Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Tig]

էտքան էլ համաձայն չեմ: Հենց էտա ճիշտ ու համակարգային յուրացնելու դեպքում ա կարելի հաջոխության հասնել, վառ օրինակ՝ Ճապոնիան: Ժամանակակից բիզնեսմեն ճախոնացին ոչ մի ընդհանրություն չունի նախորդ դարերի սամուրայի հետ: Էտ հիմա ա, որ տեղները լենացել ա սկսել են ազգային ֆինտուֆլյուշկեքի վերակենդանացմամբ ու մերչանդայզինգով զբաղվել:

Հնդկացիները թիվ մեկ խնդիրը իրենց ավանդականությունը ու սնահավատությունն էր, որը մինչև հիմա պահպանվել ա: Իրենք ամենստորին մակարդակով զիզիբիզի ատրիբուտները փոխառեցին եվրոպացիներին, բայց համակարգային աշխատող մոդելները չվերցրեցին: Համակարգը (օրինակ օրենսդրությունը) ավանդական ու սնահավատ չի կարող լինել, եթե ուզում ա մնացացիծ մի քայլ առաջ լինի. իսկ ահա երբ հանրությունը կժրի (սկսի ռոբոտներ պատրաստել), արդեն կարող ա ազգային ֆետիշով զբաղվել (կիմանոներ հագնել ու սակեներ խմել):

Sagittarius ջան, ես որտե?ղ եմ ասել, որ կիմանո հագնելը ռոբոտ սարքելուն խանգարում է: Ես խոսել եմ ազգային ինքնագիտակցության մասին: Իսկ դա միայն կիմանո հագնելը չի ու արտաքին դրսևորումը չի: Բայց միևնույն ժամանակ համամիտ եմ քո հետ, որ պիտի կարողանալ ավանդականության հետ համատեղել առաջընթացը:

[Նարե91]

Ելակ ասեցին, հիշեցի, ես էլ փնթփնթալու թեմա ունեի:
Ուրեմն, երեկ գնացել եմ ոչ բարով «Երևան Սիթի»՝ տեսնեմ՝ ելակ կա, թե չէ, թխվածքի համար պետք էր: Գտա, կար: Մեծ-մեծ, ով գիտի եսիմինչերով աճացրած ելակներ: Բայց էդ հեչ, դրանից չեմ բողոքում:
Էս ելակները լցրած են թափանցիկ կապրոնե տուփերի մեջ ու շարված իրար կողքի: Տուփերից մեկի մեջ ելակը բորբոսնել էր: Էդ պահին աշխատող տղաներից մեկը մոտեցավ ինչ-որ գործով, փորձեցի դիմել՝ «կներեք, մի բան ասեմ, էլի…», շրջվեց-գնաց, կարծես ինքս ինձ հետ էի խոսում: Հետո մի աղջիկ էր մոտենում, էլի աշխատողներից, նորից փորձեցի դիմել, էլի բանի տեղ չէր դնի, եթե ակնհայտորեն չմոտենայի ու ականջի տակ ասեի, ընենց, որ կասկածներ չունենար, որ հենց իրեն եմ դիմում: Ասում եմ՝ էս ելակը բորբոսնել է, ու ցույց եմ տալիս: Ասում է՝ հա, գիտենք: Ասում եմ՝ ինձ թվում ա՝ լավ կլինի էդ մի տուփը հանել էդտեղից… Ասում ա՝ հա, շնորհակալություն, կհանենք, ու շրջվում-գնում իր գործերով: Էն տոնով, ոնց որ՝ ինչո՞ւ ա քեզ թվում, թե մենք չգիտենք՝ ինչ ա պետք անել ու դու պիտի մեզ ասես:
Հիմա չեմ հասկանում, իրենք իրո՞ք թքած ունեն իրենց գործի ու աշխատավայրի վրա, թե՞ էնքան անուղեղ են, որ չեն ջոկում, որ նման բաները, առավել ևս էդքան ակնառու, բացեիբաց դրված, կարող են հաճախորդներին վանել, հետևաբար առաջնային է, որ վայրկյան առաջ դա դուրս գա մարդկանց տեսադաշտից, ոչ թե ինչ-որ բաժնում ինչ-որ մթերք 2 հատ ավել կամ 5 սանտիմետր աջ դրված լինի:

Այ սա կարդա ու աշխատողների նմանատիպ վերաբերմունքի պատասխանը կստանաս:

[StrangeLittleGirl]

Մի տեսակ չեմ հասկանում էն մարդկանց, ովքեր նույն գրառումն անում են ֆբ-ում, Ակումբում, բլոգում... Կարո՞ղ ա էդ երկ(եռա)երեսության նշան ա, որ ես ԱԿումբում ուրիշ բան եմ գրում, ֆբ-ում ուրիշ, բլոգիս տեղն էլ մենակ ես գիտեմ...

Հովսեփ, ընթերցողի ու էդ ընթերցողին ասելիքի հարց ա ընդամենը: Մարդ կա՝ ունի տարբեր լսարան ու տարբեր ասելիք, էդ դեպքում ֆբ-ում, ակումբում ու բլոգում տարբեր բաներ ա գրում: Մարդ կա՝ ունի մի լսարան ու մի ասելիք: Էդ մարդը մենակ մի տեղում ա էրևում: Մարդ էլ կա ունի տարբեր լսարան ու մի ասելիք, ինքն էլ նույն բանը հազար տեղ ա գրում: Կարծում եմ՝ դրա մեջ վատ բան չկա: Նախասիրության հարց ա:

[Sagittarius]

Sagittarius ջան, ես որտե?ղ եմ ասել, որ կիմանո հագնելը ռոբոտ սարքելուն խանգարում է: Ես խոսել եմ ազգային ինքնագիտակցության մասին: Իսկ դա միայն կիմանո հագնելը չի ու արտաքին դրսևորումը չի: Բայց միևնույն ժամանակ համամիտ եմ քո հետ, որ պիտի կարողանալ ավանդականության հետ համատեղել առաջընթացը:

Տիգ ջան, գիտեմ, որ հենց ավելի խորը հիմնավոր բաներ նկատի ունես, քան արտաքին դրսևորումները: Դրա համար ասում եմ տարազները և այլ ատրիբուտները հա էլ կմնան, դրանցից վնաս չկա, հլը մի բան էլ առևտրային օգուտ կարելի ա ստանալ: Բայց այ երբ համակարագային պրոցեսներն են փորձում «ավանդական» կամ «ազգային» ֆորմատներով արխիվացնել, այ տեղ կաշը սկսվում ա, որովհետև չես կարող հստակ սահմաներ գծել: Օրինակ՝ որն ա ազգային, որ դարի հայի պահվածքն ա ազգային. 20-րդ, 19-րդ, 14-րդ, 5-րդ, թե մ.թ.ա. 4-րդ դարի, դրանցից որը պետք է որպես ստանդարտ ամրագրենք: Գիտես չէ՞, որ դրանք բոլորը տարբեր սոցիալ-մշակույթային վարք են ունեցել: Ու ընդհանրապես, որ թվականից սկսած մեր հասարակություն մտած արժեքները պետք է «ազգային» չհամարվեն:

Հասարակութությունների ամենամեծ ֆոբիաներից մեկը փոփոխությունների նկատմամբ ֆոբիան ա. դարեր շարունակ փորձել ենք համակարգել ստեղծել, որոնք կկանգնեցնեն փոփխությունների ալիքը, ցավոք, երբեմն հաջողվել ա, բայց էտ համակարգերը կարճ ժամանակ անց ճռթունով տապալվել են (օրինակ՝ ԽՍՀՄ): Խի՞ են «կայսրությունները» իրանց բարձրունքին հասնելուց հետո հիմնականում կտրուկ ու աղմուկով տապալվում: Որովհետև էտ բարձրունքի տեսած սերունդը նոստալգիայով շարժվելով փորձում ա հավերժացնել իրա նիստուկացը՝ կոչելով ամենայն «ազգային»: Իսկ ահա փլատակները մեջից դուրս եկող սարակությունները բաց են փոփոխությունների առաջ ու պրոգրես են ապրում, որովհետև դրական նոստալգիա չունեն (օրինակ՝ Արևմտյան Գերմանիա երկրորդ համաշխարհայինից հետո):

Իսկ մենք... մենք ապրում ենք ծովից-ծով Հայաստանի նոստալգիայով: Օրինակ՝ ինչ ա նշանակում սա՝

Հոդված 8.1. Հայաստանի Հանրապետությունում եկեղեցին անջատ է պետությունից:

Հայաստանի Հանրապետությունը ճանաչում է Հայաստանյայց առաքելական սուրբ եկեղեցու՝ որպես ազգային եկեղեցու բացառիկ առաքելությունը հայ ժողովրդի հոգեւոր կյանքում, նրա ազգային մշակույթի զարգացման եւ ազգային ինքնության պահպանման գործում:

Հայաստանի Հանրապետությունում երաշխավորվում է օրենքով սահմանված կարգով գործող բոլոր կրոնական կազմակերպությունների գործունեության ազատությունը:

Հայաստանի Հանրապետության եւ Հայաստանյայց առաքելական սուրբ եկեղեցու հարաբերությունները կարող են կարգավորվել օրենքով:

սա ինչ գործ ունի սահմանարդությունում: Ես քրիստոնյա ընտանիքից եմ, կնքված եմ, ինձ ավելի շատ ագնոստիկ եմ համարում, բայց զատիկ, սուրբ ծնունդ հավեսով նշում եմ, մեկ-մեկ էլ եկեղեցում մոմ վառելուց վատ չեմ զգում: Բայց սա չի կարող Սահմանադրությունում տեղ ունենալ. սրանով շատ մարդիկ առեքելական եկեղեցու նորմերը հավասարեցնում են սահմանարդությանը և իրանց թույլ տալիս սահմանադրության ոտնահարում:

ի դեպ՝

այս կետը առաջին Սահմանարդությունում կարծես թե չէ էլ եղել.

http://www.arlis.am/DocumentView.aspx?docID=1
http://www.parliament.am/parliament.php?id=constitution

[enna]

Enna Adoly ջան, անկեղծ ասած ինձ շատ դժվար ա ասել հավատում եմ թե ոչ, որովհետև ես ամեն ինչով հետաքրքրվում եմ։ Ու նենց վերջնական վերաբերմունք, թե հավատում եմ կամ չեմ հավատում չկա։ Մի բան հաստատ գիտեմ, որ իմ հետաքրքրությունը հիմա արդեն չի ազդում իմ կյանքի վրա։ Այսինքն ես չեմ ապրում ՝ հաշվի առնելով որ կան այլ աշխարհներ, կա աստված, այլմոլորակային..... Եթե կան ես շատ ուրախ եմ Բայց աշխատում եմ, որ էտ գաղափարները ոչ մի ազդեցություն չունենան վրաս։ Իսկ կոնկրետ էս գրառումով ես ուղղակի սարկազմով ուզում էի ցույց տալ, թե շատ հաճախ հավատքը ինչքան սխալ հիմքեր կարա ունենա։

կարծում եմ ոչ մի հավատք հստակ հիմք չունի:Ավելորդ եմ գտնում խոսել կրոնների մասին,դրանք զուտ փիլիսոփայություն են,սակայն շատ մարդիկ կլանում են դրա ուղիղ իմաստը և հասկանում եմ,թե իրոք երկնքում մի մարդ կա,որ իրանց տերն ու տիրակալն է:Բնականաբար դա սխալ ընկալումա:
Այս պահին ես ուզում եմ խոսել մեր իրականության ոչ թե եռաչափ,այլ բազմաչափ լինելու մասին:
Նախ Jarre ջան,եթե նույնիսկ դու դրան հավատում ես դա չի կարա մտնի քո կենսակերպի մեջ,որովհետև դա կրոն չի ու կանոններ չունի:Դու ուղղակի հավատում ես,որ էտպիսի բան կա և շատ դեպքերում հավատալու համար ապացույցներ պարտադիր չեն,օրինակ՝դու հավաում ես ,որ էս մարդը քեզ չի խաբի,դրա համար ապացույցներ պետք ե՞ն:Դու պարզապես հավատում ես,կամ թե ինչ-որ մեկի ասածին ուղղակի հավաում ես:Նույն էլ դա է:
Ասենք թե հաշվի առար ,ի՞նչ պիտի փոխվի,ոչինչ,դու ոչ մի հնարավորություն չունես այդ աշխարհներ <<ներխուժելու>>:

[John]

Հովսեփ, ընթերցողի ու էդ ընթերցողին ասելիքի հարց ա ընդամենը: Մարդ կա՝ ունի տարբեր լսարան ու տարբեր ասելիք, էդ դեպքում ֆբ-ում, ակումբում ու բլոգում տարբեր բաներ ա գրում: Մարդ կա՝ ունի մի լսարան ու մի ասելիք: Էդ մարդը մենակ մի տեղում ա էրևում: Մարդ էլ կա ունի տարբեր լսարան ու մի ասելիք, ինքն էլ նույն բանը հազար տեղ ա գրում: Կարծում եմ՝ դրա մեջ վատ բան չկա: Նախասիրության հարց ա:

Շնորհակալ եմ, Բյուր ջան, հանրամատչելի բացատրության համար

[Jarre]

կարծում եմ ոչ մի հավատք հստակ հիմք չունի:Ավելորդ եմ գտնում խոսել կրոնների մասին,դրանք զուտ փիլիսոփայություն են,սակայն շատ մարդիկ կլանում են դրա ուղիղ իմաստը և հասկանում եմ,թե իրոք երկնքում մի մարդ կա,որ իրանց տերն ու տիրակալն է:Բնականաբար դա սխալ ընկալումա:
Այս պահին ես ուզում եմ խոսել մեր իրականության ոչ թե եռաչափ,այլ բազմաչափ լինելու մասին:
Նախ Jarre ջան,եթե նույնիսկ դու դրան հավատում ես դա չի կարա մտնի քո կենսակերպի մեջ,որովհետև դա կրոն չի ու կանոններ չունի:Դու ուղղակի հավատում ես,որ էտպիսի բան կա և շատ դեպքերում հավատալու համար ապացույցներ պարտադիր չեն,օրինակ՝դու հավաում ես ,որ էս մարդը քեզ չի խաբի,դրա համար ապացույցներ պետք ե՞ն:Դու պարզապես հավատում ես,կամ թե ինչ-որ մեկի ասածին ուղղակի հավաում ես:Նույն էլ դա է:
Ասենք թե հաշվի առար ,ի՞նչ պիտի փոխվի,ոչինչ,դու ոչ մի հնարավորություն չունես այդ աշխարհներ <<ներխուժելու>>:

Enna Adoly ջան, իսկ ի՞նչ ա հավատալը։ Դու էտ բառը ո՞նց ես բնորոշում։
Ժամանակակից հայոց լեզվի բառարանում էտ բառը բացատրվում է հետևյալ կերպ.
1. Իբրև ճշմարտություն ընդունել, հավատ ընծայել։
Էս տեսանկյունից ես որպես այսպես կոչված «ճշմարտություն» ընդունում եմ միայն այն, ինչը կարելի է ապացուցել փաստերով։ Եթե չի կարելի ուրեմն դա հավատ չի, այլ տարբերակ է, հիպոթեզ։

2. Կրոնական դանանքներն իբրև ճշմարտություն ընդունել, դավանել, խոստովանել։
Հարցը էս տեսանկյունից դիտելով ես ոչ մի փաստ չունեմ ինձ ծանոթ կրոնական դավանանքներն, որպես այսպես կոչված «ճշմարտություն» ընդունելու։ Ես չեմ կարող ապացուցել ինքս ինձ, որ ամեն ինչ այնպես է, ինչպես պնդում են այդ դավանանքները։ Ավելին, իմ կարծիքով դրանց մեծ մասը ընդհանրապես անհիմն են։ Էնպես որ ստեղ ընդհանրապես մոռանում եմ հավատալ բառը։

3. Վստահ լինել, հավաստի ընդունել, համոզված լինել։
Էս կտրվածքով հարցին նայելուց ես հավաստի ընդունում եմ միմիայն իմ կյանքի ընթացքում նկատածս անփոփոխ երևույթները։ Օրինակ՝ օրերի իրար հաջորդելը, երկիր մոլորակի վրա ձգողականության ուժը, այսօր գիտական աշխարհին հայտնի քիմիական տարրերի գոյությունը, ծնունդը ու մահը և այլն։ Այսինքն սրանք երևույթներ են, որոնք ես նկատել եմ միշտ, որոնք կան ու որոնք անփոփոխ են։

Սակայն միևնույն ժամանակ գիտակցում եմ, որ այս ամենը բացարձակ տիեզերական ճշմարտություն չէ, քանի որ դրանք կան Երկիր մոլորակի վրա այսօրվա մեր հասկացողության սահմաններում։ Կան միլոնավոր այլ մոլորակներ որտեղ այդ օրենքները կամ բացակայում են, կամ էլ գործում են այլ կերպ։ Ու հետագա գիտական հայտնագործությունները կարող են ամբողջությամբ փոխել աշխարհի հանդեպ մեր պատկերացումները։

Էնպես որ նույնիսկ էտ «ակնհայտ» երևույթները «ակնհայտ» են, փաստ են միմիայն զարգացածության մեր այսօրվա մակարդակով։

Ինչ վերաբերում է մարդկանց հավատալուն, ինչի մասին դու նշել ես, ցանկանում եմ նշել, որ ես չունեմ ոչ մի հիմք վստահելու և համոզված լինելու, որ իմ դիմացի մարդը կվարվի որոշակի ձևով։ Ես գիտեմ, թե ինչ կուզենամ, որ ինքը անի, բայց կանի թե չէ, չկա ոչ մի հիմք համոզված լինելու մինչև չանի։ Ու էն որ մի անգամ արեց, չի նշանակում, որ ապագայում էլ կանի։ Օրինակ՝ ինֆորմացիայի պակասը հիմք կարա լինի հավատալու համար։

4. Համոզվել, հավաստիանալ։
Ես համոզվում ու հավաստիանում եմ միայն էն հարցերում որոնք էսօր ընկալելի են իմ ուղեղին և ապացուցվում են այսօր մեզ ծանոթ փաստերով, գիտական հայտնագործություններով և այլն։ Եթե դա չկա, ուրեմն չեմ հավաստիանում, ուղղակի ի նկատի եմ ունենում, որ գուցե տենց ա։

5. Վստահելով հանձնել։
Ելնելով վերը նշած և բազմաթիվ այլ պատճառներով ես ինչ որ բան անելուց չունեմ վստահություն։ Հետևաբար ինչ որ մեկին ինչ որ գաղտնիք ասելուց միշտ հաշվի եմ առնում, որ վաղը դրա մասին կարող են իմանալ շատերը։ Փող պարտք տալուց հաշվի եմ առնում, որ փողը հետ չեմ ստանա։ Հավատարմության խոստում լսելուց հաշվի եմ առնում, որ դա էտ պահին, կոնկրետ էտ ժամանակ էտ մարդու մտավիճակն ա։ Էտ մտավիճակը կարա տարիների ընթացքում ավելի ամրանա, կարա թուլանա։ Կարա ուղղակի պահի տակ էտ հավատարմությունը կոնկրետ մի դեպքում դառնա անհավատարմություն։ Այսինքն հնարավոր տարբերակները շատ-շատ են։ Այդ պատճառով վստահել կամ վստահելով հանձնել իմ մոտ չկա։ Կա ուղղակի փորձել, ռիսկի դիմել, ամեն ինչ անել որ քո ուզածով լինել և տեսնել թե ինչ կստացվի։

Ուստի էս ամեն ինչից ելնելով էտ «հավատալ» - «չհավատալը» չափազանց հարաբերական ու անհիմն բան ա դառնում։

Ռասելը մի հատ հետաքրքիր համեմատություն ունի, որ Rhayader-ը, Skeptic-ը ու մի քանի այլ ակումբցիներ մի քանի անգամ ակումբում մեջբերել են։ Ահա այն.

«Եթե ես առաջակեի, որ Երկրի և Հրատի միջև կա մի ճենապակյա թեյնիկ, որն արևի շուրջ է պտտվում մի էլիպսաձև ուղեծիրով, ոչ ոք չէր կարողանա ինձ հերքել, եթե զգույշ լինեի նշելու, որ թեյնիկը շատ փոքր է նույնիսկ մեր ամենաուժեղ հեռադիտակներով բացահայտելու համար: Բայց եթե ես հետո շարունակեի, որ քանի որ իմ հայցի հակառակը չի կարող ապացուցվել, ապա դրա կասկածելը մարդկային բանականության անհանդուրժելի կանխավարկած է, ճիշտ կլիներ մտածել, որ ես ցնդաբանում եմ: Եթե, այնուամենայնիվ, այսպիսի մի թեյնիկի գոյությունը հնագույն գրքերում հաստատվեր, ամեն կիրակի որպես սրբազան ճշմարտություն դասավանդվեր, և դպրոցի երեխաների մտքերում պատվաստվեր, նրա գոյությանը հավատալու տարակուսանքը արտառոցության նշան կդառնար, և ավելի լուսամիտ դարում կասկածողին կարժանացներ հոգեբույժի ուշադրության, իսկ ավելի վաղ ժամանակում՝ ինկվիզիտորի»:

Կամ էլ Շրոդինգերի կատուն։ Երևի դա ավելի ա սազում էս պարագայում։ Ահա դրա մոտավոր բացատրությունը։

Շրեդինգերը քննադատության է ենթարկել քվանտային մեխանիկայի կոպենհագենյան մեկնաբանությունը։ Գիտնականը փորձ է կատարել` երկաթե խցում տեղավորում են կատվին և մի սարք, որը ակտիվացնում է թույնի արտազատումը` լույսի մասնիկի ներթափանցման դեպքում։ Քվանտային մեխանիկայում ընդունված անորոշության սկզբունքի համաձայն, չի կարելի նախապես կանխատեսել` կիսաթափանցիկ հայելին կարտացոլի՞, թե բաց կթողնի լույսի կոնկրետ մասնիկ։ Մինչ խցիկը բացելը հնարավոր չէ որոշել` լույսի մասնիկը թափանցել է, թե ոչ, հետևաբար հայտնի չ` կատուն ողջ է, թե մեռած։ Այսպիսով, լույսի ներթափանցման պահից մինչև խցիկի դուռը բացելը, ըստ կոպենհագենյան մեկնաբանության, կատուն միաժամանակ և ողջ է, և մեռած, ինչը բացառվում է կենսաբանության օրենքներով։

Երկար ստացվեց....
Բայց դե էրկու բառով էս հարցի մասին չեմ կարա արտահայտվեմ։

[enna]

Enna Adoly ջան, իսկ ի՞նչ ա հավատալը։ Դու էտ բառը ո՞նց ես բնորոշում։
Ժամանակակից հայոց լեզվի բառարանում էտ բառը բացատրվում է հետևյալ կերպ.
1. Իբրև ճշմարտություն ընդունել, հավատ ընծայել։
Էս տեսանկյունից ես որպես այսպես կոչված «ճշմարտություն» ընդունում եմ միայն այն, ինչը կարելի է ապացուցել փաստերով։ Եթե չի կարելի ուրեմն դա հավատ չի, այլ տարբերակ է, հիպոթեզ։

2. Կրոնական դանանքներն իբրև ճշմարտություն ընդունել, դավանել, խոստովանել։
Հարցը էս տեսանկյունից դիտելով ես ոչ մի փաստ չունեմ ինձ ծանոթ կրոնական դավանանքներն, որպես այսպես կոչված «ճշմարտություն» ընդունելու։ Ես չեմ կարող ապացուցել ինքս ինձ, որ ամեն ինչ այնպես է, ինչպես պնդում են այդ դավանանքները։ Ավելին, իմ կարծիքով դրանց մեծ մասը ընդհանրապես անհիմն են։ Էնպես որ ստեղ ընդհանրապես մոռանում եմ հավատալ բառը։

3. Վստահ լինել, հավաստի ընդունել, համոզված լինել։
Էս կտրվածքով հարցին նայելուց ես հավաստի ընդունում եմ միմիայն իմ կյանքի ընթացքում նկատածս անփոփոխ երևույթները։ Օրինակ՝ օրերի իրար հաջորդելը, երկիր մոլորակի վրա ձգողականության ուժը, այսօր գիտական աշխարհին հայտնի քիմիական տարրերի գոյությունը, ծնունդը ու մահը և այլն։ Այսինքն սրանք երևույթներ են, որոնք ես նկատել եմ միշտ, որոնք կան ու որոնք անփոփոխ են։

Սակայն միևնույն ժամանակ գիտակցում եմ, որ այս ամենը բացարձակ տիեզերական ճշմարտություն չէ, քանի որ դրանք կան Երկիր մոլորակի վրա այսօրվա մեր հասկացողության սահմաններում։ Կան միլոնավոր այլ մոլորակներ որտեղ այդ օրենքները կամ բացակայում են, կամ էլ գործում են այլ կերպ։ Ու հետագա գիտական հայտնագործությունները կարող են ամբողջությամբ փոխել աշխարհի հանդեպ մեր պատկերացումները։

Էնպես որ նույնիսկ էտ «ակնհայտ» երևույթները «ակնհայտ» են, փաստ են միմիայն զարգացածության մեր այսօրվա մակարդակով։

Ինչ վերաբերում է մարդկանց հավատալուն, ինչի մասին դու նշել ես, ցանկանում եմ նշել, որ ես չունեմ ոչ մի հիմք վստահելու և համոզված լինելու, որ իմ դիմացի մարդը կվարվի որոշակի ձևով։ Ես գիտեմ, թե ինչ կուզենամ, որ ինքը անի, բայց կանի թե չէ, չկա ոչ մի հիմք համոզված լինելու մինչև չանի։ Ու էն որ մի անգամ արեց, չի նշանակում, որ ապագայում էլ կանի։ Օրինակ ես իմ կնոջը սաղ կյանքս հավատարիմ եմ եղել ու բոլորը ինձ կնքել էին «հավատարիմ ամուսին» պիտակով, բայց եկավ ժամանակ, որ ես իրան թողեցի ու դավաճանեցի ուրիշի հետ։ Իսկ ինքը վստահ էր, որ տենց բան չի կարա լինի, որովհետև մեր միջև շատ ուժեղ մարդկային կապ կա մինչև էսօր։ Ճիշտն ասած ես էլ էի վստահ։ Ու էտ վստահությունը ուներ հիմքեր։ Բայց ինչպես տեսնում ես դրան հավատալը ու էն ինչ կար իրականում միայն ութ տարի համընկան իրար հետ։ Հետո եկավ էն պահը երբ էտ հավատը ու իրականում տեղի ունեցող պրոցեսները չհամընկան իրար հետ։ Եթե ես իրան դրա մասին չասեի ինքը գուցե շարունակեր հավատալ։ Այսինքն ինֆորմացիայի պակասը հիմք կարա լինի հավատալու համար։

4. Համոզվել, հավաստիանալ։
Ես համոզվում ու հավաստիանում եմ միայն էն հարցերում որոնք էսօր ընկալելի են իմ ուղեղին և ապացուցվում են այսօր մեզ ծանոթ փաստերով, գիտական հայտնագործություններով և այլն։ Եթե դա չկա, ուրեմն չեմ հավաստիանում, ուղղակի ի նկատի եմ ունենում, որ գուցե տենց ա։

5. Վստահելով հանձնել։
Ելնելով վերը նշած և բազմաթիվ այլ պատճառներով ես ինչ որ բան անելուց չունեմ վստահություն։ Հետևաբար ինչ որ մեկին ինչ որ գաղտնիք ասելուց միշտ հաշվի եմ առնում, որ վաղը դրա մասին կարող են իմանալ շատերը։ Փող պարտք տալուց հաշվի եմ առնում, որ փողը հետ չեմ ստանա։ Հավատարմության խոստում լսելուց հաշվի եմ առնում, որ դա էտ պահին, կոնկրետ էտ ժամանակ էտ մարդու մտավիճակն ա։ Էտ մտավիճակը կարա տարիների ընթացքում ավելի ամրանա, կարա թուլանա։ Կարա ուղղակի պահի տակ էտ հավատարմությունը կոնկրետ մի դեպքում դառնա անհավատարմություն։ Այսինքն հնարավոր տարբերակները շատ-շատ են։ Այդ պատճառով վստահել կամ վստահելով հանձնել իմ մոտ չկա։ Կա ուղղակի փորձել, ռիսկի դիմել, ամեն ինչ անել որ քո ուզածով լինել և տեսնել թե ինչ կստացվի։

Ուստի էս ամեն ինչից ելնելով էտ «հավատալ» - «չհավատալը» չափազանց հարաբերական ու անհիմն բան ա դառնում։

Ռասելը մի հատ հետաքրքիր համեմատություն ունի, որ Rhayader-ը, Skeptic-ը ու մի քանի այլ ակումբցիներ մի քանի անգամ ակումբում մեջբերել են։ Ահա այն.



Կամ էլ Շրոդինգերի կատուն։ Երևի դա ավելի ա սազում էս պարագայում։ Ահա դրա մոտավոր բացատրությունը։


Երկար ստացվեց....
Բայց դե էրկու բառով էս հարցի մասին չեմ կարա արտահայտվեմ։

Ես այսքանը չեմ կարդա,հակիրճ ներկայացնելն էլ արվստ է, ու ,եթե ասելիք ունես բարի եղիր կրճատել,քանզի կարող ես գիտակցել,որ դիմացինդ պարզապես ժամանկ չունի:
Մի բան կասեմ և կսահմանափակվեմ:
Եթե դու ապրում ես այս հասարակության մեջ,դրա լիակատար անդամն ես և խոսում ես այն լեզվով,որի ամեն մի բառ ընդունվում է տվյալ իմաստով,ապա դու ստիպված ես ընդունել,որ ես դա գործածում եմ հենց այդ իմաստով:Մնացածը թե ինչ կընդունես ,կամ ինչ բառ ես վերցնում տվյալ բառի տակ ինձ չի հուզում բացարձակապես:
Դու նույնիսկ չես կարող ապացուցել,որ իրոք ապրում ես,քիչ մնաց ապացուցես մի բան,որում նույնիսկ համոզված չես:
Ես և դու շատ փոքր ենք քննարկելու այն հարցը,որի պատասխանը անգամ չգիտեն բոլոր պատասխաններն ունեցողները:Անիմաստ եմ գտնում վիճել քեզ հետ,կամ պնդել մի բան,որը հնարավոր է և ընդհանրապես չկա:

[Jarre]

Ես այսքանը չեմ կարդա,հակիրճ ներկայացնելն էլ արվստ է, ու ,եթե ասելիք ունես բարի եղիր կրճատել,քանզի կարող ես գիտակցել,որ դիմացինդ պարզապես ժամանկ չունի:
Մի բան կասեմ և կսահմանափակվեմ:
Եթե դու ապրում ես այս հասարակության մեջ,դրա լիակատար անդամն ես և խոսում ես այն լեզվով,որի ամեն մի բառ ընդունվում է տվյալ իմաստով,ապա դու ստիպված ես ընդունել,որ ես դա գործածում եմ հենց այդ իմաստով:Մնացածը թե ինչ կընդունես ,կամ ինչ բառ ես վերցնում տվյալ բառի տակ ինձ չի հուզում բացարձակապես:
Դու նույնիսկ չես կարող ապացուցել,որ իրոք ապրում ես,քիչ մնաց ապացուցես մի բան,որում նույնիսկ համոզված չես:
Ես և դու շատ փոքր ենք քննարկելու այն հարցը,որի պատասխանը անգամ չգիտեն բոլոր պատասխաններն ունեցողները:Անիմաստ եմ գտնում վիճել քեզ հետ,կամ պնդել մի բան,որը հնարավոր է և ընդհանրապես չկա:

