Knowledge of the Red

Էս քանի օրը տեսա "Valhalla Rising" գեղարվեստական կինոնկարը: Ֆիլմը արթհաուզայինա` ասելա թե անհասկանալի: Բայց անհասկանալի լինելով նենց թունդ իմաստային շերտերա իրա մեջ պարունակում, որոնք իրենց հերթին ներկայացված են նենց գեղեցիկ` որ ամբողջ ֆիլմի ընթացքում էկրանից չեմ կտրվել: Աղիների թափման, սրան նրան տապոռելու, քարով ուղեղը բացելու, ատամներով կոկորդ կրծելու ու նմանատիպ թեմաները ֆիլմում առատորեն շոշափվում են` ինչը կրոնափիլիսոփայական և այլ իմաստային շերտերը դարձնումա և ավելի հետաքրքիր ու ընդգծված: Կատարումը ահագին Ջարմուշ ու մի քիչ Խոդորովսկիյա հիշացնում` մի քանի պահ կար, որ անալոգիաներ եմ անցկացրել առաջինի "Մեռյալի" ու երկրորդի "Սրբազան Լեռան" հետ:
Ֆիլմը գրեթե կապակցված սյուժե չունի` ինքը օղակաձև պտտվումա նույն թեմայի շուրջ, ու նույնիսկ վերջում ահագին մտածելու բաներա թողում: Բայց դե պետքա հասկանալ, որ նման ֆիլմերում թե սյուժեն, թե գործող անձիք` մետաֆորներ են, աբստրակցիաներ, սիմվոլներ, որոնք օգտագոծվում են ավելի բարդ իմաստ փոխանցելու համար` որոնք, ի դեպ, ամեն մեկը հասկանումա յուրովի:



Մարդկանց, որոնք սովորություն ունեն ֆիլմը նայել, չհասկանալ ու պիտակավորել որպես "տափակ", "ձանձրալի" ու "ասելիք չունեցող" - հստակ ավելի լավա նայելուց զերծ մնալ, ու երկու ժամը ծախսել ավելի հետաքրքիր բաների վրա: