Այն, որ կռիվը չի սիրեց, արժանի չէ այս օրվան...
Մեռելներն անոնք են,, որոնց համար մենք մեռանք։
Անմահությունը մեզի է և ապաշավն անօգուտ,
Ի՞նչ փույթ մեզի եթե մեր ոսկորներեն կերտված՝
Ազատության տաճարներու խորանին
Ծնրադրելու դեռ չեկան...
Ես կլսեմ ձայները երիտասա´րդ կամքերուն,
Որոնք ո´չ փախուստն են ճանաչեր և ո´չ ալ երդիքն օտար,
Ապագան ալ անոնցն է, Արշալույսն ալ երջանկության...
ՄԵՌԵԼՆԵՐՆ ԱՆՈՆՔ ԵՆ, ՈՐՈՆՑ ՀԱՄԱՐ ՄԵՆՔ ՄԵՌԱՆՔ...

հանճարեղ տողեր իմ պաշտելի Սիամանթոյի «Գերեզմաններեն ապաշավ» հանճարեղ բանաստեղծությունից