Երբ մարում է արևը
Երազներն են հյուր գալիս,
Թաց են դառնում աչքերս
Տխուր հուշեր հիշելիս:
Երբ գալիս է լուսինը
Իր շողերն է նա սփռում,
Ու աստղազարդ երկնքում
Նա թևերն է տարածում:
Իմ հուշերը լսելիս
Նա տխուր լաց է լինում,
Անձրև ինչու իմ հետքը
Դդւ ել կըանքից չես մաքրում……