Enna Adoly, եթե դու ապրում ես այս հասարակության մեջ,դրա լիակատար անդամն ես և խոսում ես այդ հասարակության լեզվով, ապա դու ստիպված ես ընդունել, որ բառերը ունեն տարբեր իմաստներ ու բացատրես քո զրուցակցին, թե դու ինչ ես հասկանում տվյալ բառի տակ և ինչ նկատի ունես։
Ու մեկ էլ մի խնդրանք։ Մունաթով մի խոսա, խնդրում եմ։ Էտ էլ ա արվեստ։

[keyboard]

, իսկ ի՞նչ ա հավատալը։ Դու էտ բառը ո՞նց ես բնորոշում։

Հավատալը՝ չհավատալու հականիշն ա:

Ինչ էլ հավես ունես էս գիշերվա կեսին բայց

Ես այսքանը չեմ կարդա,հակիրճ ներկայացնելն էլ արվստ է, ու ,եթե ասելիք ունես բարի եղիր կրճատել,քանզի կարող ես գիտակցել,որ դիմացինդ պարզապես ժամանկ չունի:
Մի բան կասեմ և կսահմանափակվեմ:
Եթե դու ապրում ես այս հասարակության մեջ,դրա լիակատար անդամն ես և խոսում ես այն լեզվով,որի ամեն մի բառ ընդունվում է տվյալ իմաստով,ապա դու ստիպված ես ընդունել,որ ես դա գործածում եմ հենց այդ իմաստով:Մնացածը թե ինչ կընդունես ,կամ ինչ բառ ես վերցնում տվյալ բառի տակ ինձ չի հուզում բացարձակապես:
Դու նույնիսկ չես կարող ապացուցել,որ իրոք ապրում ես,քիչ մնաց ապացուցես մի բան,որում նույնիսկ համոզված չես:
Ես և դու շատ փոքր ենք քննարկելու այն հարցը,որի պատասխանը անգամ չգիտեն բոլոր պատասխաններն ունեցողները:Անիմաստ եմ գտնում վիճել քեզ հետ,կամ պնդել մի բան,որը հնարավոր է և ընդհանրապես չկա:

Մի հատ էլ մունաթ եկար, Հիտլերի արև քեզ հենց ստե խփել կտամ

[Smokie]

Սուպերմարկետում ինչ-որ տարօրինակ միրգ էին վաճառում, անունը՝ հնդկական թուզ: Խելոք մի տուփ վերցրեցի, եկա տուն: Պարվեց էս հնդկական թուզը.

ա. Հնդկական չէ, այլ մեքսիկական
բ. Թուզ չէ, այլ կակտուս, ընդ որում էնքան փշոտ, որ հիմա պինցետը ձեռքս դրա անտեսանելի փշերն եմ փորձում մատներիցս հանել
գ. Համով ոչ մի բանով չի տարբերվում ձմերուկից, դեռ մի բան էլ լիքը մանր կորիզներ ունի:

Եթե հանկարծ սա աչքներովդ ընկավ, avoid at all costs!



#figastrettacomeunasigaretta #figa

Ես էլ առաջին թուզը տեսնելուց կարծեցի թե հես ա ելակի մասին գրառում եմ կարդալու

[Ուլուանա]

Բայց հեչ էլ ձմերուկի նման չի, լավ, ձմերուկը շատ ավելի լավն ա։ Սա տուֆտիկ բան ա ։

[CactuSoul]

Այ սա կարդա ու աշխատողների նմանատիպ վերաբերմունքի պատասխանը կստանաս:

Էս տիպի մի հատ էլ ՍԱՍ-ի մասին էի կարդացել: Ուղղակի ինձ թվում ա, որ էդ դեպքում իրենք ուղղակի պիտի ուրիշ տեղ գնան աշխատելու: Եթե էդտեղ ես, ուրեմն պիտի էդտեղ փորձես լավ աշխատել:
Չգիտեմ, կարող ա ձենս տաք տեղից ա գալիս…

[Freeman]

Քանի որ որոշ մարդկանց մոտ էս գրառումս տարակուսանք էր առաջացրել, մի անգամ էլ եմ կրկնում, որ էդ կաստրատոն ընդամենը ոչխարի միսն էր, այլ ոչ թե ուրիշ օրգանները

Բա խի՞ ա անունը կաստրատո )) քեզ խաբել են, Ռուֆ

[Ռուֆուս]

Բա խի՞ ա անունը կաստրատո )) քեզ խաբել են, Ռուֆ

Որովհետև էդ խեղճ գառանը կաստրացիայի են ենթարկում, ինչից հետո մսի համը լրիվ փոխվում ա