Apsara
եթե հանկարծ մոռանաս...
12.07.2009, 14:02 (3201 Դիտումներ)
Այսօր քայլում եմ փողոցով ու բոլորը ինձ են նայում` ծեր, ջահել, տղամարդ, կին, երեխա....
Ճիշտ են ասում, որ փողոցում համատարած ուշադրության արժանի են դառնում միայն լիակատար գեղեցկուհիները կամ լիակատար <ուռոդները>:
Այն, որ ես լիակատար գեղեցկուհի չեմ և երբեք մարդկանց հատուկ ուշադրությանը չեմ արժանացել պարզից էլ պարզ է: Իսկ ինչն է մարդկանց այս վերջերս ու դեռ մի շաբաթ էլ այդպես գրավելու՞
ասիմետրիկ դեմքս ու ուռած կախված թուշս....
Եթե հանկարծ մոռանամ, որ երեկվա կիսավիրահատությունից հետո դեմքիս մի կեսը այնպես է կախվել, որ ինքստինքյան Սերժ Սարգսյանի այտերն է հիշեցնում, ապա հնարավորություն կունենամ մեջս ուռելու:
Բայց դե գոնությունս երբեք չեմ կորցնում, համ էլ լավ դիտարկում էր, նաև պարզեցի, որ վաղեմի բարդույթս անցել է, որ թքած ունեմ` դմքս այլանդակված է, ազերս բիզ-բիզ են թե շորերս ոդայիկ չեն, որ իմ համար հանգիստ քայլում եմ ու ուղիղ նայում այն մարդկանց աչքերին, ովքեր նայում են ասիմետրիկ դեմքիս:
Բացի դրանից ևս մեկ բան պարզեցի` ինձ չաղ դեմք չի սազում, ոչ ոք չհավանեց, մենակ ես չէ էլի...
Պիտակներ:
ոչ մի
- Կատեգորիաներ
- Առանց կատեգորիայի
Նայել անձնագիրը
Նշել այս բլոգն ընթերցված
