Բլթանոց

Առաջարկում եմ տարբերակում ավելացնել նաև հողաթափիկ ինֆուզորիա, նյութը ամբողջական կերպով ներկայացնելու համար

Ան, խոնարհաբար առաջարկում եմ հաջորդ բլոգային գրառումդ շարադրել սենց.

Ոնց եմ սիրում լավ մարդկանց
Էն որ նպատակասլաց են...
Էն որ լիքը բան են անում ու գիտեն` ինչի են անում
Էն որ իրանց կյանքը ոտից գլուխ վեհ մղումներ են ու հանգիստ կարող են բացատրություն տալ սեփական անձնվեր արարքներին
Էն որ ուսած տանում են պատասխանատվությունն համայն աշխարհի համար
Էն որ սեփական արարքների հետևանքները հստակ գիտակցում են
Ու ամենակարևորը. իրանց թվում ա, որ տենց անելով իրանք սովորական մարդիկ են: Բայց իրականում դեմք են, որովհետև ուժեղ լինելու մեջ ոչ մի սովորական բան չկա:
Մեծ, վսեմ, լավ մարդիկ
Հա, էտ մարդիկ մարդ են: Պետք ա սիրես, հարգես, գնահատես իրանց ու պաշտես: Աստվածացնելը իմաստ չունի, որովհետև տենց մարդիկ սովորաբար պայքարում են իրանց փառաբանող շոպլիկների դեմ ու առաջին իսկ իրենց քծնելու փորձից ամոթից կանաչում են:
Սիրում եմ, երբ մարդը իրա գինը իմանում ա ու ամեն անարժան էակի հետ իրեն չի համեմատում
Սիրում եմ խիզախներին: Սա առանձին կատեգորիա է: Խիզախներ: Իրանք ոչ ոքի չեն վախացրել, բայց իրանցից մեկա վախենում են, բայ դիֆոլթ, որ հանկարծ մի բան դուրս չգա:
Սիրում եմ բայ դիֆոլթ բարի մարդկանց: Նրանք ուժեղներից էլ հզոր են: Եթե մի քիչ ավելի պակաս անձնվեր լինեին, կիջնեին իրենց բարձունքից ու կմտածեին`բարությունը անիմաստ է:

Զզվում եմ միկրոբներից, ոչ թե մարդկանցից:

Շատ հետաքրքիր եք մտածում.......օրիգինալ