Չէ՛, կարծեմ մանկապարտեզի վարիչ Deprave-ը չէր ասել: Ավելի դրական իմաստով էր էդ արտահայտությունը: Հեղինակը ոնց որ ամաչեր, որ դու էդքան մեծ ես բոլորից: Կարծեմ Պոետն էր գրել, հաստատ չեմ հիշում:
Ես էլ քեզ որ առաջին անգամ տեսա, մտածեցի, որ կյանքում էս մարդու հետ չեմ կարող մտերիմ լինել: Հետագայում հասկացա, որ ուղղակի ամաչում էիր, բայց էդ օրն ահավոր լուրջ էիր երևում: Դե ես էլ չափից դուրս ջրիկ էի:
Ավելացվել է 49 վայրկյան անց
Արմինե ԲազեյանԱնունն ասա, կարողա ճանաչեմ
Վերջին խմբագրող՝ StrangeLittleGirl: 04.01.2008, 01:55: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Երևի նոր դերասանուհիներիցա, չեմ ճանաչում:Բյուր, իմիջայլոց քո ընկերուհիներից մեկը մեր հարևաննա պարզվումա: Նոր եմ իմացել
![]()
Հա՞, ո՞ր ընկերուհիս:Բյուր, իմիջայլոց քո ընկերուհիներից մեկը մեր հարևաննա պարզվումա:
Պատկերացրու, որ հեչ չեմ հիշում քո ջրիկությունը էդ օրը... Ընդհանրապես էդ օրը դու իմ մեջ գրեթե չէիր տպավորվել...Իսկ ինչ վերաբերում է իմ լուրջ լինելուն, ապա Artgeo-ի ու Chuk–ի հետ, որոնք արդեն իմ ընկերներն էին, ես հեչ էլ լուրջ չէր
, ուղղակի անծանոթ միջավայրին հաճախ մի քիչ ուշ եմ մերվում, ու կողքից տենց սխալ տպավորություն է ստեղծվում...
![]()
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Հա՛, դրա համար էլ ասում եմ, որ իրականում ամաչում էիր, ոչ թե լուրջ էիր: Թե չէ հետդ լեզու չէի գտնի: Ես լուրջ մարդկանց չեմ սիրում:
Հա՜, Նարեի քու՞յրը:Մեսրոպյան Սյուզի, բժշկականնա ավարտել
Էն որ ԼՕՌ բժիշկ ա, վերջերս էլ ամուսնացավ:
Նարեի միջոցով մոռանում եմ ասել, որ շնորհավորի: Որ տեսնես, դու շնորհավորի
Չգիտեմ, թե որքանով է ճիշտ այս թեմայում գրել, բայց ամեն դեպքում...
Մեր հին ակումբցի ընկերը՝ Narinfinityն, ջերմորեն բարևում էր իրեն հիշող բոլոր ակումբցի ընկերներին, հարցնում որպիսությունը
Narinfinity-ն մեր շարքերը կվերադառնա թերևս 6 ամսից: Թող որ ծառայության այս վերջին 6 ամիսներն էլ արագ թռնեն![]()
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Էսօր ինձ հարցրեցին.
«Ինչո՞ւ ես ամեն անգամ զրուցարան մտնելիս գրում. սիրում եմ քեզ ակումբ, կամ նմանատիպ բաներ»:
Պատասխան… Ինչպե՞ս կարելի է չսիրել ակումբը, երբ այն լրացնում է այն բացը, որ երբեմն առաջանում է ռեալ կյանքում մարդկային հարաբերությունների տարբեր մակարդակներում: Ինչպե՞ս կարելի չսիրել քո սրտի մի մասնիկը (իսկ ակումբը հաստատ դառել է իմ սրտի ոչ թե չնչին, այլ բավական զգալի մասնիկը)… Ինչպես կարելի է չսիրել տարբեր աշխարհայացքներով մարդկանցով լեցուն այս հատվածը, ուր ամենայն զգուշությամբ ու պատասխանատվությամբ փորձում են պահպանել առողջ բանավեճի մթնոլորտ՝ առանց որևէ կոնֆլիկտների… Ինչպես կարելի է չսիրել ակումբը, երբ այնտեղ կան այնպիսի անձինք, ինչպիսիք են… (այստեղ, բազմակետերի փոխարեն ամեն մեկդ կարող եք գրել ձեր անունը)… Եվ վերջապես, ինչպե՞ս կարելի է չսիրել ակումբը, երբ սրտումդ այդքան շատ սեր կա, որ ուզում ես բոլորին բաժին հանել այդ սիրուց…
Հ.Գ. ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ, ԱԿՈ՛ՒՄԲ…
Սերը վարակովի հիվանդություն ա… իսկ հիմա սիրո էպիդեմիա է այս միջավայրում, որտեղ ստեղծված են բոլոր բարենպաստ պայմանները:
Պատվաստվել ա պետք![]()
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