Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, էնքան եք ասելու, ջահելները նադայել լինեն, թողնեն գնան, էլի մնանք թոշակառուներով

Զգույշ մենք չանցնենք թոշակի

[StrangeLittleGirl]

Քանի սիրտս բացել եմ, մի երկու բան էլ ասեմ, դրանց հասցեին:

Միգուցե ես եմ աննորմալ, բայց Իտալիա գալը իմ համար երազանք էր, էս անտեր երկիրն էնքան սիրուն ա, էնքան տեսնելու բան կա, որ մարդ գործ չունենա ու լիքը փող ունենա, գնա ինչքան տեսնելու բան կա, տեսնի: Բայց էս աֆրիկացիների մեծ մասին դա բնավ չի հետաքրքրում: Մի երկու ամիս առաջ գնացել էինք Պադուա ցուցահանդեսի, ես նախօրոք պլանավորել էի, որ ցուցահանդեսից հետո պիտի գնայի քաղաքը տեսնելու, նույնիսկ իմ համար տուր էի կազմել, թե ինչ պետք ա տեսնեի: Անկապ ցուցահանդես էր, մի ժամում վերջացրեցինք, գնացքի տոմսերն էլ 6 ժամից էր, առաջարկեցի միասին գնանք քաղաքը տեսնելու: Մի երկու հոգի հրաժարվեցին, գնացին կայարան տոմսը փոխելու, մյուսներն էլ, թե հա, Պադուայում Սան Անտոնիոյի եկեղեցին կա, անպայման ուզում ենք էդ եկեղեցին տեսնենք: Գնացինք եկեղեցին տեսանք, շատ հզոր կառույց էր, առաջարկեցի մյուս հայտնի եկեղեցին էլ տեսնել, սրանք սկսեցին չեմուչում անել, բայց երկար համոզելուց հետո, եկան: Հետո պարզեցի, որ աֆրիկացիները բողոքական են ու իրենք կաթոլիկ եկեղեցիներ չեն գնում, իսկ Պադուայի Սան Անտոնիոյի եկեղեցին աշխարհի 8 եկեղեցիներից մեկն ա, որը համարվում է բոլոր դավանանքների եկեղեցի, դրա համար էին ուզում էդտեղ գնալ: Մյուս եկեղեցուց հետո առաջարկեցի գնալ Պադուայի բուսաբանական այգի, որը աշխարհի ամենահին բուսաբանական այգին ա ու Յունեսկոյի համաշխարհային ժառանգության ցանկում ա: Սրանք որ իմացան, մուտքը փողով ա (ընդամենը 2 եվրո), մի հատ նենց լացուկոց դրեցին, ոնց որ միլիոն էի ուզում, բայց եկան: Բուսաբանականից հետո էլ ձեռքս չդիմացան, հետ գնացին կայարան:

Մի ամիս առաջ էլ Մոնտեզարքիո էինք գնացել, գիշերը էնտեղ էինք մնալու: Մոնտեզարքիոն փոքր քաղաք էր, միակ հետաքրքիր վայրը բլրի գլխի ամրոցն էր, որոշեցինք իրիկունը բարձրանալ: Աֆրիկացիները չեկան, մնացին հյուրանոցում, հարբեցին, ուռեցին, երբ որ հետ եկանք, սկսեցին մեր աղջիկներին ձեռք գցել ու անկապ դուրս տալ: Ահավոր կատաղել էինք, բոլորին տարանք սենյակներում փակեցինք, որ համը չհանեին:

Մեկ էլ սրանք մոլեռանդ հավատացյալներ են, ՖԲ-ում բոլորից unsubscribe եմ եղել, որովհետև վայրյանը մեկ «Հիսուսը սիրում է քեզ, լայքիր, շեյր արա էս նկարը ու քոմենթիր «ամեն»» կարգի ստատուսներ ու նկարներ էին շեյր անում: Մեր խմբում մի հատ սիրիացի կա (մուսուլման), շատ լուրջ ու խելացի մարդ ա, պատերազմի պատճառով ընտանիքով եկել ա Իտալիա: Ինքը իմ ամենամոտ ընկերներիցս մեկն ա: Ուգանդացին կոնֆլիկտ ուներ սիրիացու հետ, պրոյեկտներից մեկի ժամանակ երկուսին նույն թիմ գցեցին ու պատերազմ սկսվեց… Ուգանդացին ամեն օր դասի ժամանակ դիսկուսիաներին պիտի հիշեցներ, որ ինքը քրիստոնյա է, որ ինքը արդար ու ազնիվ մարդ է (մյուսներն էլ թութակի պես նույն բանն էին կրկնում), բայց հենց իր թիմի հետ էր լինում, քիչ էր մնում խեղճ սիրիացուն տռաս հաներ: Էս կոնֆլիկտը էնքան խորացավ, որ սիրացին քիչ էր մնում գնար ռեկտորին բողոքեր, վերջում դասախոսներից մեկը երկուսին կանչեց, իրավիճակը հարթեց:

Ռուֆ, մինչև հիմա գաղտնիքը չե՞ս սովորել: Պետք ա մենակ ճամփորդել, մենա՜կ, որ ամեն տեսակի նվվոցներից ու չեմուչումներից հեռու մնաս, սրտիդ ուզածն անես:

Ի դեպ, հիմա Հոթորն եմ կարդում, պատմվածքներից մեկը հենց Պադուայում էլ տեղի ա ունենում

[Varzor]

Արաա՜ փաստորեն հանրահայտ Flight Of Bumblebee-ն Римский-Корсаков-ի ստեղծագործությունն ա «Сказ о царе Салтане» օպերայից:
Ակումբցիների միջից ու՞մ էր հայտնի այդ փաստը

Ինձ որ հայտնի էր:
Հավեսին գործա, բավականին բարդ կատարման համար, մանավանդ կիթառով:

[Valentina]

Ինձ որ հայտնի էր:
Հավեսին գործա, բավականին բարդ կատարման համար, մանավանդ կիթառով:

Ինձ թվում ա էտ գործը կամայական գործիքով դժվար ա կատարել, բարձր պրոֆեսիոնալիզմ ա պահանջում:

[Smokie]

Ինձ որ հայտնի էր:
Հավեսին գործա, բավականին բարդ կատարման համար, մանավանդ կիթառով:

Ինձ թվում ա էտ գործը կամայական գործիքով դժվար ա կատարել, բարձր պրոֆեսիոնալիզմ ա պահանջում:

Ու մի հետաքրքիր փաստ էլ Եթե ստեղծագործությունը չնվագես, այլ փորձես բերանդ փակ երգել, համրի պես՝ իսկականից մեղվի տզզոց ա դառնալու

[Ռուֆուս]

Ռուֆ, մինչև հիմա գաղտնիքը չե՞ս սովորել: Պետք ա մենակ ճամփորդել, մենա՜կ, որ ամեն տեսակի նվվոցներից ու չեմուչումներից հեռու մնաս, սրտիդ ուզածն անես:

Ի դեպ, հիմա Հոթորն եմ կարդում, պատմվածքներից մեկը հենց Պադուայում էլ տեղի ա ունենում

Համաձայն եմ, մենակով շատ ավելի լավ ա, բայց մենակով ճանապարհորդելու դեպքում մի հատ մեծ պրոբլեմ կա. ֆոտոները: Պատահական անցորդներին ինչքան խնդրել եմ ինձ նկարել, միշտ անհաջող ֆոտոներ են արել, էնքան որ քեզ չխկցեն, գնան գործերով: Էս վերջերս հատուկ տակտիկա էի ընտրել, մենակ էն մարդկանց էի խնդրում ինձ նկարել, ովքեր որ պրոֆեսիոնալ կամերաներով էին ֆրֆրում, բայց մեկ ա նույն զիբիլ արդյունքն էր Բայց երբ որ իմ խելքի մարդ եմ ճարում, իրենց հետ ճամփորդում, ավելի հավես ա, քան մենակ:

Հոթորն ի՞նչ ա: Պադուան հրաշք քաղաք ա, բայց ոնց որ Իտալիա չլինի: Ճարտարապետությունը իտալականի, բյուզանդականի ու արաբական խառնուրդ ոնց որ լինի, պատկերացրու Վենետիկը՝ ցամաքի վրա, քաղաքն էլ ահավոր կոկիկ ու մաքուր ա:

[StrangeLittleGirl]

Համաձայն եմ, մենակով շատ ավելի լավ ա, բայց մենակով ճանապարհորդելու դեպքում մի հատ մեծ պրոբլեմ կա. ֆոտոները: Պատահական անցորդներին ինչքան խնդրել եմ ինձ նկարել, միշտ անհաջող ֆոտոներ են արել, էնքան որ քեզ չխկցեն, գնան գործերով: Էս վերջերս հատուկ տակտիկա էի ընտրել, մենակ էն մարդկանց էի խնդրում ինձ նկարել, ովքեր որ պրոֆեսիոնալ կամերաներով էին ֆրֆրում, բայց մեկ ա նույն զիբիլ արդյունքն էր Բայց երբ որ իմ խելքի մարդ եմ ճարում, իրենց հետ ճամփորդում, ավելի հավես ա, քան մենակ:

Հոթորն ի՞նչ ա: Պադուան հրաշք քաղաք ա, բայց ոնց որ Իտալիա չլինի: Ճարտարապետությունը իտալականի, բյուզանդականի ու արաբական խառնուրդ ոնց որ լինի, պատկերացրու Վենետիկը՝ ցամաքի վրա, քաղաքն էլ ահավոր կոկիկ ու մաքուր ա:

Ռուֆ, ես վաղուց արդեն չեմ էլ նկարվում, մենակ նկարում եմ Դե ես էլ մեկ-մեկ կուրսեցիներիս հետ եմ ճամփորդում, բայց մենակին հեչ դեմ չեմ:

Հոթորն՝ Hawthorne (երևի անհաջող տառադարձում էր ): Պատմվածք ունի Պադուայում տեղի ունեցող. մի հատ շատ սիրուն, բայց բառիս ամենաիսկական ու ուղղակի իմաստով թունավոր աղջկա մասին ա

[Ռուֆուս]

Ռուֆ, ես վաղուց արդեն չեմ էլ նկարվում, մենակ նկարում եմ Դե ես էլ մեկ-մեկ կուրսեցիներիս հետ եմ ճամփորդում, բայց մենակին հեչ դեմ չեմ:

Հոթորն՝ Hawthorne (երևի անհաջող տառադարձում էր ): Պատմվածք ունի Պադուայում տեղի ունեցող. մի հատ շատ սիրուն, բայց բառիս ամենաիսկական ու ուղղակի իմաստով թունավոր աղջկա մասին ա

Rappaccini's Daughter? Էլեկտրոնային տարբերակը գտնեմ կարդամ: Plot summary-ն ինչ-որ թունավոր բույսերի մասին էր ասում, հնարավոր ա բուսաբանական այգու հետ կապված լինի: Ի դեպ Պադուայի բուսաբանական այգին էլ հետաքրքիր պատմություն ունի: Պադուայի համալսարանը Եվրոպայի երկրորդ ամենահին համալսարանն ա Բոլոնյայից հետ: 15-րդ թե 16-րդ դարում համալսարանը փոքրիկ այգի ա ստեղծում, որտեղ դեղաբույսեր ու խոտաբույսեր են աճեցնում: Բայց գիշերների քաղաքի բնակիչները հա մտնում դեղաբույսերը գողանում են, մի քանի հոգի էլ թունավորվում մեռնում են: Դրա համար որոշում են այգին պարսպապատեն ու տենց ստեղծում են առաջին բուսաբանական այգին: Հիմա էլ այգին շատ հայտնի ա միջատակեր ու թունավոր բույսերի հավաքածուների համար:

[One_Way_Ticket]

Համաձայն եմ, մենակով շատ ավելի լավ ա, բայց մենակով ճանապարհորդելու դեպքում մի հատ մեծ պրոբլեմ կա. ֆոտոները: Պատահական անցորդներին ինչքան խնդրել եմ ինձ նկարել, միշտ անհաջող ֆոտոներ են արել, էնքան որ քեզ չխկցեն, գնան գործերով: Էս վերջերս հատուկ տակտիկա էի ընտրել, մենակ էն մարդկանց էի խնդրում ինձ նկարել, ովքեր որ պրոֆեսիոնալ կամերաներով էին ֆրֆրում, բայց մեկ ա նույն զիբիլ արդյունքն էր

Ինձ եթե խնդրում են նկարել, ես հակառակը, ուզում եմ անպայման նորմալ կադր անել, բայց մեկ-մեկ նկարվողները էնքան անկապ ռակուրս են ընտրած լինում, որ ոնց որ հենց իրենց ուզածն "էնքան որ չխկացնելն" է:
Եթե հարմար տեղ է լինում ֆոտոխցիկը հարմարեցնելու, ես ինձ թայմերով նկարում եմ: Անցորդներին էլ եմ խնդրում, նախապես զգուշացնելով, որ ոտքերս չկտրեն, ու ֆոնի վրայի կարևոր օբյեկտները չկտրեն: Մնացածը` հորիզոնը շտկել, պայծառությունն ու կոնտրաստը հարմարեցնել, աջից-ձախից-ներքևից-վերևից ավելորդ մասերը կտրել-հանել, ես արդեն խմբագրիչում կանեմ: Արդյունքում հաճախ նորմալ նկար է ստացվում:
Բայց StrangeLittleGirl-ի նման, առանձնապես չեմ սիրում նկարվել:

[StrangeLittleGirl]

Rappaccini's Daughter? Էլեկտրոնային տարբերակը գտնեմ կարդամ: Plot summary-ն ինչ-որ թունավոր բույսերի մասին էր ասում, հնարավոր ա բուսաբանական այգու հետ կապված լինի: Ի դեպ Պադուայի բուսաբանական այգին էլ հետաքրքիր պատմություն ունի: Պադուայի համալսարանը Եվրոպայի երկրորդ ամենահին համալսարանն ա Բոլոնյայից հետ: 15-րդ թե 16-րդ դարում համալսարանը փոքրիկ այգի ա ստեղծում, որտեղ դեղաբույսեր ու խոտաբույսեր են աճեցնում: Բայց գիշերների քաղաքի բնակիչները հա մտնում դեղաբույսերը գողանում են, մի քանի հոգի էլ թունավորվում մեռնում են: Դրա համար որոշում են այգին պարսպապատեն ու տենց ստեղծում են առաջին բուսաբանական այգին: Հիմա էլ այգին շատ հայտնի ա միջատակեր ու թունավոր բույսերի հավաքածուների համար:

Ճիշտ այդպես Չէ, բուսաբանական այգու մասին չի, Ռապաչինիի (ճի՞շտ տառադարձեցի) անձնական այգու մասին ա (չնայած կարող ա բուսաբանականն ա նախատիպ, եսի՞մ): Հա, էնտեղ թունավոր բույսեր են աճում, որոնք աղջկան էլ են թունավոր դարձրել: Մի խոսքով, կարդա, պստիկ բան ա, լավ էլ գործ ա:

[StrangeLittleGirl]

Ժամանակին ես շատ էի սիրում լուծվող սուրճ: Առանձնապես բծախնդիր էլ չէի, սովորական Nescafe Gold-ը ինձ լրիվ հերիք էր: Ավստրալիա որ տեղափոխվեցի, սկզբում էլի լուծվող սուրճ էի խմում: Խանութից գնեցի առաջին պատահած ապրանքանիշը, ու հաճույքով խմում էի: Հետո գնեցի Nespresso կոֆե եփող մեքենա: Դրանով սարքած առաջին էսպրեսսոյի առաջին կումը` հիացմունք: Այ սա է իսկական սուրճը: Բայց աստիճանաբար սովորեցի դրա համին: Ու սկսեցի կարոտել հին ժամանակներին, երբ մեծ բաժակով լուծվող սուրճը երկար վայելում էի, ոչ թե հիմիկվա պես. մի քանի կում արեցիր, պրծավ: Երեկ գնացի խանութ, գնեցի այն նույն ապրանքանիշի լուծվող սուրճը, որ մինչև Նեսպրեսսոն խմում էի: Բայց ավաղ: Արդեն չխմվեց: Ես էլ երբեք առաջվա երկարատև հաճույքը չեմ ստանա սուրճից:

Nespresso-ն նույն Senseo-ն չի՞: Եթե հա, ապա պիտի որ մեծ բաժակով սարքելու հնարավորություն էլ ունենա, ուղղակի էդ դեպքում երկու հատ pad ես օգտագործում:

Ամեն դեպքում, ինձ մոտ լուծվող սուրճը ոսկե զապասն ա Հենց ոչ մի բան չի օգնում, որ արթուն մնամ, մի մեծ բաժակով սուրճ եմ սարքում ու դանդա՜ղ վայելում:

[One_Way_Ticket]

Nespresso-ն նույն Senseo-ն չի՞: Եթե հա, ապա պիտի որ մեծ բաժակով սարքելու հնարավորություն էլ ունենա, ուղղակի էդ դեպքում երկու հատ pad ես օգտագործում:

Ամեն դեպքում, ինձ մոտ լուծվող սուրճը ոսկե զապասն ա Հենց ոչ մի բան չի օգնում, որ արթուն մնամ, մի մեծ բաժակով սուրճ եմ սարքում ու դանդա՜ղ վայելում:

Senseo-ն չգիտեմ ինչ է: Հա, ինքը pad-երից է սարքում սուրճը: Երկու pad ոնց որ թե մեջը չի տեղավորվի: Մի հատից "մեծ" սարքելու օպցիա ունի, բայց նախ դա էլ է փոքր (ընդամենը 110 մլ), հետո էլ էսպրեսսոյից հետո դրա առոմատն էլ է արդեն թույլ թվում:

[StrangeLittleGirl]

Senseo-ն չգիտեմ ինչ է: Հա, ինքը pad-երից է սարքում սուրճը: Երկու pad ոնց որ թե մեջը չի տեղավորվի: Մի հատից "մեծ" սարքելու օպցիա ունի, բայց նախ դա էլ է փոքր (ընդամենը 110 մլ), հետո էլ էսպրեսսոյից հետո դրա առոմատն էլ է արդեն թույլ թվում:

Նայեցի նկարները: Չէ, Senseo-ն չի: Senseo-ն ունի երկու pad-անի տեղ, դա դնում ես, կամ երկու բաժակ ես սարքում, կամ մի մեծ: Հա՛, մի հատից մեծն էն չի: Ոնց որ մորքուրս ա ասում՝ կանալիզացիայի ջուր:

[Շինարար]

Հակասությունների երկիր ա Իտալիան, տղերքը ունքերն են պոկում ու տուշ քսում, իսկ աղջիկները փռչոտ ունքերով առանց մակիյաժ ման են գալիս: Երեկ սխալմամբ բաղնիքի դուռը բացեցի, տեսնեմ flatmate-ս հավեսով ունքերն ա պռչոկում, էդ տեսարանն էնքան անսպասելի էր, որ իրար խառնվեցի, հայերեն «կներես» ասեցի, ափալ-թափալ դուռը փակեցի:

Որ մեզ նոր զորամաս էին տեղափոխել, ընկանք մի պոռնո (էս բառը վերջերս ակտուալ ա դարձել) վաշտ` բարդակ: Կազառմում ծխում էին, բիչոկները թափում հենց տեղում, աղբակույտերը` էս ու էն կողմ, մի անկյունում ղումար էին խաղում, մյուսում` իրար ծեծում, էն մյուսում` իրար սիրում: Մտանք ներս ու ապշած տեղավորվեցինք մի կոյկի վրա, տեսնենք` մի տղա տաբուրետկեքը շարել, պառկել ու շտանգով ժիմ ա անում, հասկացանք, որ ինքը ըտեղ վերջերից ա: Վերջը, էդպես զարմանալի տեսարանները չէինք հասցնում մարսել իրար հետևից, իսկ մենք ամենակարգապահ զորմասերից մեկից էինք եկել, մեկ էլ էդ նույն տղան վեր կացավ` սպիավոր ահասարսուռ դեմքը ի ցույց դնելով մեզ, մոտեցավ պատուհանի մոտի մահճակալին, հանեց հայելին, պինցետը ու մեծագույն խնամքով սկսեց ունքերը փետել

[Ռուֆուս]

Բացել ա

Բայց էս տղու ունքերը առանց էդ էլ նորմալ ա, հայկական ավանդական unibrow չէ: Էսօր տեսա, բարակ գիծ էր թողել, ոնց որ սաղ վախտ ապշած վրադ նայեր