Իհարկե այո, կես վարկյան էլ չէի մտածի:
Որովհետև- Հայաստանը ինձ ինչի համար ա թանկ?
Որտև ստեղ ապրում են ինձ համար թանկ մարդիկ, այստեղ ամենահեշտնա կոնկրետ ինձ համար փող աշխատել:
Վերջ:
Բացի մոտիկներից ու փող վաստակելու միջոցից (իսկ փողը հաճելի, ուրախ ու քիչ թե շատ անհոգ, հավեսով կյանքի կարևորագույն գրավականներից մեկն է) ոչնչով Հայաստանը (ես նկատի ունեմ կոնկրետ տարածքը) ինձ համար, ասենք Ֆինլանդիայից կամ Նոր Զելանդիայից չի տարբերվում:
Եվ ինչի, հետաքրքիրա պիտի տարբերվեր..
Իսկ իմ եսը, իմ մտքերը սենց թե նենց կմնան նույնը: Իմ պատմուփյունը , իմ ազգի հետ կապված ցանկացած հարց (անկախ ճիշտ ենք եղել թե այդքան էլ չէ) ոնց որ հիմա եմ պաշտպանում (այլազգի ընկեր-ծանոթներիս մոտ) , այպես էլ այլ տեղ կպաշտպանեմ:
Եվ օդից չեմ խոսում, նույն Ռուսաստանը, որի "երեսը" 10 տարի ա չեմ տեսել..
Հիմա կարողա իմ սերը, ու չեմ քաշվի այդ բառից, սերը ռուս ազգի նկատմամբ, հարգանքը իրանց և իրանց անցյալի նկատմամբ գոնե մի գրամ պակասելա?..
Էլ ինչ խոսամ իմ ազգից..
Իսկ ապլերավայրը հեչ նշանակություն չունի (էլի ասեմ, խոսում եմ իմ անունից)..
Եթե ինձ ապրելավայրս փոխելու համար տալիս են 1մնլ Եվրո, ես իհարկե կհամաձայնվեմ, քանզի ինքս ինձանով աշխատելով դշվար թե երբեվե վաստակեմ այդքան => իմաստ ունի համաձայնվել..
Իսկ մոտիկներին կարելի ա տոմսեր վիզաների հետ ուղարկել, կարճ ասած, 100% արժի
Իսկ ծնողներին ընդհանրապես քեզ հետ տանել:
Չասեք, բա որ չգան..
Եթե այսքան խոսալուց, բացատրելուց, համոզելուց, հետո որևէ մեկը չգա, ուրեմն հենց սկզբից իրար սխալ էինք հասկանում, даром что ծնողս ա..
Էջանիշներ