Knowledge of the Red
Կռունկ
20.10.2011, 01:52 (5060 Դիտումներ)
Էսօր ոմն kyahi-ի հետ լեզու թրջելուց խոսքը որերորդ անգամ գնաց չինական կռունկային մարտարվեստներից, ես էլ չալարեցի, տեղիցս վեր թռա ու ցուցադրեցի կռունկային արմատներ ունեցող ճապոնական "տենշո" կատան: kyahi-ի դուրը էկավ, ասեց շատ սիրունա` ու էդ սաղ հաշվի առնելով, որ ոչ ֆիզիկապես /ձեռքերս չափից կարճ են/, ոչ հոգեբանորեն /չափից անհանգիստ եմ/ կռուկի համար նախատեսված չեմ: Այ վագրը ուրիշ գործ, վագրին ես հասկանում եմ: Կամ ասենք վիշապին, հա:
Ընդհանրապես ինչ Ավստրիայից էկել եմ, մարտարվեստումս ահագին առաջընթաց եմ նկատում: Երևի Ավստրիայում սովորածս չինական ներքին ոճերը /տայցզի, բագուա, բայց դե ամենաշատը ու ամենասիրածը հսինյի/ սկսում են կամաց կամաց մարսվել ու "իմը" դառնալ: Կամ կարողա պատճառը վերջերս էկած Կիտանո սենսեյի հետ տեղը տեղին ջուջուցուի պարապմունքներն էին: Կամ Վահագի /հարազատ եղբայրս չէ, no/ կողմից դիպուկ ուղղված մի քանի զռռացող սխալ, որը ես ինքնուրույն չէի նկատում: Կամ kyahi-ի հետ վրավրա անցկացրած վինչունի աշխատանքը, որի ժամանակ ա/ փորձում եմ ֆիզիկական ուժին զոռ չտալ բ/ իմ պրիմիտիվ ու անմշակ վինչունի տնազով մի կերպ դիմակայել kyahi-ի բավականին ծանր վզիս էկող չռփոցներին գ/էդ ամենը առանց ցիննայի, այկիդոյի ու այլ նման մխտառությունների/ ու ձեռքերը թուլացնելով, թուլացնելով, թուլացնելով, ահամ...
Ինչևէ, թե չալարեմ, վաղը էլի Հաղթանակի զբոսայգի` պախատ անելու:
Նայել անձնագիրը
Նշել այս բլոգն ընթերցված
