իմոնք ախր լավ մարդիկ են, մարդ բողոքելուց ա նույնիսկ մեղավոր զգում
բայց մեկը՝ տղամարդը, կոնկրետ կոմպլեքներ ունի, ինչը խանգարում ա իրան ինքնառեալիզացվել, ես դա կկոչեի գորշ մկնիկի կոմպլեքս: Մարդը անինքնավստահ ա, պռոյեկտներ ոնց որ վախենում ա նախաձեռնի և այլն, ու շատերը կողքից, որ իր կարծիքով իրենից պակաս հմտություններ ունեն, ստանձնում են պատասխանատվություններ, որ իր կարծիքով նրանք ի վիճակի չեն, որովհետև ինքը իրան նույնիսկ հարմար չի տեսնում դրանում, նրանք ո՞նց կարան հարմար լինեն, ու դրա պատճառով մի տեսակ նեղվում ա, թե արդյո՞ք նա հարմար ա էդ գործին, էս իմ կարծիքն ա, կարամ սխալ լինեմ, զուտ դիտարկումների հիման վրա, բայց գրողը տանի, փոխանակ մեջից քեզ ուտես, դու էլ ձեռքդ ամեն տեղ գցի, ակտիվ եղիր, բաներ արա, տես ոնց ա սահուն ստացվում: Ինչ էստեղ եմ, մի անգամ չտեսա մի կոնֆերանս մի բան կազմակերպի, ես եռօրյա միջազգային կոնֆերանս, իհարկե երկու այլ ընկերների հետ, կազմակերպեցի, իրանց էդքան դուխս կոտրելու հետ, շատ էլ հաջող անցավ: Հլա ես ուզում էի ներկայացում բեմադրեմ, բայց հեչ չքաջալերեցին: Ախր խի՞: Ի՞նչ պիտի լիներ, վատագույն դեպքում հաջող չստացվեր, իսկ խի՞ չպիտի չստացվեր, սիրողական խմբով հո Փիթըր Բրուքի հետ չէինք ոտք մեկնելու, եսիմինչ կրիտերիաներ են վերցնում ու սկսում դրանով դատել, հո տենց չի ախր ճիշտը: Ցանկացած հզոր ուսումնասիրողի լավագույն գործերը հո իրանց դիսերտացիաները չեն, այլ էն ինչ հետո են արել:
Ես որ սկսեցի համալսարանում դաս տալ, ասացին՝ երեկոյան խմբակի դասը թող, չես հասցնի իրար հետ, թե չէ դասաժամ չենք տա: Ստիպված թողեցի, մինչդեռ հիմա եթե ֆինանսավորում չստանամ, ֆինանսական ճգնաժամի եզրին եմ: Խի՞ ախր. երեկոյան հինգից նոր սկսում են էն դասերը, էդ ժամին ես սենց թե նենց օրենքով թեզիս վրա պարտավոր չեմ աշխատել: Արդյունքում համ ես կորցրեցի, համ էլ խմբակի նոր դասատուն վախեցել էր, թե ըդվանսդ լեվըլ չեմ կարա տամ, ստիպված բիգիններսի հետ փոխել էին: Մի խոսքով, ես հասկանում եմ ի վերջո իրանց խնդիրը, եսիմինչ անհասկանալի չափանիշներ են ընտրել՝ Բախտինի, Պրոպպի մակարդակի, դրա առանցքով դատում են իմ դիսերտացիայի առաջին սևագրերը: Ես նման սանդղակ չունեմ իմ առաջ դրած, ինձ պետք ա ստանալ էս անտեր դիգրին, միջազգային հեղինակավոր համալսարանի որակավորում ունենալ ու փորձել աշխատանք գտնել, էդքան բան: Նույն ձև չեն թողնում, որ դրամայի թյութըրինգ անեմ: Ի տարբերություն իմ ընկերների՝ ովքեր հատուկ էդ թյութըրինգի համար պիտի կարդան ուսումնասիրվող պիեսները, ես ասենք համաշխարհային դրամատուգիայի էդ դասավանդվող պիեսներից մենակ մեկը չեմ կարդացել՝ պարսկական, որովհետև տպագրված անգլերեն թարգմանություն չկա, մնացածը Իոնեսկո, Բրեխտ, Շվարց (էս մեկի կինոն էլ ենք սաղս տեսել, ովքեր պոստսովետից ենք հաստատ), Արթուր Միլլեր, ասենք՝ կասկածելն էլ ա ամոթ, որ թատրոն սիրող մարդը կարող ա կարդացած չլինի, չէ որ չէ, դու էդքան ժամանակ չունես, նեյթիվ սփիքեր չես: Զուտ էլի գիտեմ, իրանց տիեզերքից վերցրած չափանիշներով են առաջնորդվում:
Բարեկամ-ի խոսքերից
Դե որ սենց անկեղծացաք, էկեք ես էլ ասեմ՝ ում եմ կարդում: Համ էլ մի կարդալու բան կավելանա
։ Ամենահավեսով գրառումներից են Ակումբի ու ամենահամովը։
Մեջբերել
Էջանիշներ