Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Ծլնգ]

Կարա պատահի։ Թևը վնասված աղավնին օբյեկտիվորեն երևում ա որպես թևը վնասված աղավնի։ Իսկ գիշերվա կեսին առանց ներողության տուն ներխուժած «մի հատ ինձ ջուր կտա՞ք» աղջիկը մեկին виаланчель կթվա, մյուսին՝ балалайка, ու մենք էլ մի երևելի մեծահոգի ու հասկացող ու խորաթափանց ու նրբանկատ ազգ չենք ընհանուր առմամբ։

Ըհըն, կարծես սկսում ենք իրար հասկանալ, մնաց ձագարն ու շլանգը․․․

[Վիշապ]

Ըհըն, կարծես սկսում ենք իրար հասկանալ, մնաց ձագարն ու շլանգը․․․

Նախ նենց չի որ մենք 100%-անոց բռի ենք, ասի՝ ընդհանուր առմամբ։ Ա ուա ֆտառիխ՝ դրանից մարդկության, պարկեշտության, բարոյականության, ազնվության արժեքները չեն ընկնում, հակառակը՝ բարձրանում են։

[Ծլնգ]

Նախ նենց չի որ մենք 100%-անոց բռի ենք, ասի՝ ընդհանուր առմամբ։ Ա ուա ֆտառիխ՝ դրանից մարդկության, պարկեշտության, բարոյականության, ազնվության արժեքները չեն ընկնում, հակառակը՝ բարձրանում են։

Դե կոնկրետ օրինակից էինք խոսում, որը թավջութակասերի աչքին կարա մարդկության, պարկեշտության էլ եսիմ ինչի մարմնացում թվալ, իսկ բալալայկասերի համար քո ընդհանուր առման մեջ ընդգրկվի։ Բայց ԼիզԲեթի կարծիքիի հետ, որ մեծ մասամբ մի թևը վնասված աղավնու գին էլ չունի մարդս, ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ, չնայած որ շարունակում եմ հենց ընենց բարությունը համարել մարդկային հատկանիշ․ մեկը՝ ունի, մյուսը՝ հըը։

[Վիշապ]

Դե կոնկրետ օրինակից էինք խոսում, որը թավջութակասերի աչքին կարա մարդկության, պարկեշտության էլ եսիմ ինչի մարմնացում թվալ, իսկ բալալայկասերի համար քո ընդհանուր առման մեջ ընդգրկվի։ Բայց ԼիզԲեթի կարծիքիի հետ, որ մեծ մասամբ մի թևը վնասված աղավնու գին էլ չունի մարդս, ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ, չնայած որ շարունակում եմ հենց ընենց բարությունը համարել մարդկային հատկանիշ․ մեկը՝ ունի, մյուսը՝ հըը։

Ասեմ քեզ, տրամադրվածությունից էնքան բան ա փոխվում։ Լրիվ նույն մարդուն փորձի համար նույն բանը նամռոտ դեմքով ու քաղցր ժպիտով խնդրի, տես ինչքան տարբերվող վերաբերմունք կստանաս։ Էլի ընդհանուր առմամբ, 100%-անոց չի, ուրիշ ազգերի մոտ ավելի լավ ա աշխատում :Ճ։ Բայց ուրիշների թարս վերաբերմունքից չարժի հավատն ու հույսը կորցնել, զուտ շահախնդիր մոմենտներով եմ ասում, այսինքն բացասական տրամադրվածությունը օգտակար չի, վնասակար ա։ Ես սա ասում եմ, որպես կոնֆլիկտային ու պրոբլեմների մեջ թաթախված ընտանիքում մեծացած, կյանքում տարբեր ստորություններից, խարդախություններից ահագին նյութական ու բարոյական վնաս կրած ու միևնույն ժամանակ էլ շահախնդիր ու անշահախնդիր օգնություններից էլ լիքը օգտված մարդ։ Կարամ լիքը մանրամասներով պատմեմ ու խորանամ, բայց պեչչի :Ճ Կյանքում ամեն ինչ էլ պատահում ա, մարդ պիտի իրեն չկորցնի ու պիտի չարչարվի վատ աշխարհը լավին փոխելու համար։ Շանսեր կան, որ այդ ամենը ըստ արժանվույն չի գնահատվելու, բայց դա օքեյ ա, տենց ա ձևը։

