Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Mephistopheles]

բռթում-մռթում են իրար

ապեր, ինձ ուզում են մեռած, ջնջխված տեսնեն… համաձայն եմ… դե թող բռթեն…

[keyboard]

Հով, եթե քեզ իմ կարծիքն իսկապես հետաքրքրում ա, սա՝
աղջկա հետ խոսալու ձև չի: Հատկապես եթե նա քեզ ոչ մի էս կարգի կոպտության դրդող բան չի ասել:
Ինձ հենց էդ հակասությունն ա հետաքրքիր, որ քո ներկայացրած՝ բարությամբ ու պոզիտիվությամբ լեցուն մերսիներդ բաժանում ես, բայց առանց այլևայլության կոպտում ես մարդուն:

Լիլ ջան, ես էդ աղջկան մի անգամ արդեն զգուշացրել եմ, որ իմ գրառումները մեջբերելուց նենց անի, որ ես դա վիրավորական չընդունեմ,իսկ կոպտության դրդող ա թե չէ, կլինի չէ՞, որ ես որոշեմ, որտև դա ինձ ա վերաբերվում, գոնե էս անգամ գրողը տանի:
Աղջկա հետ խոսալու շատ ձևեր կան, այդ թվում նաև իմը:
Ոչ մի հակասություն չկա, ես էլի բարի եմ ու լիքը պոզիտիվություն կա մեջս, բայց ոչ անխտիր բոլորի ու ամեն ինչի նկատմամբ, իսկ կոպտելս իր հիմնավոր պատճառներն ունի, քանի որ արձագանքը իմ գրառմանն էր:

ԱմԷն

[Անվերնագիր]

ապեր, ինձ ուզում են մեռած, ջնջխված տեսնեն… համաձայն եմ… դե թող բռթեն…

ապեր դուք հլը ժայռի վրա ե՞ք,

[LisBeth]

Լիլ ջան, ես էդ աղջկան մի անգամ արդեն զգուշացրել եմ, որ իմ գրառումները մեջբերելուց նենց անի, որ ես դա վիրավորական չընդունեմ,իսկ կոպտության դրդող ա թե չէ, կլինի չէ՞, որ ես որոշեմ, որտև դա ինձ ա վերաբերվում, գոնե էս անգամ գրողը տանի:
Աղջկա հետ խոսալու շատ ձևեր կան, այդ թվում նաև իմը:
Ոչ մի հակասություն չկա, ես էլի բարի եմ ու լիքը պոզիտիվություն կա մեջս, բայց ոչ անխտիր բոլորի ու ամեն ինչի նկատմամբ, իսկ կոպտելս իր հիմնավոր պատճառներն ունի, քանի որ արձագանքը իմ գրառմանն էր:

ԱմԷն

Էսի առաջի դեպքը չի երբ դու վիրավորական բաներ ես տեսնում էնտեղ որտեղ դրանք չկան: Համ էլ ոնց ուզում ես ընկալի, եթե դա ինչ որ մեկի անհանգտացնում էլ ա, դա հաստատ ես չեմ:

Կեղտի մեջով քայլելուց սքեմիդ փեշերը բարձրացրա, որ չ***ոտեն ով սուրբ արարած:

[Mephistopheles]

Էսի առաջի դեպքը չի երբ դու վիրավորական բաներ ես տեսնում էնտեղ որտեղ դրանք չկան: Համ էլ ոնց ուզում ես ընկալի, եթե դա ինչ որ մեկի անհանգտացնում էլ ա, դա հաստատ ես չեմ:

Կեղտի մեջով քայլելուց սքեմիդ փեշերը բարձրացրա, որ չ***ոտեն ով սուրբ արարած:

Լիզ, կներես վարկանիշ չեմ կարում տամ սիստեմի պատճառով…

[Mephistopheles]

ապեր դուք հլը ժայռի վրա ե՞ք,

Հա… դրամատիզմը շեշտելու համար…

[Kuk]

ստեղ իրար եք բռթում, քաղաքի կենտրոնում հաստագլուխների խելքին սենց սադիստություններ ա բռթում.

ո՞նց կարա մարդու մտքով սենց բան անցնի. եթիմ անտերներ

http://www.aysor.am/am/news//2013/10...77471945778752

[Տրիբուն]

ստեղ իրար եք բռթում, քաղաքի կենտրոնում հաստագլուխների խելքին սենց սադիստություններ ա բռթում.

ո՞նց կարա մարդու մտքով սենց բան անցնի. եթիմ անտերներ

http://www.aysor.am/am/news//2013/10...77471945778752

Սադիստ վիժվածքներ էլի: Դրանք մարդու հետ էլ նույն ձևի կվարվեն, իրանց երեխեքի հետ էլ նույն ձևի կվարվեն ...

[Mephistopheles]

ստեղ իրար եք բռթում, քաղաքի կենտրոնում հաստագլուխների խելքին սենց սադիստություններ ա բռթում.

ո՞նց կարա մարդու մտքով սենց բան անցնի. եթիմ անտերներ

http://www.aysor.am/am/news//2013/10...77471945778752

Մարդը մարդուն որ անի, կասես պատճառ կա, հաշիվ կա, բան կա… էլի արդարացնելու չի, բայց գոնե չար/տականք տրամաբանություն կա… բայց էս խեղճ շնիկին էս օրի գցելը ի՞նչ բացատրություն կարա ունենա… խեղճ կենդանին ու՞մ էր վնաս տվել…

[keyboard]

Էսի առաջի դեպքը չի երբ դու վիրավորական բաներ ես տեսնում էնտեղ որտեղ դրանք չկան: Համ էլ ոնց ուզում ես ընկալի, եթե դա ինչ որ մեկի անհանգտացնում էլ ա, դա հաստատ ես չեմ:

Կեղտի մեջով քայլելուց սքեմիդ փեշերը բարձրացրա, որ չ***ոտեն ով սուրբ արարած:

Իսկ կլնի՞ որ դու վերջին դեպքը լինես վաբշե ու եթե քեզ չի անհանգստացնում, ամեն գրառումիցս հետո մի վազի անհանգստանալ, ես կեղտի միջով չեմ քայլում, ես միշտ դրան շրջանցելու ուղի ունեմ


ԱմԷն

[Mephistopheles]

էն օրը սենց նստած եմ տանը "աթոռիիս" վրա, ոտս ոտիս գցած… մեկ էլ տեսնեմ պարկետի վրով մի հատ սարդ ա գնում… բնականապար տապշկես հանի որ քյալլին մի հատ իջնեմ, բայց մի մոմենտ կանգ առա… մտածում եմ… արա, էս խեղճը հաստատ չի երազում մեր պարկետի վրով ման գա, կորել ա իրա բունն ա ման գալիս… բացի դրանից, ինքն էլ ա ստեղ ապրում, ուտում խմում, ձագ-մագ ա հանում… ես խի՞ սրան սատկացնեմ… լավ կլինե՞ր որ ինձ մեկը տապշկով տար գլխիս ու սատկացներ փողոցը սխալ անցնելու համար… էս մտքերով տարված տենամ սարդը արաքը ճղում ուզում ա փախնի… վեր թռա տեղիցս մի հատ թղթի կտոր վերցրի սարդին դրի վրեն ու տարա բալկոնից դուրս գցեցի… մեր ախպերն իրան հատուկ ալպինիստի հնարքով սիրուուուն իջավ ծառերի մեջ… ու սենց սիրուն ու հմուտ կենդանուն ես պտի կյանքից զրկեի…

[Շինարար]

Ակումբը լօքշ ա որտև ամեն մարդ իրա "օրագրում" ա գրում. բանավեճ չկա, թեկուզ ֆատալ վերջաբանով…

նման ենք փիսոյի որն իրա քաքը ավազի մեջ ա թաղում…

Ամեն դեպքում ուզում եմ էս գրառումը շրջանառության մեջ դնել՝ քննարկման: Քանի որ ես հենց էն մարդկանցից եմ, ով իրան շատ ավելի տաքուկ ու հարմարավետ ա զգում իր օրագրում, քան քննարկման մեջ, ուզում եմ պատճառաբանեմ: Յուրաքանչյուրս ունենք քննարկման մեր սկզբունքները, մեր ձևը, մեր ոճը ոնց որ ամեն բան անելու, օրինակ՝ ուտելու, ասենք մեկը պատառաքաղով ա ուտում, մեկը՝ հացի պատառով:

Ես ամեն գրառում անելիս, քննարկման մեջ մտնելիս աշխատում եմ հնարավորինս տասը չափել, մեկ կտրել, դիմացինիս չեմ ճանաչում, իր էդ պահի հոգեվիճակը չգիտեմ, իր այս կամ այն սահմաններին ծանոթ չեմ, էնպես անեմ, որ հանկարծ չնեղացնեմ, հանկարծ եթե տրամը մի քիչ ավելի չգցեմ: Ու ոչ միշտ ա դա ստացվում էդքանի հետ, էսօր ևս մի անգամ համոզվեցի դրանում:

Ասենք Մեֆին ընդհանրապես չեմ ճանաչում, ոչինչ չգիտեմ իր մասին: Գիտեմ, որ ճարտարապետ ա, Ամերիկաներում ա աշխատում ու ապրում, կին, երեխաներ ունի, ու ինձնից շատ ա լինում ակումբում էն դեպքում, որ եթե իմ կոմպը միացրած ա, ակումբս էլ ա բաց ու անընդհատ նայում եմ՝ ինչ կա, չկա: Իմ աշխատելը վայ աշխատել կարա հարմարվի՝ շաբաթը մի աշխատանքային օրվա զբաղվածություն, համարյա թե ազատ գրաֆիկ, կին երեխա չունեմ, տունն եմ մնացել: Այսինքն, լիքը ժամանակ ունեմ ակումբում լինելու, բնականաբար ինձ զարմացնում ա Մեֆի էդքան շատ ակումբում լինելը, ու ես իր հետ խոսելիս միշտ աշխատում եմ հատկապես զգույշ լինել, որովհետև ինձ համար մութ մարդ ա, ու եսիմ, հանկարծ մի հուսահատ վիճակում չլինի, հանկարծ իմ ավել խոսքը չխոցի իրեն: Մեֆի մասին եմ ասում, որովհետև իր գրառումն եմ մեջբերել, բայց համարյա յուրաքանչյուրին իմ մեջ վերլուծած ունեմ, գուցե շատ սխալ, ու ամենքի հետ փորձում եմ գոնե իմ վերլուծածը հաշվի առնելով խոսել:

Էն որ ասում եմ՝ էնպես խփեմ, հանկարծ չցավացնի: Բնականաբար, ես սովորական մարդ եմ, ասացի՝ ազապ տղա եմ, սիրահարվում եմ, հիասթափվում, մերժվում, լիքը ազատ ժամանակ ունեմ էս ամենի համար, սովորական մարդ եմ, սիրելի մարդիկ ունեմ, ովքեր հիվանդանում են, լինում է՝ նույնիսկ մահանում են, լինում է՝ արտագաղթում են, լինում է՝ հեռու են, ինչքան էլ ես փորձեմ շատ թախծատոչոր չլինել, հազար ու մի տրամադրությամբ մտնում եմ ֆորում, ուզում եմ ցրվեմ, ու մեկ էլ զգում եմ, որ մեկը իմ սրտի նեղ ժամանակ կայֆեր ա բռնում՝ իմ քննարկման ժամանակ արած մի գրառումից կառչելով, մեղադրելու չի, ինքը չգիտի էդ պահին իմ սիրտը գուցե կոտրված է այլևս, գուցե էնպիսի բան ա պատահել, որ նույնիսկ գրելու չի, բայց ախր ես մտածում եմ է գրելուց որ դիմացինիս հետ ով իմանա մի բան կարող ա պատահած լինի, իսկ դիմացինսի վեջը չի:

Բնական ա արտագաղթում եմ ավելի հարմարավետ միջավայր, իմ օրագիր՝ հեռու քննարկումներից, ներվեր ուտոցներից և այլն:

Ու գիտեմ, որ մեծ մասդ ինձ հետ համաձայն չեք լինի, բայց կարծում եմ՝ ինչքան քիչ լինի փոխադարձ հարգանքը քննարկումների ժամանակ, էնքան քիչ են լինելու քննարկումները: Նույն Մեֆը, երբ մեկ էլ կպչում ա մեկից, ասենք Բյուրից, կամ էն անգամ Վոլտերայից, հազար ձևի մտածողություն կա, իմ պես հոգեպես ոչ հավասարակշիռ մարդը, ով չի ուզում փոխադարձ ղժժալ, չի ուզում նաև հաշիվ պահանջել, ծիծաղելի էլ ա, չի ուզում հայհոյել, իրան թվում ա, թե տենց կէժանացնի իրան, էդձև դեպքերում գնում ա իրա օրագիր ինքն իրա հետ զվարճանալու: Մեֆի մասին եմ ասում, որովհետև Մեֆի գրառումն եմ մեջբերել:

Էնպես որ քննարկումը խրախուսում են խրախուսելով, ոչ թե դիմացինի վրա բոցեր բռնելով հենց հակառակ կարծիք են ունենում:

[keyboard]

Շին, նենց լավ ես գրել, մի 2000 հատ վարկանիշ քեզ, պռոստո ափսոս ժամանակդ, որտև մեկա նպատակադրված զիբիլանոց ա սարքվում թեմաները

[Mephistopheles]

Ամեն դեպքում ուզում եմ էս գրառումը շրջանառության մեջ դնել՝ քննարկման: Քանի որ ես հենց էն մարդկանցից եմ, ով իրան շատ ավելի տաքուկ ու հարմարավետ ա զգում իր օրագրում, քան քննարկման մեջ, ուզում եմ պատճառաբանեմ: Յուրաքանչյուրս ունենք քննարկման մեր սկզբունքները, մեր ձևը, մեր ոճը ոնց որ ամեն բան անելու, օրինակ՝ ուտելու, ասենք մեկը պատառաքաղով ա ուտում, մեկը՝ հացի պատառով:

Ես ամեն գրառում անելիս, քննարկման մեջ մտնելիս աշխատում եմ հնարավորինս տասը չափել, մեկ կտրել, դիմացինիս չեմ ճանաչում, իր էդ պահի հոգեվիճակը չգիտեմ, իր այս կամ այն սահմաններին ծանոթ չեմ, էնպես անեմ, որ հանկարծ չնեղացնեմ, հանկարծ եթե տրամը մի քիչ ավելի չգցեմ: Ու ոչ միշտ ա դա ստացվում էդքանի հետ, էսօր ևս մի անգամ համոզվեցի դրանում:

Ասենք Մեֆին ընդհանրապես չեմ ճանաչում, ոչինչ չգիտեմ իր մասին: Գիտեմ, որ ճարտարապետ ա, Ամերիկաներում ա աշխատում ու ապրում, կին, երեխաներ ունի, ու ինձնից շատ ա լինում ակումբում էն դեպքում, որ եթե իմ կոմպը միացրած ա, ակումբս էլ ա բաց ու անընդհատ նայում եմ՝ ինչ կա, չկա: Իմ աշխատելը վայ աշխատել կարա հարմարվի՝ շաբաթը մի աշխատանքային օրվա զբաղվածություն, համարյա թե ազատ գրաֆիկ, կին երեխա չունեմ, տունն եմ մնացել: Այսինքն, լիքը ժամանակ ունեմ ակումբում լինելու, բնականաբար ինձ զարմացնում ա Մեֆի էդքան շատ ակումբում լինելը, ու ես իր հետ խոսելիս միշտ աշխատում եմ հատկապես զգույշ լինել, որովհետև ինձ համար մութ մարդ ա, ու եսիմ, հանկարծ մի հուսահատ վիճակում չլինի, հանկարծ իմ ավել խոսքը չխոցի իրեն: Մեֆի մասին եմ ասում, որովհետև իր գրառումն եմ մեջբերել, բայց համարյա յուրաքանչյուրին իմ մեջ վերլուծած ունեմ, գուցե շատ սխալ, ու ամենքի հետ փորձում եմ գոնե իմ վերլուծածը հաշվի առնելով խոսել:

Էն որ ասում եմ՝ էնպես խփեմ, հանկարծ չցավացնի: Բնականաբար, ես սովորական մարդ եմ, ասացի՝ ազապ տղա եմ, սիրահարվում եմ, հիասթափվում, մերժվում, լիքը ազատ ժամանակ ունեմ էս ամենի համար, սովորական մարդ եմ, սիրելի մարդիկ ունեմ, ովքեր հիվանդանում են, լինում է՝ նույնիսկ մահանում են, լինում է՝ արտագաղթում են, լինում է՝ հեռու են, ինչքան էլ ես փորձեմ շատ թախծատոչոր չլինել, հազար ու մի տրամադրությամբ մտնում եմ ֆորում, ուզում եմ ցրվեմ, ու մեկ էլ զգում եմ, որ մեկը իմ սրտի նեղ ժամանակ կայֆեր ա բռնում՝ իմ քննարկման ժամանակ արած մի գրառումից կառչելով, մեղադրելու չի, ինքը չգիտի էդ պահին իմ սիրտը գուցե կոտրված է այլևս, գուցե էնպիսի բան ա պատահել, որ նույնիսկ գրելու չի, բայց ախր ես մտածում եմ է գրելուց որ դիմացինիս հետ ով իմանա մի բան կարող ա պատահած լինի, իսկ դիմացինսի վեջը չի:

Բնական ա արտագաղթում եմ ավելի հարմարավետ միջավայր, իմ օրագիր՝ հեռու քննարկումներից, ներվեր ուտոցներից և այլն:

Ու գիտեմ, որ մեծ մասդ ինձ հետ համաձայն չեք լինի, բայց կարծում եմ՝ ինչքան քիչ լինի փոխադարձ հարգանքը քննարկումների ժամանակ, էնքան քիչ են լինելու քննարկումները: Նույն Մեֆը, երբ մեկ էլ կպչում ա մեկից, ասենք Բյուրից, կամ էն անգամ Վոլտերայից, հազար ձևի մտածողություն կա, իմ պես հոգեպես ոչ հավասարակշիռ մարդը, ով չի ուզում փոխադարձ ղժժալ, չի ուզում նաև հաշիվ պահանջել, ծիծաղելի էլ ա, չի ուզում հայհոյել, իրան թվում ա, թե տենց կէժանացնի իրան, էդձև դեպքերում գնում ա իրա օրագիր ինքն իրա հետ զվարճանալու: Մեֆի մասին եմ ասում, որովհետև Մեֆի գրառումն եմ մեջբերել:

Էնպես որ քննարկումը խրախուսում են խրախուսելով, ոչ թե դիմացինի վրա բոցեր բռնելով հենց հակառակ կարծիք են ունենում:

Մերսի Շին ջան, էս իմ ստացած ամենաերկար կոմպլիմենտն էր…

բանավեճը մարդկային հարաբերությունների ամենապրոդուկտիվ ձևն ա ու մարկային հասարակության հիմքը, նաև երկիր կառուցելու ու այնտեղ երջանիկ ապրելու… ֆորումն ինքնին ենթադրում ա ու խրախուսում ա բանավեճը… հիմա եթե Մեֆին չես սիրում, ուրիշ հարց Շին ջան, դա էդքան մեծ պրոբլեմ չի, բայց Մեֆից ելնելով բանավեճը չկայացնել ու փոխարենը անձնական օրագրում գրառում անելը սխալ չեմ համարում, վատ չեմ համարում, բայց ֆորում գալու իմաստը կորում ա… անձնական օրագիրը շատ լավ բան ա, բայց ավելի ինքնամփոփային ա…

հա, ասեմ որ չեմ կծում…

[Mephistopheles]

Ամեն դեպքում ուզում եմ էս գրառումը շրջանառության մեջ դնել՝ քննարկման: Քանի որ ես հենց էն մարդկանցից եմ, ով իրան շատ ավելի տաքուկ ու հարմարավետ ա զգում իր օրագրում, քան քննարկման մեջ, ուզում եմ պատճառաբանեմ: Յուրաքանչյուրս ունենք քննարկման մեր սկզբունքները, մեր ձևը, մեր ոճը ոնց որ ամեն բան անելու, օրինակ՝ ուտելու, ասենք մեկը պատառաքաղով ա ուտում, մեկը՝ հացի պատառով:

Ես ամեն գրառում անելիս, քննարկման մեջ մտնելիս աշխատում եմ հնարավորինս տասը չափել, մեկ կտրել, դիմացինիս չեմ ճանաչում, իր էդ պահի հոգեվիճակը չգիտեմ, իր այս կամ այն սահմաններին ծանոթ չեմ, էնպես անեմ, որ հանկարծ չնեղացնեմ, հանկարծ եթե տրամը մի քիչ ավելի չգցեմ: Ու ոչ միշտ ա դա ստացվում էդքանի հետ, էսօր ևս մի անգամ համոզվեցի դրանում:

Ասենք Մեֆին ընդհանրապես չեմ ճանաչում, ոչինչ չգիտեմ իր մասին: Գիտեմ, որ ճարտարապետ ա, Ամերիկաներում ա աշխատում ու ապրում, կին, երեխաներ ունի, ու ինձնից շատ ա լինում ակումբում էն դեպքում, որ եթե իմ կոմպը միացրած ա, ակումբս էլ ա բաց ու անընդհատ նայում եմ՝ ինչ կա, չկա: Իմ աշխատելը վայ աշխատել կարա հարմարվի՝ շաբաթը մի աշխատանքային օրվա զբաղվածություն, համարյա թե ազատ գրաֆիկ, կին երեխա չունեմ, տունն եմ մնացել: Այսինքն, լիքը ժամանակ ունեմ ակումբում լինելու, բնականաբար ինձ զարմացնում ա Մեֆի էդքան շատ ակումբում լինելը, ու ես իր հետ խոսելիս միշտ աշխատում եմ հատկապես զգույշ լինել, որովհետև ինձ համար մութ մարդ ա, ու եսիմ, հանկարծ մի հուսահատ վիճակում չլինի, հանկարծ իմ ավել խոսքը չխոցի իրեն: Մեֆի մասին եմ ասում, որովհետև իր գրառումն եմ մեջբերել, բայց համարյա յուրաքանչյուրին իմ մեջ վերլուծած ունեմ, գուցե շատ սխալ, ու ամենքի հետ փորձում եմ գոնե իմ վերլուծածը հաշվի առնելով խոսել:

Էն որ ասում եմ՝ էնպես խփեմ, հանկարծ չցավացնի: Բնականաբար, ես սովորական մարդ եմ, ասացի՝ ազապ տղա եմ, սիրահարվում եմ, հիասթափվում, մերժվում, լիքը ազատ ժամանակ ունեմ էս ամենի համար, սովորական մարդ եմ, սիրելի մարդիկ ունեմ, ովքեր հիվանդանում են, լինում է՝ նույնիսկ մահանում են, լինում է՝ արտագաղթում են, լինում է՝ հեռու են, ինչքան էլ ես փորձեմ շատ թախծատոչոր չլինել, հազար ու մի տրամադրությամբ մտնում եմ ֆորում, ուզում եմ ցրվեմ, ու մեկ էլ զգում եմ, որ մեկը իմ սրտի նեղ ժամանակ կայֆեր ա բռնում՝ իմ քննարկման ժամանակ արած մի գրառումից կառչելով, մեղադրելու չի, ինքը չգիտի էդ պահին իմ սիրտը գուցե կոտրված է այլևս, գուցե էնպիսի բան ա պատահել, որ նույնիսկ գրելու չի, բայց ախր ես մտածում եմ է գրելուց որ դիմացինիս հետ ով իմանա մի բան կարող ա պատահած լինի, իսկ դիմացինսի վեջը չի:

Բնական ա արտագաղթում եմ ավելի հարմարավետ միջավայր, իմ օրագիր՝ հեռու քննարկումներից, ներվեր ուտոցներից և այլն:

Ու գիտեմ, որ մեծ մասդ ինձ հետ համաձայն չեք լինի, բայց կարծում եմ՝ ինչքան քիչ լինի փոխադարձ հարգանքը քննարկումների ժամանակ, էնքան քիչ են լինելու քննարկումները: Նույն Մեֆը, երբ մեկ էլ կպչում ա մեկից, ասենք Բյուրից, կամ էն անգամ Վոլտերայից, հազար ձևի մտածողություն կա, իմ պես հոգեպես ոչ հավասարակշիռ մարդը, ով չի ուզում փոխադարձ ղժժալ, չի ուզում նաև հաշիվ պահանջել, ծիծաղելի էլ ա, չի ուզում հայհոյել, իրան թվում ա, թե տենց կէժանացնի իրան, էդձև դեպքերում գնում ա իրա օրագիր ինքն իրա հետ զվարճանալու: Մեֆի մասին եմ ասում, որովհետև Մեֆի գրառումն եմ մեջբերել:

Էնպես որ քննարկումը խրախուսում են խրախուսելով, ոչ թե դիմացինի վրա բոցեր բռնելով հենց հակառակ կարծիք են ունենում:

Հա Շին մի բան հարցնեմ… եթե էս գրառումն արած լիներ ասենք Չուկը, քո գրառումն էս տեսքը կունենա՞ր…