Նայել RSS հոսքը

Նորմարդ

Հիշողություններ արտերկրից

Գնահատել այս գրառումը
Հենց օդանավակայնում պատկերացումներս այս երկրի մասին սկսեցին իրականանալ, ինքնաթիռից իջանք և մեզ դիմավորեցին մի քանի ոստիկան, հագնված այնպես ինչպես սովորաբար հագնված են լինում հոլիվուդյան ֆիլմերի ոստիկանները կամ ինչպես այստեղ են նրանց անվանում փոլիսմենները, դե ատրճանակով մուգ կապույտ հանդերձանքով ու իհարկե զրահաբաճկոնով, տեղեկանալով մեր այցի նպատակի մասին մեզ բաց թողեցին սա ինչպես ես հետո պարզեցի միայն սկիզբն էր և մենք դեռ երկար պիտի թափառեինք օդանավակայանի լաբիրինթոսում հաղթահարելով բազում անցակետեր, որտեղ մեզանից պահանջում էին անձնագիր օդանավի տոմսը այսպես կոչված «նստեցման» կտրոնները և այլն. Վերջում նույնիսկ ստիպեցին ձեռքիս պայուսակը դատարկել, հենց որ իմացան որ ժամանել ենք Հայաստանից, երևի Արմենիա բառը անծանոթ թվաց իսկ մեր փոքրիկ պայուսակները կասկածելի, համենայն դեպս մեզ ուղեկցեցին առանձին սրահ, բացել տվեցին պայուսակս ու սկսեցին տարբեր հարցեր տալ որոնք հիմնականում կրկնվում էին, երևի փորձում էին շփոթեցնել բայց ես հանգիստ էի ասացի որ պայուսակիս մեջի կոնյակները նվեր է և մի քանի փայտից նուռը որ որպես հուշանվեր էի վերցրել ընկերներիս համար է, և վերջապես ստուգումն ավարտվեց և ես օդանավակայանի սպասասրահում եմ...

Արդեն 6-րդ օրն է վերջանում նստած օֆիսում անկապ ժամանակ եմ սպասնում, միակ ընկերս որ հիմա կողքիս է լապթոփս է որ համբերատար ինձ ռադիոի հերթական երգն է հրամցնում, աաա ֆրանսիական երգ է անմիջապես մտովին գնում եմ փարիզի օդանավակայան, հակառակ իմ սպասումներին Փարիզում ես ինձ ոչ թէ Ֆրանսիայի սրտում էի զգում այլ ասենք Մարոկոյում կամ Դելիում, անտանելի շոգ էր նստեցման կտրոնս ներկայացնելիս հանկարծ լսսեցի "ինջբեսեեեե՞ք" մտածեցի երևի «էլի էս ֆրանսիացիները փորձում են անգլերեն խոսել, սրանց մոտ ավելի վատ ա ստացվում քան իմ մոտ » դե միանգամից պատասխանեցի sorry? ասել կուզի չեմ լսել կրկնեք, մեկ ել նույն աղջիկը "ազում եմ ինջբեսեեեե՞ք" զարմանքս հաղթահարելով ասացի «վայ հայ եք՞, ու աղջկա ժպիտից հասկացա որ միանգամայն հիմար հարց եմ տալիս մարդը հայերեն ա խոսում , բարև Ձեզ ոնց պիտի լինեմ շոգ ա, ինքնաթիռն էլ 30 րոպե ուշացավ, դե հայ ենք չէ պիտի բողոքենք , վերջը աղջիկը նայեց անձնագիրս ու առանց ավելորդ հիմար հարցերի միանգամից բաց թողեց» մի տեսակ լավ էր Փարիզի օդանավակայանում ու ՀԱՅ դե իհարկե մեծ բան չի բայց դե

Շարունակելի ...

Ուղարկել «Հիշողություններ արտերկրից"» Digg-ին Ուղարկել «Հիշողություններ արտերկրից"» del.icio.us-ին Ուղարկել «Հիշողություններ արտերկրից"» StumbleUpon-ին Ուղարկել «Հիշողություններ արտերկրից"» Google-ին

Պիտակներ: ոչ մի Խմբագրել պիտակները
Կատեգորիաներ
Առանց կատեգորիայի

Մեկնաբանություն

  1. ars83-ի ավատար
    Նոր ջան, հետաքրքիր ես գրում, էլի գրի՝ կարդանք: Մենակ սկզբից ասա՝ էս ո՞ր երկրի մասին ես սենց քողարկված գրել: ԱՄՆ՞:
  2. Նորմարդ-ի ավատար
    Հետաքրքիր ժողովուրդ են աս երկրի քաղաքացիները, եթե եղանակն էլ այսքան հաճախ չփոփոխվեր տեսնես ինչի մասին էին խոսելու, գնում ես հետները ընդմիջման, կամ գործից են խոսում կամ եղանակից որը այօր կես աստիճան բարձր/կամ ցածր էր (էական չի իրականում) քան երեկ կամ որ վաղը քամի կբարձրանա, ախր գյոըղատնտես էլ չեն որ ասես մտահոգվում են…
    Ամեն առավոտ արթնանում են իրենց տաքուկ տներում, գնում իրենց տաքուկ ավտոտնակը որը կամ տանը կպած է կամ էլ նույն շենքի նկուղային հարկերում է, նստում են իրենց ահռելի մեծ ու էլի տաքուկ մեքենանրը, գնում են մեեեծ ավտոմայրուղիներում մի քաղաքից մյուսը, կանգառում մեքենանրեը իրենց տաքուկ կամ զով օֆիսների նկուղներով բարձրանում վերելակներով, ընդմիջում անում նույն շենքում երեկոյան վերադառնում տուն նույն ճանապարհով, կամ ասենք գնում են ահռելի մեծ հանրախանութներում հետո նոր գնում տուն…
    Ու սրանք մեզանից լավ ե՞ն ապրում, չէ իհարկե բոլորը չէ որ սենց են ապրում, դե հա մեկ ել գնում են ցամպինգի բայց դրա մասին ուշ երբ ինքս էլ կփորձեմ
    Է չգիտեմ խճճվել եմ որտե՞ղ ա ավելի լավ ստեղ թե .. էլի մտովին ստեղ ասելով ի նկատի ունեի Հայաստանը
    Մեր մոտ Հայաստանում ընկերություն կա հարևանություն կա, հա կասեք գնալով քչանում է հազվադեպ ա դառնում այդ երևույթը բայց մեկ ա հարազատություն կա, նույնիսկ ոստիկանին եսմի տեսակ նայում
    Ստեղ տենց չի ոչ ընկերություն կա ոչ հարևանություն, իսկ ոստիկաննեն էլ գոգնոցները կապած փուչիկներ են երեխաներին բաժանում մակդոնալդսում.
    Չէ մեկ ա անհասկանալի ա, շուրջդ նագլի սևեր են աշխատասեր չինացնիներ, ու խորամանկ հնդիկներ, հա մեկ էլ սպիտակներ որ մի տեսակ բարձրից են նայում բոլորին որը արտահայտվում ա կամ բացահայտ անտարբերությամբ հա մեկ էլ արաբներ կան որ ատում են բոլորին, ու միծտ մռայլոտ են, կան պարսիկներ որոնք լավ մարդիկ են, կան թուրքեր որոնց հանգիստ ոչ վնաս են տալիս ոչ էլ օգուտ հա քիչ մնաց մոռանաի մեկ էլ հայեր կան որոնք նույնիս այստեղ օտարության մեջ իրար միս են կրծում, նորից բաժանվել են երկու ճամբարի ու նույնիսկ երկու քրիսթմաս փարթի են անում իրարից տարբեր ամսի 24-ին ու 25-ին դե իհարկե դեկտեմբերի...
    Դե եսիմ մեն էլ քանի որ սովոր չենք եղանակից երկար խեսել, գործից դուչս էլ աշխատանքային խնդիրներով չենք զբաղվում, զստեղ էլ ծանոթ բարեկամ չունենք որ հյուր գնանք, եղանակն էլ անբարենպաստ է ստիպված հավաքվում ենք մեկնումեկիս տանը ու հայրենիքից բերած օղին ենք դաժանորեն ոչնչացնում, քանզի օղին մեր թշնամին է իսկ թշնամիներին պետք է ոչնչացնել, մահ կամ դատարկ օղու շշեր …))
  3. Նորմարդ-ի ավատար
    Ամեն ինչ նոր ա ու անսովոր, երեկ ավտոբուսով քաղաքի կենտրոնից վերադառնում էի տուն, մի տղա նստեց մեծ պայուսակը ձեռքին, մի քանի կանգառ պայուսակը դրել էր ավտոբուսի միջանցքում ու ամեն ինչ նորմալ էր, բայց երբ մարդիկ սկսեցին իջնելը պայուսակը սկսեց խանգարելը ու քանի որ ավտոբուսն էլ կիսադատարկ էր, նա պայուսակը տեղափոխեց դատարկ նստարաններից մեկի վրա նախապես վարորդին հարցնելով կարող է դա անել թե՞ ոչ, վարորդն էլ սիրալիր պատասխանեց իհարկե կարելի է, բայց այդ դեպքում վարորդը ստիպված ևս մեկ տոմս պիտի վաճառի այդ տղային
    Հմմ մտածում էս էլի օրինապահ չեն սրանք օրինապածտ են ու շատ դեպքերում նեռվերիդ վրա ա ազդում, բայց հիմնականում ուր նայում ես նախանձ ես զգում մի տեսակ երբեմն էլ ամոթ, հնդիկ չինացի արաբ հրեա հավաքվել են իրար գլխի ու մի անգամ չես լսի որ իրար միս կերան, իսկ մեր մոտ ...
  4. Նորմարդ-ի ավատար
    Մեզ լանչի էին հրավիրել գնացել էինք ճաշելու մեր ստեղի կոլեգաների հետ., դե սրանց խոսալու թեմաները գիտենք կամ գործից են խոսալու կամ եղանակից կամ էլ իրանց գազոնից, մտածեցի խոսակցությունը ես տանեմ որ համ էլ հետաքրքիր լինի դե պատմությունից բանից հարցրեցի ստեղ մի հատ «ամրոց» ունեն եսիմ ինչ են սարքել, դրանից հարցերցի պարզվեց իրականում ամրոց էլ չի ուղղակի հին շինություն ա մի էջճ տարվա դե ես էլ միանգամից անհամեստություն արեցի ասեցի դե մեր մոտ էլ եթե եկեղեցին, ամրոցը մի հազար տարվա չի ուրեմն հին չի մեկ էլ ստեղի մենեջերներից մեկը (որը ի տարբերություն շատերի իսկական կանադացի ա, ու բավականին կրթված ա ոչ միայն մասնագիտական առումով) ասաց հա մի հարց ունեմ ձեր լեզուն ո՞ր լեզվին ա մոտ ռուսերենի՞ն, ասեցի դե մի քիչ պարսկերենին մի քիչ վրացերենին մի քիչ հունարենին բայց շատ քիչ ու ընդհանրապես յուրահատուկ ա մեր կրոնն էլ լեզուն էլ այբուբենն էլ երկիրն էլ մենք էլ ու ռուսերենի հետ էլ կապ չունի ռուսերենը սլավոական լեզվաընտանիքին ա պատկանում մերը հնդեվրոպականին, մի քիչ մտածեց ասեց հա ի դեպ այն օրը դիսքավերիով լավ ծրագիր էր Հռոմեական կայսրության մասին "դե ձերոնք լավ անախորժություններ են փաստորեն պատճառել Հռոմին" ու այդ ամենը նենց ասեց որ իրոք հպարտություն զգացի, ու ավելացրեց հա "Մարկ Անտոնիոսն էլ ա եղել հայաստանում" դե ես միանգամից ինձ զգացի ձուկը ջրում ու մի փոքր պատմական ակնարկ արեցի ասեցի որ ոչ միայն Անտոնիոսը, հռոմեացի զորավար Լուկուլոսը գլխովի ջաղջախվել ա Հայաստանում Կրասոսն ա եղել Հայաստանում ու մեր արքայի հետ դաշինք կնքել, ինքը մեծ Հանիբալն է մասնակցել Արտածատի նախագծմանը ու ընդհանրապես երբ մենք Հռոմին նեղություն էինք տալիս Եվրոպայում քոչվոր ցեղեր էին …
    Ասեց հա ճիշտ ա բայց դուք միշտ եղել եք ճանապարհների խաչմերուկում ու դրանից էլ տուժել եք...
    Ասացի հա միշտ եղել ենք ու հիմա էլ կանք ուղղակի ճանապարհ չունենք