[Ծլնգ]

Ասեմ քեզ, տրամադրվածությունից էնքան բան ա փոխվում։ Լրիվ նույն մարդուն փորձի համար նույն բանը նամռոտ դեմքով ու քաղցր ժպիտով խնդրի, տես ինչքան տարբերվող վերաբերմունք կստանաս։ Էլի ընդհանուր առմամբ, 100%-անոց չի, ուրիշ ազգերի մոտ ավելի լավ ա աշխատում :Ճ։ Բայց ուրիշների թարս վերաբերմունքից չարժի հավատն ու հույսը կորցնել, զուտ շահախնդիր մոմենտներով եմ ասում, այսինքն բացասական տրամադրվածությունը օգտակար չի, վնասակար ա։ Ես սա ասում եմ, որպես կոնֆլիկտային ու պրոբլեմների մեջ թաթախված ընտանիքում մեծացած, կյանքում տարբեր ստորություններից, խարդախություններից ահագին նյութական ու բարոյական վնաս կրած ու միևնույն ժամանակ էլ շահախնդիր ու անշահախնդիր օգնություններից էլ լիքը օգտված մարդ։ Կարամ լիքը մանրամասներով պատմեմ ու խորանամ, բայց պեչչի :Ճ Կյանքում ամեն ինչ էլ պատահում ա, մարդ պիտի իրեն չկորցնի ու պիտի չարչարվի վատ աշխարհը լավին փոխելու համար։ Շանսեր կան, որ այդ ամենը ըստ արժանվույն չի գնահատվելու, բայց դա օքեյ ա, տենց ա ձևը։

Այ ընկեր, էս ինց տրալի-վալիների մեջ ես ընկել․․․ նենց չի էլի, որ ես կամ Պողոսն ու Հրանուշը անտեղյակ ենք զանազան տրամադրվածությունների գոյությունից։ Հիմա քեզ դուր ա գալիս չարքերի միջով անցած ի բարի տրամադրվածություն քայլել (սրա մեջ էլ կարելի ա լիքը շահախնդրություն գտնել), Պողոսին էլ դզում ա լիքը չարքերի մեջով անցած չարի կանխասպասմամբ ապրել, իսկ Հրանուշը վաբշե նստած թախտին սապսում ա բախտին։ Խոսքի ինձ էլ հետսովետական 90-ականներին ավելի հեշտ էր ամեն ուգլում կուչկված ջահելների մեջ չյոտկի կպնողներ տեսնել, գայիշնիկների մեջ էլ՝ մեծամասամբ ուդոյով ԲՏ-ներ, քան բարին զ'ձեզ աջ ու ձախ քարոզել։ Ու ոչ ես, ոչ դու, ոչ էլ Վարթուշը բացարձակ ճիշտ չենք էս հարցում․․․ ամենքս էլ մեր կենսափորձերի ու երևակայությունների ու ներքին տրամադրվածությունների գումարային շիլան ենք, բայց դրանց զանազանությունն է աշխարհին գույն ու համ ու հոտ տալիս, ոչ թե սծերիլ «բարին հաղթում է չարին» մոլուծքն ու անշահախնդրության մասին լոլոները։

[ivy]

Ծլնգ, աչքիս էդ անեկդոտդ լրիվ քո մասին էր, հլը հաջորդ մուխերին եմ սպասում ։)
Երեկ լրիվ ուրիշ տեղ էիր, էսօր պարզվեց շուրջբոլորը լոլո են շաղ տալիս ու մոլուցքներ սերմանում բարության ու անշահախնդրության մասին. քո երեկվա գրածն էլ կարո՞ղ ենք դրա տակ անցկացնել։

[Ծլնգ]

Ծլնգ, աչքիս էդ անեկդոտդ լրիվ քո մասին էր, հլը հաջորդ մուխերին եմ սպասում ։)
Երեկ լրիվ ուրիշ տեղ էիր, էսօր պարզվեց շուրջբոլորը լոլո են շաղ տալիս ու մոլուցքներ սերմանում բարության ու անշահախնդրության մասին. քո երեկվա գրածն էլ կարո՞ղ ենք դրա տակ անցկացնել։

Այվի ջան, էդ ո՞ր երեկվա (երեկներն էլ են հարաբերական գաղափար) ո՞ր գրածիս մասին ա խոսքը։

Բայց եթե հակասականություն ես փորձում այս թեմայով գրածներիս մեջ գտնել՝ այդպիսիններ չկան։ թե հարցեր ունես, ասա, կփորձեմ պարզաբանել․․․

[ivy]

Այվի ջան, էդ ո՞ր երեկվա (երեկներն էլ են հարաբերական գաղափար) ո՞ր գրածիս մասին ա խոսքը։

Բայց եթե հակասականություն ես փորձում այս թեմայով գրածներիս մեջ գտնել՝ այդպիսիններ չկան։ թե հարցեր ունես, ասա, կփորձեմ պարզաբանել․․․

Երեկ (իմ ժամային գոտին հաշվի առնելով) մի գրառում էս թեմայում ես արել` պատմական օրինակներով ցույց տալով, որ անշահախնդիր բարություն գոյություն ունի, մի հատ էլ անկապում ես նման գրառում արել` սեփական կենսափորձից օրինակ բերելով, ու էլ ոչ մի ուրիշ կողմից չես մոտեցել հարցին։ Դա ուղիղ կերպով գալիս էր ժխտելու Լիզի համոզմունքը, որ էդպիսի բան չկա։
Էսօրվա գրածներդ մուխ առ մուխ գնում են հակառակ ուղղությամբ, սկսելով "ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ"֊ից, ավարտելով "բարին հաղթում է չարին մոլուցքի ու անշահախնդրության լոլոների" մասին դատողություններով։
Եթե անգամ հակասություն չկա, ապա հարցի հանդեպ տրամադրվածության փոփոխությունը ակնհայտ է։
Վատ իմաստով չեմ ասում, ուղղակի անեկդոտիդ հետ լավ բռնում էր ։)

[Ծլնգ]

Երեկ (իմ ժամային գոտին հաշվի առնելով) մի գրառում էս թեմայում ես արել` պատմական օրինակներով ցույց տալով, որ անշահախնդիր բարություն գոյություն ունի, մի հատ էլ անկապում ես նման գրառում արել` սեփական կենսափորձից օրինակ բերելով, ու էլ ոչ մի ուրիշ կողմից չես մոտեցել հարցին։ Դա ուղիղ կերպով գալիս էր ժխտելու Լիզի համոզմունքը, որ էդպիսի բան չկա։
Էսօրվա գրածներդ մուխ առ մուխ գնում են հակառակ ուղղությամբ, սկսելով "ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ"֊ից, ավարտելով "բարին հաղթում է չարին մոլուցքի ու անշահախնդրության լոլոների" մասին դատողություններով։
Եթե անգամ հակասություն չկա, ապա հարցի հանդեպ տրամադրվածության փոփոխությունը ակնհայտ է։
Վատ իմաստով չեմ ասում, ուղղակի անեկդոտիդ հետ լավ բռնում էր ։)

վայ քո տունը շինվի․․․ ավելի կոնկրետ հարց չէիր կարում տա՞լ, հիմա պիտի դնեմ էսքանը բացատրեմ․․․

Ուրեմն, իմ այդ Շոահի մասին գրառումը ուղղված էր ոչ թե կոնկրետ Լիզի դիրքորոշմանը (իր գրառումներից ու գրածներից սովորել եմ իր ասածների վրա ակնթարթային դատություններ չանել), այլ «անշահախնդիր բարություն գոյություն չունի» թեզիսի հետևորդներին։ Ու Լիզի այդ Շոահի թեմայով վիճակագրական անդրադարձից, կարծում եմ, երևում է, որ իր մոտեցումն էլ բացարձակային չէր, այլ ավելի շատ խոսում էր «անշահախդիր բարության» անհավանականության մասին։ Իսկ օրագրային գրառումներս անշահախնդրության հետ կապ չունեն, այլ «հենց ընենց բարիության» մասին են։ Մեկը ես չեմ կարող դատել, թե անվճար ակս փչող խադավիկ դզող-փչողը շահ ուներ դրանից թե չէ, ի վերջո մարդիկ տարբեր ֆետիշներ են ունենում։ Բայց այս թեմայում «բարին է, որ մնայուն է», պետք է «ձգտել բարիին» ու նման այլ քարոզները արդեն նյարդերիս վրա ազդում էին։ Ասենք Սամին ինչքան էլ որ հարգում եմ, հետը այդ թեմայով դեբատների չեմ բռնվի, որևհետև մենք «տարբեր մոլորակներից ենք», բայց Վիշապի հետ երկխոսությամբ ասի այս մոնոքրոմատիկ (սև ու սպիտակ) զրույցի մեջ մի քիչ մոխրագույնի երանգներ էլ ներարկենք․․․

