Djavaxhq-ի խոսքերից
Շարունակություն
Խանջյան փողոցով դանդաղ ընթանում էր մի Գռանդ Շիռոկի մեքենա, նրա կողքով համընթաց մի աղջիկ վարում էր իր մեքենան, Գռանդ Շիռոկիի վարորդին թվաց թե աղջիկը ուզում է իրեն բան ասի եւ իջեցրեց կողապակին.
-Հը քուրո, չեթա՞նք սաունա լողնալու:
-Կողքդ նայի հետո,- քմծիծքղով պատասխանեց«քուրոն»:
Շիռոկիի վարորդը նայեց կողքը ու այդ պահին մյուս կողքով ընթացող մեքենայի վարորդը, շիռոկիի մեջ գցեց մի գռանադ ու աղջկա հետ արագ փախան:
Շիռոկիի վարորդը Լյովիկն էր, իսկ Աղջիկն ու տղան` Արամն ու Քրիստինեն:
Առաջի զոհը պատրաստ էր, Երեւանում մեծ աղմուկ բարձրացավ: Բոլորը քաղաքը համեմատում էին Չիկագոի հետ; Վերջին մի քանի օրվա ընթացքում երկու տասնյակից ավելին երիտասարդներ էին սպանվել, ոստիկանությունը նույնպես հասկանում էր, որ այս ամենը մեկը մյուսի շարունակությունն է եւ դեռ ավարտված չի ու անկարողությունից կատաղել էին: Կատաղած էր նաեւ Վահիկը: Նա կազմակերպեց Լյովիկի ճոխ թաղումը, նրա շիրմաթմբի վրա երդվեց անպայման լուծել վրեժը, բայց հոգու խորքում սարսափած էր: Հասկանում էր, որ ունի մի ամենազոր ու պրոֆեսիոնալ թշնամի, որին ինքը չի ճանաչում, բայց նա իրեն լավ գիտի ու երեւի հերթական զոհը ինքն է: Մարդկային բնավորությունն այնպիսին է, որ երբ ինչ որ երեւույթ չի կարողանում բացատրել, այն վերագրում է գերբնական ուժի, եւ սկսում վախենալ ու ստեղծել նրա գերբնական, իդեալական կերպարը: Վահիկի մտքով Արամը ընդհանրապես չանցավ, նա նրան համարում էր արդեն մեռած, բայց ոստիկանությունը ավելի խորաթափանց էր եւ եկան Արամին հարցաքննության: Բայց հանդիպեցին մի հոգեպես կոտրված մարդու, որը նույնիսկ չգիտեր թե ով է Լյովիկը:
Արամը պատրաստվում էր հաջորդ հաշվեհարդարին: Ըստ նրա ծրագրի հաջորդը Ավոն էր: Նա ծրագրել էր Վահիկին սպանել վերջում: Իմանալով Ավոի կնամոլ բնավորության մասին, որոշեց օգտագործել նրա թուլությունը: Ավոն սովորություն ուներ գիշերները անցկացնել Գետառ անունը կրող սաունայում, նա հավանաբար այդ օբեկտի տերն էր եւ այնտեղ ամեն օր մի նոր «ծիտիկ» էր բերել տալիս: տնելուվ նրան ծիտիկ մատուցողներին, Արամի մարդկանցից մեկը նրան մատնացույց արեց Քրիստինեին: Խայծը կուլ տվեցին: Քրիստինեն շատ գեղեցիկ էր, հատկապես Արամին հանդիպելուց հետո նա առավել ուշադրությամբ էր հետեւում անձնական հիգենային եւ անճանաչելիորեն փոխվել էր: Երեկոյան, երբ Քրիստինեն գնաց պայմանավորված տեղը Արամը ընկել էր կոմայի մեջ, նա չդիմացավ եւ փողոցից մի պատահական մարմնավաճառի վերցնելով գնաց Գետառ: Մարմնավաճառին երեւի տարօրինակ դեպքերը այլեւս չէին զարմացնում, դրա համար նա Արամի արարքից չզարմացավ, երբ իր գգվանքին զզվանքով պատասխանեց, որ տրամադրություն չունի ավելի լավ է ուղղակի զրուցեն: Երեւի աղջիկը նույնպես հոգնել էր իր աշխատանքից, բացի այդ Արամը նրան լավ վարձադրել էր եւ նա շուտով հանգիստ քնեց բազմոցի վրա: Արամը լարված սպասում էր աղմուկի:
Քրիստինեն ոչ թե վախենում էր այլ զզվում էր Ավոյից եւ նա հազիվ էր կարողանում ձեւացնել թե իբր «ծիտիկ» է: Ավոն չէր էլ կարող հիշել Քրիստինեին, ոչ թե նրա համար որ Քրիստինեն բավականին փոխվել էր այլ որովհետեւ նրա գլխին մի քանի տարի առաջ կրակել էին եւ նա գտնվում էր անասնային վիճակում: Երբ սենյակում մնացին մենակ, Ավոն հարձակվեց Քրիստինեի վրա, բայց Քրիստինեն կարողացավ ճարպկորեն պոկվել նրանից եւ նրան առաջարկեց խմել իրենց հանդիպման կենացը.
-Ինչ ունես շտապելու, երկար գիշերը առջեւում է, ար խմենք մեր հանդիպման կենացը:
-Ազիզ, գիշերն ինչքն էլ երկար լինի լույսը բացվում է, բայց որ ուզում ես խմենք, քաղցր ջան;
-Դե մեր կենացը:
-Կենացդ ջանս:
Քրիստինեն սրտի տրոփյունով հետեւում էր, թե ոնց է թունավոր հեղուկը արագորեն անհետանում Ավոի բաժակից:
-Անուշ եղավ:
-Անուշիդ ծոցը մնաս, այսինքն իմ, հա, հա, հա,- իր տափակ հումորից ուրախացավ Ավոն:
Թույնը ազդում էր շատ արագ, Ավոն արդեն սրտխառնոց էր զգում եվ ծակոցներ ստամոքսում:
-Վատ եմ զգում մարդ կանչի աղջի,-գոռաց նա:
Քրիստինեն զզվանքով բռնեց նրա մազերից.
-Հիշու՞մ ես ինձ, դու խորտակեցիր իմ կյանքը, դու կոշմարի վերածեցիր այն, սա իմ պատասխանը քեզ, սատկի, անասուն:
-Հա դու են գյուղի աղջիկն էիր, ներիր, մի թող որ մեռնեմ,փրկիր ինձ:
Քրիստինեն դուրս եկավ սենյակից:Դռան մոտ կանգնած թիկնապահին ասաց.
-Շեֆդ ասեց մարդ չմտնի մոտը:
Տուն հասնելով նա հանեց պարիկը, մաքրեց դեմքի շպարը, Արամը տանը չէր, Քրիստինեն արդեն ուզում էր նրան փնտրելու գնալ, երբ ներս մտավ:
-նացել էի հղության տեստիտ պատասխանի հետեւից:
-Ու՞…
-Դու ինձ զավակ ես պարգեւելու:
Եթե Արամը չհասցներ գրկել Քրիստինեն, հաստատ կգլորվեր ցած, առանց այն էլ լարվածությունից հազիվ էր ոտքի կանգնում:
Վահիկը այս մի քանի օրվա մեջ ծերացել էր` սպիտակել էին մազերը, ճակատին կնճիռներ էին հայտնվել, նա ավելացրել էր իր թիկնապահների թիվը, ոստիկանությունը նույնպես անցել էր օպերատիվ ակտիվ գործողությունների, նրանց միակ կասկածյալը Արամնն էր, բայց առայժմս փաստեր չունեին նրան ձերբակալելու համար, բացի կանխազգալով, որ հաջորդ զոհը Վահիկն է լինելու սպասում էին գործողություններին եւ հետեւում էին Արամի ամեն մի քայլին, նրանք հասկացան, որ Արամը հիվանդ չի:
Արամը հաշվի առնելով այս ամենը, եւ Քրիստինեի վիճակից ելնելով ժամանակավորապես դատարեցրել էր իր գործողղությունները: Քրիստինեին ծննդաբերելու մնացել էր երկու ամիս:
Շարունակելի
Մեջբերել
ՄԻ անգամ Միքելանջոյին հարցնում են, թե ինչպե՞ս է այդքան գեղեցիկ քանդակներ ստեղծում, ու նա պատասխանում է. «Ես ընդամենը հեռացնում եմ ավելորդ մասերը»:
Էջանիշներ