22.01.2011, 04:45 (2797 Դիտումներ)
Վերջերս ահագին նորացրեցի սև մոգությանը վերաբերվող գրադարանս /ահամ, ես տենց գրադարան էլ ունեմ, ընդ որում հարկ է նշել` շատ ընդարձակ ու լավը: Անհամբեր սպասում եմ բոլոր մահացու մեղքերի մեջ ինձ անհիմն մեղադրող ու գրադարանս հրի հանձնել ցանկացող ֆանատիկներին/: Նոր գրքերի մեջ աչքի է ընկնում Դոն Վեբբի ''The Seven Faces of Darkness'' հատորիկը` նվիրված հունաեգիպտական տիֆոնիան ավանդույթին: Անողոքաբար լավնա, տենց որակի նյութ վաղուց ձեռս չէր ընկել:
Ընդհանրապես, մոգության մասին գրքերի 80%-ը զիբիլա, 15 տոկոսը միջակություն, չորսը` քչից շատին նորմալ, ու մենակ էն մի տոկոսը` թունդ: Ընդ որում նույնիսկ էդ մի տոկոսի ինֆորմացիան դժվար թե կիրառվի որոշակի նախապայմանների /տես` անձնական ուժ, խելք ու նման կոնցեպցիաներ/ բացակայության դեպքում: Նմանա բանկային չեկ ստորագրելուն` ես կարամ հենց հիմա միլիոն եվրոյանոց չեկ ստորագրեմ` քանի դեռ ես իմ հաշվին էդքան փող չունեմ, ոչ մի խելքը գլխին բան էդ չեկից դուրս չի գա: Թունդ գրքերի էդ մի տոկոսը հենց նրանով ել լավնա, որ խոսումա ավելի շատ նախապայմաններից ու ''բանկային հաշիվը'' լցնելու դիսցիպլինաներից ու մեթոդոլոգիաներից, քան թե զանազան գումարի չեկեր դուրս գրելուց:
''The Seven Faces of Darkness''-ը հեշտությամբ կարա մտնի իմ թունդ գրքերի հավաքածույի լավագույն տասնյակի մեջ, ընդ որում առաջին տեղերում, էնքան լավնա: Սիրում եմ, երբ իրականությունը ոչ միայն արդարացնումա սպասումներս, այլև տալիս անցնումա ամենաքաջ նախնական պատկերացումները գրքի իրական արժեքի մասին: