...
Դու', որ քո եսը գերադասում ես բոլոր եսերից,
Դու', որ փակել ես դռները սրտիդ ու մտածում ես, որ
Արժան չէ ոչ ոք քո զգացմունքներին:
Դու', որ քայլ անգամ ալարեցիր կատարել դեպ մարդն այն,
Որը ամենից շատ աշխարհում այս` քեզ էր սիրում ու պաշտում:
Դու', որ անձնական բարեկեցությունդ գերադասում ես զգացմունքներից.
Եվ ո՞վ ես դու այսքանից հետո:
Աշխարհում շատ կան հաստագլուխներ` չեչոտ դեմքերով, տափակ հայացքով,
Կգտնես հաստատ նրանցից մեկին, չէ ո՞ր ճաշակն է քո այդ թելադրում:
Բայց երբեք կյանքում չես գտնի մի բան, որ կորցրել ես խորը անդունդում:
Կյանքումդ ողջ կփնտրես այն, կփորձես տեսնել ինչ որ մեկի մեջ, բայց և չես գտնի:
Չես գտնի երբեք դու իրական սեր, անսահման մի սեր, քեզ ոչ ոք, երբեք, երբեք չի պաշտի:
Եվ ոչ ոք կյանքում չի սիրի այնպես, ինչպես ես եմ երբևէ սիրել:
Որովհետև իմ նման խենթեր էլ չկան, պրծա՜ն…
Ու ես քեզ այլևս չեմ սիրում`
Խղճում եմ Միայն …