Հիմա շատերս «Լիզին ու հետևորդներին» համարել ենք բացարձական անշահախնդիր բարության հարցում (իրենց թվացյալ մոտեցումը՝ տենց բան չկա)։ Ու դրել, ոչ ավելի քիչ բացարձականությամբ բացատրում ենք, որ՝ չէ՛, աշխարհը մեծամասամբ բարի ա, գիշերով ջուր ուզող աղջիկն էլ՝ տձև լարային գործիք։ Բայց ասենք ինչո՞վ է «ես տեսել ու արել եմ հենց ընենց բարությունը» հակասում «ես անշահախնդիր լավություն մարդկանցից չեմ սպասում» դիրքորոշմանը։

Ուղղակի մարդիկ սովոր են, որ դուռը կամ բաց է լինում, կամ՝ փակ։ Ու մնացած ամեն ինչն էլ այդ քանոնով են չափում։ Բայց ախր մարդկային սիրտը դուռ չի, լրիվ բաց էլլ է լինում, լրիվ փակ էլ, կիսաբաց էլ, կիսափակ էլ, ժամանակավորապես բաց էլ, անժամ փակ էլ․․․ լինում է ձագարի նման նաև՝ մուտքի դուռը ավելի լայն է, քան արտահոսքի, լինում է շլանգի նման՝ ինչ մտնում, դա էլ ճշտությամբ դուրս է գալիս, լինում է թավջութակ՝ մեղմ ելևեջներ է մեծ մասամաբ արտաբերում, բայց բացարձակ երանության համար Յոյո Մա ու Ռաստրոպովիչ է պահանջում, լինում է բալալայկա էլ՝ ոնց ծլնգացնես՝ երաժշտություն ա․․․ տո սկի զուռնա էլ է լինում, սաղ տակը կարան պարեն, բայց միմյանց այլևս չեն լսում․․․ ու տենց։

Հիմա իմ մնայուն ու անմուխ դիրքորոշումը այստեղ հետևյալն է․ «Լիզն» էլ ա ճիշտ «Վիշապն» էլ, բայց երկուսն էլ սխալ են, եթե բացարձականություն են սպասում կամ քարոզում։ Մեկը ես իմ կարծիքով անշահախնդիր բարություն էլ եմ արել, բեսամթ շահ հետապնդող էլ, տո հաշվարկված չարություն էլ եմ մարդկանց գլխին տեղացել (ուշատով սառը ջուր էլ եմ լցրել)։ Ուրիշներից ոչ բարություն եմ սպասում, ոչ էլ չարություն․․․ ու ոչ բարին է շշմեցնում, ոչ էլ չարը։ Ամեն մարդ իր կյանքն է ապրում, ես էլ՝ իմը։ Գտնում եմ, որ հենց այնպես բարությունը կարևոր հատկանիշ է, ու այն ոչ թե պետք է դասել շահախնդիր ու անշահախնդիրների, այլ «ձեռքբերովի» ու «ծնողներիս սովորեցրածի»։ Հիմա ես, իմ կարծիքով, լիքը ռացիոնալ պատճառներ ունեմ մեծամասամբ բարի լինելու, բայց դա դեռ չի նշանակում, թե բոլորն էլ ինձնից անվերապահ բարություն պիտի սպասեն։ Ծնողներս էլ են լիքը բարություն սովորեցրել՝ ձեռի հետ ռեալիզմով համեմելով։ Հիմա ինձնից դուրս եկած բարությունը շահախնդիր ա, թե չէ՞։ Ես շատ գիտեմ, ու ոչ էլ ուզում եմ իմանալ․․․ կայֆս կտա, բարի կլինեմ, կարող ա դրանից տուժեմ էլ, կայֆս չի տա, կպտտվեմ իմ ճանապարհով կգնամ։ Բայց այս ամենի հետ մեկտեղ, մարդը հասարակական արարած ա, ու մենք իրար կարիքը ունենք, ուրեմն Նեշի հավասարակշռությանը ձգտող շահեր պիտի հետապնդենք, այսինքն ի վերջո արվում է այն, ինչ առավելագույն շատերի շահերն ա բավարարում․․․ ու տենց։ Իսկ հաց ու դեղ բերողներն էլ․․․ թող մեր ամեն-տեսակի-բացությամբ սրտերում միշտ ել անմեռ մնան։

[Վիշապ]

Այ ընկեր, էս ինց տրալի-վալիների մեջ ես ընկել․․․ նենց չի էլի, որ ես կամ Պողոսն ու Հրանուշը անտեղյակ ենք զանազան տրամադրվածությունների գոյությունից։ Հիմա քեզ դուր ա գալիս չարքերի միջով անցած ի բարի տրամադրվածություն քայլել (սրա մեջ էլ կարելի ա լիքը շահախնդրություն գտնել), Պողոսին էլ դզում ա լիքը չարքերի մեջով անցած չարի կանխասպասմամբ ապրել, իսկ Հրանուշը վաբշե նստած թախտին սապսում ա բախտին։ Խոսքի ինձ էլ հետսովետական 90-ականներին ավելի հեշտ էր ամեն ուգլում կուչկված ջահելների մեջ չյոտկի կպնողներ տեսնել, գայիշնիկների մեջ էլ՝ մեծամասամբ ուդոյով ԲՏ-ներ, քան բարին զ'ձեզ աջ ու ձախ քարոզել։ Ու ոչ ես, ոչ դու, ոչ էլ Վարթուշը բացարձակ ճիշտ չենք էս հարցում․․․ ամենքս էլ մեր կենսափորձերի ու երևակայությունների ու ներքին տրամադրվածությունների գումարային շիլան ենք, բայց դրանց զանազանությունն է աշխարհին գույն ու համ ու հոտ տալիս, ոչ թե սծերիլ «բարին հաղթում է չարին» մոլուծքն ու անշահախնդրության մասին լոլոները։

Տրալի-վալիների մեջ աչքիս դու ես ընկել :Ճ Երբ որ լրջորես կոճկվես մի հատ կյանքիդ սպառնացող պրոբլեմի, միանգամից կկողմնորոշվես չարի ու բարու շուրջ ու էլ աշխարհին համ ու հոտ տվող գույների մասին չես փիլիսոփայի։ Կամ էլ, կոճկվել պետք չի, քթի ծայրից էն կողմ նայելն էլ ա բավարար։ Չար տրամադրվածությամբ ու վերաբերմունքով աշխարհի մեջ ավելացնում ես չարությունը, որի պակասը չի զգացվում, ու դրանից բխող «գույնը» մենակ սևուսպիտակ ա, համն ու հոտն էլ մենակ քաքի են, եթե դու չարից ու բացասականից ուրիշ գույներ ես տեսնում, աշխարհընկալման պրոբլեմ ունես, ու ստեղ ճիշտը մի հատ ա։ Ախպերս։

[ivy]

Ծլնգ, շնորհակալություն` էսքան մանրակրկիտ պատասխանի համար, բայց ես ոչ մի բացատրություն էլ չէի ակնկալում, ընդամենը կարծիք էի արտահայտում, հարցս էլ ավելի շատ կատակային էր։ Թե չէ հասկանալի էր` ինչ նկատի ունես. ինձ անցումն էր հետաքրքիր։
Ու չէ, մարդիկ դուռը միայն բաց կամ փակ չեն ընկալում. բոլորս էլ հասկանում ենք, և դրա մասին էստեղ ահագին ասվեց, որ աշխարհում լավն էլ կա, վատն էլ։
Էնպես որ, չարժի իմաստունի տոնով բացատրել, որ աշխարհում ամեն ինչ սև ու սպիտակ չի ու որ էստեղ բարության ու անշահախնդրության մասին լոլոներ են գլորվում։

[Ծլնգ]

Ծլնգ, շնորհակալություն` էսքան մանրակրկիտ պատասխանի համար, բայց ես ոչ մի բացատրություն էլ չէի ակնկալում, ընդամենը կարծիք էի արտահայտում, հարցս էլ ավելի շատ կատակային էր։ Թե չէ հասկանալի էր` ինչ նկատի ունես. ինձ անցումն էր հետաքրքիր։
Ու չէ, մարդիկ դուռը միայն բաց կամ փակ չեն ընկալում. բոլորս էլ հասկանում ենք, և դրա մասին էստեղ ահագին ասվեց, որ աշխարհում լավն էլ կա, վատն էլ։
Էնպես որ, չարժի իմաստունի տոնով բացատրել, որ աշխարհում ամեն ինչ սև ու սպիտակ չի ու որ էստեղ բարության ու անշահախնդրության մասին լոլոներ են գլորվում։

Օքեյ․․․ մենք աչքիս տարբեր թեմաներ ենք կարդում, որտեղ, նաև, մի կես ժամ առաջ «Լիզի համոզմունքի» մասին խոսացողը իմ գրածի իմաստային բովանդակությունից, պարզվեց, տեղյակ էր․․․ բայց դա էլ է համով՝ cute իմաստով

Տրալի-վալիների մեջ աչքիս դու ես ընկել :Ճ Երբ որ լրջորես կոճկվես մի հատ կյանքիդ սպառնացող պրոբլեմի, միանգամից կկողմնորոշվես չարի ու բարու շուրջ ու էլ աշխարհին համ ու հոտ տվող գույների մասին չես փիլիսոփայի։ Կամ էլ, կոճկվել պետք չի, քթի ծայրից էն կողմ նայելն էլ ա բավարար։ Չար տրամադրվածությամբ ու վերաբերմունքով աշխարհի մեջ ավելացնում ես չարությունը, որի պակասը չի զգացվում, ու դրանից բխող «գույնը» մենակ սևուսպիտակ ա, համն ու հոտն էլ մենակ քաքի են, եթե դու չարից ու բացասականից ուրիշ գույներ ես տեսնում, աշխարհընկալման պրոբլեմ ունես, ու ստեղ ճիշտը մի հատ ա։ Ախպերս։

Մի «օքեյ» էլ քեզ, եթե դու իմ գրածներից էդքանն ես հասկացել․․․

Հա, ու երկուսիդ էլ խորհուրդ եմ տալիս Wonderwoman ֆիլմը, պիտի որ ահագին դուրներդ գա։

[ivy]

"Ենթադրությունների" մասին մտքերդ մոռացար, իսկ ֆիլմը մի օր ինքդ կպատմես, դու պիտի որ լավ տեղյակ լինես

[Տրիբուն]

Հա, ու երկուսիդ էլ խորհուրդ եմ տալիս Wonderwoman ֆիլմը, պիտի որ ահագին դուրներդ գա։

Բլյա .... էս ես էլ եմ ուզում նայեմ։ Տղես ահագին գովաց։

[Բարեկամ]

Ծլնգ, ոնց որ ուշադիր չես կարդացել դիսկուսիան։
Նախ, Լիզ և հետևորդներ բանակ չկար. մենակ Լիզն էր, ու Յոհանեսն էլ անձնական սիմպատիայից ելնելով սըփորթ էր անում՝ հիմնականում թեթև նոտայով սոփեստելով ու ինքն էլ գիտի էդ մասին։

Բայց կարևորը՝ մենակ Լիզն էր, որ կատեգորիկ էր՝ անշահախնդիր լավության չկա ամենևին ու վերջ։ Ժողովուրդն էլ օրինակներով համոզում էր ընդհանուր առմամբ պատահում ա տենց բան։
Իսկ Վիշապն ընդամենն ասում էր, որ մարդ պիտի մի բանի ձգտի, մի արժեհամակարգ պիտի լինի, ինչին համաձայն եմ։ Մարդն առսնց էդ էլ ընդունակ մեքենա ա, հեշտությամբ կարող ա դառնալ քաոսի գործիք ու վերանա մեջտեղից։
Արժեհամակարգի հաստատումը մեր ինքնապահպանման գրավականն ա (անվերնագիրը կասեր ում խոսքերն են)