Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Արամ]

Բայց եթե մարդիկ կան, որոնց պետք ա իսպառ հրաժարվել, որ չչարաշահեն, դրան էլ եմ հավատում (տենց մարդկանց էլ գիտեմ), բայց իրենց խաթր որևէ սննդակարգ դոգմա սարքել ոչ միայն չարժե, այլև անիմաստ ա ու թերևս վնաս` մի շարք առումներով։

Հա, կոնկրետ իմ դեպքում տենց ա։ Եթե պետք ա շաքար քիչ օգտագործեմ, ուրեմն ավելի լավ ա ընդհանրապես չօգտագործեմ, քիչը չափելի չի, ընդհանրապես չօգտագործելը չափելի ա։ Եթե պետք ա տղես լավ մեծանա, ուրեմն ինձ պետք ա վատ "habit"-ներով չտեսնի, օրինակ՝ չտեսնի, որ հեռախոսը դեմքիս պահած անկապ նստած եմ, եթե թեկուզ էդ օրվա մեջ 20 րոպե ա, թքած էդ 20 րոպեի վրա, պետք ա ընդհանրապես չանել, որ նաև չտեսնի։ Ու ընդհանրապես ցանկացած հարցում, իմ համար, եթե full commitment չկա, ուրեմն ոչ մի commitment էլ չկա։ Կիսա-commitment-ները ինձ չեն հետաքրքում, կամ մի բանը անում ես, կամ չես անում, էն արանքի gray զոնաները, ինձ անհետաքրքիր են, ես չեմ բացառում, որ մարդիկ կարող ա ըտեղ կարողանում են ապրել, առանց ինքնախաբեության, ոնց որ ասում են, դրոշակը իրանց ձեռքը - կոնկրետ իմ դեպքում, gray զոնաները վախենալու են, որովհետև զgում եմ թե ինչքան ռիսկային ա ինքնախաբեության գիրկը ընգնելը։

[Արամ]

Իմ համար սա ինչ-որ ուրիշ աշխարհից է հնչում։ Հա, կապ նկատել եմ, որ եթե մի օր թխվածք կերա, մյուս օրը ավելի շատ կուզեմ, քան երեկ էի ուզում, բայց ախր էդ անտերն էդքան թունդ կայֆ չի տալիս, որ քո նկարագրածի պես տենչաս։ Նոր ապրանք (թեկուզ մանրուք) գնելն ինձ ավելի շատ դոֆամին է տալիս, քան ինչ-որ նաչինկայով կարկանդակը։ Էն է, կմտնեմ ինտերնետ, մի բան կպատվիրեմ, ավելի լավ չէ՞, քան կուշտ փորին զոռով ուտելիք խցկելը։

Հա, լրիվ հասկանում եմ։ Լրիվ ուրիշ աշխրահից ա, որովհետև ուղղիղ 33 օր առաջ, իմ համար էլ լրիվ ուրիշ աշխրահից լինելու։ Շաքարի շատ օգտագործում (իմ դեպքում, շատ-շատ ու հիվանդագին, չնայած նրան, որ ոչ մի առողջական խնդիր չունեի) մի հատ "էներգիա/դոֆամինների" լվլ ա սարքում, որը դու սկի էլ չես էլ նկատում, որ "կայֆի" մեջ ես, քեզ թվում ա, հա հեչ, մի հատ կերար անցար, բայց հենց շաքարից լրիվ հրաժարվում ես, գալիս ես բազային վիճակի, էդ ժամանակ կարողանում ես նկատել, թե էդ ինչ "triggered" սթեյթում էիր միշտ էն ժամանակ ու թե ինչքան ավելի հանգիստ, ստաբիլ կարող ես լինել։ Նորից զուտ իմ փորձն ա, կիսվում եմ, մանրամասներով։ Հիմիկվա իմ goal-ը մինչև տարվա վերջ, սենց պահելն ա, որպեսզի հասկանա, իմ հոգեբանական լավ զբացողությունը, դա զուտ "դիսցիպլինա"-ի, ինքնակառավարման արդյունքում ստեղծված ինքնազգացողություն ա, թե ավելի խորաքային փոփոխության (ուտելիք/հորմոններ/կետո և այլն). Եթե մինչև մյուս տարի, իմ լավ զգացողությունը մնա, ուրմեն հաստատ ինքնակառավարման արդյունքում ստացած լավ էմոցիանները չեն, որովհետև փորձիցս ելնելով, դա 2 ամսից ավել չի տևում, 2 ամիս հետո, սովորական ա դառնում ու քո հոգեբական վիճակը էլի նույնն ա դառնում։ Իսկ եթե մնաց, ուրեմն ինչ ուտում ես՝ էդ էս։ Առնվազն իմ համար - ինչը Վիշապը մեռավ գոռալով, ես bet եմ արել, որ ճիշտ ա ինքը, կփորձեմ կասեմ։ ))

[Բարեկամ]

Հա, կոնկրետ իմ դեպքում տենց ա։ Եթե պետք ա շաքար քիչ օգտագործեմ, ուրեմն ավելի լավ ա ընդհանրապես չօգտագործեմ, քիչը չափելի չի, ընդհանրապես չօգտագործելը չափելի ա։ Եթե պետք ա տղես լավ մեծանա, ուրեմն ինձ պետք ա վատ "habit"-ներով չտեսնի, օրինակ՝ չտեսնի, որ հեռախոսը դեմքիս պահած անկապ նստած եմ, եթե թեկուզ էդ օրվա մեջ 20 րոպե ա, թքած էդ 20 րոպեի վրա, պետք ա ընդհանրապես չանել, որ նաև չտեսնի։ Ու ընդհանրապես ցանկացած հարցում, իմ համար, եթե full commitment չկա, ուրեմն ոչ մի commitment էլ չկա։ Կիսա-commitment-ները ինձ չեն հետաքրքում, կամ մի բանը անում ես, կամ չես անում, էն արանքի gray զոնաները, ինձ անհետաքրքիր են, ես չեմ բացառում, որ մարդիկ կարող ա ըտեղ կարողանում են ապրել, առանց ինքնախաբեության, ոնց որ ասում են, դրոշակը իրանց ձեռքը - կոնկրետ իմ դեպքում, gray զոնաները վախենալու են, որովհետև զgում եմ թե ինչքան ռիսկային ա ինքնախաբեության գիրկը ընգնելը։

Թյուրիմացությունը նրանում է, որ դուք կարկանդակով նաչինկան համարում եք վատ սովորություն, համեմատում եք ծխախոտի, նարկոտիկի, հեռախոսով 20 րոպե խոսելու հետ (թեև վերջինս վերապահումով կարելի ա համարել վատ սովորություն, ուրիշ առումներով ոչ միայն վատ չի, որ տղադ տեսնի, այլև գուցեև լավ է` ուրեմն, իր հայրը ընկերներ ունի կամ մարդիկ կան նրա կյանքում, ում հետ նա կարող է 20 րոպե խոսել)։
Իսկ կարկանդակը վատ սովորություն չի, այլ միանգամայն օգտակար բան` տարբեր առումներով (ֆիզիկական առողջության, հոգեբանական, սոցիալական, էսթետիկ, աշխարհահայացքային և այլն), և վնասակար կարող է դառնալ, ինչպես ամեն ինչը, եթե չափից շատ է ուտվում։
Եթե մարդը խնդիր ունի կոնկրետ շաքարի դեպքում կախվածություն ձեռք բերելու, թող իսպառ հրաժարվի, բայց պետք չի կարկանդակի չափավոր օգտագործումը նետել մոխրագույն գոտի, շատ էլ լուսավոր ու պայծառ գոտի ա

[Բարեկամ]

Իսկ սոցիալական կայքերում ժամերով կամ "եթե թեկուզ էդ օրվա մեջ 20 րոպե ա" զվռնելը, որը նույնպես երեխայի աչքից չի վրիպում, վատ սովորություն չի՞

[Բարեկամ]

Իսկ կարկանդակը վատ սովորություն չի, այլ միանգամայն օգտակար բան` տարբեր առումներով (ֆիզիկական առողջության, հոգեբանական, սոցիալական, էսթետիկ, աշխարհահայացքային և այլն), և վնասակար կարող է դառնալ, ինչպես ամեն ինչը, եթե չափից շատ է ուտվում։

Մի ոչ պակաս կարևոր առում մոռացա նշեմ․ մշակութային։

[Ուլուանա]

Հա, կոնկրետ իմ դեպքում տենց ա։ Եթե պետք ա շաքար քիչ օգտագործեմ, ուրեմն ավելի լավ ա ընդհանրապես չօգտագործեմ, քիչը չափելի չի, ընդհանրապես չօգտագործելը չափելի ա։ Եթե պետք ա տղես լավ մեծանա, ուրեմն ինձ պետք ա վատ "habit"-ներով չտեսնի, օրինակ՝ չտեսնի, որ հեռախոսը դեմքիս պահած անկապ նստած եմ, եթե թեկուզ էդ օրվա մեջ 20 րոպե ա, թքած էդ 20 րոպեի վրա, պետք ա ընդհանրապես չանել, որ նաև չտեսնի։ Ու ընդհանրապես ցանկացած հարցում, իմ համար, եթե full commitment չկա, ուրեմն ոչ մի commitment էլ չկա։ Կիսա-commitment-ները ինձ չեն հետաքրքում, կամ մի բանը անում ես, կամ չես անում, էն արանքի gray զոնաները, ինձ անհետաքրքիր են, ես չեմ բացառում, որ մարդիկ կարող ա ըտեղ կարողանում են ապրել, առանց ինքնախաբեության, ոնց որ ասում են, դրոշակը իրանց ձեռքը - կոնկրետ իմ դեպքում, gray զոնաները վախենալու են, որովհետև զgում եմ թե ինչքան ռիսկային ա ինքնախաբեության գիրկը ընգնելը։

Լրիվ համաձայն եմ: Ես էլ եմ էդ մոտեցումը նախընտրում, ու համարում եմ, որ մնացածը ռիսկային ա ու մեծ մասամբ ինքնախաբեություն: Ու կարծում եմ` ոչ թե կան մարդիկ, որոնց դեպքում տենց ա, այլ իրականում համարյա բոլորի դեպքում ա տենց, ու կան շատ քիչ մարդիկ, որոնք կարողանում են նենց վերահսկել էդ ամենը, որ ամեն ինչ նորմայի մեջ մնա ու չվնասի: Բայց, ըստ իս, նույնիսկ էդ մարդկանց դեպքում ավելի շատ հանգամանքներն են դեր խաղում (օրգանիզմ առանձնահատկություններ, շատ լավ գենետիկա, կենցաղային գործոններ), քան իրանց` չափը պահելու ունակությունը: Մնացած մարդիկ կամ ուղղակի իրանց հույս են տալիս, որ իրանց կկարողանան/կարողանում են կառավարել էդ չափը ու խուսափել չարաշահման հետևանքներից, կամ ուղղակի առանձնապես դեմ էդ չեն հետևանքներին, կամ էլ երբևէ չեն էլ խորացել ու մտածել հետևանքների մասին: Ու սրա մասին վկայող փաստերը մեջ շուրջը լիքն են: Քանի՞ մարդ եք ճանաչում, որ որևէ բանից կախվածություն չունի: Իսկ քանի՞ մարդ գիտեք, որի դեպքում կախվածությունն ընտրություն ա, այսինքն` ոչ թե չափն անցնելու, չարաշահելու, իր ցանկությունները կառավարել չկարողանալու հետևանքով ա կախվածություն ձեռք բերել, այլ հատուկ ինքնակամ որոշել ա էսինչ բանից կախվածություն ձեռք բերել: Ես, լիքը առողջ ապրելակերպ վարող մարդկանց ճանաչելով հանդերձ, շատ քիչ մարդկանց եմ ճանաչում, որ ոչ մի բանից կախվածություն չունենան (ուշադրություն. կախվածություն ասելով` հասկանում ենք առողջ կենսագործունեության համար ոչ անհրաժեշտ ու հիմնականում վնասակար բաների նկատմամբ անդիմադրելի ու անկառավարելի դարձած պահանջը, նենց որ օդից, ջրից ու նման բաներից «կախվածությունը» որպես օրինակ չնշեք, խնդրում եմ): Իսկ իր հոժար կամքով ու սեփական որոշմամբ կախվածություն ձեռք բերած մարդու ընդհանրապես չեմ մտաբերում, որ երբևէ ճանաչած լինեմ:

[Արամ]

Իսկ սոցիալական կայքերում ժամերով կամ "եթե թեկուզ էդ օրվա մեջ 20 րոպե ա" զվռնելը, որը նույնպես երեխայի աչքից չի վրիպում, վատ սովորություն չի՞

Իհարկե վատ սովորություն է։ Բայց նոթբուքի հարցում, ոչ մի բան չեմ կարող անել ցավոք սրտի։ Որովհետև աշխատանքիս մեծ մասը նոթբուքով ա, իսկ բալիկը նայելուց, խոմ չի նայելու ասի, հա էսի գործ ա անում, հա էսի վիդեո ա նայում, հա էսի նկարում ա, հա էսի քխ ա ֆեյսբուք ա մտել։ Երեխայի տեսանկյունը մի կողմ, սոցիալական կայքերում լրիվ պասիվ եմ, ակումբը իմ ամենաակտիվ տեղն ա։ Մեկ էլ ֆեսյբուք

[Բարեկամ]

Իհարկե վատ սովորություն է։ Բայց նոթբուքի հարցում, ոչ մի բան չեմ կարող անել ցավոք սրտի։ Որովհետև աշխատանքիս մեծ մասը նոթբուքով ա, իսկ բալիկը նայելուց, խոմ չի նայելու ասի, հա էսի գործ ա անում, հա էսի վիդեո ա նայում, հա էսի նկարում ա, հա էսի քխ ա ֆեյսբուք ա մտել։ Երեխայի տեսանկյունը մի կողմ, սոցիալական կայքերում լրիվ պասիվ եմ, ակումբը իմ ամենաակտիվ տեղն ա։ Մեկ էլ ֆեսյբուք

Հիմա չի հասկանում, մի քանի տարուց կհասկանա։ Ու էդ ժամանակ կթարգե՞ս երեխայի ներկայությամբ սոցիալական կայքերում ժամանակ անցկացնելը։

[One_Way_Ticket]

ուշադրություն. կախվածություն ասելով` հասկանում ենք առողջ կենսագործունեության համար ոչ անհրաժեշտ ու հիմնականում վնասակար բաների նկատմամբ անդիմադրելի ու անկառավարելի դարձած պահանջը, նենց որ օդից, ջրից ու նման բաներից «կախվածությունը» որպես օրինակ չնշեք, խնդրում եմ

Իսկ, ասենք, մազերը սանրելը՞։ Եթե ես տանից դուրս գալուց առաջ մազերս անպայման պիտի սանրեմ, նշանակում է՝ սանրվելուց կախվածությու՞ն ունեմ։ Լիքը տենց բան կարող եմ նշել, որ առողջ կենսագործունեության համար անհրաժեշտ չէ, բայց առանց դրանց կյանքը կորցնում է համն ու հոտը։

[Արամ]

Հիմա չի հասկանում, մի քանի տարուց կհասկանա։ Ու էդ ժամանակ կթարգե՞ս երեխայի ներկայությամբ սոցիալական կայքերում ժամանակ անցկացնելը։

Գրառումս կիսատ ա եղել։ Գրում էի, որ ֆեյսբուք մենակ գործնական բաների համար եմ օգտագործում։ Այսինքն սոցիալական կայքերում, օրը 20-30 րոպեից ավել սկի չեմ էլ տրամադրում։ Ու եթե ուղիղ հարցիդ պատասխանեմ՝ ՄԻԱՆՇԱՆԱԿ այո։

[Ուլուանա]

Իսկ, ասենք, մազերը սանրելը՞։ Եթե ես տանից դուրս գալուց առաջ մազերս անպայման պիտի սանրեմ, նշանակում է՝ սանրվելուց կախվածությու՞ն ունեմ։ Լիքը տենց բան կարող եմ նշել, որ առողջ կենսագործունեության համար անհրաժեշտ չէ, բայց առանց դրանց կյանքը կորցնում է համն ու հոտը։

Ոչ, մազեր սանրելը, բնականաբար, կախվածություն չի: Նախ դու մազերդ սանրում ես ոչ թե որովհետև անդիմադրելի ու անկառավարելի պահանջ ունես սանրելու, այլ որովհետև ուզում ես կոկիկ, նորմալ տեսք ունենալ: բացի դրանից, մազեր սանրելը վնասակար էլ չի: Էնպես որ ոչ մի հիմք չկա էդ գործողությունը կախվածություն համարելու:

[One_Way_Ticket]

Ոչ, մազեր սանրելը, բնականաբար, կախվածություն չի: Նախ դու մազերդ սանրում ես ոչ թե որովհետև անդիմադրելի ու անկառավարելի պահանջ ունես սանրելու, այլ որովհետև ուզում ես կոկիկ, նորմալ տեսք ունենալ: բացի դրանից, մազեր սանրելը վնասակար էլ չի: Էնպես որ ոչ մի հիմք չկա էդ գործողությունը կախվածություն համարելու:

Դե դու գրել էիր "հիմնականում վնասակար", այսինքն՝ ոչ վնասակարներն էլ կարող են էդ ցանկում հայտնվել։
Իսկ անդիմադրելին հարաբերական հասկացություն է։ Հա, կարող եմ դիմադրել, չսանրված տանից դուրս գալ, բայց դիսկոմֆորտ եմ զգալու։ Նաչինկայով կարկանդակ ուտելու ցանկության հետ համեմատած՝ ո՞րն է սկզբունքային տարբերությունը։ Էդ դեպքում էլ կարող եմ ցանկությունս զսպել ու դիսկոմֆորտ զգալ։

[Բարեկամ]

Հետաքրքիր թեմա կլիներ․
Օգտակար (չակերտով կամ առանց չակերտի) կախվածություններ։
Հատկապես վնասակարի ու օգտակարի օբյեկտիվ-սուբյեկտիվ դիտարկումներով։

[Ուլուանա]

Դե դու գրել էիր "հիմնականում վնասակար", այսինքն՝ ոչ վնասակարներն էլ կարող են էդ ցանկում հայտնվել։
Իսկ անդիմադրելին հարաբերական հասկացություն է։ Հա, կարող եմ դիմադրել, չսանրված տանից դուրս գալ, բայց դիսկոմֆորտ եմ զգալու։ Նաչինկայով կարկանդակ ուտելու ցանկության հետ համեմատած՝ ո՞րն է սկզբունքային տարբերությունը։ Էդ դեպքում էլ կարող եմ ցանկությունս զսպել ու դիսկոմֆորտ զգալ։

Հա, կախվածությունները հիմնականում վնասակար բաներից են լինում, բայց կարող են նաև ոչ վնասակար բաներից լինել: Ճիշտ ա, ընդհանուր առմամբ էլ կախվածություն երևույթը ինքն իրենով` անկախ նրանից, թե ինչ ա, արդեն վնասակար, անառողջ երևույթ ա, քանի որ ենթադրում ա հիվանդագին, անկառավարելի պահանջ ինչ-որ բանի նկատմամբ: Ուղղակի մազերը սանրելն էնպիսի գործողություն ա, որ կախվածության վերածվելու չնչին պոտենցիալ ունի: Բացի դրանից, առանց մազերը սանրելու տնից դուրս գալու առաջացրած դիսկոմֆորտի պատճառը վատ տեսք ունենալու մտավախությունն ա, ինչը միանգամայն տրամաբանական ու ադեկվատ մտավախություն ա: Այ, եթե զուտ սանրելու բուն պրոցեսը լիներ անդիմադրելի պահանջ ու ինքնանպատակ, կարելի էր կախվածություն համարել: Իսկ կարկանդակ ուտելու ցանկության հիմքում ոչ մի առողջ ու տրամաբանական պատճառ չկա, զուտ հաճույքն ա, որին սովոր ես:

[Ուլուանա]

Հետաքրքիր թեմա կլիներ․
Օգտակար (չակերտով կամ առանց չակերտի) կախվածություններ։
Հատկապես վնասակարի ու օգտակարի օբյեկտիվ-սուբյեկտիվ դիտարկումներով։

Ըստ իս, օգտակար կախվածություն չի կարող լինել, որովհետև կախվածություն երևույթն արդեն իսկ վնասակար ա: Ճիշտ ա, բուն գործողությունը կարող ա օգտակար լինել, բայց եթե վերածվում ա կախվածության, վնասակարության ինչ-որ դետալ ամեն դեպքում ավելանում ա: Օրինակ, վերցնենք մարզվելը: Շատ օգտակար սովորություն ա, բայց եթե, օրինակ, մի օր խիստ հրատապ ու կարևոր գործ ա առաջանում, որն անելու համար պիտի էդ օրը չմարզվես, բայց կախվածություն ունես, դրա պատճառով գործդ չես անում կամ հետաձգում ես, էդ արդեն ստացվում ա անառողջ, վնասակար կախվածություն, ուղղակի վնասն ուրիշ ասպեկտում ա լինում էս դեպքում: