Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Mephistopheles]

Շին ջան հես Ա…

Մեֆ կարող ես http://postimage.org/ ստեղ քցես, հետո քեզ Link կտա էտի copy ես անում ու [IMG] [/IMG] թագերի մեջ լինկը դնում:

[Գալաթեա]

Նոր մտածում էի, "են" էլ կարա լինի՝ "ես" էլ… Մենակ բնագրից ա հնարավոր ճշտել… կա նաև մի այլ հանգամանք "ինչու ապշած ես, լճակ…" և "ինչու ապշած են, լճակ…" տողի ստորակետը… երկու դեպքում էլ ստորակետ կա, որը ճիշտ ա "են"-ի դեպքում… կարելի ա ենթադրել որ ստորակետը բնագրից ա մնացել, որն էլ հիմք ա տալիս կարծելու որ "են"-ը ճիշտ ա, այսինքն ապշածը այլիքներին ա վերաբերվում այլ ոչ թե լճակին…

կարծում եմ…

Նեա: Ստորակետը ճիշտ ա ոչ թե "են"-ի, այլ "ես"-ի դեպքում:

"Են"-ի դեպքում ստացվում ա նույն ենթակայով (ալյակք) համադասական նախադասություն, որտեղ ստորակետ չի դրվում "և"-ից առաջ:
Իսկ "ես"-ի դեպքում ենթական փոխվում ա, առաջին նախադասության մեջ ենթական "լճակ"-ն ա, երկորդում՝ "ալյակք"-ը որն էլ պահանջում ա ստորակետ և-ից առաջ:

[Գալաթեա]

Ու բացի էդ, եթե փորձում ենք ստուգաբանել՝ ելնելով կետադրությունից, ուրեմն պետք է հաշվի առնել, որ "են՛-ի դեպքում Դուրյանը դիմում է լճակին, այսինքն այն դառնում է կոչական՝ համապատասխան պահանջվելիք կետադրությամբ:
Կարծում եմ Դուրյանն էնքան գրագետ էր, որ գիտեր՝ կոչականը ստորակետերով է բաժանվում նախադասության մնացած մասից և ունի շեշտ՝ վերջին ձայնավորի վրա:

[Ուլուանա]

Նեա: Ստորակետը ճիշտ ա ոչ թե "են"-ի, այլ "ես"-ի դեպքում:

"Են"-ի դեպքում ստացվում ա նույն ենթակայով (ալյակք) համադասական նախադասություն, որտեղ ստորակետ չի դրվում "և"-ից առաջ:
Իսկ "ես"-ի դեպքում ենթական փոխվում ա, առաջին նախադասության մեջ ենթական "լճակ"-ն ա, երկորդում՝ "ալյակք"-ը որն էլ պահանջում ա ստորակետ և-ից առաջ:

Ու բացի էդ, եթե փորձում ենք ստուգաբանել՝ ելնելով կետադրությունից, ուրեմն պետք է հաշվի առնել, որ "են՛-ի դեպքում Դուրյանը դիմում է լճակին, այսինքն այն դառնում է կոչական՝ համապատասխան պահանջվելիք կետադրությամբ:
Կարծում եմ Դուրյանն էնքան գրագետ էր, որ գիտեր՝ կոչականը ստորակետերով է բաժանվում նախադասության մնացած մասից և ունի շեշտ՝ վերջին ձայնավորի վրա:

Լիլ, կամ դու մի բան էն չես գրել, կամ ես եմ սխալ հասկանում...
«Լճակ» բառն ամեն դեպքում ստորակետերով պիտի տրոհված լինի երկու կողմից, ու տվյալ դեպքում կապ չունի՝ նախադասության ենթական փոխվում է, թե չէ, որովհետև լճակը քննարկվող երկու տարբերակների դեպքում էլ կոչական է։ Հետևաբար ո՞նց կարող է ստորակետի առկայությունը որոշել՝ «ես» պիտի լինի, թե «են»։

[Գալաթեա]

Լիլ, կամ դու մի բան էն չես գրել, կամ ես եմ սխալ հասկանում...
«Լճակ» բառն ամեն դեպքում ստորակետերով պիտի տրոհված լինի երկու կողմից, ու տվյալ դեպքում կապ չունի՝ նախադասության ենթական փոխվում ա, թե չէ, որովհետև լճակը քննարկվող երկու տարբերակների դեպքում էլ կոչական ա։ Հետևաբար ո՞նց կարող ա ստորակետի առկայությունը որոշել՝ «ես» պիտի լինի, թե «են»։

Ան, սկզբում ասածս էն էր, որ ենթական փոխվելու դեպքում ա պետք ստորակետ, որտև Մեֆը ճիշտ հակառակն էր գրել:
Հետո անդրադարձա (քիչ մը հոգնուկ եմ), որ հա, սենց թե նենց կոչական ա, ստորակետը մեկ ա լինելու էր: Ու ստուգաբանելուց դա ա պետք հաշվի առնել, ոչ թե՝ փոխվող ենթական:

[Ուլուանա]

Ան, սկզբում ասածս էն էր, որ ենթական փոխվելու դեպքում ա պետք ստորակետ, որտև Մեֆը ճիշտ հակառակն էր գրել:
Հետո անդրադարձա (քիչ մը հոգնուկ եմ), որ հա, սենց թե նենց կոչական ա, ստորակետը մեկ ա լինելու էր: Ու ստուգաբանելուց դա ա պետք հաշվի առնել, ոչ թե՝ փոխվող ենթական:

Ուֆ... Էս ինչ խառը վիճակ ա...
Ախր համ Մեֆն ա ոչ միանշանակ գրել, համ դու ։ Ուղղակի քո գրածից չէր հասկացվում, որ դու «կոչականը հանած» վիճակում նկատի ունես, որ մի դեպքում պետք ա լինի ստորակետ, մյուս դեպքում՝ չէ։

[Mephistopheles]

ես միիի քիչ ենթադրում եմ որ ՛ես՛-ից հետո ստորակետ չէր դնի զուտ հնչեղության խաթեր... տենց շեղեւմներ ընդունված ա, օրինակ ՛նե՛-ն, կամ ըփոսթրոֆին... ինձ թվում ա ՛են՛ ա եղել դրա համար էլ լճակի վրա շեշտ կա...

սա ասում եմ զուտ բանասղծական հնչեղության տեսանկյունից...

քերականական արգումենտ չունեմ....

[Ուլուանա]

ես միիի քիչ ենթադրում եմ որ ՛ես՛-ից հետո ստորակետ չէր դնի զուտ հնչեղության խաթեր... տենց շեղեւմներ ընդունված ա, օրինակ ՛նե՛-ն, կամ ըփոսթրոֆին... ինձ թվում ա ՛են՛ ա եղել դրա համար էլ լճակի վրա շեշտ կա...

սա ասում եմ զուտ բանասղծական հնչեղության տեսանկյունից...

քերականական արգումենտ չունեմ....

Չէ, Մեֆ, լճակի շեշտը ոչ մի կապ չունի։ Շեշտ կա, որովհետև կոչական ա՝ անկախ նրանից՝ լճակն ա ապշած, թե այլակքը։ Նույնն էլ ստորակետի հետ կապված. երկու դեպքում էլ պիտի լինեն դրանք երկու կողմից։ Մի խոսքով՝ կետադրական նշաններից կառչելն իմաստ չունի. դրանք տվյալ դեպքում ոչ մի դեր չունեն վիճահարույց հարցի լուծման մեջ։ Իսկ ինչ վերաբերում ա իմաստին, այսինքն՝ թե որն ա ավելի տրամաբանական ու իմաստալից, իմ կարծիքով, երկուսն էլ կարող են ճիշտ լինել։ Ցանկության դեպքում դրանցից ցանկացածի մեջ էլ կարելի ա և՛ իմաստ գտնել, և՛ տրամաբանություն ու համոզիչ կերպով ապացուցել, որ ճիշտը հենց դա ա։ Էստեղ ուղղակի հարցն էն ա, թե հեղինակն ինքը որ տարբերակով ա գրել, իսկ դրա համար փաստ ա պետք գտնել, ես որ ուրիշ բան չեմ տեսնում։

[Շինարար]

Չէ, Մեֆ, լճակի շեշտը ոչ մի կապ չունի։ Շեշտ կա, որովհետև կոչական ա՝ անկախ նրանից՝ լճակն ա ապշած, թե այլակքը։ Նույնն էլ ստորակետի հետ կապված. երկու դեպքում էլ պիտի լինեն դրանք երկու կողմից։ Մի խոսքով՝ կետադրական նշաններից կառչելն իմաստ չունի. դրանք տվյալ դեպքում ոչ մի դեր չունեն վիճահարույց հարցի լուծման մեջ։ Իսկ ինչ վերաբերում ա իմաստին, այսինքն՝ թե որն ա ավելի տրամաբանական ու իմաստալից, իմ կարծիքով, երկուսն էլ կարող են ճիշտ լինել։ Ցանկության դեպքում դրանցից ցանկացածի մեջ էլ կարելի ա և՛ իմաստ գտնել, և՛ տրամաբանություն ու համոզիչ կերպով ապացուցել, որ ճիշտը հենց դա ա։ Էստեղ ուղղակի հարցն էն ա, թե հեղինակն ինքը որ տարբերակով ա գրել, իսկ դրա համար փաստ ա պետք գտնել, ես որ ուրիշ բան չեմ տեսնում։

Թարս ա էլի, գոնե լճակ բառը տողի սկզբում լիներ Չնայած էդ էլ պիտի իմանայինք հաստատ, որ էն ժամանակ նույնքան հստակ կետադրական կանոններ են եղել:

[Smokie]

Յա պռածիստույու, վաշա չեսծ

Նայիր՝

Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ բարն եմ սիրում,
Մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում,
Արնանման ծաղիկների ու վարդերի բույրը վառման,
Ու նաիրյան աղջիկների հեզաճկուն պա՛րն եմ սիրում։



Ես էլ Չարենցի հանճարին չեմ հասկածում, ու համոզված եմ, որ պիտի բար լինի:


Նախ ամբողջ տունը «ր» նուրբ տառով կազմված է ու «բառ» բառը չի տեղավորվում, և հետո, ես երբեք արևահամ բառ չեմ տեսել, ու Հայաստանի արևահամ մրգերը ՝ բարիքներն եմ հիշում, կարոտում ու գովերգում: Ձեռքի տակ ոչ մի գրիք չունեմ, որ կարողանամ ապացուցել, մենակ վիկին ա, էն էլ իմ տեսակետն ա կիսում:

Ես դպրոցում բանաստեղծությունը անցնելուց լսել եմ, որ Չարենցը բար էր գրել, սրբագրիչը, կամ խմբագիրը սխալմմբ բար հրատարակեց: Չարենցին էդ տարբերակը ավելի դուր եկավ ու էդպես էլ մնաց բառ

[Նաիրուհի]

Ես դպրոցում բանաստեղծությունը անցնելուց լսել եմ, որ Չարենցը բար էր գրել, սրբագրիչը, կամ խմբագիրը սխալմմբ բար հրատարակեց: Չարենցին էդ տարբերակը ավելի դուր եկավ ու էդպես էլ մնաց բառ

Սմոք, հեսա կկատաղեմ

Էդ սաղ հորինովի տարբերակներին ու իրենց հերքումներին ծանոթանալու համար մտի իմ պատասխան գրառման հղումներով, խնդրում եմ։

Հ. Գ. Ես էս հողի վրա արդեն ցնդում եմ։ Լրիվ ուրիշ բան է, երբ մեկն ասում է, որ իրեն «բարն» ավելի է դուր գալիս, բայց որ համ էլ դրա համար «փաստեր» են մոգոնում, դա չափազանց է

սրբագրիչը, կամ խմբագիրը սխալմմբ բար հրատարակեց

Ճիշտ է,սխալմամբ «բար» հրատարակեց, բայց շատ ավելի ուշ՝ Չարենցիմահից տարիներ անց

[Smokie]

Սմոք, հեսա կկատաղեմ

Էդ սաղ հորինովի տարբերակներին ու իրենց հերքումներին ծանոթանալու համար մտի իմ պատասխան գրառման հղումներով, խնդրում եմ։

Հ. Գ. Ես էս հողի վրա արդեն ցնդում եմ։ Լրիվ ուրիշ բան է, երբ մեկն ասում է, որ իրեն «բարն» ավելի է դուր գալիս, բայց որ համ էլ դրա համար «փաստեր» են մոգոնում, դա չափազանց է



Ճիշտ է,սխալմամբ «բար» հրատարակեց, բայց շատ ավելի ուշ՝ Չարենցիմահից տարիներ անց

Աաաա, Լիլիթ ջան կարայիր «Զվարճալի վրիպակներ»ում կատաղեիր էս թեմայով:

Սխալմամբ բառ են հրատարակել:

Անկեղծ ասած ինձ էլ ա բառը դուր գալիս ու ես էլ եմ բառ անցել:

Միշտ էդ հատվածում պատկերացրել եմ, որ Չարենցը ոչ թե սիրում ա Հայաստանի բառը՝ որն իր հերթին արևահամ ա, այլ հենց արևահամ բառը:ՃՃ

[Smokie]

Սմոքի ջան, կներս իհարկե, բայց իմ ընկալմամբ դու այդ դեպքում հիմար ես: Ճիշտ այնպես, ինչպես հիմար եմ ես ու իմ գրառումը կարդացող ցանկացած ուրիշ մեկը: Որտև թե՛ ես, թե՛ դու, թե՛ էս գրառումը կարդացողներից յուրաքանչյուրը իր կյանքում ԳՈՆԵ մի անգամ հիմարություն արել ա: Ինչին իմ համոզմամբ չի նշանակում, որ մենք եղել ենք հիմար: Քո համոզմամբ ա՞յլ բան է նշանակում

Ի՞նչ արած Չուկ ջան: Խոստովանեմ, որ հիմար եղա այդ ամենն ասելով:

Դու իրոք ճիշտ ես

[Chuk]

Չարենցից մի հատ մեջբերում էլ ես անեմ.

Ամառվա մրգերի նման անո՜ւշ է քո բառը, ասին:

Էս տողը իմ կարծիքով հստակ ցույց ա տալիս, որ ինքը բառին անուշահամ կասեր, իսկ մրգին միրգ էր ասում, ոչ թե բար: Ոմանք կասեն, որ բարը միայն միրգը չի, բայց գոնե բառարաններում երբ բարի իմաստը բերվում ա, գրում են «պտուղ», հետո կողքը փակագծի մեջ «ծառի»: Այսինքն բարն առաջին հերթին հենց միրգն է, ոչ ուրի տեսակի պտուղները:

[Գալաթեա]

Իմ զգացածով էլ՝ պետք ա "բառ" լինի:
Նայեք, Չարենցը սկսում ա բառ-ով, հետո անցնում ա լար-ին՝ այսինքն երգին-երաժշտությանը ու հետո վերջում աղջիկների պարին: Տրամաբանական ա:
Էս ողջ կոնտեքստում, հատկապես երկրրոդ տողի հետ, "բառ"ն ավելի շատ ա սազում:
Համ էլ ախր Չարենցը պոետ էր, ժող, ՊՈԵՏ, իր համար առաջին տեղում միշտ "բառ"-ը պետք ա լիներ ու հաստատ կար: Մի տեսակ չեմ պատկերացնում, որ ինքը բգլոշի պես առաջին տողում ուտելիքի մասին գրեր