Գրեմ, թող իմ վրա մեռնի թեման
Բյուրը, Բյուրը՜: Բյուրը էն մարդն ա, ումից միշտ սովորելու բան կա, ինքն էնքան ինֆորմացիա ա տալիս իրա գրառումներում, որ սովորելու տեղ միշտ կա, ինչքան կարդաս կարդացվում ա: Իր գրառումները նամանավանդ ստեղծագործողի անկյունում ամենաշատն եմ սիրում ու կապ չունի իր գործերն են, թե վերլուծություններ կամ կարծիքներ, մեկ ա հետաքրքիր են: Բյուրի հատկապես ճանապարհորդական մտքերն եմ սիրում. ինձ մեկ-մեկ թվում ա, թե որ երկրից ուզում ես խոսա՝ Բյուրը մի հավես բան հեսա կպատմի էդ երկրից, սովորույթներից, մարդկանցից:
Բյուրին չսիրել չի լինում, ախր նենց լավն ա:

Հա՛, ու ակումբի իմ համար ամենահավես

ա, որ միշտ շնորհակալ եմ ակումբից, որ իր ու մի քանիսի հետ ծանոթանալու հնարավորություն ունեցել եմ: Բյուրը իմ համար օրինակ վերցնելու մարդ ա, կրթության, զարգացվածության ու էլի լիքը տեսանկյուններից ու խոստովանեմ, որ շատ հաճախ եմ ինքս ինձ ստիպում լավ սովորել, որովհետև Բյուրը սովորել ու տես ինչի ա հասել, շատ գրել, որովհետև Բյուրը հասցնում ա շատ գրել, լեզուներ սովորել, որովհետև Բյուրը լիքը գրքեր բնօրինակով ա կարդում:

Բյուրը իմ(ու ոչ միայն իմ երևի) շատ քիչ մոտիվատորներից մեկն ա էս կյանքում

Հա, մեկ էլ էս ձմեռվա Հայաստան գալուց հետո զգացի նաև, որ Բյուրը հավես, ժպտերես, ուրախ մարդ ա, ես իրեն ավելի բրուտալ դեմք էի պատկերացնում գրառումներից, կամ էլ շատ լավ գիտի, թե ում հետ իրան ոնց պահի, ում հետ ոնց լինի:
Էջանիշներ