Մերժվածների ակումբ

[Աբելյան]

արա Հայկո, թարգի, հերիք ա, մի գրի էլ էդ աղջկա վրով, հեսա Արտգեոն էս թեման 'ինտիմ անկյուն' կուղարկի' կիմանաս:-Դ ոչ էլ սկսի փիլիսոփաել, գոհ էղի որ իրա իրական դեմքը ցույց ա թվել ու շուտ ես իմացել, թե ով ա իրականում . . . Համ գիտես որ արժանի չի քեզ, հավի ուղեղ ունի, անասուն ա, չոբան ա, եսիմինչ ա, համ էլ սաղ օրը իրա մասին ես մտածում-խոսում, հերիք ա էլի . . . Ու վաբշե հերիք ա քեզ վնուշատ անես, որ սիրում ես իրան, չկա տենց բան, մոռացի, ռադ արա մտքիցդ ու սրտիցդ

Հովսեփ ջան, ցավն էլ են ա, որ ինքը իրա թերություններով հանդերձ մտքիցս չի հելնում: Ես իրան հանդեպ էսօր էլ անտարբեր չեմ, ուղղակի լրիվ հակառակ իմաստով: Ամեն անգամ որ տենում եմ իրա անհոգ ու ինքնագոհ վիճակը, քիչ ա մնում վատանամ: Արդեն իրա մոտիկ ընկերուհիներից էլ եմ վախում, որովհետև պատկերացնում եմ ինչքան բամբասած կլնեն ինձանից: