իմ հոգու անհագուրդ սերը ազատության նկատմամբ չի կարող հասկանալ և ոչ-ոք:Գուցե նախորդ կյանքում ես քամի եմ եղել,կամ ազատ մի թռչուն,չեմ կաչող ասել,բայց այն,որ ներկա պահին ես քամի չեմ և չեմ կարող թռչել,ավերել ամեն սխալ բան,բորբոքել կրակը,դա փաստ է:Ես <<մարդ էակ>> եմ,որն ամն պահին զրկվում է ազատ արտահայտվելու,ազատ խոսելու,գործելու(ցուցակը կարող է անվերջ շարունակվել) իր բնածին իրավունքից:
Այնքան դժվար է ապրել և գիտակցել,որ քո ազատության ծարավը երբեք չի հագենա............