Ժխտել առանց ճանաչելու
Եվս մեկ մարդկային «ֆենոմեն» վերջերս այնքան է հանդիպում ինձ, որ աչքս է մտել ու խորհելու տեղիք է տվել: Առանց իմանալ վատաբանելու, հակաճառելու, առանց փորձել չսիրելու, զզվելու ֆենոմենը:
Մարդ ասում է ես բանան չեմ սիրում, չնայած կյանքումս չեմ կերել:
Մյուսին էլ Մակդոնալդս ես հրավիրում ասում է՝ յախք ըտեղի ուտելիքներից զզվում եմ, զարմացած հարցնում եմ ՝ դու մակդոնալդսում եղել ե՞ս, ասում ա չէ, բայց մի հատ հաղորթում եմ լսել
Մի հավատացյալ էլ ասում է՝ երեխեք յոգան վտանգավոր բանա, հեռու մնացեք, ասում եմ խի՞, պատասխանում է՝ չգիտեմ, տենց եմ լսել
Մեկը ասում է ես Փարիզը չեմ սիրում, նրա արխիտեկտուրան լավը չի, հարցնում եմ եղել ե՞ս Փարիզում, ասում է ոչ, նկարներով եմ նայել:Ու թեև համոզված եմ, որ ինչ-որ ծանոթի նկարներն է նայել, որ չի նստել հատուկ այնտեղի արխիտեկտուրան ուսումնասիրել, բայց մարդն անկեղծորեն ասում և հավատում է իր ասածին:
Բա սա ֆենոմեն չի՞, իսկական ֆենոմեն ա![]()