Չգիտեմ, որ այնտեղ պատասխանեի, թեմայից դուրս կլիներ, թե ոչ, ամեն դեպքում, բերեցի այստեղ, պատկերացրու, որ մենք նոր-նոր ենք գալիս այն գիտակցության, որ պետք է հագնվել նախ և առաջ այնպես, ինչպես հարմար է, ու քո բերածը ոչ միայն մենակ հայերին չի բնորոշ, այլ աշխարհում ամենաքիչը հայերին ա երևի բնորոշ, արտասահմանցիներին նայում ես, քեֆդ գալիս ա, իրանց չի հետաքրքրում ոտքը ծուռ ա, թե ոչ, շոգ ա, ինքն էլ վաթսուն տարեկան ա կամ քսաներկու, կապ չունի, իրեն շորտով ա հարմար ու վերջ, դե ես մերը չեմ պախարակում, այդքան ծայրահեղն էլ լավ չի գուցե, հիմա մեզ մոտ էն ոսկե միջին վիճակն ա երևի, ի տարբերություն մի ութ-տասը տարի առաջվա, էնպես որ հայերի համար բավականին ոչ տիպիկ օրինակ էիր բերել, իսկ ուրիշների ոտքերի ծռությունից ընդհանրապես գեղեցիկ չի խոսել, եթե երկու ընկերոջով ուղղակի ձեր մեջ թաքուն չեք բամբասում, որ էլի գեղեցիկ չի, բայց գոնե շատ մարդ չի լսի, մենք պատասխանատու չենք մեր ոտքերի ուղիղ կամ ծուռ լինելու համար, ծուռ ոտք ունենալը բոլորովին էլ ամոթալի չի ու բոլորովին հարկ չկա ձգտելու դրանց ծռությունը թաքցնել, իմ կարծիքովLion-ի խոսքերից
Մեջբերել
ես վերջին անգամ օֆիսի ժողովրդի հետ ֆուտբոլ խաղացել եմ Ավստրիայում, Դարպասապահ էի ու հենց գնդակը մոտենում էր, ասում էի աաա, ու թռնում էի, ու հենց ասում էին ինչի՞ փախար, ասում էի ՝ I was scared 
Նստել ե՞ս, որ ասում ես՝ «հարմար չէր» . . . 
Էջանիշներ