11.06.2011, 10:39 (4215 Դիտումներ)
Ձմեռ էր,ցուրտ,սառը քամուց մարդու շունչ էր կտրվում:90-ականներին Երևանում ավելի՞ ցուրտ էր,թե հիշողություներս են չափազանց մրսած:Մթերայինները չգիտեմ ինչ էին վաճառում,բայց վաճառածները հաստատ մթերք չէր:Ամբողջ գիշեր էդ ցրտին փողոցում հերթ էինք կանգնում,որ կաթ ու մածուն առենք:Ինձանից առաջ սպասողը միջին տարիքի կին էր.անխնամ մազերով,անփութորեն տանը եղած տաք շորերը վրան հավաքած,հաստ գուլպաների վրայից հողաթափեր հագած:Դե դուք էլ տեսած կլինեք,էն կանացից,որ ինչքան վատ,անմխիթար տեսք են ունենում,այնքան հպարտորեն գիտակցում են,որ ամբողջովին նվիրված են ընտանիքին:Ամբողջ գիշեր սա աստծո ճշմարտութունն էր քարոզում,ներվայնացնող,ճղճղան ձայնով"Խնդրիր աստծուց,խնդրիր ու ամենակարողը կտա,մեռնեմ աստծո զորությանը":Մի խոսքով դժվար գիշեր անցկացրինք:
Զոռով-շառով ,չուզենալով,երևի նույնիսկ հակադրվելով,լայսը բացվեց:Ինչքան գիշերն ուշ անցավ,էնքան արագ խարնաշփոթը վերջացավ:Մեր (իմ ու էս կնոջ)քթի տակ մեկը առանց հերթի վերջին կաթն ու մածունը առավ ու թռավ:Հիմա սա, մոռացած գիշերվա ասածները ,անեծքների դարակը բացել ու անիծում է էս "ճարպիկ"երիտասարդին,ես էլ չգիտեմ ինչու թեթևություն ու բավականություն եմ ստանում էս ամբողջ քաշքշոցից:"Դու աստծուց խնդրիր կաթն ու մածունդ,աստված քեզ կտա,հեգնում եմ ես,էդ երիտասարդը ոչ մեկին չուներ,որ խնդրեր,դրա համար էլ առանց հերթի առավ ու թռավ":Ասում ու մի անբացատրելի հաճույք եմ ստանում,մոռացած գիշերվա մղձավանջն ու փորուփոշման տուն գնալու դառնությունս:Մածուն առնող բախտավորներից մեկը ծիծաղելով ,առած մածուններից մեկը ինձ է տալիս ասելով"ինչպես երևում է քեզ էլ մածուն տվող չի լինի,վերցրու":Էս մի շիշ մածունը երկու օր է սառնարանում ( լույս չկար,պահարանի տեղ էինք օգտագործում սառնարանը) ոչ մեկս չենք համարձակվում խմել:Ես մտածում եմ ,թող մայրս խմի,մայրս թողնում է ամուսնուս,դե մի խոսքով, ափսոսում ենք բացել:Հաջորդ օրը որոշում կայացրած բացում եմ սառնարանը:Մածունը չկա:Ոչ ես ու ամուսինս ենք տեղյակ,ոչ `մայրս:Էս մածունն ու՞ր է,հարցնում եմ հորս զարմացած,նա էլ թե"Երկու օր է սառնարանում,ուտող չկար:Մի մուրացկան երեխայի հետ դուռը թակեց,ի՞նչ անեի: