Ուլուանա-ի խոսքերից
Քանի որ թեմայից շատ էր շեղված, տեղափոխեցի էստեղ:
Երբ ասում եմ` բացարձակ ա, բնականաբար, նկատի չունեմ մարդկանց անհատական ճաշակներ ու նախասիրություններ ենթադրող դեպքերը: Խոսքը համընդհանուր երևույթների մասին ա, որոնք կարելի ա տարածել բոլոր մարդկանց վրա, դե, առնվազն հոգեկան շեղումներ ու խանգարումներ չունեցողների: Գոռալու օրինակը, որ բերեցիր, կարծում եմ, շեղումների շարքից ա, որովհետև ոչ մի առողջ հոգեկանով մարդ չի կարող ուզենալ, որ իրա վրա գոռան: Ինչպես նաև եթե ես, օրինակ, կարմիր գույնն եմ սիրում ու հաճույքով վառ կարմիր շոր կհագնեի, դրանից ես, իհարկե, չեմ եզրակացնի, թե ուրիշներն էլ ուրեմն կուզենան, ու կամայական մարդու, առանց նախօրոք իմանալու, կարմիր շոր չեմ նվիրի: Բայց էնպիսի երևույթները, ինչպիսիք են վիրավորելը, ծաղրելը, ստորացնելը, անհարմար վիճակի մեջ գցելը, ծեծելը, միտումնավոր ներվայնացնելը, կատաղեցնելը, ֆիզիկական կամ հոգեկան ցավ պատճառելը, վերջապես սպանելը, ցանկացած քիչ թե շատ առողջ հոգեկանով, ադեկվատ մարդու համար էլ խիստ անցանկալի բաներ են, ու դրանց հետ կապված կարելի ա վստահաբար կիրառել նշածս օրենքը: Համաձայն չե՞ս:
Մեջբերել
Նույնն էլ ինքնապաշտպանության նպատակով սպանելը, ծեծելը և այլն. սրանք ծայրահեղ դեպքեր են: Եթե էդ ծայրահեղ դեպքերի պատճառով ուզում ես համարել, որ էդ օրենքը բացարձակ չի, ի՞նչ ասեմ, կարող ենք տենց համարել, բայց դրանից առանձնապես բան չի փոխվում: Ես ուղղակի էդքան մանրանալու իմաստ չեմ տեսնում: Իսկ ընդհանուր առմամբ կարծես թե իրար հասկացանք:
Էջանիշներ