Հրաշալի մտքեր

Ահա արդեն դեկտեմբերի 31-ն է, կարծես գալիս է 2011 թվականը: Իհարկե, բոլորս էլ մտածում ենք անցնող տարվա մասին, փորձում ենք հասկանալ մեր ապրած յուրաքանչուր պահը: Այ, օրինակ, ես այսօր մտածում էի ինչն է անցած տարվանից ինձ մոտ մնացել: Եվ հետաքրքիր բան պարզվեց:Պարզվեց կան երևույթներ, որոնք ժամանակ չեն տեսնում: Այսինքն դրանք պարզապես լինում են անկախ նրանից տարին կփոխվի, թե ոչ: Դրանք մնում են մարդու հոգու ամենախորքերում, նույնիսկ , եթե այն ունենում կամ ընթանում է որոշակի բարդություններով: Այո, խոսքս սիրո մասին է: Սիրել, սիրվել, սիրահարվել այս բոլորը նկարագրում են զգացմունքներից ամենայուրահատուկն ինձ համար: Ես շատ շնորհակալ եմ 2010 թվականից, քանի որ ըմբռնեցի, գնահատեցի այդ զգացմունքը իր ողջ էությամբ: Իհարկե պետք է հասկանալ, որ այստեղ կարևոր չէ փոխադարձությունը: Լավ, շատ ավելի լավ կլինի, որ փոխադարձություն լինի, սակայն միայն այն հասկացողությունը, որ դու ես սիրել, քեզ են սիրել, սիրել եք միմյանց արդեն առաջընթաց է: Իզուր չէ, որ սերը անընդհատ նկարագրում են սրտերով: Սերը զգացմունք է, որն առաջանում է սրտով, հոգու խորքերում: Եվ ահա կցանկանամ նման զգացմունքներ ապրեմ անընդհատ, անկախ տարվա փափոխությունից, ամսվա, շաբաթվա, օրվա, ժամի, րոպենների կամ վայրկյանների փոփոխությունից: Եզրափակելով մեջ բերեմ հանրահայտ Օշոյի խոսքերը սիրո մասին.
"Ошо: о любви. Любовь заставляла людей пасть; любовь возносила людей высоко. Все зависит от того, что ты делаешь с любовью. Любовь — это очень таинственное явление. В любви есть обе возможности. В твоей любви может быть страсть и привязанность: тем самым ты вешаешь камень на шею птице любви, чтобы она не могла летать... Или сажаешь птицу любви в золотую клетку. Как бы драгоценна ни была клетка — даже инкрустированная бриллиантами и изумрудами, она остается клеткой и разрушает способность птицы к полету."