Մականունից մինչև անուն...
Մականուններն ընդհանրապես լուրջ էներգետիկ ուժ ունեն։ Մականունից անուն անցումը բավական հետաքրքիր ու հաճախ բարց երևույթ է։ Մականուններ կան, որոնց էներգետիկ ուժն այնքան մեծ է, այնպես սերտորեն են ձուլված այն կրողին, որ մարդու անունն իմանալուց հետո էլ տվյալ մարդու հետ կապված առաջնային ու անմիջական ասոցիացիադ շարունակում է մնալ մականունը, ոչ թե անունը։ Շատ մարդկանց դեպքում մականվան զորությունը տեղի է տալիս նրանց հետո մտերմանալուն զուգընթաց, մականուններ էլ կան, որ ոչ մի կերպ իրենց տեղը չեն զիջում անվանը, ու ոչ մի մտերմություն, սերտ շփում, ոչինչ չի կարող դա փոխել. ուղղակի էդ մարդը քեզ համար իր մականունն է ու վերջ։ Այս ամենն, իհարկե, խիստ անհատական է. նույն մարդու մականունը կարող է տարբեր մարդկանց համար տարբեր էներգետիկ ուժ ու ասոցիացիաներ ունենալ, բայց կարծում եմ, այնուամենայնիվ, մականունների համընդհանուր ընկալումներ էլ են լինում և ոչ հազվադեպ։
Մարդիկ կան, որոնց տարբեր պահերի տարբեր կերպ ես ընկալում ու դրանից կախված էլ կարող ես մի դեպքում անունով դիմել, մի ուրիշ դեպքում՝ մականունով, ընդ որում՝ լրիվ ինքնաբուխ, առանց նախապես որոշելու կամ կշռադատելու։ Մարդիկ էլ կան, որոնց, թեև արդեն վաղուց անունով եմ դիմում, բայց, միևնույն է, ինձ համար շարունակում են ասոցիացվել իրենց հենց մականվան հետ, ոչ թե անվան. տվյալ դեպքում անունը զուտ կոչական է լինում, բայց էդ մարդն իր էությամբ ինձ համար լրիվ իր մականունն է, ոչ թե անունը։