մի անգամ...
...
Ուրախությունն արագ վազք բռնեց երակներով, ու չգիտեմ ինչպես կամ ինչու մտաբերեցի թե ինչպես մի անգամ մանկապարտեզում մի քանի հոգով, կախված մաշված պատուհանագոգից, զրուցում էինք` արմունկներով հենված պատուհանագոգին, մաշված կոշիկներով ոտքներս հատակից փոքր ինչ պոկած, ու ես նայում էի ներքև, շատ մոտիկ գտնվող գետնին, ուր շագանակակարմրավուն տերևներ էին թափված` լայն ու մեծ, գեղեցիկ կտրվածքով, թիթեռի թևերի պես... Աշուն էր: