Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Արէա]

Ուխխ:
Էսօր Ռոսսետան հանդիպելու է Չուռյումով-Գերասիմենկոյի (67P) գիսաստղին, ավելի ճիշտ դուրս է գալու գիսաստղի ուղեծիր:
Չնայած գիսաստղի դեպքում ուղեծիր դուրս գալը ճիշտ արտահայտություն չի, որովհետև գիսաստղի ձգողական դաշտը չի հերիքի արբանյակն իր ուղեծրում պահելու համար, ավելի ճիշտ կլինի ասել Ռոսսետան սկսելու է պտտվել գիսաստղի շուրջ:
Ավելի ֆանտաստիկ բան դժվար է պատկերացնել:

Գիսաստղի արագությունը 55.000 կմ/ժ է (15,2 կմ/վ), ու եթե դու Բրյուս Ուիլիսի տիեզերանավը չես, ստիպված տաս տարի պիտի մանևրես գիսաստղի շուրջը մինչև հարմարացնես հադիպել նրան քո համար անվտանգ պայմաններում:
Ինչն էլ գերազանց կատարել են Ռոսսետա ծրագրի հեղինակները:

Ահա Ռոսսետայի 10 տարվա ուղեծիրը.



Սիրուն

67P - ն Ռոսսետայի աչքերով.



Սա էլ արբանյակի գիսաստղի ուղեգիծ դուրս գալու սխեման:
Ամեն ինչ հաշվարկված է՝ հնարավորինս քիչ վառելիք ծախսելու (շարժիչը աշխատում է միայն շրջադարձերի վրա) ու գիսաստղի պոչից խուսափելու համար:



Ու էս ամեն ինչը երկրից 400 միլիոն կիլոմետր հեռավորության վրա:

Եթե էսօր ամեն ինչ հաջող անցնի, նոյեմբերին Ռոսսետան հետազոտող սարք կիջեցնի գիսաստղի վրա:

Սպասենք:

[Shah]

Եկող կա՞ ))

[Աթեիստ]

Երկար ու հիմնավոր գրառումների համար ժամանակ չեմ գտնում։ Վերջերս մտա «Մահապատիժ, թե ցմահ բանտարկություն» թեման էն թունդ քննարկման պահերին ու սկսեցի միայն շնորհակալություններով ցույց տալ, թե որ տեսակետի կողմնակիցն եմ։ Չգիտեմ, ինչ-որ մեկը նայում է էդ շնորհակալություններին, թե չէ, բայց ինձ թվում է, վիճաբանող կողմերն այնուամենայնիվ ուշադրություն դարձնում են, ու դրանք ոչ միշտ են լավ տպավորություն թողնում, հատկապես «հակառակորդ» կողմի վրա։ Ներվայնացնող են ու տհաճ։
Եթե իմ անձնական «ներքին կանոնադրություն» ստեղծեի, միայն ինձ համար գործող (ի դեպ կարելի է էդպիսի թեմա բացել), ապա մեջը կետերից մեկը կլիներ.
Երբ թունդ վիճաբանություն է, որտեղ երկու կողմ կա, էտիկայի տեսակետից էնքան էլ լավ չի նայվում ներս մտնելն ու առանց որևէ բան գրելու մի կողմին իրար հետևից շնորհակալություններ շարելը։ Մի արա էդպես։
Ու ինքս ինձ «կտուգանեի», եթե նորից էդպես վարվեի, քանի որ գիտեմ, իմ վրա էլ ուրիշի նույնպիսի պահվածքն է վատ ազդում։

Շատ իզուր, էդ էլ սեփական տեսակետն արտահայտելու միջոց ա, ու որոշ դեպքերում քեզանից առաջ ու քեզանից լավ արդեն գրել են էն ինչ դու մտածում ես։ Փոխանակ մի հատ էլ նույն բանը քո բառերով շարադրես, «շնորհակալություն» սեղմեցիր, անցար։
Միակ թերությունն էն ա, որ եթե նախավերջի կամ ավելի հին էջերի վրա ես սեղմում, կարող ա սկի ոչ էլ նկատեն։

[StrangeLittleGirl]

Շատ իզուր, էդ էլ սեփական տեսակետն արտահայտելու միջոց ա, ու որոշ դեպքերում քեզանից առաջ ու քեզանից լավ արդեն գրել են էն ինչ դու մտածում ես։ Փոխանակ մի հատ էլ նույն բանը քո բառերով շարադրես, «շնորհակալություն» սեղմեցիր, անցար։
Միակ թերությունն էն ա, որ եթե նախավերջի կամ ավելի հին էջերի վրա ես սեղմում, կարող ա սկի ոչ էլ նկատեն։

Չէ, Արտ, իրոք ներվայնացնող ա: Մանավանդ եթե իրար գզոցի ա գնում, ու անձնական վիրավորանքների տարրեր էլ կան, շատ ավելի սարսափելի ա դառնում: Մաշկիս վրա զգացել եմ:

[Mephistopheles]

Չէ, Արտ, իրոք ներվայնացնող ա: Մանավանդ եթե իրար գզոցի ա գնում, ու անձնական վիրավորանքների տարրեր էլ կան, շատ ավելի սարսափելի ա դառնում: Մաշկիս վրա զգացել եմ:

Արտի հետ համաձայն եմ… բանավեճը կյանքի ու մահվան հարց չի… ոչ էլ հաղթելու կամ պարտվելու… բանավեճ ա…

[Աթեիստ]

Չէ, Արտ, իրոք ներվայնացնող ա: Մանավանդ եթե իրար գզոցի ա գնում, ու անձնական վիրավորանքների տարրեր էլ կան, շատ ավելի սարսափելի ա դառնում: Մաշկիս վրա զգացել եմ:

Հին անեկդոտ կա, է՞, որ մեկը կնոջը ծեծում ա, կինն էլ գոռում ա «Օգնեցե՜ք, օգնեցե՜ք», կողքից մեկը վազելով գալիս, նայում, ասում ա. «մարդը լավ էլ ծեծում ա, օգնելու բան չկա»։

Հիմա որ մտնես, շնորհակալություն տեղը դու էլ թռնես կողմերից մեկի դեմքին, ինչ որ բան փոխվելո՞ւ ա դեպի լավը։
Եթե մտնում ես հանգստանցելու, շնորհակալության հարց էլ չի ծագում, բայց եթե գտնում ես, որ մեկը բացահայտ սխալ ա, անկախ վեճի թեժությունից կարելի ա շնորհակալել։

Հիմա ասեք Այվիի ասած թեմայում արդեն իսկ լիքը մարդ իմ մտքերին հակառակ մտքեր են արտահայում, ինչ կա ասելու, արդեն ասել են, ավելի հեշտ չի՞ մի հատ շնորհակալել, պրծնել։

[Շինարար]

Շատ իզուր, էդ էլ սեփական տեսակետն արտահայտելու միջոց ա, ու որոշ դեպքերում քեզանից առաջ ու քեզանից լավ արդեն գրել են էն ինչ դու մտածում ես։ Փոխանակ մի հատ էլ նույն բանը քո բառերով շարադրես, «շնորհակալություն» սեղմեցիր, անցար։
Միակ թերությունն էն ա, որ եթե նախավերջի կամ ավելի հին էջերի վրա ես սեղմում, կարող ա սկի ոչ էլ նկատեն։

Երևի ճիշտ ես ասում, իրականում նորալ ա, բայց իրոք ազդում ա: Մի կողմից՝ տրամաբանական ա, որ իրոք արդեն ասվածը խի՞ կրկնես, մյուս կողմից էլ երբ զրուցակցիդ գրառումներին էդպիսի լիքը աջակցություն ես տենսում, իսկ քեզ բանի տեղ դնող չկա, մի տեսակ միյնակ ես քեզ զգում: Ավելի ա ադում, որ մարդիկ քո գրառումներին վարկանշային համաձայնություն են հայտնում, բայց խուսափում են հրապարակային ցուցադրել էդ աջակցությունը. էդքան էլ մենակ չես, բայց մարդ չիմանա էլի

Իրականում ճիշտ ես, անկապ բաներ են, բայց հոգեբանական ազդեցություն կարա գործի: Այսինքն, ոչ թե կարա, գործում ա: Իմ փորձից եմ ասում:

[Mephistopheles]

Երևի ճիշտ ես ասում, իրականում նորալ ա, բայց իրոք ազդում ա: Մի կողմից՝ տրամաբանական ա, որ իրոք արդեն ասվածը խի՞ կրկնես, մյուս կողմից էլ երբ զրուցակցիդ գրառումներին էդպիսի լիքը աջակցություն ես տենսում, իսկ քեզ բանի տեղ դնող չկա, մի տեսակ միյնակ ես քեզ զգում: Ավելի ա ադում, որ մարդիկ քո գրառումներին վարկանշային համաձայնություն են հայտնում, բայց խուսափում են հրապարակային ցուցադրել էդ աջակցությունը. էդքան էլ մենակ չես, բայց մարդ չիմանա էլի

Իրականում ճիշտ ես, անկապ բաներ են, բայց հոգեբանական ազդեցություն կարա գործի: Այսինքն, ոչ թե կարա, գործում ա: Իմ փորձից եմ ասում:

հա՞… ես միշտ զարմանում էի թե խի են տենց անում… մտածում էի որ երևի իրար մեջ խոսում-մոսում են… դե... բոլորն իրար ճանաչում են, հանդիպում են, քննարկում են…

[Այբ]

Ինչքան ժամանակ է, ես էլ թեժ քննարկվող թեմաների մեջ «քիթս չեմ խոթում»:
Եղել է, երբ որոշ քննարկվող թեմաներում, ուղղակի իմ կարծիքն եմ արտահայտել՝ չքարկոծելով ոչ մեկի կարծիքը, ոչ էլ հակառակը: Ուղղակի կարծիքս եմ արտահայտել: Ու հանկարծ կարծիքդ ժխտվում է որպես 100 % սխալ: Ավելին, քո «սխալը» հաստատվում է բազում շնորհակալություններով:
«Հակառակորդիդ» շնորհակալությունները լավ էլ ազդում են վրադ:

[Ուլուանա]

Ես էլ նոր Այվիի գրառումը կարդացի Անկապում, ասեցի՝ մեջբերեմ էստեղ, պատասխանեմ, էն էլ ի՞նչ տեսնեմ. արդեն լավ էլ քննարկում ա ծավալվել էդ թեմայով ։

Չէ, Արտ, իրոք ներվայնացնող ա: Մանավանդ եթե իրար գզոցի ա գնում, ու անձնական վիրավորանքների տարրեր էլ կան, շատ ավելի սարսափելի ա դառնում: Մաշկիս վրա զգացել եմ:

Երևի ճիշտ ես ասում, իրականում նորալ ա, բայց իրոք ազդում ա: Մի կողմից՝ տրամաբանական ա, որ իրոք արդեն ասվածը խի՞ կրկնես, մյուս կողմից էլ երբ զրուցակցիդ գրառումներին էդպիսի լիքը աջակցություն ես տենսում, իսկ քեզ բանի տեղ դնող չկա, մի տեսակ միյնակ ես քեզ զգում: Ավելի ա ադում, որ մարդիկ քո գրառումներին վարկանշային համաձայնություն են հայտնում, բայց խուսափում են հրապարակային ցուցադրել էդ աջակցությունը. էդքան էլ մենակ չես, բայց մարդ չիմանա էլի

Իրականում ճիշտ ես, անկապ բաներ են, բայց հոգեբանական ազդեցություն կարա գործի: Այսինքն, ոչ թե կարա, գործում ա: Իմ փորձից եմ ասում:

Ինչքան ժամանակ է, ես էլ թեժ քննարկվող թեմաների մեջ «քիթս չեմ խոթում»:
Եղել է, երբ որոշ քննարկվող թեմաներում, ուղղակի իմ կարծիքն եմ արտահայտել՝ չքարկոծելով ոչ մեկի կարծիքը, ոչ էլ հակառակը: Ուղղակի կարծիքս եմ արտահայտել: Ու հանկարծ կարծիքդ ժխտվում է որպես 100 % սխալ: Ավելին, քո «սխալը» հաստատվում է բազում շնորհակալություններով:
«Հակառակորդիդ» շնորհակալությունները լավ էլ ազդում են վրադ:

Ժող, պարզ ա, որ տհաճ ա, բա հո հաճելի չի՞ լինելու իմանալը, որ էդքան մարդ քեզ հետ համաձայն չի, կամ համաձայն ա քո տեսակետի սխալ լինելուն։ Բայց էդ նույն ձևով տհաճ ա, երբ քեզ քննադատում են, քո կարծիքին հակառակ կարծիք են հայտնում՝ քոնը սխալ հանելով, նույնիսկ եթե դա անում են առանց վիրավորելու, մեկ ա, տհաճ ա։ Հիմա ի՞նչ, արգելե՞նք բոլոր քննարկումներն ու բանավեճերը, որ ոչ մեկի համար տհաճ չլինի։ Էդտեղ ես էթիկայի հարց ընդհանրապես չեմ տեսնում, հարցը զուտ էմոցիոնալ մակարդակի ա։ Կարծում եմ՝ դրա փոխարեն ավելի լավ ա՝ ամեն մեկս մտածենք, թե ոնց արտահայտենք էդ հակառակ կարծիքը, որ դիմացինի համար հնարավորինս քիչ վիրավորական ու նվաստացուցիչ լինի՝ անկախ նրանից, թե ինչքանով ա նա սխալ։ Ու էդ առումով գուցե նաև ուրիշին վիրավորող, նվաստացնող ու ոչնչացնող գրառումների տակ շնորհակալություններ չդնենք, ինչքան էլ որ համաձայն լինենք, ու այդպիսով չքաջալերենք ագրեսիվ ու անհարգալից գրառումները որևէ մեկի նկատմամբ։ Ինձ համար, օրինակ, ամենատհաճը դա ա։ Ու նման դեպքերում արդեն նշանակություն էլ չունի, թե ինչ տեսակետ ա արտահայտված գրառման մեջ, նույնիսկ եթե գաղափարական առումով հարյուր տոկոսով համաձայն լինեմ, մեկ ա, տհաճ ա ու վերջ։

[StrangeLittleGirl]

Ես էլ նոր Այվիի գրառումը կարդացի Անկապում, ասեցի՝ մեջբերեմ էստեղ, պատասխանեմ, էն էլ ի՞նչ տեսնեմ. արդեն լավ էլ քննարկում ա ծավալվել էդ թեմայով ։







Ժող, պարզ ա, որ տհաճ ա, բա հո հաճելի չի՞ լինելու իմանալը, որ էդքան մարդ քեզ հետ համաձայն չի, կամ համաձայն ա քո տեսակետի սխալ լինելուն։ Բայց էդ նույն ձևով տհաճ ա, երբ քեզ քննադատում են, քո կարծիքին հակառակ կարծիք են հայտնում՝ քոնը սխալ հանելով, նույնիսկ եթե դա անում են առանց վիրավորելու, մեկ ա, տհաճ ա։ Հիմա ի՞նչ, արգելե՞նք բոլոր քննարկումներն ու բանավեճերը, որ ոչ մեկի համար տհաճ չլինի։ Էդտեղ ես էթիկայի հարց ընդհանրապես չեմ տեսնում, հարցը զուտ էմոցիոնալ մակարդակի ա։ Կարծում եմ՝ դրա փոխարեն ավելի լավ ա՝ ամեն մեկս մտածենք, թե ոնց արտահայտենք էդ հակառակ կարծիքը, որ դիմացինի համար հնարավորինս քիչ վիրավորական ու նվաստացուցիչ լինի՝ անկախ նրանից, թե ինչքանով ա նա սխալ։ Ու էդ առումով գուցե նաև ուրիշին վիրավորող, նվաստացնող ու ոչնչացնող գրառումների տակ շնորհակալություններ չդնենք, ինչքան էլ որ համաձայն լինենք, ու այդպիսով չքաջալերենք ագրեսիվ ու անհարգալից գրառումները որևէ մեկի նկատմամբ։ Ինձ համար, օրինակ, ամենատհաճը դա ա։ Ու նման դեպքերում արդեն նշանակություն էլ չունի, թե ինչ տեսակետ ա արտահայտված գրառման մեջ, նույնիսկ եթե գաղափարական առումով հարյուր տոկոսով համաձայն լինեմ, մեկ ա, տհաճ ա ու վերջ։

Ան, չէ, հակառակ կարծիք լսելը հեչ համեմատելի չի էդ շնորհակալությունների հետ: Կարամ կոնկրետ օրինակ բերել: Մի անգամ Բայի հետ բանավիճում էի, իսկ դե Բային բոլորս գիտենք, որ ինքը եթե բանավիճում ա, նշանակում ա անձնական վիրավորանքներն անպակաս են: Ու ինձ իրա տեսակետն էնքան տհաճ չէր, ինչքան դրա տակ հայտնված շնորհակալությունները:

[keyboard]

Ան, չէ, հակառակ կարծիք լսելը հեչ համեմատելի չի էդ շնորհակալությունների հետ: Կարամ կոնկրետ օրինակ բերել: Մի անգամ Բայի հետ բանավիճում էի, իսկ դե Բային բոլորս գիտենք, որ ինքը եթե բանավիճում ա, նշանակում ա անձնական վիրավորանքներն անպակաս են: Ու ինձ իրա տեսակետն էնքան տհաճ չէր, ինչքան դրա տակ հայտնված շնորհակալությունները:

Մի հատ էլ ստեղ ճակատդ պաչեմ


Հ.Գ. Բայց տենեդենց ա ակումբում, ահագին փոփոխվում ա ամեն ինչ, նախկինում շատերը ասում էին, որ շնորհակալական համակարգը ոչ այլ ինչ ա, քան գրառման կամ անձի գրառում անելու համար շնորհակալել, հիմա վդռուգ դա դարձավ տեսակետի պաշտպանություն ու վիրավորելու միջոց:

Բայց էդ սաղ ջանդամ, Այվին գրառում ա արել առավոտյան 8:35 ոնց որ ու մինչև այժմ ոչ մի շնորհակալություն չկա տակը... միստիկա

[CactuSoul]

Ան, չէ, հակառակ կարծիք լսելը հեչ համեմատելի չի էդ շնորհակալությունների հետ: Կարամ կոնկրետ օրինակ բերել: Մի անգամ Բայի հետ բանավիճում էի, իսկ դե Բային բոլորս գիտենք, որ ինքը եթե բանավիճում ա, նշանակում ա անձնական վիրավորանքներն անպակաս են: Ու ինձ իրա տեսակետն էնքան տհաճ չէր, ինչքան դրա տակ հայտնված շնորհակալությունները:

Բյուր, էն սկզբի «չէդ» չհասկացա, որովհետև մնացած մասով, իմ հասկանալով, նույնն ես գրել, ինչ Ուլուանան

[Ուլուանա]

Ան, չէ, հակառակ կարծիք լսելը հեչ համեմատելի չի էդ շնորհակալությունների հետ: Կարամ կոնկրետ օրինակ բերել: Մի անգամ Բայի հետ բանավիճում էի, իսկ դե Բային բոլորս գիտենք, որ ինքը եթե բանավիճում ա, նշանակում ա անձնական վիրավորանքներն անպակաս են: Ու ինձ իրա տեսակետն էնքան տհաճ չէր, ինչքան դրա տակ հայտնված շնորհակալությունները:

Հա, պարզ ա, որովհետև մի դեպքում բացահայտ ու ինչ–որ չափով հանգամանորեն արտահայտված ա անհամաձայնությունը, չհավանելը, մյուս դեպքում ընդամենը տեղեկանում ես դա մասին որպես փաստ, ու էդ անորոշությունն էլ դեր ունի, որ չգիտես՝ ինչ աստիճանի են տենց մտածում, ինչի և այլն։ Բայց դե ի՞նչ արած։ Ամեն դեպքում դա էն հարցը չի, որ կանոնադրությամբ կարգավորվի, լրիվ մարդկանց հայեցողությանն ա թողնված, այլ կերպ չեմ էլ պատկերացնում։ Բայց եթե էդ շնորհակալությունը կա, ուրեմն իրավունք կա կիրառելու ցանկացած տիպի իրավիճակում։ Ուրիշ բան, եթե քննարկման դրվի էն հարցը, թե ինչքանով ա ճիշտ ընդհանրապես շնորհակալական համակարգը։ Գուցե հոգեբանական առումով իսկապես վնասն ավելի շատ ա, քան օգուտը, չի բացառվում։ Բայց դնել դասակարգել, թե որ տիպի իրավիճակներում ա ճիշտ ու պետք ա դրվի, որ դեպքում՝ չէ, լուրջ չի ու ռեալ չի, ըստ իս։ Կամ թող մենակ ստեղծագործությունների դեպքում թույլատրվի։ Չնայած որ խորանաս, էդտեղ էլ կարելի ա վատ զգալու պատճառներ գտնել։ Ուղղակի եթե ամեն մարդ թե՛ գրառում անելիս, թե՛ շնորհակալություն ու վարկանիշ տալիս իր արածին նայեր դիմացինի տեսանկյունից, փորձեր պատկերացնել, թե ինքն ինչ կզգար, եթե իր նկատմամբ նմանատիպ իրավիճակում նմանատիպ վարք դրսևորվեր, տհաճ զգացողություններն ընդհանուր առմամբ խիստ կպակասեին։

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, էն սկզբի «չէդ» չհասկացա, որովհետև մնացած մասով, իմ հասկանալով, նույնն ես գրել, ինչ Ուլուանան

Նույնը չեմ գրել.

Բայց էդ նույն ձևով տհաճ ա, երբ քեզ քննադատում են, քո կարծիքին հակառակ կարծիք են հայտնում՝ քոնը սխալ հանելով, նույնիսկ եթե դա անում են առանց վիրավորելու, մեկ ա, տհաճ ա։