Գրեմ, որ պատասխանատու լինեմ: Վաղվանից ակումբում փոփոխությունների մեկնարկի օր ա (մոդերատորական գործողություններ, տեխնիկական փոփոխություններ, թարմացումներ):

Ով սուտ ասի, Չուկ լինի

[Chuk]

Ակումբի համակարգի հնությունից ա։ Քանի գնա տենց տարբեր բաներ սկսելու ա չաշխատել նույնիսկ նորմալ համակարգիչներով։ Բրաուզերները փոխվում են ու չնայած աշխատում են ետադարձ համատեղելիությունը պահել։ Բայց լինում են դեպքեր, երբ տարբեր պատճառներից ելնելով կարող են որոշ բաներ այլևս չաջակցել։ Օրինակ անվտանգությունից ելնելով կամ ստանդարտիզացիա։
Դրա լուծումը ակումբի համակարգը պարբերաբար թարմացնելն ա։

Չուկը սենց բան էր գրել մի ամիս առաջ

Չուկ եղա, Ներս ջան

[Ներսես_AM]

Չուկ եղա, Ներս ջան

Բա ոնց անենք որ ՀայզենՉուկ լինես (միաժամանակ համ Չուկ չլինես, բայց համ էլ Չուկ մնաս)

[Chuk]

Բա ոնց անենք որ ՀայզենՉուկ լինես (միաժամանակ համ Չուկ չլինես, բայց համ էլ Չուկ մնաս)

Ապ, ամեն օր ուզում եմ սկսեմ, ու մի բան խանգարում ա: Հույս ունեմ, որ ամսի 28-ին վերջապես կկարանամ: Մի խոսքով լացել չեմ ուզում, բայց վիճակս հիմա վիճակ չի

[Աթեիստ]

Քանի որ ֆիլմի մասին թեմա չկա բացված, որոշեցի օրագրումս գրել թարմ տպավորություններս:

Էսօր գնացել էինք «Խոստումը» (The promise) ֆիլմը նայելու։ Տպավորություններս ահագին դրական են։ Անընդհատ մտածում եմ, փորձում եմ խիստ նայել ու գտնել, թե ինչը հաջող չէր, ինչը չհավանեցի ֆիլմում, ու չեմ գտնում։ Ֆիլմը դեռ չտեսած մի քանի հոգուց էսօր լսեցի, որ առանձնապես մեծ սպասելիքներ չունեն ֆիլմից։ Ճիշտն ասած՝ էնքան էլ լավ չեմ պատկերացնում, թե ֆիլմի նկատմամբ թերահավատորեն տրամադրվածները կոնկրետ ինչ են ակնկալում, որ հույս չունեն, թե կտեսնեն ֆիլմում, բայց ես կարծես ինչ–որ կոնկրետ լավ կամ վատ ակնկալիքներ չեմ ունեցել, երբ գնացել եմ ֆիլմը դիտելու։ Ավելի ճիշտ՝ զուտ թրեյլերը տեսնելով՝ ընդհանուր առմամբ դրական եմ տրամադրվել, ու ֆիլմը նայելով՝ բնավ չեմ հիասթափվել։ Հիմա՝ ֆիլմի մասին ավելի կոնկրետ։

Իմ կարծիքով, ամեն ինչ հնարավորինս ճիշտ, լավ մտածված ու չափի մեջ էր. նախ ֆիլմի սիրային՝ անձնական և ընդհանուր՝ ցեղասպանության ասպեկտները բավական հաջող կերպով հավասարակշռված էին. ըստ իս՝ դրանցից որևէ մեկը մյուսի հաշվին ավելի գերակայող չէր կարծես. և՛ որպես սիրային պատմություն էր հաջողված, և՛ որպես ցեղասպանության մասին պատմող ֆիլմ։ Երկուսի առումով էլ հուզիչ ու ազդեցիկ էր, բայց միաժամանակ պաթոսից ու գրոտեսկից զերծ, բնական։ Դերասանների ընտրությունն էլ էր շատ լավը, իմ կարծիքով, գլխավոր դերակատարներից մինչև երկրորդական, երրորդական դերակատարները. բոլորն իրենց տեղերում էին։ Ի դեպ, ի տարբերություն ցեղասպանության մասին պատմող այլ ֆիլմերի, էս մեկում դաժան տեսարաններ չկային. կատարվածի դաժանությունը հաջողվել էր ներկայացնել առանց հատուկ դաժան տեսարանների։ Ֆիլմում հնչող երաժշտությունը հատուկ ուշադրություն չէր գրավում, բայց, ըստ իս, լավ ծառայում էր իր նպատակին։ Սիրային եռանկյունին, իմ կարծիքով, սիրուն էր։ Բառերը շատ չէին, բայց դրանց կարիքն առանձապես չկար էլ։
Մոտավորապես էսքանը։

Հ. Գ. Գլխավոր դերասանուհու մասին էլ էի ուզում մի դիտարկում գրել՝ ֆիլմի հետ կապ չունեցող, բայց ստեղնաշարս ողբալի վիճակում է, տեքստ հավաքելն էլ՝ մի տառապանք, էնպես որ էդ մեկն էլ մնաց հետո։

Ես անհամբեր սպասում եմ PanArmenian-ի լրագրող Արման Գասպարյանի հոդվածին, որն էսօր ա ֆիլմը նայել։

Նախնական մի քանի մեջբերում իրա ՖԲ-յան էջից։

Կինո չէր, մի հատ երկար կենաց էր։

Սփոյլելու բան էլ չկա սկզբունքորեն

Սենց ասեմ, լավ բաներ մեջը կային, բայց էս կինոն ոնց որ մենակ հայերի համար նկարած լինի։ Ֆրանսիացու համար ինքը սովորական միջին մելոդրամ ա

[Աթեիստ]

Էս էլ հոդվածը։

[StrangeLittleGirl]

Էս էլ հոդվածը։

Անուկի գրածից հետո ուզում էի նայել, որովհետև շատ եմ վստահում իրա ճաշակին, բայց էս ռիվյուն, գրողը տանի, ահավոր պրոֆեսիոնալ ա գրված ու լրիվ քարուքանդ ա արել կինոն: Եթե ՀՀ դեսպանատունը դիտում կազմակերպի, երևի կգնամ: Բայց իմ նախաձեռնությամբ՝ ոնց որ չէ:

[Աթեիստ]

Գրողին վաղուց եմ ֆբ-ում ճանաչում, իսկական կինոգետ ա։

Sent from my P8000 using Tapatalk

[StrangeLittleGirl]

Գրողին վաղուց եմ ֆբ-ում ճանաչում, իսկական կինոգետ ա։

Sent from my P8000 using Tapatalk

Զգացվեց ։))

[Աթեիստ]

Էլի ինքը։

Իսկ հիմա լուրջ էն, ինչի մասին կայքում չէի գրի։
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ, ՍՓՈՅԼԵՐ

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Ֆիլմի ամենավերջում գլխավոր հերոսը մի 30 տարի հետո պաթոսային հայերեն բաժակաճառից հետո Ամերիկա տեղ հայտարարում ա, թե բա "մենք կանք ու շարունակում ենք լինել այստեղ"։ Էդ "այստեղ"-ի վրա իրան կախում ա, կինոն էլ ավարտվում։
Ինչի՞ եմ դժգոհ։ Որովհետև ամբողջ ֆիլմի ընթացքում տպավորություն էր, որ փողը կա, "դավայ ամենակայֆ դերասաններին բերենք, դավայ թող Մորգենթաուն Էնվերին ստորացնի, դավայ թող հղի կնոջ երեխուն թուրքերը փորից հանեն, դավայ Մուսալեռ ֆրանսիական նավերով ու Ժան Ռենոյով", բայց էդ ամենն արված էր, որ "մեր հայերին դուր գա ու լացացնի"։
Բա ինդոնեզացի՞ն, բա նորմալ սցենարը, բա ռեժիսուրան։
- Արա, ես չե՞մ փող տվողը։ Դե ուրեմն նենց արա, որ հայերին դզի։ Կոմիտասին չմոռանաս։

Sent from my P8000 using Tapatalk

[Ուլուանա]

Էլի ինքը։

Իսկ հիմա լուրջ էն, ինչի մասին կայքում չէի գրի։
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ, ՍՓՈՅԼԵՐ

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Ֆիլմի ամենավերջում գլխավոր հերոսը մի 30 տարի հետո պաթոսային հայերեն բաժակաճառից հետո Ամերիկա տեղ հայտարարում ա, թե բա "մենք կանք ու շարունակում ենք լինել այստեղ"։ Էդ "այստեղ"-ի վրա իրան կախում ա, կինոն էլ ավարտվում։
Ինչի՞ եմ դժգոհ։ Որովհետև ամբողջ ֆիլմի ընթացքում տպավորություն էր, որ փողը կա, "դավայ ամենակայֆ դերասաններին բերենք, դավայ թող Մորգենթաուն Էնվերին ստորացնի, դավայ թող հղի կնոջ երեխուն թուրքերը փորից հանեն, դավայ Մուսալեռ ֆրանսիական նավերով ու Ժան Ռենոյով", բայց էդ ամենն արված էր, որ "մեր հայերին դուր գա ու լացացնի"։
Բա ինդոնեզացի՞ն, բա նորմալ սցենարը, բա ռեժիսուրան։
- Արա, ես չե՞մ փող տվողը։ Դե ուրեմն նենց արա, որ հայերին դզի։ Կոմիտասին չմոռանաս։

Sent from my P8000 using Tapatalk

Հա, էդ բաժակաճառի պահը մոռացել էի, պաթոս կար, ճիշտ ա, բայց ուրիշ տեղ չեմ մտաբերում...