Հոգեվաճառ
Գնում եմ վերնիսաժ հոգիս վաճառեմ: Կարծում եմ տուրիստները կգնահատեն: Մեծացել ու սնվել է հայկական լեռներում, հարստացել է Հայաստանի մրգերի ու ծառերի բույրով, հագեցել է ծաղիկների գույներով, բնության հրաշք պատկերներով: Հոգուս մեջ են լցվել Կոմիտասի հնչյունների ելևէջերը, տուֆաշեն եկեղեցիների խնկահոտ պատերը, Սևանի սառնորակ ջրի խուտուտները, Ջերմուկի հանքային ջրի ջերմությունը: Հոգիս սովորել է թռչկոտել սատանի կամրջի տակ գտնվող ավազաններում, շնչել` Դիլիջանի անտառներում, պարել` Գառնու ժայռապատ ձորերում: Մի խոսքով, ինքնասեր եվրոպացիները կամ հաստափոր ամերիկացիները կգնահատեն, հաստատ կուզենան իրենց տան մութ անկյուններից մեկում ունենալ նման էկզոտիկ երևույթ: Հաստատ երեկույթների, Սուրբ ծննդի հավաքների ժամանակ հյուրերի կյանքի մի երկու րոպեն կլցնեն հայկական հոգի ունենալու պարծանքով, և մյուս հաստափոր բարեկամներն ու ծանոթները ևս կիմանան, որ Հայաստան անունով երկիր կա: Լավ է, հոգիս Եվրոպաներում էլ է եղել և զգացել արևմուտքի վարքերն ու բարքերը` լցվելով խորամանկության, կեղծ քաղաքավարության և հանդուրժողականության բույրով, այնպես որ շատ չի վախեցնի արևմուտքի զավակներին: Դեռ ավելին, շատ խորքերում միգուցե և տեսնեն ԽՍՀՄ-ական հոգու փշուրներ և տան մութ անկյունից քիչ ավելի լուսավոր տեղ կտանեն: Կպարծենան, որ Լենինի գլխով կոպեկներից բացի ունեն նաև ԽՍՀՄ-ում ծնված հոգի:
Հետո ստիպված կլինեմ նոր հոգի կերտել` ինձ համար: Բայց ոչինչ, պատրաստ եմ կրկին ամեն ինչ սկսել սկզբից: