Martos

Մեդվեդևի գալստյան նախօրեին Սանկտ Պետերբուրգում և շատ հավանական է էլի մի քանի ռուսական քաղաքներում հայեր սպանվեցին: Նրանք սպանվեցին, որ հայ էին, օտար մարդիկ ռուսական միջավայրում, ատելի հարավցիներ, տզրուկներ, անմշակույթ ու անպատիվ արարածներ, որոնք իրենց ներկայությամբ հարամում են ռուսական իրականությունը և զուլալ սլավոնական կյանքը: Մենք երևի այդպես էլ խելքի չենք գա, կրկնելով բարեկամության մասին բոլշևիկյան լոզունգները: Հայաստանում ապրում են փոքրամասնություններ, նրանցից շատերին մենք նույնպես "հանդուրժում" ենք տարածության մեջ, բայց կան նաև մեզ համար ցանկալի ազգային փոքրամասնություններ: Դարերի խորքից է գալիս հույների և ասորիների հետ բարեկամությունը, պատմականորեն այնպես է ստացվել, որ այդ ազգերը դարերի երթում եղել են մեր ուղեկիցը, հակառակորդն ու դաշնակիցը, արժանացել մեզ պեզ դաժան ճակատագրի հարվածներին, բայց մենք դարեր շարունակ կրել ենք միմյանց մշակույթն ու ազգային արժեքները, փոխադարձ հարստացել հոգևոր նվաճումներով: Ինձ համար գոնե հրամայական է, որ ցեղասպանության ճանաչման պայքարում Հայաստանի Ազգային Ժողովը պետք է ընդունի նաև հույների ու ասորիների ցեղասպանությունը և հանդես գա դատապարտող իրավական ակտով: Սա քաղաքակիրթ ժողովուրդներին է հասու և նրանք կարող են լինել համամարդկային հումանիտար արժեքների փոխանցողը: Ինչպես մեզ է հարկավոր քաղաքակիրթ ազգերի օժանդակություն, նույնքան էլ մենք պետք է գիտակից լինենք նման հարցերում տալով մեր գնահատականը արմենոիդ ռասայի հանդեպ կատարված ոճրագործության հանդեպ: Ռուսիան իր մանուկ հասակում` Իվան երրորդի ժամանակաշրջանում, որպես ուղղափառ երկիր ընդունեց կործանված Բյուզանդիայի զինանշանը, որը նաև խորհրդանշում էր ուղղափառ արևելքի հանդեպ հովանավորի և պաշտպանի հայտի ներկայացում: Ռուսիան իր քաղաքական և մշակութային զարգացման համար որդեգրեց Արևելահռոմեական կայսրության ավանդույթներն ու մշակույթը, որքանով այն կարող էր ընկալվել և համադրվել սլավոնական մշակույթին ու աշխարհաճանաչողությանը: Մի քանի հարյուրամյակ առաջ դա արել էին գերմանական ցեղերը, առաջընթաց ունենալով հռոմեական տիեզերական մշակույթն ու լատինական սովորույթները: Մենք` աշխարհի հնագույն կուլտուրական ժողովուրդներս /հիմնականում արմենոիդ/, չկարողանալով կասեցնել թյուրքական անասնապահ վակատուն ցեղերին, ընկանք նրանց դաժան ու անմարդկային տիրապետության տակ: Ավելորդ է ասել թե ինչպիսի ազգային որակներ ու արժեքներ կորան անվերադարձ այդ տիրապետության տարիներին, և ինչ արժեքներ փոխանցվեցին ասիական ցեղերին մեր ազգուրաց ու հավատուրաց նախնիներից: Նրանք փորձեցին յուրացնել հայկական, հունական, ասորական մշակույթները, որոնք համամարդկային քաղաքակրթության մեջ անչափելի են իրենց կշռով ու մեծությամբ: Ինչու եմ խոսում այս մասին, ազգերը ունեն իրար հանդեպ հարգանք ոչ թե կարգախոսությամբ ու լոզունգային ցուցադրական խոսքերով, այլ բնականոն զարգացման, մշակութային ու պատմական փորձի զուգադրմամբ, համամարդկային արժեքների ընկալմամբ ու համատեղ յուրացմամբ: Հայաստանում ոչ մի փոքրամասնություն իր կյանքի հանդեպ վախ չունի, բոլորն էլ հավասարապես ընկալվում են մեր հայ հասարակության կողմից: Այլ բան է մշակութային տարբերությունները և ցեղային առանձնահատկությունները: Այսօր մեզ ոչ ոք չի խանգարում պատմական զարգացման ճանապարհին ձեռք բերվաց արժեքները կյանքի կոչել, վեր հառնել մոռացության խավարից, վերակերտել հզոր ու մեծ հայրենիք: Դրա ճանապարհներից մեկն էլ ԲՅՈՒԶԱՆԴԱԿԱՆ ՄԻՈՒԹՅԱՆ ստեղծումն է: Հայեր, Հույներ, ասորիներ, լիբանանցիներ, հրեաներ, հարավային սլավոններ ու էլի կգտնվեն մեր տարածաշրջանում ժողովուրդներ, որոնք իրենց ազգային ու մշակութային առանձնահատկություններով կարող են լինել դաշինքի անդամներ: Վաղնջական ժամանակներից մենք բոլորս էլ ունենք ընդհանուր մի բան, որը կոչվում է Արևելյան քաղաքակրթություն: Այլ է, եթե այն հասկացվում է թուրք վաչկատուն ասիական ցեղերի պրիզմայով: Արևելքը համամարդկային քաղաքակրթության օրրանն է, և նրա տերը նրա բնիկ ժողովուրդներն են: Մեզ կհարգեն և չեն սպանի, ցարական նոր լուծ մեր վզին չեն փաթաթի, իրենց հին զենքը իրենց հոր գնով չեն պարտադրի և Հայաստանը չեն գաղութացնի, եթե ունենանք ազգային արժանապատվություն ինքներս որոշելու մեր տեղը աշխարհում, ինքներս հանդես գալով, թելադրենք մեր կամքը հնարավոր միջազգային զարգացումներում, ունենանք ազգային ծրագիր, պահպանենք մեր զավակների պես մեր անկախությունն ու արյամբ նվաճված պապենական տարածքները: Չունենանք մշտական բարեկամ և մշտական թշնամի....Այլ մշտական ազգային շահ և նպատակ: Մենք ապրելու ենք այս տարածաշրջանում և Բյուզանդական միության գաղափարը մշտապես պետք է լինի մեր քաղաքական օրապահիկում: Միավորելով տարածաշրջանի ժողովորդներին համամարդկային արժեքների շուրջ, ստեղծելով Եվրոմիության նմանատիպ տնտեսական ու մշակութային կառույց կարող ենք ասել, որ կապահովենք մեր հետագա խաղաղ գոյակցությունը մեր հարևանների հետ: Իսկ մշակութային ու ազգային առանձնահատկությունները ժամանակի ընթացքում իրենց ցույց կտան և ազգուրաց ու հավատուրաց մեր նախնիների սերունդը գենետիկորեն կառանձնանա և կընտրի իր ընտանիքին, իրեն ծնող ազգին: Հիմա պետք է օգտվել անկախության պտուղներից և զարկ տալ գիտությանը, մշակույթին, կրթությանը և երկրի տնտեսական հզորությունների զարգացմանը: Լինել խորիմաստ աշխարհաքաղաքական զարգացումներում և սեփական ձեռքերով չհագնել ստրուկի լուծը...և համոզել ինքն իրեն, որ դա է փրկությունը...ռուս Իվանը դա չի հասկանում, նա սովոր է իշխել չուկչայի մակարդակի ցեղերի վրա, իսկ արժանապատվությունից դուրս գտնվողներին ատում է և սպանում թիկունքից....գայլերի ոհմակի հարձակումով, անսպասելի...գազանաբար...