Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Thom]

Վայնասունը էն աստիճանի ա հասել ֆբ-ում, որ երեկ էտ հատվածով անցնող ու պատահմամբ ժպտացող կամ անհոգ մարդկանց նկարներն են տարածվում։ Ասենք հիմա մարդը, մեղմ ասած, թքած ունի էտ շինության վրա, է հետո՞։
Էտ էլ ա չէ՞ նորմալի մեջ։

[Գաղթական]

ՈՒրեմն 1821թ.-ին հույները ազատագրական պատերազմ էին մղում՝ օսմանյան լծից ազատվելու համար:

Մարտերի ընթացքում թուրքերին նեղն են գցում ու վերջիններս փակվում են Պարթենոնում՝ էնտեղից շարունակելով կռվել:
Մեկ էլ խաբարա գալիս, որ թուրքերի փամփուշտները վերջացել են, սկսել են տաճարի պատերը քանդել, մեջից մետաղներ են հանում ձուլում, որ կրակեն:

Հույների հրամանատարը տեղում հրաման ա տալիս մի քանի արկղ փամփուշտ ուղարկել թուրքերին, թե առեք ախպեր, սրանցով կրակեք մեր վրա, բայց մեր պատմամշակութային հաստությանը ձեռք մի տվեք..

Էս սենց՝ պռոստը..

[ivy]

Նոտր Դամի հետ կապված մի քաղցր հիշողություն ունեմ․ բառիս բուն իմաստով՝ քաղցր։ Տաճարի մոտակայքում նստած՝ տանձ եմ ուտում, յարիս բերած համով տանձը՝ թղթով նախապես փաթաթած։ Ինքն էլ, կողքս նստած, խնձոր է ուտում։
Դեռ ինչքան եմ էդ կողմերում լինելու, Նոտր Դամն էլ իր տեղում կլինի, աշխարհն էլ իր հունով կպտտվի, մենակ էդ համով տանձից կարող է էլ չունենամ, դե թող ամենամեծ դարդն էլ դա լինի։

[Տրիբուն]

էդ չասեցի․․․ բայց դե, ոչինչ, ասածներս բոլոր ձևերով ֆռցնելը էսօր մոդա ա ակումբում

․․․

Ջոգում ես, սաղ քո դեմ են, արա, սաղ ...

[Ծլնգ]

Ջոգում ես, սաղ քո դեմ են, արա, սաղ ...

խաբում ես, Բյուրակնը իմ կողմից ա չէ՞ Բյուր

բայց ասում ես էլի... ես իմ անձնական ողբերգությունը նշեցի՝ վերականգվելի տաճարի կոնտեքստում, բոլոր կողմից վրա տվին, իսկ ստեղ քո վերևը ասում են «տաճարը կվերականգվի, իսկ յարիս տված տանձի համը՝ հըը», ու բոլոր կողմերից շնորհակալում եմ... չէ՛, ակումբը հաստատ ծլնգաֆոբիա ունի...

Հ.Գ.
Էն մի հատ անեկդոտ կա է, որ մեկը մութ ու ցուրտ տարիներին երկու դույլ ջուր ա աստիճաններով 9րդ հարկ բարձրացնում, բայց 7րդ հարկում դույլերը շուռ են գալիս։ Սա էլ ուսերը թափ ա տալիս, թե բա.
— Պատահականություն էր, - ու ստիպված նորից իջնում ջրի։ Երկրորդ անգամ էլ ա գալիս, ու էլի 7րդ հարկում դույլերը շուռ են գալիս, սա էլ թե բա.
— Զուգադիպություն էր։ - Էլի ստիպված իջնում ա նոր պարտիա ջրի, ու էլի 7րդ հարկում շուռ են գալիս դույլերը։ Սա էլ շվարած.
— Կարո՞ղ ա բնավորություն ա։

Հիմա իմ մոտ ա. ինչպես ասում են՝ խասյաթ տակոյ։

[Վիշապ]

Հաշվի առնելով ֆրանսիացիների դանդաղաշարժությունը, Նոտրդամի վերականգնելը կտևի մի 30-50 տարի, էնպես որ Նոտրդամին գուդբայ ասեք, առնվազն երկար ժամանակով:

[Բարեկամ]

Հաշվի առնելով ֆրանսիացիների դանդաղաշարժությունը, Նոտրդամի վերականգնելը կտևի մի 30-50 տարի, էնպես որ Նոտրդամին գուդբայ ասեք, առնվազն երկար ժամանակով:

Կարծում ես՝ փա՞կ ա լինելու էդ ամբողջ ընթացքում։

[Adam]

փֆֆ… ախպոր պես. սաղ Ֆրանսիան Նոտրդամ ա: Ամեն մի մեծ քաղաքում մի էրկու հատ դրանից ավելի սիրուն ու ճոխ կաֆեդրալ կա… հլը էկեք Ռեյմս… որտեղ որ ես եմ ապրում… էդ վախտ էլ Փարիզինը կմոռանաք առհավետ: Նենց էլ մի ողբ են կապել… ոչ մարդ ա մեռել ոչ էլ: Հա, հասկացանք, ամենահայտնին ա, բայց դրա նմանները Ֆրանսիայում լիքն են: Իմ քաղաքինն ավելի լավն ա. զատո՝ բոմժ-մոմժ չի մոտենում՝ ուզենա վրեդ բրիլյոկ սաղցնի էրկու րոպեն մեկ: Փոխվել ա Փարիզը: Չեմ սիրում: Իսկական Ֆրանսիան իմ համար Փարիզում չի: Պրովինցիաներում ա:

[Adam]

Ողբը պիտի կապեին ավելի շուտ մի ամիս առաջ, երբ Հռոմի Պապը Կարդինալ Բաղբաղայի հրաժարականի դիմումը մերժեց ու ներեց: (Բաղբաղան տասնյակ տարիներ թաքցրել էր իր եկեղեցու բարձրաստիճան հոգևորականներից մեկի շարունակական բնույթ կրող պեդոֆիլությունը)

[Adam]

Cathédrale Notre-Dame de Reims , մինչև սարքեն՝ էկեք ստեղով բավարարվեք

[Adam]

Հետո էլ՝ տենց անմեղ-անմեղ լացում ու աղոթում են Քրիստոսին ու Աստվածամորը՝ առանց հասկանալու, որ էդ շինության իսկական ակունքներն ու թաքնված սիմվոլիկան քրիստոնեության հետ բացարձակապես կապ չունի: Առավելևս՝ Աստվածամոր հետ: Notre Dame - Our Lady-ն գիտեն թե Աստվածամայրն ա: ... բայց երբեք չեն հասկանա՝ ով ա իրականում էդ կնիկը: Պետք էլ չի՝ հասկանան լօլ… թող տենց կույր-կույր ապրեն: Իմացողը գիտի !!

[Բարեկամ]

Նոտր Դամի հետ կապված մի քաղցր հիշողություն ունեմ․ բառիս բուն իմաստով՝ քաղցր։ Տաճարի մոտակայքում նստած՝ տանձ եմ ուտում, յարիս բերած համով տանձը՝ թղթով նախապես փաթաթած։ Ինքն էլ, կողքս նստած, խնձոր է ուտում։
Դեռ ինչքան եմ էդ կողմերում լինելու, Նոտր Դամն էլ իր տեղում կլինի, աշխարհն էլ իր հունով կպտտվի, մենակ էդ համով տանձից կարող է էլ չունենամ, դե թող ամենամեծ դարդն էլ դա լինի։

Ձեր Մյունխենի տաճարն էլ վատիկը չի տանձ ուտելու համար, դարդ մի արա

Անձամբ իմ ափսոսանքը Աստվածամոր տաճարի հետ կապված ավելի շատ անձնական ա, ու գնում ա դեպի միջին մանկություն՝ մի դիպված, որից ի վեր էդ տաճարը պարբերաբար հետապնդում էր ինձ երազումս (կրկնվող երազներ շարքից), մինչև վերջերս։ Ինձ թվում էր, հենց գոնե մի անգամ տեսնեմ, էդ երազն էլ ինձ հանգիստ կթողնի, բայց՝ չէ, ոչինչ էլ չփոխվեց, մինչև որ անցյալ տարի ուղիղ էս ժամանակ՝ Զատիկի դեմ, Քվազիմոդոյի պես վերև-ներքև, մի քանի ժամ թափառելուց հետո ծակուծուկերով, վերջապես գտա էն մասը, որն ամեն անգամ խորհրդավոր հառնում էր երազիս մեջ, ու որը արդեն կասկածում էի, թե գոյություն ուներ։
Ու էն, որ շատ փարիզցիներ ցավով ասում էին, թե կարծես իրենցից ա մի մաս վառվում, ես էլ ինչ-որ չափով ցավ ապրեցի, որովհետև իմ անձնական, ինձ համար թանկ մի պատմությունից էր մաս վառվում։

Ինչ վերաբերում ա վերականգնմանը, կվերականգնվի իհարկե, բայց ես չէի ցավա առանձնապես, եթե, օրինակ, Սագրադա Ֆամիլիան վառվեր, որը Նոտր Դամից շատ ավելի կոլոսալ կառույց ա, դեռ չեն էլ ավարտել, հին մասերն էլ հազիվ հարյուր տարվա վաղեմության լինեն, դրանք էլ ձեռի հետ նորից կսարքեին։

Հա, ոչինչ հավերժ չի աշխարհում, կորսվում են ու վերականգնվում, կամ չեն էլ վերականգնվում (Ծլնգի մազերի պես), բայց դա չի արգելում ապրել մարդկային նորմալ զգացմունք՝ ափսոսանք, ու դա լավ ա ու սիրուն՝ միավորվելը էդ համընդհանուր զգացմունքի շուրջ, առանց էդ էլ մարդկայնությունը գնալով կրճատվում ու բթացվում ա աշխարհում։ Ու ափսոսանքի զգացմունքն ապրելու համար պետք չեն դիրիժորներ, որ չափ տան ու կարգավորեն, թե աշխարհում տեղի ունեցող ո՛ր կորստի համար կոնկրետ ինչ դոզայով, ինչքան ա պետք ափսոսալ ու արտահայտել էդ ափսոսանքը։ Ոչ էլ դրա մեջ հոտային հետևորդություն ա պետք տեսնել՝ դիֆոլթով։ Բյուրի ասած՝ թարգեք

[Ուլուանա]

Ձեր Մյունխենի տաճարն էլ վատիկը չի տանձ ուտելու համար, դարդ մի արա

Անձամբ իմ ափսոսանքը Աստվածամոր տաճարի հետ կապված ավելի շատ անձնական ա, ու գնում ա դեպի միջին մանկություն՝ մի դիպված, որից ի վեր էդ տաճարը պարբերաբար հետապնդում էր ինձ երազումս (կրկնվող երազներ շարքից), մինչև վերջերս։ Ինձ թվում էր, հենց գոնե մի անգամ տեսնեմ, էդ երազն էլ ինձ հանգիստ կթողնի, բայց՝ չէ, ոչինչ էլ չփոխվեց, մինչև որ անցյալ տարի ուղիղ էս ժամանակ՝ Զատիկի դեմ, Քվազիմոդոյի պես վերև-ներքև, մի քանի ժամ թափառելուց հետո ծակուծուկերով, վերջապես գտա էն մասը, որն ամեն անգամ խորհրդավոր հառնում էր երազիս մեջ, ու որը արդեն կասկածում էի, թե գոյություն ուներ։
Ու էն, որ շատ փարիզցիներ ցավով ասում էին, թե կարծես իրենցից ա մի մաս վառվում, ես էլ ինչ-որ չափով ցավ ապրեցի, որովհետև իմ անձնական, ինձ համար թանկ մի պատմությունից էր մաս վառվում։

Ինչ վերաբերում ա վերականգնմանը, կվերականգնվի իհարկե, բայց ես չէի ցավա առանձնապես, եթե, օրինակ, Սագրադա Ֆամիլիան վառվեր, որը Նոտր Դամից շատ ավելի կոլոսալ կառույց ա, դեռ չեն էլ ավարտել, հին մասերն էլ հազիվ հարյուր տարվա վաղեմության լինեն, դրանք էլ ձեռի հետ նորից կսարքեին։

Հա, ոչինչ հավերժ չի աշխարհում, կորսվում են ու վերականգնվում, կամ չեն էլ վերականգնվում (Ծլնգի մազերի պես), բայց դա չի արգելում ապրել մարդկային նորմալ զգացմունք՝ ափսոսանք, ու դա լավ ա ու սիրուն՝ միավորվելը էդ համընդհանուր զգացմունքի շուրջ, առանց էդ էլ մարդկայնությունը գնալով կրճատվում ու բթացվում ա աշխարհում։ Ու ափսոսանքի զգացմունքն ապրելու համար պետք չեն դիրիժորներ, որ չափ տան ու կարգավորեն, թե աշխարհում տեղի ունեցող ո՛ր կորստի համար կոնկրետ ինչ դոզայով, ինչքան ա պետք ափսոսալ ու արտահայտել էդ ափսոսանքը։ Ոչ էլ դրա մեջ հոտային հետևորդություն ա պետք տեսնել՝ դիֆոլթով։ Բյուրի ասած՝ թարգեք

Բայց հոտային հետևորդության երևույթն իրոք կա ու աչք ա ծակում ամեն անգամ:

[Բարեկամ]

Բայց հոտային հետևորդության երևույթն իրոք կա ու աչք ա ծակում ամեն անգամ:

Բայց դա չի նշանակում, որ եթե ափսոսում ես, ուրեմն պարտադիր "հոտային բնազդները խոդի տված ես պահել" Ծլնգի ասած, ու բոլորին դնել մի հարթակի վրա՝ եթե ինձ հետ չես, ուրեմն հոտից ես։

[Ուլուանա]

Բայց դա չի նշանակում, որ եթե ափսոսում ես, ուրեմն պարտադիր "հոտային բնազդները խոդի տված ես պահել" Ծլնգի ասած, ու բոլորին դնել մի հարթակի վրա՝ եթե ինձ հետ չես, ուրեմն հոտից ես։

Դե հա, համաձայն եմ: Ես ընդհանուր առմամբ նկատի ունեի: