երեկ երեկոյան էր,ես ու փեսես օսկարի արժանացած повелитель бури նայելոուց հետո անկապ նստած էինք,ինքը էլի խորացավ տտ-ների մեջ բա դե մի հատ էլ ամերիկայից asus player գնեմ չգիտեմ ինչի համար...ինձ հետաքրքիր չէր ես ել յանմ հեռախոսով ուզեցի ինտեռնետ մտնել են էլ կապը լավ չէր....վերջապես որոշեցինք քնել,գիշերը մեկն էր...պառկեցի ուզում էյի քնել..գլուխս թեքեցի տեսա լnotebook@ աթոռինա թողել,չդիմացա. մտնեմ մի հատ ուրիշի ակկաունտով տենամ ինչ կա- չկա(այո-այո օդնօն նմատի ունեմ)...մտա...ի զարմանս ինձ բացի մի բանից ուրիշ ինչ որ հետաքրքիր բան չկար,բայց այդ մեկ բանն էլ հերիք էր որ տխրեյի,այո-այո տխրեցի(բայց երբեք չէի պատկերացնի որ կտխրեմ դրանից)......մտածում էլի նրա մոտ ամեն ինչ լավ է,ընկեր ունի ուրախ է ու վերջերս ուրախ ստատուս էր դնում թե ամեն ինչ հիանալի է գտել է երազների ասպետին,բայց ինչ այս անգամ ստատուսւում են տխրող սմայլն էր...տխուր էր...ինչու՞...ես էլ տխրեցի ակամայից,ուրախ էյի նրա համար որ գտել է իր կեսին,,մնում էր կես գործ ես գտնեյի իմ կեսին....ինչու՞՞՞՞ ինչու այդ ամենից հետո ես մտնում եմ google ու պոիսկ տալիս...lyubov..lyubovniye istoriyi..lyuboniye pastupki i td...ինչու՞՞ ինչու ես այդ արեցի....ինչու հանգիստ չեմ մնում, երբ տեսնում եմ նրան....ով կարող է ասել ինչու՛՛՛՛՛՛՛՛՛.թերևս միայն ես կարող եմ պատասխանել և պատասխանն է որովհետև ես......
Բլոգի կատեգորիաներ
Dark Night-ի խոսքերից
Նայել անձնագիրը
Նշել այս բլոգն ընթերցված