Էս երկու թեմաների առկայությունից ամեն անգամ գլխիս կափարիչը թռնում ա, մանավանդ որ սկսում են ակտիվանալ: Կոշմա՜ռ: Ամենից շատ կատաղում դիսկրիմինացիայից (տեսնես տեղի՞ն օգտագործեցի էս բառը), երբ առանձնացվում է տղամարդկանց ու կանանց հիասթափությունները: Սա ակամա երկու սեռերի մեջից հավասարության նշանը հանելու գործառույթ ա: Այ օրինակ, ինչի՞ հիմա պիտի գրեմ տղամարդկանց համար նախատեսված, այլ ոչ թե կանանց համար նախատեսված թեմայում, եթե ասելիքս ընդհանուր ա
Չէ, բան ու գործներս թողել ենք, հիմա էլ պիտի հիասթափությունները սեռերի բաժանենք: Վաղն էլ կարելի է «Երկնագույնների ու վարդագույնների հիասթափություններ» թեմա բացել, ինչի՞ չէ որ:
Իսկ թեմայի մասին... էնքան պատճառներ կարելի ա գտնել հատկապես սիրած էակից հիասթափվելու համար: Չսպասված քայլեր, անսպասելի գործողություններ, անհոդաբաշխ վարք և այլն, և այլն, և այլն: Է, հիասթափվելուց էլ հեշտ բա՞ն: Դե էդքան տղա ես, քեզ կառավարի, կարողացի չհիասթափվել: Էնքան հեշտ ա երկու հոգու մեջ առկա ցանկացած տիպի հարաբերությունում ողջ մեղքը գցել դիմացինի վրա ու էդ թվում հիասթափվել: Շատ հեշտ ա: Ավելի դժվար ա, փորձել էդ ամեն ինչը հաղթահարելը: Ցավոք, քչերն են դրան ունակ: Չէ որ միշտ դիմացինն է մեղավոր...
Մեջբերել
Էջանիշներ