Ըսիգ մեր բեյնի ռազմերով էրած են
Մի անգամ, ես ու հայրս գնացել էինք Գյումրի մեր բարեկամի տուն։ Ի դեպ, ես Գյումրեցիներին շատ եմ սիրում. իսկական Գյումրեցիները լավն են։
Ու այդպես, մտանք շուկա…
Այն ժամանակ փոքր էի, ու շատ բաներ դեռ անծանոթ էին ինձ։ Այդպես քայլում էինք շուկայում ու աչքս ընկավ մի համեղ, եռանկյունի տեսքով, իմ պատկերացմամբ մի կարկանդակ։ Հորս հարցրի թե,–Պապ, էս ի՞նչի ա ես կարկանդակն այսքան մեծ։ Պապաս դեռ չեր հասցրել պատասխանել, հանկարծ կարկանդակ վաճառողը ժպիտը դեմքին պատասխաննը կրակեց ինձ. հետն էլ մի մեշոկ հումորով.
Ասաց,–Ըսիգ մեր բեյնի ռազմերով էրած են։
Վայ, էս ինչքան եմ խորացել… Էս պատմությունը մի 20 եւ ավել տարվա պատմություն ա, բայց ասես էսօր լիներ այդ օրը։