unknown

Մտածում եմ ի՞նչու այսպես ստացվեց...ի՞նչու հենց դու...կարծում էի դու այն միակնես որը կմնա կողքիս,նրա նման չի գնա անհետ,որ հետո ինչքան փնտրեմ չգտնեմ...բայց դու էլ... ի՞նչի , չէ որ առաջին անգամ էր որ սերս փոխադարձ էր...հիմա արդեն հասկացա որ ես էլ էի քեզ սիրում ու սա առաջին փոխադարձ սերս էր,այնել ես ինքս իմ ձեռքերով խորտակեցի...իմ այս եսասիրությունը մի օր կործանելու է ինձ...բայց ես այնպիսին եմ ինչպիսին կամ ու ցավոք չեմ կարող փոխվել...չեմ ուզում նորից տխրեմ,բայց տխուր եմ...ուզում եմ նորից ժպտամ,չնայած ամեն ինչին...