John-ի խոսքերից
Թող տպավորություն չստեղծվի, թե սովետի գովքն եմ անում։ Բայց եթե ցույց տաք մի մարդ, ով ասում ա, որ հիմա ավելի լավ ա, քան սովետում էր, ու ինքը ապրել է սովետում մինիմում 20-25 տարի, ուրեմն կներեք, բայց ես կկասկածեմ, որ էն վախտ ինքը գողանալու ձև չուներ, իսկ հիմա ունի։ Չէ, լավ, կարող ա ինքը կառավարությանը բաց տեքստով քֆրտելու կարիք ուներ, որ չէր կարում բավարարեր, իսկ հիմա ունի։ Բայց էդ կարևոր չի․ փաստացի ինքը գոհ ա, որտև իրա համար հիմա ավելի լավ ա, քան էն ժամանակ։ Բայց տենց մարդիկ հազիվ թե 5-10տոկոսից ավել լինեն։
Մի հատ հլը շուրջներդ նայեք․․․ Հրազդան ու Հանրապետական ստադիոններ, մարզահամերգային համալիր, օպերայի ու բալետի թատրոն․․․ դրանցից ո՞րը կունենայինք էսօր, եթե սովետը չլիներ․․․ էդ հլը հեչ՝ Մետրոն․․․
Կարող ա ես հեքիաթների տակ եմ մնացել, բայց ոնց նայում եմ օր օրի ծաղկում էր ախպեր երկիրը․․․ Գյումրին մասնավորապես․․․ Սովետը որ չլներ՝ մեր Առաջին հանրապետությունը ո՞ւր հասած կլիներ հիմա․․․ սարսափում եմ նույնիսկ պատկերացնել։
Էդ ձեր ասած 150 մանեթով կարելի էր ապրել։ Էլ չեմ ասում, որ ընտանիքում հիմնականում բոլոր չափահասներն աշխատում էին ու էդ 150 մանեթը 300,450,600 մանեթ էր։ Իսկ հիմա․․․ սաղ գործ են ման գալիս․․․ եթե նույնիսկ աշխատում են արդեն։ Ծանոթանում ես աշխատանքային պայմաններին ու աշխատավարձին, լացդ գալիս ա ախպեր․․․ ջահել-ջահել երկու կոպեկի համար սպառվում են․․․ Վե՞րջը․․․ Էս վերջին գրածս ԱյԹի ոլորտը չհաշված։ Չնայած էդ ոլորտում էլ շատ են ստրուկի համար նույնիսկ խնդալու աշխատավարձերը իրանց արած գործի համեմատ։
Մի խոսքով, բնականաբար իդեալական չէր սովետը, բայց վստահ եմ, որ էն ժամանակ հավատ կար, հույս կար, վստահություն կար, հստակություն կար։ Էդ առումով եմ ասում, որ անհոգ էին։ Հմի հ*յ, սաղ օրը մտածի ոնց էդ անտերը ծերը ծերին հասցնես որ չգան դուռդ ծեծեն՝ ասեն «ապեր, քոնը չի էլ էս տունը»։
Բայց դե բան չունեմ ասելու, էս էլ ա շատ միջին վիճակագրական հային, որտև ինքը կարա իրան թույլ տա ապառիկ այֆոն բռնի, հարսանիքի վարկ վերցնի (էդ հլը լավ ա, էն օրը մեկը ասում ա «պրծա ախպեր վարկերիցս», ասում եմ «ի՞նչ վարկ այ ախպեր», ասում ա «դե էն բանակից ազատվելու վրով որ 3 մլն վերցրել էի․․․) ու Իքս6ի վրա գազ դնի։
Մեջբերել
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Նենց չի, որ սանատորիա էր, բայց դե համակենտրոնացման ճամբար էլ չէր։ Ես առաջին ճամբարիս ժամանակ հիշում եմ, որ լացում էի, տուն էի ուզում։ Համ փոքր էի, համ էլ պայմաններ լավը չէին։ - ուտելիք, քնելիք ․․․ Երկրորդը նորմալ էր, ուտելն էլ, քնելն էլ, լողանալն էլ, ոչ մեկը չէր ծեծում, ձեռներից բան չէր խլում։ Լիքը պախոդներ էինք անում, խաղեր ու մրցույթներ՝ մի օր նորմալ, մյուս օրը տափակ։ Միակ աննոռմալությունը տողաններն ու Լենին պապի երգելն էր։ Դե առանց դրա էլ հնարավոր չէր։
Արտագաղթի 90%-ը հիմա էլ ա փոր լցնելու համար։ Մի հատ գնա ավտոկայան ու բոխչեքը կապածներին հարցրա, թե հանուն ինչի են լքում երկիրը։ Խելքս չի կտրում, որ ավտոբուսով Երևանից Տոմըսկ գնացողը հանուն վեհ գաղափարների ա ոտի հելել։
Էջանիշներ