Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[մարդ եղած վախտ]

Ինձ թվում ա էս թեմայում արժի առանձնացնել սովորությունն (habit) ու կախվածությունը (addiction)։ Իմ հասկանալով սովորությունը ինչ-որ պրոցեսների shortcut ա, ասենք` դուրս գալուց առաջ դռան կողքն ես հայտնվում, ավտոմատ վերցնում ես սանրը։ Սանրվելուց քիմիական կախվածություն չես ունենում, իսկ նիկոտինից, շաքարից կարող ես ունենալ։
Հ.գ. օրը մի հատ կամ շաբաթը 3 անգամ նաչինկով կարկանդակի նկատմամբ կարծիք չունեմ, կամ ավելի շուտ` ամեն մարդու որոշելիքն ա, ուղղակի ուզեցի տերմինները առանձնացնել։

[StrangeLittleGirl]

Ինձ թվում ա էս թեմայում արժի առանձնացնել սովորությունն (habit) ու կախվածությունը (addiction)։ Իմ հասկանալով սովորությունը ինչ-որ պրոցեսների shortcut ա, ասենք` դուրս գալուց առաջ դռան կողքն ես հայտնվում, ավտոմատ վերցնում ես սանրը։ Սանրվելուց քիմիական կախվածություն չես ունենում, իսկ նիկոտինից, շաքարից կարող ես ունենալ։
Հ.գ. օրը մի հատ կամ շաբաթը 3 անգամ նաչինկով կարկանդակի նկատմամբ կարծիք չունեմ, կամ ավելի շուտ` ամեն մարդու որոշելիքն ա, ուղղակի ուզեցի տերմինները առանձնացնել։

Բայց ասենք պահի տակ նաչինկայով կարկանդակ ուզելն էլ կախվածության նշան չի էլի։ Ու տված վնասներն էլ հարաբերական ա։ Ասենք մարդը ահավոր սթրեսված վիճակում քաղցր բան ա ուզում, ուտում ա, դրանից հաճույք ստանում, ներվերը մի քիչ հանգստանում են։ Հիմա դա վնա՞ս ա, թե՞ օգուտ։ Կամ կախվածությու՞ն ա, թե՞ չէ։

[մարդ եղած վախտ]

Բայց ասենք պահի տակ նաչինկայով կարկանդակ ուզելն էլ կախվածության նշան չի էլի։ Ու տված վնասներն էլ հարաբերական ա։ Ասենք մարդը ահավոր սթրեսված վիճակում քաղցր բան ա ուզում, ուտում ա, դրանից հաճույք ստանում, ներվերը մի քիչ հանգստանում են։ Հիմա դա վնա՞ս ա, թե՞ օգուտ։ Կամ կախվածությու՞ն ա, թե՞ չէ։

Համաձայն եմ, որ կախվածության նշան չի, բայց նաև միանշանակ պատասխան չեմ կարող տալ։ Ինձ թվում ա շատ անհատական ա։ Կոնկրետ ես քո նշած ահավոր սթրեսված դեպքում երբ քաղցր եմ ուզում, ուտում եմ, ոչ խղճի խայթ եմ զգում, ոչ էլ համարում եմ լավ բան արեցի։ Ուղղակի էդ պահին կարիքը ունեի, կերա։ Բայց նաև զգոն եմ, որ եթե օրինակ պրոկրաստինացիայի համար ուզեմ ծամել, չծամեմ, կամ ծամելուց գոնե քաղցր չծամեմ։

[StrangeLittleGirl]

Համաձայն եմ, որ կախվածության նշան չի, բայց նաև միանշանակ պատասխան չեմ կարող տալ։ Ինձ թվում ա շատ անհատական ա։ Կոնկրետ ես քո նշած ահավոր սթրեսված դեպքում երբ քաղցր եմ ուզում, ուտում եմ, ոչ խղճի խայթ եմ զգում, ոչ էլ համարում եմ լավ բան արեցի։ Ուղղակի էդ պահին կարիքը ունեի, կերա։ Բայց նաև զգոն եմ, որ եթե օրինակ պրոկրաստինացիայի համար ուզեմ ծամել, չծամեմ, կամ ծամելուց գոնե քաղցր չծամեմ։

Հարցս իրականում հռետորական էր։ Նաեւ նպատակ ունեի ցույց տալու, որ ամեն ինչ էնքան էլ միանշանակ չի։ Իհարկե, չեմ բացառում, որ անպայման կլինեն մարդիկ, որ կասեն, որ չէ, դա կախվածություն ա, որ չէ, ինքնախաբեությամբ ես զբաղվում։ Բայց փաստը մնում ա փաստ, որ կան իրավիճակներ, որտեղ շաքարի տված օգուտն ավելի մեծ ա, քան վնասը։
Մի ուրիշ օրինակ էլ. մամաս քաղցկեղից ա բուժվում։ Վերջերս մի հատված կար, որ նենց ցավերի մեջ էր, որ ոչինչ չէր կարողանում ուտել։ Իրան կենդանի պահելու ու օրգանիզմ սնունդ մտցնելու միակ միջոցը շաքարի ներարկումն էր (ի դեպ, նաեւ դիաբետ էլ ունի): Այսինքն, շաքարը դարձել էր կենսական անհրաժեշտություն։

Կարծում եմ՝ կյանքում ցանկացած ընտրություն անելիս կարեւոր ա գնահատել վնաս-օգուտ բալանսը, ոչ թե կատեգորիկ որեւէ բան որպես վնասակար, ուրիշները որպես օգտակար դասակարգելը։ Ու նաեւ հասկանալը, որ էս բալանսը կարա շատ տարբեր լինի մարդուց մարդ՝ պայմանավորված ֆիզիոլոգիական, տարիքային, սոցիալ-մշակութային ու այլ առանձնահատկություններով։

[One_Way_Ticket]

Հա, կախվածությունները հիմնականում վնասակար բաներից են լինում, բայց կարող են նաև ոչ վնասակար բաներից լինել: Ճիշտ ա, ընդհանուր առմամբ էլ կախվածություն երևույթը ինքն իրենով` անկախ նրանից, թե ինչ ա, արդեն վնասակար, անառողջ երևույթ ա, քանի որ ենթադրում ա հիվանդագին, անկառավարելի պահանջ ինչ-որ բանի նկատմամբ: Ուղղակի մազերը սանրելն էնպիսի գործողություն ա, որ կախվածության վերածվելու չնչին պոտենցիալ ունի: Բացի դրանից, առանց մազերը սանրելու տնից դուրս գալու առաջացրած դիսկոմֆորտի պատճառը վատ տեսք ունենալու մտավախությունն ա, ինչը միանգամայն տրամաբանական ու ադեկվատ մտավախություն ա: Այ, եթե զուտ սանրելու բուն պրոցեսը լիներ անդիմադրելի պահանջ ու ինքնանպատակ, կարելի էր կախվածություն համարել: Իսկ կարկանդակ ուտելու ցանկության հիմքում ոչ մի առողջ ու տրամաբանական պատճառ չկա, զուտ հաճույքն ա, որին սովոր ես:

Է բայց հաճույք ստանալն ինչ վատ բան է՞ որ։ Կամ վատ տեսքի մտավախությունն ինչով է ադեկվատ։ Ես կառաջարկեի՝ սկզբում ինքդ քո համար փորձես սահմանել կախվածությունը, ինքդ այն "տեստավորես", համոզվես, որ այդ սահմանման տակ ընկնող ցանկացած երևույթ իրոք համարում ես կախվածություն, նոր քննարկենք։ Ես ծրագրավորող մարդ եմ, ինձ այլ կերպ դժվար է։ Էս պահի դրությամբ նման է, որ դու ինձ ասում ես "երկնիշ զույգ թիվ լինել չի կարող", ես ասում եմ՝ "կարող է, օրինակ 14-ը", դու ասում ես՝ "հա, բայց 14-ը 7-ի վրա էլ է բաժանվում"։

[մարդ եղած վախտ]

Է բայց հաճույք ստանալն ինչ վատ բան է՞ որ։

Բա ինչի՞ ես սեքսից ստացած հաճույքին տենց վերապահումով մոտենում

[ivy]

Էս քննարկման ամենահավես պահն էն ա, որ «նաչինկով կարկանդակ» ասելով՝ ամեն մեկը մի բան ա պատկերացնում
Առաջարկում եմ էստեղ դնել ձեր պատկերացրած կարկանդակի նկարը, հետո թող էս կողմերի առողջագետները՝ ի դեմս Արամի, Վիշապի ու Ուլուանայի, դասակարգեն դրանք ըստ «վտանգավորության» աստիճանի: Մի բան ինձ հուշում ա, որ էդ դասակարգումներն էլ են իրարից տարբեր լինելու, ու մենք վերջը սոված ենք մնալու:

[One_Way_Ticket]

Բա ինչի՞ ես սեքսից ստացած հաճույքին տենց վերապահումով մոտենում

Այդ վերապահումը ես ինքս իմ համար եմ անում։ Ուրիշների ստացած հաճույքի համար չեմ ասում, որ վնասակար է, կամ որ կախվածություն է։

[Ուլուանա]

Է բայց հաճույք ստանալն ինչ վատ բան է՞ որ։ Կամ վատ տեսքի մտավախությունն ինչով է ադեկվատ։ Ես կառաջարկեի՝ սկզբում ինքդ քո համար փորձես սահմանել կախվածությունը, ինքդ այն "տեստավորես", համոզվես, որ այդ սահմանման տակ ընկնող ցանկացած երևույթ իրոք համարում ես կախվածություն, նոր քննարկենք։ Ես ծրագրավորող մարդ եմ, ինձ այլ կերպ դժվար է։ Էս պահի դրությամբ նման է, որ դու ինձ ասում ես "երկնիշ զույգ թիվ լինել չի կարող", ես ասում եմ՝ "կարող է, օրինակ 14-ը", դու ասում ես՝ "հա, բայց 14-ը 7-ի վրա էլ է բաժանվում"։

Հաճույք ստանալն ընդհանրապես լավ բան ա, բայց եթե հաճույքի աղբյուրը բացի հաճույքից, նաև վնաս ա հասցնում, ստացվում ա, որ կոնկրետ տվյալ բանից հաճույքի համար օգտվելն էնքան էլ լավ բան չի: Վատ տեսք ունենալու մտավախությունը ադեկվատ ա էնքանով, որքանով բնական ու նորմալ ա լավ տեսք ունենալու ցանկությունը: Իսկ կախվածության սահմանումը սա ա. ցանկացած բան, որն անհրաժեշտ չի մարդու գոյության ու առողջ կենսագործունեության համար, բայց որի բացակայությունից մարդն առնվազն դիսկոմֆորտի մեջ ա ընկնում, կախվածություն ա:

[One_Way_Ticket]

Հաճույք ստանալն ընդհանրապես լավ բան ա, բայց եթե հաճույքի աղբյուրը բացի հաճույքից, նաև վնաս ա հասցնում, ստացվում ա, որ կոնկրետ տվյալ բանից հաճույքի համար օգտվելն էնքան էլ լավ բան չի: Վատ տեսք ունենալու մտավախությունը ադեկվատ ա էնքանով, որքանով բնական ու նորմալ ա լավ տեսք ունենալու ցանկությունը: Իսկ կախվածության սահմանումը սա ա. ցանկացած բան, որն անհրաժեշտ չի մարդու գոյության ու առողջ կենսագործունեության համար, բայց որի բացակայությունից մարդն առնվազն դիսկոմֆորտի մեջ ա ընկնում, կախվածություն ա:

Հենց քո սահմանմամբ ստացվում է, որ լավ տեսք ունենալու ձգտումը կախվածություն է, եթե չունենալը դիսկոմֆորտ է պատճառում (շատերին պատճառում է)։ Նորմալն ու բնականը էս կոնտեքստում շատ աբստրակտ հասկացություններ են։ Մարդու գոյության ու առողջ կենսագործունեության համար լավ տեսքը բացարձակապես անհրաժեշտ չէ։

[One_Way_Ticket]

Էս քննարկման ամենահավես պահն էն ա, որ «նաչինկով կարկանդակ» ասելով՝ ամեն մեկը մի բան ա պատկերացնում
Առաջարկում եմ էստեղ դնել ձեր պատկերացրած կարկանդակի նկարը, հետո թող էս կողմերի առողջագետները՝ ի դեմս Արամի, Վիշապի ու Ուլուանայի, դասակարգեն դրանք ըստ «վտանգավորության» աստիճանի: Մի բան ինձ հուշում ա, որ էդ դասակարգումներն էլ են իրարից տարբեր լինելու, ու մենք վերջը սոված ենք մնալու:

Ես ամեն անգամ շոկոլադի նաչինկայով կռուասան եմ պատկերացնում։

[Freeman]

Էս քննարկման ամենահավես պահն էն ա, որ «նաչինկով կարկանդակ» ասելով՝ ամեն մեկը մի բան ա պատկերացնում
Առաջարկում եմ էստեղ դնել ձեր պատկերացրած կարկանդակի նկարը, հետո թող էս կողմերի առողջագետները՝ ի դեմս Արամի, Վիշապի ու Ուլուանայի, դասակարգեն դրանք ըստ «վտանգավորության» աստիճանի: Մի բան ինձ հուշում ա, որ էդ դասակարգումներն էլ են իրարից տարբեր լինելու, ու մենք վերջը սոված ենք մնալու:

Չեմ սիրում կարկանդակ ու գրեթե չեմ ուտում, տեսակներից էլ գաղափար չունեմ, բայց ինչ որ հատապտղային միջուկով թխվածք էի պատկերացնում ։դ

[enna]

Սենց մտածում եմ, թե շուրջս քանի մարդ կա, որ քաղցրից կտրուկ չի հրաժարվել, բայց ամեն օր երազում ա մի հատ կարկանդակի մասին ու մենակ 1 հոգի գտա տենց։ Մնացածների կյանքի ու զգացողությունների վրա չեմ նկատել քաղցրի առկայությունը կամ բացակայությունը շատ մեծ ազդեցություն ունենա։

[StrangeLittleGirl]

Էս քննարկման ամենահավես պահն էն ա, որ «նաչինկով կարկանդակ» ասելով՝ ամեն մեկը մի բան ա պատկերացնում
Առաջարկում եմ էստեղ դնել ձեր պատկերացրած կարկանդակի նկարը, հետո թող էս կողմերի առողջագետները՝ ի դեմս Արամի, Վիշապի ու Ուլուանայի, դասակարգեն դրանք ըստ «վտանգավորության» աստիճանի: Մի բան ինձ հուշում ա, որ էդ դասակարգումներն էլ են իրարից տարբեր լինելու, ու մենք վերջը սոված ենք մնալու:

Ոնց փորձում եմ վիզուալիզացնել, չի ստացվում։ Բայց ինձ համար դրա փոխարինիչը (երազանքների քաղցրավենիքը) երեւի մեր տան մոտի փռի վեգան շոկոլադի տորթը կլինի, որի վերին մասը սեւ շոկոլադի կրեմ ա, ստորին մասը՝ փշրած ընդեղեն։ Հիմա մտածում եմ՝ ով գիտի մեջը սկի վերամշակված շաքար չկա էլ ։)) Սենց թիթիզությունները սովորաբար բանանով կամ խուրմայով են սարքում։

[StrangeLittleGirl]

Ի դեպ, շաքարի վնասակարության հարաբերականության մասին մի բան էլ ասեմ։ Ընդհանրապես, խմորեղենների մեջ շաքարի օգտագործման հսկայական մշակութային տարբերություններ կան։ Ամուսինս խմորեղեն շատ ա թխում (օ՜ ինչպիսի՜ հերետիկոսություն, բայց ասեմ, ես դրանցից շատ հազվադեպ եմ օգտվում, մենակ հյուր ունենալու ժամանակ, ամուսինս ինքն էլ օրը մենակ մի կտոր, մնացածը գնում ա սառցարան կամ հյուրերին): Ուրեմն հաճախ ամերիկյան բաղադրատոմսերից ա օգտվում, բայց արդեն գիտի, որ շաքարի քանակը պետք ա մի երեք անգամ կրճատի։ Նույնն էլ Դանիայի փռերի խմորեղեններն են, որ շատ քաղցր չեն, ու մարդիկ դրանց են սովոր։ Հենց դրա պատճառով մեր գործի տեղի ճաշարանում երբ երբեմն խմորեղեն են մատուցում, գրեթե ոչ ոք չի ուտում. մի քանի անգամ փորձել ենք ու շաքարի գերդոզավորումից վատացել (հա, տենց էլ ա լինում, որ մարդիկ շատ քաղցր չեն կարում ուտեն)։ Ասածս էն ա, որ նույն մի կտոր խմորեղենը կախված շաքարի քանակից կարա ավել կամ պակաս վնասակար լինի, կախված նրանից, թե ինչի ա մարդ սովոր, ավել կամ պակաս հաճույքի աղբյուր լինի։ Օրինակ մեր գործի տեղի խմորեղենը բացարձակ հաճույքի աղբյուր չի շատերի համար։