Բայց էդ կորեացի տղաներին նվիրված թեման, որ փակեցիք, իրականում էնքան էլ էդ երեխու երևակայության արդյունքը չէր: Իրոք հիմա Հայաստանում կան բավականին մեծ թվով աղջիկներ, որ շեղված են էդ հողի վրա: Մի անգամ ամռանը նույնիսկ տեսել եմ, թե ինչպես էին մի խումբ (ես ասեմ խումբ, դուք պատկերացրեք 15-20 հոգի) դեռահաս աղջիկներ այգում հավաքվել ու ամենայն մանրամասնությամբ քննարկում կորեացի երգիչ-երգչուհիներին, դերասաններին, իրար հետ համեմատում, բան... Հետո էլ վեր կացան, ինչ-որ երգ միացրին ու սկսեցին տակը պարի փորձ անել: Ֆլեշմոբ էին ուզում կազմակերպել:
Ես էդ օրն ապշել էի: Մեր թվերին մենք գոնե մի ֆիքսված խումբ էինք սիրում, ամենաշատը 5 հոգու մասին էինք ինֆորմացիա հավաքում, սիրում-գժվում ևն, էն էլ էլի ոչ էդ կարգի, մեզ տենց չէր տանում: Իսկ էս երեխեքը մի ամբողջ մշակույթ են յուրացնում, էն կարգի մանրամասներ էին քննարկում էդ երգիչ-երգչուհիներից, ոնց որ, ասենք, կարող էին քննարկել Լիլիթ Հովհաննիսյանի հագած շորը «Տաշիր» մրցանակաբաշխության ժամանակ:
Էդ ամենից քիչ թե շատ օգտակար բանը, երևի, միայն լեզուն է, որ սովորում են:
Մեջբերել
CactuSoul-ի խոսքերից
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Էջանիշներ