Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[AMzone]

արա ժողովուրդ ջան, ես չեմ ջոգում խի եք մակարդակ ու անմակարդակ խառնում իրար, ետ նույն անմակարդակը կարա քեզ ֆռա ասի դու ես անմակարդակ որ խոսկի օպեռա ես լսում կամ Ջիվան Գասպարյանի ու Զուկեռոյմ, ամեն մարդ իրա ճաշակը ունի, ամեն մարդ պտի իրա կարծիքը ունենա, ու պետք չի ոչմեկին քննադատել թե խի ես նանա սիրում, սիրումա թող սիրի, լսումա թող լսի, իմ համար ֆսյո ռավնոյա թե ետ կլինի 90 տոկոսը հայերի թե 10 տոկոսը, զոռով մարդուն չես փոխի, ու կարիքել չկա փոխելու, ամեն մարդ ինքը պտի իմանա իրա լավն ու վատը.

ետքամ նանայի ճաշակի մասին մտածելու տեղը մտածեք հրապարակի պարսկաստան վերածվելու մասին, որ մտնում ես հրապարակ մտածում ս թե պարսկաստանում ես, ու հրապարակի մարմնավաճառների մասին. զզվելս արդեն գալիսա ետ կողմերով քայլելը.

[Հարդ]

արա ժողովուրդ ջան, ես չեմ ջոգում խի եք մակարդակ ու անմակարդակ խառնում իրար, ետ նույն անմակարդակը կարա քեզ ֆռա ասի դու ես անմակարդակ որ խոսկի օպեռա ես լսում կամ Ջիվան Գասպարյանի ու Զուկեռոյմ, ամեն մարդ իրա ճաշակը ունի, ամեն մարդ պտի իրա կարծիքը ունենա, ու պետք չի ոչմեկին քննադատել թե խի ես նանա սիրում, սիրումա թող սիրի, լսումա թող լսի, իմ համար ֆսյո ռավնոյա թե ետ կլինի 90 տոկոսը հայերի թե 10 տոկոսը, զոռով մարդուն չես փոխի, ու կարիքել չկա փոխելու, ամեն մարդ ինքը պտի իմանա իրա լավն ու վատը.

Ամզոն, գիտե՞ս, խի ենք քննադատում: Օրինակ բերեմ, որ ավելի հասկանալի լինի. եթե ես առաջ սիրում էի Նանա ու կգնայի իրա համերգին (չնայած ես միշտ էլ ալերգիա եմ ունեցել իրենից, ուղղակի օրինակ եմ բերում), ապա երբ ծանոթացա բարձրաճաշակ երաժշտության հետ, զգացի այդ երաժշտության փոքրությունն իմ այժմյան լսածի հանդեպ, և որ դա չի կարող ինձ կրթել ու զարգացնել: Նաև զգացի, որ դա միայն վատ էր ինձ վրա ազդում, քանի որ որպես մարդ, որպես հետաքրքիր մարդ ես լճանում էի այդպիսի երաժշտության տակ: Ու դառնում էի շարքային քյառթու:

Հիմա էս օրինակը Նանայով ասեցի, որովհետև իր մասին էինք խոսում, ճիշտ ա, ես Նանա չեմ լսել, բայց ասենք Սպիտակցի Հայկո եմ լսել, բայց դա արդեն էական չի:
Հարցն էն ա, որ հասարակությունը բավարարվում ա նրանով, ինչ իրեն «մատուցում են», ավելի ճիշտ հրամցնում: Իսկ մատուցողները մտածում են իրենց գրպանի մասին:
Մենք էլ քննադատում ենք հասարակությանը, որ չի կարողանում գլուխ բարձրացնել, ու ասել՝ հլը հոպ արա...

[aerosmith]

Հարդ ջան բայց արի հիշենք, որ մեր երկիր այնպիսի լեգենդներ եկան, որ հարևան երկրները ուղղակի երազում են այդ լեգենդների տեսնելու համար։ Օրինակ Գիլլանը, Դիփ Փարփլը, Զուկեռոն, Յուրայահ Հիփը, Տանկյանը, Սփայսը։ Այսինքն կարելի է ասել որ նա էլ կա, նա էլ... Ստեղ որոշողը ժողովուրդնա.... դե ժողովրդի մեծ մասն էլ նախընտրումա Նանա ու նմանատիպներին.

[AMzone]

Ամզոն, գիտե՞ս, խի ենք քննադատում: Օրինակ բերեմ, որ ավելի հասկանալի լինի. եթե ես առաջ սիրում էի Նանա ու կգնայի իրա համերգին (չնայած ես միշտ էլ ալերգիա եմ ունեցել իրենից, ուղղակի օրինակ եմ բերում), ապա երբ ծանոթացա բարձրաճաշակ երաժշտության հետ, զգացի այդ երաժշտության փոքրությունն իմ այժմյան լսածի հանդեպ, և որ դա չի կարող ինձ կրթել ու զարգացնել: Նաև զգացի, որ դա միայն վատ էր ինձ վրա ազդում, քանի որ որպես մարդ, որպես հետաքրքիր մարդ ես լճանում էի այդպիսի երաժշտության տակ: Ու դառնում էի շարքային քյառթու:

Հիմա էս օրինակը Նանայով ասեցի, որովհետև իր մասին էինք խոսում, ճիշտ ա, ես Նանա չեմ լսել, բայց ասենք Սպիտակցի Հայկո եմ լսել, բայց դա արդեն էական չի:
Հարցն էն ա, որ հասարակությունը բավարարվում ա նրանով, ինչ իրեն «մատուցում են», ավելի ճիշտ հրամցնում: Իսկ մատուցողները մտածում են իրենց գրպանի մասին:
Մենք էլ քննադատում ենք հասարակությանը, որ չի կարողանում գլուխ բարձրացնել, ու ասել՝ հլը հոպ արա...

ես քո ասածը հասկացա, բայց ես իմ տեսակետը ունեմ, եթե մարդը էշա, թող էշել մնա, ինձ պետք չի իրան ուղղություն ցույց տամ/.
իսկ մատուցելու համար ասեմ, օրնիակ ես. ինձ չեն կարա մատուցեն են ինչ կա, ես ուղակի չեմ վերցնի ետ , ես կվերցնեմ են , ինչ ինձա պետք.

[Շինարար]

Մենք էլ քննադատում ենք

Հարդ, ծերունական իմաստնությունս ինձ մի բան է հասկացրել, որ քննադատում են չանողները, դու երաժիշտ ես չէ՞, արա ու թքած ունեցի Էս ուրախ-զվարթ սմայլիկներին էլ բանի տեղ մի դիր, լրիվ լուրջ եմ ասում, ափսոս ես դու, որ ժամանակ ես վատնում քննադատելու համար

[Արևածագ]

Հարդ, վերջերս մի տխուր բան եմ մտածում: Այսքան փութաջանորեն փորձում ենք համոզել ինքներս մեզ, թե թուրք-արաբական երաժշտությունն ու ռաբիսը՝ իր այլանդակ դրսևորումներով մերը չի, ու մերն են միայն Կոմիտասն ու Եկմալյանը: Մենք երաժշտական ճաշակի հարցում էլ ձգտում ենք հնարավորինս հեռու կանգնել Հայաստանին շրջապատող մուսուլմանական աշխարհից, որովհետև չենք կարողանում տանել մեր հանդեպ արած ստորությունը: Բայց ինչքան էլ որ տխուր հնչի, Հայաստանը մնում է ասիական երկիր, ասիական բարքերով ու մշակութային ճաշակով: Թող որ երաժշտություն լսողների ութսուն տոկոսը լսեն «Կաքավիկն» ու «Հով արեքը», կամ էլ Սայաթ Նովայի երգերը, մարդկանց բացարձակ մեծամասնությունը լսում են արևելյան դյուրամարս մեղեդիները՝ հայերենանման տեքստերով: Ութսուն տոկոս մեծամասնությունն է մեր այսօրվա դեմքը:
Ճաշակ դաստիարակելու համար էլ պետական մոտեցում պիտի լինի. դպրոցական ֆիլհարմոնիա, սիմֆոնիկ համերգների պարտադիր աբոնեմենտ և այլն, և այլն: Գիտենք, որ սրա հնարավորությունը հիմա չկա: Կա թուրքական երժշտությունը վերցնելն ու անգամ «Հայ եմ ես, հայ ես դու...» բառեր գրելով, ժողովրդին հրամցնելը: Էժան, անորակ, բայց մատչելի:

[Շինարար]

Հ.Գ. երբ փոքր էինք, դպրոցական, այս օրն անպայման շարադրություն էինք գրում անկախության թեմայով..մեջս տպավորվել է, որ պիտի գրեիքն << Իմ Հայաստանը 5 տարեկան է>> խորագրով..մտածում էի, այդ ոնց է պատահել, որ ես իմ հազարամյա Հայաստանից հանկարծ մեծ եմ ու մեկա չէի հասկանում..

Սրա վերաբերյալ մի բան հիշեցի. չգիտեմ՝ որքանով ա համապատասխանում իրականությանը, բայց ասում են Ինստիտուտում Հրանտ Մաթևոսյանին հանձնարարում են շարադրություն գրել, թե ինչ կգրեր Նյու-Յորքից հայրենաբաղձ երիտասարդը իր հայրենի բնակավայրի բնակիչներին: Մաթևոսյանը գրում ա. «Երկնաքերի երկու հարյուր երեսուն յոթերորդ հարկից թքել եմ ձեր հին ու հետամնաց գեղի վրա»:

[Dayana]

Հարդ, վերջերս մի տխուր բան եմ մտածում: Այսքան փութաջանորեն փորձում ենք համոզել ինքներս մեզ, թե թուրք-արաբական երաժշտությունն ու ռաբիսը՝ իր այլանդակ դրսևորումներով մերը չի, ու մերն են միայն Կոմիտասն ու Եկմալյանը: Մենք երաժշտական ճաշակի հարցում էլ ձգտում ենք հնարավորինս հեռու կանգնել Հայաստանին շրջապատող մուսուլմանական աշխարհից, որովհետև չենք կարողանում տանել մեր հանդեպ արած ստորությունը: Բայց ինչքան էլ որ տխուր հնչի, Հայաստանը մնում է ասիական երկիր, ասիական բարքերով ու մշակութային ճաշակով: Թող որ երաժշտություն լսողների ութսուն տոկոսը լսեն «Կաքավիկն» ու «Հով արեքը», կամ էլ Սայաթ Նովայի երգերը, մարդկանց բացարձակ մեծամասնությունը լսում են արևելյան դյուրամարս մեղեդիները՝ հայերենանման տեքստերով: Ութսուն տոկոս մեծամասնությունն է մեր այսօրվա դեմքը:
Ճաշակ դաստիարակելու համար էլ պետական մոտեցում պիտի լինի. դպրոցական ֆիլհարմոնիա, սիմֆոնիկ համերգների պարտադիր աբոնեմենտ և այլն, և այլն: Գիտենք, որ սրա հնարավորությունը հիմա չկա: Կա թուրքական երժշտությունը վերցնելն ու անգամ «Հայ եմ ես, հայ ես դու...» բառեր գրելով, ժողովրդին հրամցնելը: Էժան, անորակ, բայց մատչելի:

Ձեր ամեն ասածի հետ համաձայն եմ, բացառությամբ նշվածից: Մեր շարասյուներով «սլացող» թանկարժեք մեքենաներից մի քանիսի պետական հարկերն ազնվորեն պետության «դրամապանակ» տանելու դեպքում մենք ոչ միայն դասական համերգների պարտադիր աբոնոմենտ, այլ նաև անվճար ու պարտադիր բոնոմենտ կունենայինք: Ու ընդհանրապես, էսօր անկախության օրն ա, եկեք մեզ համոզենք, որ ամեն ինչ լավ ա, էլի

[Հարդ]

Հարդ, ծերունական իմաստնությունս ինձ մի բան է հասկացրել, որ քննադատում են չանողները, դու երաժիշտ ես չէ՞, արա ու թքած ունեցի Էս ուրախ-զվարթ սմայլիկներին էլ բանի տեղ մի դիր, լրիվ լուրջ եմ ասում, ափսոս ես դու, որ ժամանակ ես վատնում քննադատելու համար

Ախր Վանաձորցի ջան, քննադատում եմ, որովհետև իրանց սարքած ցեխի պատճառով էսօր իմ արածն արժանավույս չի գնահատվում ու չի գնահատվի:

Հարդ, վերջերս մի տխուր բան եմ մտածում: Այսքան փութաջանորեն փորձում ենք համոզել ինքներս մեզ, թե թուրք-արաբական երաժշտությունն ու ռաբիսը՝ իր այլանդակ դրսևորումներով մերը չի, ու մերն են միայն Կոմիտասն ու Եկմալյանը: Մենք երաժշտական ճաշակի հարցում էլ ձգտում ենք հնարավորինս հեռու կանգնել Հայաստանին շրջապատող մուսուլմանական աշխարհից, որովհետև չենք կարողանում տանել մեր հանդեպ արած ստորությունը: Բայց ինչքան էլ որ տխուր հնչի, Հայաստանը մնում է ասիական երկիր, ասիական բարքերով ու մշակութային ճաշակով: Թող որ երաժշտություն լսողների ութսուն տոկոսը լսեն «Կաքավիկն» ու «Հով արեքը», կամ էլ Սայաթ Նովայի երգերը, մարդկանց բացարձակ մեծամասնությունը լսում են արևելյան դյուրամարս մեղեդիները՝ հայերենանման տեքստերով: Ութսուն տոկոս մեծամասնությունն է մեր այսօրվա դեմքը:
Ճաշակ դաստիարակելու համար էլ պետական մոտեցում պիտի լինի. դպրոցական ֆիլհարմոնիա, սիմֆոնիկ համերգների պարտադիր աբոնեմենտ և այլն, և այլն: Գիտենք, որ սրա հնարավորությունը հիմա չկա: Կա թուրքական երժշտությունը վերցնելն ու անգամ «Հայ եմ ես, հայ ես դու...» բառեր գրելով, ժողովրդին հրամցնելը: Էժան, անորակ, բայց մատչելի:

Ինչի, սովետի ժամանակներում նույն տարածքում չէ՞ինք գտնվում, որ ունեինք մաքուր, որակյալ էստրադա ու իր տեղում գտնվող ռաբիս:

[tikopx]

Ինչպիսին պետք է լինեն վրացական իշխանություններն իրականում

21 Սեպտեմբեր 2010, 11:57

ՀՀ ԱԺ պատգամավոր Շիրակ Թորոսյանը երեկ, տևական ընդմիջումից հետո, կրկին Ջավախքում էր: Վրացական իշխանությունները զղջացել են իրենց կատարած քայլի համար և ներողություն են հայցել պատգամավորից: Վերջիններս միաժամանակ պատրաստվում են Ջավախքում արմատական փոփոխության ենթարկել կրթության բնագավառում իրենց որդեգրած քաղաքական կուրսը. նման երևույթի ի հայտ գալն են ապացուցում վերջին օրերին Ջավախքի կրթական ոլորտում տեղի ունեցող, մինչ օրս «անիրականանալի» թվացող ռեֆորմներ: Վրաստանի խորհրդարանում արդեն քննարկվում են Ջավախքում հայոց լեզվին իրավական կարգավիճակ տալու, տեղաշրջանային լեզուների մասին եվրոպական կոնվենցիան վավերացնելու հարցերը: Նախնական տվյալներով, իշխող կուսակցությունը կողմ է այս հարցերի վավերացմանը: Իսկ, ինչպես հայտնի է, իշխող «Միասնական ազգային շարժում» կուսակցությունը Վրաստանի խորհրդարանում ունի ձայների մեծամասնություն:
Վրաստանի վարչապետն օրերս հանձնարարականներ է տվել կրթության նախարարին, որպեսզի վերջինս կարճ ժամանակում նախապատրաստի և հայկական կողմի նույն գերատեսչության հետ կնքի մի շարք պայմանագրեր, այդ թվում` Ջավախքի դպրոցներում հայոց պատմության ուսուցումը միջպետական ծրագրերով ֆինանսավորելու մասին պայմանագիրը (հայկական կողմից ֆինանսական միջոցների չտրամադրման դեպքում վրացական կողմը պատրաստակամություն է հայտնել վերոհիշյալ դպրոցներում հայոց պատմության, հայ եկեղեցու պատմության և Հայաստանի պատմական աշխարհագրության առարկաների ուսուցումը կազմակերպել պետական կամ դոնոր կազմակերպությունների միջոցներով):
ՀՀ-Վրաստան “Նինոծմինդա” մաքսային – անձնագրային անցակետում Ջավախքի քաղաքացիները ենթարկվում են պարզեցված կարգով ստուգումների (կարելի է ասել, այդ ստուգումները շատ դեպքերում կրում են ձևական բնույթ): Վրաստանի ղեկավարությունն այս քայլը բացատրում է երկրի օրենսդրությունը եվրոպական մի շարք կոնվենցիաների տառին ու ոգուն համապատասխանեցնելուն ուղղված համալիր միջոցառումներով: Ավելին` «Նինոծմինդա» մաքսային վերահսկողության աշխատակիցները օրերս հայտարարել են, որ բոլոր այն ջավախահայերը, ում ձեռքից ժամանակին խլվել են գրքեր, թերթեր, քարտեզներ և մշակութային այլևայլ իրեր, կարող են ներկայանալ մաքսատուն և նշված իրերն անարգել անցկացնել Ջավախք:
Հայոց լեզուն Սամցխե-Ջավախք-Ծալկա տարածաշրջանում պետական լեզու հռչակելուն ուղղված վրացական իշխանությունների քայլերը մեծ արձագանք են գտել ջավախահայության շրջանում: Մեծ ոգևորություն է ապրում հատկապես երիտասարդությունը, որը մինչ այդ փաստացիորեն մեկուսացված էր երկրի հասարակական-քաղաքական կյանքից: Տարածաշրջանի վարչական բոլոր ոլորտներում արդեն վրացերենի կողքին իրավաբանորեն գործածական է հայերենը: Այդ նշանակալի իրադարձության շնորհիվ ջավախահայության շրջանում տիրում է Վրաստան պետության նկատմամբ հարգանքի և վստահության մթնոլորտ: Շատերի մոտ այդ մթնոլորտն այնքան է «շիկացած», որ վերջիններս անգամ ցանկանում են ծառայել վրացական բանակում և առանց հորդորանքների ու լրացուցիչ մեթոդների կիրառմամբ սովորել վրացերենը:
Վրաստանի պաշտպանության նախարարության կայքէջում դրված նյութից տեղեկանում ենք, որ նշված գերատեսչությունը պատրաստվում է պաշտոնապես դիմել Վրաստանի խորհրդարան, որպեսզի վերջինս վավերացնի «Ջավախքի նախկին ռուսական 62-րդ ռազմաբազայի տեղում հայկական զինված ուժերի ստորաբաժնման տեղակայման մասին» օրենսդրական նախաձեռնությունը: Վրաստանի ՊՆ-ն իր այս քայլը բացատրում է հայկական բանակի հանդեպ տածած անսահման վստահությամբ և հարևանական փոխադարձ սիրով:
Ինչպես հաղորդվում է Վրաստանի Քվեմո Քարթլի նահանգի մամլո ծառայությունից, ներկայումս նահանգապետարանը Վրաստանի նախագահի հանձնարարականով մշակում է Հյուսիսային Լոռու հայկական գյուղերի (Վրաստանի Քվեմո Քարթլի նահանգի հարավային մասեր)` ՀՀ-ին զիջման ծրագրային փաթեթը: Վրաստանի նախագահն իր այս քայլը բացատրում է ինչպես նշված գյուղերում մշտապես առկա լարվածությամբ, այնպես էլ դրանք մինչ 1930-ական թվականները Խորհրդային Հայաստանի կազմում գտնվելու հանգամանքով:
Վերադառնալով Ջավախքին` պատմենք, որ օրերս Ախալցխայում, նախկին պրոֆտեխուսումնարանի` 1991թ. փակված հայկական լեզվով ուսուցմամբ հաշվապահական ֆակուլտետի շենքի տեղում, տեղի ունեցավ ԵՊՀ Ախալցխայի մասնաճյուղի հիմնարկեքի արարողությունը: ՀՀ-ից այդ առթիվ ժամանած հյուրերի թվում էին նաև ՀՀ ԿԳ նախարար Ա. Աշոտյանը, ԵՊՀ ռեկտոր Ա. Սիմոնյանը և այլք: Միջոցառմանն իրենց ելույթով հանդես եկան նաև «Կարին» ազգագրական երգի պարի համույթի սաները:

Առօրյա կյանքում Ջավախքի քաղաքական անցուդարձերով ապրող ջավախքցի Ազատ պապիկի պատմած երազը գրի առավ Վահե ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ` 2010թ. սեպտեմբերին:

Հ.Գ. Երազի կատարման կամ չկատարման շուրջ տարբեր մեկնություններից խուսափելու համար չենք նշում շաբաթվա օրը:




Աղբյուր

[Երկնային]

Երեխեք, Հայաստանում հնարավորություն կա՞ պատվիրել բարձ, որ վրան քո ուզած նկարը լինի, կամ քո ուզած բանը գրած լինի: Ով որ տեղյակ ա, ձեն հանեք էլի էդ ոնց են անոմ:

[Դարք]

Երեխեք, Հայաստանում հնարավորություն կա՞ պատվիրել բարձ, որ վրան քո ուզած նկարը լինի, կամ քո ուզած բանը գրած լինի: Ով որ տեղյակ ա, ձեն հանեք էլի էդ ոնց են անոմ:

Այդպիսի ծառայության մասին չեմ լսել, բայց կարող ենք բարձի կտորը տանք, աշխատողները վրան ասեղնագրծեն բառերը կամ պրինտերով վրան նկար կամ ինչ ուզես տպագրեն

[Ուլուանա]

Երեխեք, Հայաստանում հնարավորություն կա՞ պատվիրել բարձ, որ վրան քո ուզած նկարը լինի, կամ քո ուզած բանը գրած լինի: Ով որ տեղյակ ա, ձեն հանեք էլի էդ ոնց են անոմ:

Եթե կարևորը վրայի նկարն ա, ապա միգուցե բարձերես պատվիրես, հետո հագցնես ուզածդ բարձի վրա։ Ավելի ձեռնտու չի լինի՞ տենց։

[Ձայնալար]

Բարձ չէ, բայց բարձի երես, կարծում եմ կլինի, նույնն ա ինչ շապիկի վրա էլի

---------- Ավելացվել է՝ 00:11 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 00:10 ----------

Հասցրեցի ոչ

[Adriano]

էս էլ ապացուցեցինք հետո..........................

Գիտնականները ապացուցել են և կարողացել են տալ բացատրությունը կտակարանում նկարագրվող մի երևույթի , երբ աստծո անունից հրիաներին առաջնորդողը կարողանում է ծովը բաժանել երկու մասի և իր սեփական ժողովրդին անցկացնել այդ բաց թողնված, այսպես կոչված անցքի միջոցով: Ըստ նրանց` այդ երույթը կարող է լինել իրականություն, իդեպ Նեղոս գետում, երբ 12 ժամ անընդմեջ համապատասխան տեղանքում փոթորիկ է գրանցվել , ընդ որում ամենաքիչը 100 կմ/ժ արագությամբ:

Կարող եք կարդալ այս կայքից: http://news.mail.ru/society/4474892/