Թեմայից դուրս, բայց հետաքրքիր կամ կարևոր գրառումներ

[Վիշապ]

Ստաժը, շրջապատը ու առավել ևս տարիքը ինքնահաստատված լինելու ցուցանիշներ չեն: Էս ի միջի այլոց։



Վիշապ ջան, բա որ տեսնում ու զգում ես, որ լավ չի ստացվում, ուրեմն երևի կարելի ա տեսնել թե էդ ինչի՞ց ա որ լավ չի ստացվում, ու ոնց անես որ լավ ստացվի, ոչ թե օրը մեջ ասել "ես ամբարտավան գրառումներ եմ անում, կներեք" հետո նույն տոնով շարունակել, հետն էլ թե բա երախտամոռ ժողովուրդ։

Ի միջի այլոց, քո լիքը մտքեր ինձ հետաքրքիր են, բայց որ տեսնում եմ ինչ դիրքավորմամբ ես խոսակցության մեջ մտնում, սաղ ջուրն ա ընկնում իմ աչքին։

Ջան, եթե դու իմ գրածի տողատակերում թերարժեքության բարդույթով տառապող ամբարտավանի ես տեսնում, էդքան վրես մի կենտրոնացի, ու մի նեղացի, անցի առաջ։ Հիմա ենթադրենք ես էդպիսին եմ, ինձ փոխելը արդեն շա՜տ, շա՜տ, շա՜տ ուշ ա, հասկանում ե՞ս ։Ճ

[One_Way_Ticket]

Նախ ես ցավում եմ, որ դու հիմար հարևան ունես, որի ձեռը չես ուզում զենք հայտնվի։ Իմ հարևանները պուպուշն են, մի կողքինս աֆղան են, մյուսը` ֆիլիպին, մեր նման տանջված չմո ազգ էլի, ես օքեյ եմ, որ իրենք զենք ունենան, կարող ա բարձր ինտելեկտի ու վեհ արժեքների շատ չեն տիրապետում, բայց հաստատ անադեկվատ չեն։
Բայց էդ մի կողմ։ Զենքը ինչ–որ ապուշ կենցաղային կամ լակոտական բազարների մեջ ինքզինքը էֆեկտիվ պաշտպանել չկարողանալու դրվագներից բացի ուրիշ երևակայելու տարածք չկա՞։

Կենցաղային բազարներով ու հարբած հարևաններով իրավիճակ ճիշտն ասած մտքովս էլ չի անցնում, եթե որևէ մեկի մտքով նման բան է անցնում, ես կառաջարկեմ թաղը, կամ քաղաքը, կամ երկիրը փոխել, կամ գորշ գետոներում չապրել առհասարակ։

Այն ինչ իմ մտքով անցնում է, դա լոկալ, կամ համատարած քաոս, և/կամ պատերազմ է, որ խուժանը հայտնվել է տանդ, կամ թաղիդ, կամ մարզիդ շրջակայքում, ու զանգում ես ոստիկանություն, վերցնող չկա, կամ էլ կապ ու հոսանք չկա առհասարակ։ Չնայած նման իրավիճակում կարելի է նաև ընտրել ստրկանալը, կամ սպանվելը, ուղղակի զենք ունենալը մի քիչ կարող է երկարացնել հետաքրքիր ապրումները` Տարանտինո–սթայլ։ Բայց սա էլ գրողի ծոցը։

Հայաստանի նման երկրում ազգ–բանակ է պետք, որտեղ ամեն մի մեղսունակ քաղաքացի զենք ունի ու կռվել գիտի փողոցային ու լեռնային մարտերում։ Եթե սա մինչև հիմա չենք հասկացել, ապա ուշ է, ավաղ, շատ ուշ։
Երկար–բարակ դրվագներով կարելի է խորանալ, թե ոնց է զինված ու տարաբաժանված ազգաբնակչությունը մեծ պատկերում ավելի հզոր միավորում, քան կանոնավոր, բայց փոքրաթիվ բանակը իր տանկերով ու դրոններով, բայց ես հայ ժողովդրին էնքան լավ եմ իմ կարծիքով ճանաչում, որ սա բացատրել պետք չի, հիմա ով ջոկել է, զենք արդեն ունի Հայաստանում, ով էլ չի ջոկել, հույսը դրել է ռուսի սապոգի ու աստծո ողորմածության վրա։

Եթե իմ օրինակի վրա դիտարկենք, ապա նման է, որ սկզբում դու առաջարկում ես խնդիր ստեղծել (արի Ռիգայի գոպնիկների ձեռքը զենք տանք), հետո նկարագրում ես, թե դա ոնց լուծել (թաղը, քաղաքը, երկիրը փոխել)։ Ինչի՞ խաթր, որ եթե(!) Ռուսաստանը հարձակվի ու եթե(!) բանը հասնի նրան, որ ռուս զինվորն ինձ ուզի ստրկացնել (էդ բառն ինչ-որ շատ ես սիրում), կարողանամ պաշտպանվե՞լ։ Տենց հիպոթետիկ սցենար դիտարկելու տեղը կարելի է պարզապես հարցնել Խերսոնի բնակիչներին, ովքեր երկար ժամանակ ռուսական բանակի տիրապետության տակ էին, ու հիմա վերադարձել են Ուկրաինա։ Իրենց շա՞տ էին ստրկացրել, ու տանը պահած ատրճանակն իրենց շա՞տ է օգնել։ Լատվիական ԶԼՄ-ներում 24/7 ռեժիմով Պուտին են քրֆում, տենց պատմություններ հաստատ բաց չէին թողնի։

Փոխարենը ես էսօր տրամվայով առևտրի կենտրոն եմ գնացել, ու տրամվայն անցնում է գոպնիկական թաղամասերով, ու էնքան էլ հաճելի մասսա չի դրանից օգտվում։ Մեծամասամբ անշառ, պարզապես բարձր երաժշտություն լսող ու ոչ նորմատիվ լեքսիկա մի քիչ շատ օգտագործող։ Բայց ես հանգիստ եմ, որ ձեռքները զենք չկա, ու դա դիտարկում եմ որպես այստեղի կյանքի կոլորիտ։ Չես համեմատի լատինական Ամերիկայի հետ, որտեղ պիտի շատ զգույշ լինես, թե ուր ես գնում, ոնց ես գնում, որ ժամին ես գնում։ Նույնիսկ ԱՄՆ-ի հետ չես համեմատի, չնայած ապրելով ԱՄՆ-ում ավելի հեշտ է ապրել բարեկեցիկ թաղամասերում ու ոչ բարեկեցիկների մասին շատ չանհանգստանալ։

[մարդ եղած վախտ]

Ջան, եթե դու իմ գրածի տողատակերում թերարժեքության բարդույթով տառապող ամբարտավանի ես տեսնում, էդքան վրես մի կենտրոնացի, ու մի նեղացի, անցի առաջ։ Հիմա ենթադրենք ես էդպիսին եմ, ինձ փոխելը արդեն շա՜տ, շա՜տ, շա՜տ ուշ ա, հասկանում ե՞ս ։Ճ

Վիշապ ջան, ամբարտավանը քո բառն ա, ոչ իմ, բայց հա, իհարկե, հասկացա։ Քո թեմաները, քո տարածքները։ Սկզբից խամ էի էլի, մի քիչ տևեց մինչև հասկանամ ով որ անկյունի տերն ա ստեղարենք։ Ավել պակասի համար էլ դե կներեք։

[Վիշապ]

Եթե իմ օրինակի վրա դիտարկենք, ապա նման է, որ սկզբում դու առաջարկում ես խնդիր ստեղծել (արի Ռիգայի գոպնիկների ձեռքը զենք տանք), հետո նկարագրում ես, թե դա ոնց լուծել (թաղը, քաղաքը, երկիրը փոխել)։ Ինչի՞ խաթր, որ եթե(!) Ռուսաստանը հարձակվի ու եթե(!) բանը հասնի նրան, որ ռուս զինվորն ինձ ուզի ստրկացնել (էդ բառն ինչ-որ շատ ես սիրում), կարողանամ պաշտպանվե՞լ։ Տենց հիպոթետիկ սցենար դիտարկելու տեղը կարելի է պարզապես հարցնել Խերսոնի բնակիչներին, ովքեր երկար ժամանակ ռուսական բանակի տիրապետության տակ էին, ու հիմա վերադարձել են Ուկրաինա։ Իրենց շա՞տ էին ստրկացրել, ու տանը պահած ատրճանակն իրենց շա՞տ է օգնել։ Լատվիական ԶԼՄ-ներում 24/7 ռեժիմով Պուտին են քրֆում, տենց պատմություններ հաստատ բաց չէին թողնի։

Լավ էլի։ Ուզում ես ասել, զոհեր, բռնություններ, բռնաբարություններ քաղաքացիականների մեջ չկան և/կամ զենք են ունեցել ու իրենց չի օգնե՞լ, ու ռուս զինվորները էսպես հարգալից, նրբանկատ բան․․․ հա՞։ Ասենք ես նորմալ մարդկանց զինվելու կոչ եմ անում, իսկ նորմալ մարդկանցից մեկը հակադարձում է, թե աննորմալների ձեռը զենք տա՞նք։ Ապեր, աննորմալները երբ որ ուզում են զինվել, ոչ քեզ են հարցնում, ոչ էլ երկրիդ օրենքին։ Ուկրաինայում լիքը մարդ կորած է, կամ թաղված կոլեկտիվ գերեզմաններում։ Ես փորձում եմ հնարավորինս չեզոք մոտենալ խնդրին, իսկ դու թռիչքներ ես անում negative bias-ից positive bias:

Փոխարենը ես էսօր տրամվայով առևտրի կենտրոն եմ գնացել, ու տրամվայն անցնում է գոպնիկական թաղամասերով, ու էնքան էլ հաճելի մասսա չի դրանից օգտվում։ Մեծամասամբ անշառ, պարզապես բարձր երաժշտություն լսող ու ոչ նորմատիվ լեքսիկա մի քիչ շատ օգտագործող։ Բայց ես հանգիստ եմ, որ ձեռքները զենք չկա, ու դա դիտարկում եմ որպես այստեղի կյանքի կոլորիտ։ Չես համեմատի լատինական Ամերիկայի հետ, որտեղ պիտի շատ զգույշ լինես, թե ուր ես գնում, ոնց ես գնում, որ ժամին ես գնում։ Նույնիսկ ԱՄՆ-ի հետ չես համեմատի, չնայած ապրելով ԱՄՆ-ում ավելի հեշտ է ապրել բարեկեցիկ թաղամասերում ու ոչ բարեկեցիկների մասին շատ չանհանգստանալ։

Թիքեթ ջան, դու կարծում ես, որ գոպնիկը եթե ատրճանակ չունի, ապա երաժշտության տակ հանգիստ տժժալու է, հենց ձեռը թվանք տվեցիր, մյուս անգամ քեզ թալանելու է ու սպանելու, հա՞։ Ձեր գոպնիկները դանակ ու դուբինկայից փաստորեն օգտվել չգիտեն, միմիայն կալաշնիկով, որն էլ պետք չի իրենց տալ։
Ամերիկյան սլենգով ասած՝ կեռասահավաք ես վայթե անում։ Օքեյ, դու զենք մի առ, ու Լատվիան թողնենք ոնց կա, վայելեք բարձր երաժշտությունն ու քֆուրային կոլորիտը։ Ես մի քիչ ուրիշ երկրի մասին եմ ավելի շատ խոսում։

[Վիշապ]

Վիշապ ջան, ամբարտավանը քո բառն ա, ոչ իմ, բայց հա, իհարկե, հասկացա։ Քո թեմաները, քո տարածքները։ Սկզբից խամ էի էլի, մի քիչ տևեց մինչև հասկանամ ով որ անկյունի տերն ա ստեղարենք։ Ավել պակասի համար էլ դե կներեք։

Էլի վայթե անհիմն եզրակացության եկար։ Ոչ մեկ այստեղ թեմաներ ու տարածքներ չունի։
Բազմաթիվ օպցիաներ կան, բայց դրանց մեջ մարդկանց վերադաստիարակելը չի մտնում, դե ուղղակի որոշ արդեն վաղուց ձևավորված սրիկաներ հանձինս ինձ էլ կյանքում չեն փոխվի, չարժի դրա վրա ժամանակ վատնել ու դրա պատճառով հրաժարվել օրիգինալ կարծիքներ արտահայտելուց։
Եթե մի քիչ էլ բզբզես, կհասկանաս, որ ես կարծիքների վրա եմ «հարձակվում», ոչ մարդկանց, ինձ համար էստեղի բոլոր մարդիկ կայֆն են, դու էլ հետները:

[One_Way_Ticket]

Լավ էլի։ Ուզում ես ասել, զոհեր, բռնություններ, բռնաբարություններ քաղաքացիականների մեջ չկան և/կամ զենք են ունեցել ու իրենց չի օգնե՞լ, ու ռուս զինվորները էսպես հարգալից, նրբանկատ բան․․․ հա՞։

Չէ, ծայրահեղացնել պետք չի։ Դեպքեր հաստատ եղած կլինեն։ Բայց էն, որ ոմն Դենիսովան իրենից պատմություններ էր հորինում, արդեն բավական խոսուն է նման դեպքերի համատարած (չ)լինելու մասին։

Թիքեթ ջան, դու կարծում ես, որ գոպնիկը եթե ատրճանակ չունի, ապա երաժշտության տակ հանգիստ տժժալու է, հենց ձեռը թվանք տվեցիր, մյուս անգամ քեզ թալանելու է ու սպանելու, հա՞։ Ձեր գոպնիկները դանակ ու դուբինկայից փաստորեն օգտվել չգիտեն, միմիայն կալաշնիկով, որն էլ պետք չի իրենց տալ։
Ամերիկյան սլենգով ասած՝ կեռասահավաք ես վայթե անում։ Օքեյ, դու զենք մի առ, ու Լատվիան թողնենք ոնց կա, վայելեք բարձր երաժշտությունն ու քֆուրային կոլորիտը։ Ես մի քիչ ուրիշ երկրի մասին եմ ավելի շատ խոսում։

Ես չեմ կարծում, ես եղել եմ ասենք Ռիո դե Ժանեյրոյում, որտեղ սխալվեցի կենտրոնական տուրիստական փողոցի մի քիչ մութ մասում հայտնվեցի ու նախընտրեցի փողերս տալ (բնականաբար, հիմար չէի, շատ փող չէի վերցրել) շառից-փորձանքից հեռու։ Ու Բրազիլիան, ասենք, աշխարհի շատ աղքատ երկրներից չէ, շնչին հասնող ՀՆԱ-ով Հայաստանից առաջ է։

[Վիշապ]

Չէ, ծայրահեղացնել պետք չի։ Դեպքեր հաստատ եղած կլինեն։ Բայց էն, որ ոմն Դենիսովան իրենից պատմություններ էր հորինում, արդեն բավական խոսուն է նման դեպքերի համատարած (չ)լինելու մասին։



Ես չեմ կարծում, ես եղել եմ ասենք Ռիո դե Ժանեյրոյում, որտեղ սխալվեցի կենտրոնական տուրիստական փողոցի մի քիչ մութ մասում հայտնվեցի ու նախընտրեցի փողերս տալ (բնականաբար, հիմար չէի, շատ փող չէի վերցրել) շառից-փորձանքից հեռու։ Ու Բրազիլիան, ասենք, աշխարհի շատ աղքատ երկրներից չէ, շնչին հասնող ՀՆԱ-ով Հայաստանից առաջ է։

Թիքեթե ջան, տեսնում ես, որ մի անհայտով հավասարում չի, բարդ է, կապ ունի սոցիալական վիճակը, դեմոգրաֆիան, աշխարհագրությունը ու էլի բաներ։ Ես հայկական ֆորումում առաջարկում եմ, որ Հայ ժողովուրդը վայթե կարիք ունի զինվելու, մեր մեջ ասած ինձ Լատվիան մենակ էնքանով ա հուզում, որ դու էնտեղ ես ապրում։ Հա, դուք բան մի փոխել, օքեյ ։Ճ

[Արամ]

Համաձայն եմ ու կարծեմ էս օրինակն էլի եմ բերել ակումբում՝ եթե ես նույնիսկ զենք ունենայի, էդ հիմնականում տանը փակ դրված էր լինելու օրենքին համապատասխան, փողոցում ինձ հանդիպած կտազինի դեմ չէր պաշտպանի, դրա համար ուզում եմ գոնե էդ կտազինի զինված լինելու հավանականությունն իջնի ։Դ

Հայաստանում մի քանի անգամ եղել ա, երբ հավայի դանակով փորձել են սպառնան որևէ դեբիլ պատճառով, բայց իմ մոտ դանակ չի եղել բնականաբար։ Էդ մարդը զենքի ազատության դեպքւոմ զենքով կլիներ, իսկ նորմալ, խելքը գլխին մարդը, ով կորցնելու բան ունի՝ դժվար։ Դաժե եթե ավելի շատ զենք ունենար հո ամեն օր հետը չէր վերցնելու։ Իսկ ցանկացած հրազեն դալբայոբի ձեռքում անհամեմատ ավելի վտանգավոր ա, քան դանակը

Էս քո օրինակ բերած խնդիրների պատճառով ա նաև, որ ատրճանակներ ու ընդհանրապես ինչ որ չափից փոքր զենքեր չեն թույլատրվում։ (Ներկա ու նաև ապագա օրենքով)

[Ուլուանա]

Չգիտեմ, նենց չի, որ ես կոպիտ գրվածքները չեմ ջոկում կամ ինձ համար բացարձակ մեկ են, բայց, անկեղծ, Վիշապի գրվածքներում ամբարտավանություն, ինքնագոհություն, վերևից նայել բացարձակ չեմ նկատում, դեռ` դրանց ճիշտ հակառակը։ Գուցե սարկա՞զմն ա տենց տպավորություն թողնում ոմանց մոտ, բայց ես էդ սարկազմը հենց հաճույքով եմ ընթերցում` անկախ արտահայտված մտքերին համաձայն եմ, թե ոչ։

Ի դեպ, էն որ Վիշապը չի խոցվում, երբ իրեն մեղադրում են էդ բոլոր մեղքերի մեջ, իրականում խոսում ա հենց խոնարհության հատկության մասին

Հա, համաձայն եմ: Էդ չխոցվելու պահն էլ ա շատ խոսուն: Ու հա, ես էլ եմ կարծում, որ սարկազմը, ընդհանուր կյանքից դառնացածությունը տենց տպավորություն են թողնում շատերի վրա: Չնայած ինձ էլ հաճախ դուր չի գալիս իրա արտահայտվելու ձևը, բայց միաժամանակ զգում եմ, որ ոչ մի անձնական բան չկա, ուղղակի նրբանկատ չի, ուղիղ ասում ա ասելիքը` առանց շատ մտածելու, թե ով ոնց կընկալի, բայց բոլորի նկատմամբ հավասար ա դա դրսևորվում` առանց խտրականության, ի տարբերություն որոշ այլ մարդկանց, որ անձնական վերաբերմունքից ելնելով` կարող են կոնկրետ մարդկանց կծմծել, խայթել, իսկ ոմանց նկատմամբ հատուկ նրբանկատություն ցուցաբերել: Մի խոսքով` Վիշապն ուղղակի դեպրեսված, էս աշխարհքից ու մարդկությունից հիասթափված մարդ ա, ըստ այդմ էլ արտահայտում ա մտքերը: Մենք էլ ակումբցիներով ոնց որ թե ինտենսիվ նպաստում ենք էդ վիճակին:

[Արամ]

Ես տարբեր առիթներով ասել եմ, նորից ասեմ. ինձ համար կա մի բացարձակ, անբեկանելի, երկաթյա ու միաժականակ ոսկե կանոն. ուրիշների հետ վարվիր էնպես, ինչպես որ կուզենայիր, որ քեզ հետ վարվեին:

Թեմայից մի փոքր շեղվեմ։

Անն ջան, ինչի հիման վրա ես որոշել որ սենց բացարձակ կանոն պետք է ունենաս։ Ախր ենքան իրավիճակներում ա էս կանոնը fail լինում, որ չգիտեմ որ մեկը օրինակ բերեմ։

Էն ամենագլխից կարծում եմ, որ էդ կանոնդ արդար կանոն չի։ Որովհետև դու բոլորին քո արշինով ես չափում։ Թվում ա, թե դա ինչ լավ, բարի բան ա, բայց շատ անարդար ա։ Ես չեմ ուզում որ դու ինձ քո արշինով չափես։ Հիմա եթե ինչ որ մեկը կա, որ կուզենար որ իրա վրա գոռաին, ես չեմ ուզում որ ինքը իմ վրա գոռա։ Բայց եթե ես պարզ արգումենտը հասկանալով, դու շարունակում ես էդ կանոնը համարել բացարձակ, ապա ենթադրում եմ, որ կարծում ես, որ էն թե դու ոնց ես ուզում քո հետ վարվեն, դու համարում ես բացարձակ մարդասիրական ու բարոյական, ինչը նորից անարդար վերաբերմունք ա։ Եթե դու ինչ որ բանի հետ կոնտակտի ես դուրս գալիս, արդեն իսկ տրամադրված լինելով, որ են վերաբերմունքը որը դու ես սպասում ու որը հեսա ցուցաբերելու ես, բացարձակ բարոյական ա, ու եթե ում հետ կոնտակտի ես դուրս եկել, դրա հետ համաձայն չի, ուրեմն ինքը "ցածր արժեքներ" ունի։ Անարդար ա, որովհետև դու կոնտակտի ես դուրս գալիս "բարձ" դիրքից։

Մի քիչ խառը ստացվեց, բայց ուրախ կլինեմ մանրամասնել՝ քննարկենք։

[Վիշապ]

Հա, համաձայն եմ: Էդ չխոցվելու պահն էլ ա շատ խոսուն: Ու հա, ես էլ եմ կարծում, որ սարկազմը, ընդհանուր կյանքից դառնացածությունը տենց տպավորություն են թողնում շատերի վրա: Չնայած ինձ էլ հաճախ դուր չի գալիս իրա արտահայտվելու ձևը, բայց միաժամանակ զգում եմ, որ ոչ մի անձնական բան չկա, ուղղակի նրբանկատ չի, ուղիղ ասում ա ասելիքը` առանց շատ մտածելու, թե ով ոնց կընկալի, բայց բոլորի նկատմամբ հավասար ա դա դրսևորվում` առանց խտրականության, ի տարբերություն որոշ այլ մարդկանց, որ անձնական վերաբերմունքից ելնելով` կարող են կոնկրետ մարդկանց կծմծել, խայթել, իսկ ոմանց նկատմամբ հատուկ նրբանկատություն ցուցաբերել: Մի խոսքով` Վիշապն ուղղակի դեպրեսված, էս աշխարհքից ու մարդկությունից հիասթափված մարդ ա, ըստ այդմ էլ արտահայտում ա մտքերը: Մենք էլ ակումբցիներով ոնց որ թե ինտենսիվ նպաստում ենք էդ վիճակին:

Այ ջաներ, թարկեք Վիշապի ներաշխարհի ու մոտիվների վերլուծությունները, ես աշխարհի ամենաանդարդ ու երջանիկ մարդկանցից եմ, հիմա կարդում եմ, տատուս խոսքերն եմ հիշում՝ «կոշտ նստի քարի դարդն է գիլա»
Դուք ցինիզմի ու անկեղծության մեջ խորհրդավոր թախծոտ ու դեպրեսված խորխորատներ եք ման գալիս, հազար ասի՝ կետոյով ու մսակերությամբ բուժել եմ դեպրեսիաս։
Ես հազար ներողություն եմ խնդրում բոլոր անտակտությունների համար, էս ինչ զգայուն ժողովուրդ դուրս եկանք, տո։
Էն Բյուրն էլ նեղացավ թողեց գնաց, Ղարաբաղը սոված ու անտեր, դուք դրել վիշապ եք քննարկում։
Արեք խոսքի Ծլնգին քննարկենք, մարդը հազիվ հայտնվել էր ։Ճ

[One_Way_Ticket]

Արեք խոսքի Ծլնգին քննարկենք, մարդը հազիվ հայտնվել էր ։Ճ

Ես Ծլնգից նեղացել եմ, ինձ ոչ մի դրական վարկանիշ չի տվել։ Գոնե բացասական տար, էդ էլ չի տվել։

[Վիշապ]

Էս քո օրինակ բերած խնդիրների պատճառով ա նաև, որ ատրճանակներ ու ընդհանրապես ինչ որ չափից փոքր զենքեր չեն թույլատրվում։ (Ներկա ու նաև ապագա օրենքով)

Նոր օրենքը հրացանների համար սահմանափակում է երկարությունը՝

Հոդված 4. Քաղաքացիական զենքը
․․․
5) ակոսափող՝ 1500 մմ-ից ոչ ավել երկարություն և 12.7 մմ-ից ոչ ավել տրամաչափ ունեցող փողով հրազեն.
․․․

Երևի իբր որ մարդիկ սնայպերություն չանեն, հա՞:
Նման է, որ կարճը օքեյ ա, բայց տակտիկական կարճափող հրացանները բաճկոնի տակ հանգիստ կարելի է թաքցնել:

[Freeman]

Էս քո օրինակ բերած խնդիրների պատճառով ա նաև, որ ատրճանակներ ու ընդհանրապես ինչ որ չափից փոքր զենքեր չեն թույլատրվում։ (Ներկա ու նաև ապագա օրենքով)

Նու էդ ինչ որ չափով հարցը կլուծի, բայց նոր օրենքին ու իրա հիմնավորումներին ծանոթ չեմ ճիշտն ասած, Բայանդուրենց քննարկումն եմ լսել, բայց չեմ էլ հիշում, մի հատ նորից կբզբզամ

[Ուլուանա]

Թեմայից մի փոքր շեղվեմ։

Անն ջան, ինչի հիման վրա ես որոշել որ սենց բացարձակ կանոն պետք է ունենաս։ Ախր ենքան իրավիճակներում ա էս կանոնը fail լինում, որ չգիտեմ որ մեկը օրինակ բերեմ։

Էն ամենագլխից կարծում եմ, որ էդ կանոնդ արդար կանոն չի։ Որովհետև դու բոլորին քո արշինով ես չափում։ Թվում ա, թե դա ինչ լավ, բարի բան ա, բայց շատ անարդար ա։ Ես չեմ ուզում որ դու ինձ քո արշինով չափես։ Հիմա եթե ինչ որ մեկը կա, որ կուզենար որ իրա վրա գոռաին, ես չեմ ուզում որ ինքը իմ վրա գոռա։ Բայց եթե ես պարզ արգումենտը հասկանալով, դու շարունակում ես էդ կանոնը համարել բացարձակ, ապա ենթադրում եմ, որ կարծում ես, որ էն թե դու ոնց ես ուզում քո հետ վարվեն, դու համարում ես բացարձակ մարդասիրական ու բարոյական, ինչը նորից անարդար վերաբերմունք ա։ Եթե դու ինչ որ բանի հետ կոնտակտի ես դուրս գալիս, արդեն իսկ տրամադրված լինելով, որ են վերաբերմունքը որը դու ես սպասում ու որը հեսա ցուցաբերելու ես, բացարձակ բարոյական ա, ու եթե ում հետ կոնտակտի ես դուրս եկել, դրա հետ համաձայն չի, ուրեմն ինքը "ցածր արժեքներ" ունի։ Անարդար ա, որովհետև դու կոնտակտի ես դուրս գալիս "բարձ" դիրքից։

Մի քիչ խառը ստացվեց, բայց ուրախ կլինեմ մանրամասնել՝ քննարկենք։

Քանի որ թեմայից շատ էր շեղված, տեղափոխեցի էստեղ:
Երբ ասում եմ` բացարձակ ա, բնականաբար, նկատի չունեմ մարդկանց անհատական ճաշակներ ու նախասիրություններ ենթադրող դեպքերը: Խոսքը համընդհանուր երևույթների մասին ա, որոնք կարելի ա տարածել բոլոր մարդկանց վրա, դե, առնվազն հոգեկան շեղումներ ու խանգարումներ չունեցողների: Գոռալու օրինակը, որ բերեցիր, կարծում եմ, շեղումների շարքից ա, որովհետև ոչ մի առողջ հոգեկանով մարդ չի կարող ուզենալ, որ իրա վրա գոռան: Ինչպես նաև եթե ես, օրինակ, կարմիր գույնն եմ սիրում ու հաճույքով վառ կարմիր շոր կհագնեի, դրանից ես, իհարկե, չեմ եզրակացնի, թե ուրիշներն էլ ուրեմն կուզենան, ու կամայական մարդու, առանց նախօրոք իմանալու, կարմիր շոր չեմ նվիրի: Բայց էնպիսի երևույթները, ինչպիսիք են վիրավորելը, ծաղրելը, ստորացնելը, անհարմար վիճակի մեջ գցելը, ծեծելը, միտումնավոր ներվայնացնելը, կատաղեցնելը, ֆիզիկական կամ հոգեկան ցավ պատճառելը, վերջապես սպանելը, ցանկացած քիչ թե շատ առողջ հոգեկանով, ադեկվատ մարդու համար էլ խիստ անցանկալի բաներ են, ու դրանց հետ կապված կարելի ա վստահաբար կիրառել նշածս օրենքը: Համաձայն չե՞ս: