Տարօրինակ ժողովուրդ են այս տղամարդիկ: Ամբողջ կյանքում կռվում են քահանաների դեմ, բայց նվիրում աղոթագիրք...
Հավանաբար աստծո դեմ կռվում հաղթել է սատանան և այդ նա է հիմա բազմած երկնային գահին, որը սակայն չի հայտնոում իր ով լինելը, որպեսզի ծուխակ գցի միամիտներին...
Գ.Գ. Մարկես
Մեր վրեժը մեզ կործանում է, մեր անցյալի բեռան տալկ մեր փխրուն ուսերը փուլ են գալիս, մեն-միակ անգամ այս արև աշխարհ եկած մարդու մեր ճանապարհը խոտորվում, մոլորվոում ոու կորչում է...
այլ է երբ թիկոունքդ սլավոն եղբայրներիդ ես անում և ֆաշիզմից հաշիվ պահանջում քո մոխրացած խատինի համար, և լիովին այլ բան՝ երբ ապրում ես մի երկրում, ուր հերոսացնում ու արձան են կանգնեցնում քո երեխայի ու ծնողի, գյոուղի ոու երկրի դահիճներին...
Մի քիչ ավելի ծարավի լինել քան մենք ենք, օժտվելու տարիքում մեզ մի քիչ ավելի օժտել, համայնքին այսքան չապավինել, տկարությունն այսքան չհանդուրժել, մի հրեայի, մի գերմանացու չափ աշխատել մեր միավորի, մեր երեխայի վրա... ապա՝ երկու օրվա հաց ու երկուօրյա ընթացքի հեռանկար,- և դու տես, թե քո չարը, իմ անկարը, Թումանյանի դառնացածը աչքներիս առջև ինչպես է դառնում աշխարհի ամենաբարի, ամենասիրելի ժողովուրդը. երկու օրվա հաց, երկուօրյա ընթացքի հեռանկար՝ և ի՜նչ հիանալի ժողովուրդ բարձրացավ քսանականներին իսկապես դառը ժամանակից՝ իմ ծնողների ժողովուրդը. մի քիչ ջանք ինքներս մեզ վրա և ընթացքի երկուօրյա հեռան կամ հեռանկարի թեկուզ պատրանք՝ և տես թե ինչ շիտակ, արդարամիտ, ինչ քաջ ժողովուրդ է բարձրանալու՝ իմ որդիների ժողովուրդը:
Հ. Մաթևոսյան
Մեջբերել
Էջանիշներ